Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  terminal ballistics
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
W pracy wprowadzono analityczne wzory, określające statyczny przestrzenny stan naprężenia i odkształcenia oraz wytężenia materiału w tylnej części rdzenia pocisku podkalibrowego. Rdzeń obciążono ciśnieniem produktów spalania prochu i siłami masowymi. Problem rozwiązano na gruncie liniowej teorii sprężystości. Przedstawione wzory, ze względu na ich zamknięty, analityczny charakter, są doskonałym narzędziem dla inżynierów-konstruktorów nowoczesnej amunicji podkalibrowej. Zdaniem autorów pracy, jest to pierwsze tego rodzaju rozwiązanie, nie notowane w dostępnej literaturze krajowej i zagranicznej. Prezentowane w pracy rozwiązanie poza znaczeniem naukowo-badawczym ma bezpośredni walor aplikacyjny w technice uzbrojenia.
EN
Some theoretical formulas are presented for description of static space distribution of stresses and deformations and stress concentrations in the rear part of the kinetic antitank rod which may be useful for designers of modern ammunition. The autors suggest it is very unique approach and not available in publications yet.
PL
W pracy przedstawiono wyniki badań balistyki końcowej pocisków kal. 5,56×45 mm, z rdzeniami wykonanymi z badanych materiałów, tj. wyprasek z mieszanek proszkowych zawierających 57% W i 43% Sn oraz 60% W i 40% Zn, a także elementów spiekanych wykonanych z mieszanki proszkowej zawierającej 55% W i 45% Cu. Uzyskane rezultaty penetracji przegród (wykonanych ze stopu aluminiowego w gatunku 2024 o twardości HB = 1280 MPa) porównano z otrzymanymi w wyniku strzelania pociskami zawierającymi rdzenie ołowiane. Głębokość kraterów była porównywalna dla wszystkich badanych wariantów pocisków. Stwierdzono także, na podstawie zdjęć wybranych faz penetracji przegród przez pociski, że procesowi penetracji towarzyszy fragmentacja materiału rdzeni i wsteczny wyrzut drobnych produktów części rdzeni oraz płaszcza pocisków występujący w końcowej fazie procesu.
EN
The investigation results of terminal balistics of the projectiles cal. 5.56×45 mm with cores made from following materials: greens fabricated from powder mixtures contained 57% W and 43% Sn and 60% W and 40% Zn, and the sinters fabricated from mixtures containing 55% W and 45% Cu are presented in this paper. The results of penetration of the targets made from 2024 alloy by experimental projectiles were compared with standard projectiles. The obtained depths of craters were comparable for all investigated variants of projectiles. It was affirmed, on the basis of photographs of the selected phases of targets penetrated by projectiles, that fragmentation of the cores material and reverse throw of small particles of the projectile materials go with a penetration process.
EN
The paper presents a simulated process of penetration of a steel slab with a strength performance approximate to that of World War II battle tanks with a 7.92 mm DS projectile fired from the 35 “Ur” type anti-tank rifle. The basic technical parameters necessary for the simulation process were sourced from historical records. The FEM (Finite Element Method) applied in LS-Dyna enabled an estimation of the penetrating capability of the DS projectile. Decisive to the high penetrating capability of the DS projectiles were the non-optimized properties of armour steel (its high brittleness) and a high kinetic energy of the projectile, which generated high shearing stresses upon impact against the steel slab causing the effect of ‘plugging’ upon penetration. The numerical simulation results confirmed the high combat effectiveness of the DS projectile and the argument that the DS projectile could pierce a 20 mm thick armour plate made from the material applied during the World War II era.
PL
W artykule zaprezentowano wyniki symulacji procesu penetracji, płyty stalowej, o parametrach wytrzymałościowych zbliżonych do opancerzenia czołgów z okresu II wojny światowej, przez pocisk typu DS, wystrzelony z 7,92 mm karabinu przeciwpancernego wz.35 „Ur”. Podstawowe parametry techniczne, niezbędne do procesu symulacji, uzyskano ze źródeł historycznych. Dzięki zastosowaniu metody elementów skończonych (Ls-Dyna) oszacowano zdolność penetracji pociskiem DS dla wybranych prędkości uderzenia w pancerz. Decydujący wpływ na wysoką skuteczność pocisków DS miały niezoptymalizowane właściwości stali pancernej (wysoka kruchość) oraz wysoka energia pocisku skutkująca generowaniem dużych naprężeń ścinających, powodujących wybijanie korka z pancerza. Na podstawie wyników symulacji potwierdzono wysoką skuteczność pocisku DS oraz tezę, że wspomniany pocisk był w stanie przebić 20 mm płytę wykonaną z ówczesnej stali pancernej.
EN
Model layered composites were made of polyester resin reinforced with layers of glass fibre and aramid fibre fabrics. The fabrics for the study were selected in a manner enabling the comparison of their ballistic resistance depending on the material type and density. Additionally, aluminium plates were used to produce the composites.The study examined the resistance of the model composites to 1.1 g fragment simulating projectile (FSP) penetration, their susceptibility to deformation caused by shock waves produced by pure TNT charges, and their resistance to the effects of detonation of model improvised explosive devices (IED) containing fragments in the form of bearing balls. The analysis and optimisation of the test results enabled the selection of a layer configuration combining the materials studied that has the lowest area density and that protects car bottom structures against perforation in the case of a detonation of a small improvised explosive device.
PL
Wykonano modelowe kompozyty warstwowe do budowy których wybrane zostały: żywica poliestrowa zbrojona warstwami tkanin z włókien szklanych i aramidowych. Tkaniny do badań dobrano w sposób umożliwiający porównanie odporności balistycznej w zależności od rodzaju materiału i gęstości. Dodatkowo do konstrukcji kompozytów użyto blachy aluminiowej. Zbadano odporność wykonanych modeli kompozytów na przebicie pociskami symulującymi odłamek (FSP) o masie 1,1 g, ich podatność na deformację w wyniku oddziaływania fali uderzeniowej czystych ładunków trotylu, odporność na detonację modelowych improwizowanych urządzeń wybuchowych IED, zawierające odłamki w postaci kulek łożyskowych. Analiza i optymalizacja wyników badań eksperymentalnych pozwoliła dobrać układ warstwowy, będący kombinacją badanych materiałów, o najmniejszej gęstości powierzchniowej chroniący dno samochodów przed przebiciem w przypadku detonacji małego improwizowanego ładunku wybuchowego.
5
84%
EN
Modern light-weight ballistic amours are usually multi-layer structures with low density. The aim of the study was to evaluate the possibility of using multi-layer structures for lightweight armour systems which may be applied as bulletproof ballistic panels of combat helicopters and other lightweight military equipment. The tested multi-layer structures were prepared on the basis of aramid fabrics, thin sheets of 2024-T3 aluminium alloy and Al2O3 and SiC ceramics. Additionally, the influence of adhesive connections between the components of the ballistic panels on their protective properties has been assessed. Absorbing energy of a spherical projectile was determined with the use of a laboratory stand consisted of a one-stage helium gas gun and a digital high speed camera. A penetration study on the selected multi-layer panels was also carried out with the use of Parabellum ammunition. It has been shown that the laminated structures composed of thin layers of metal and aramid fabric indicate a lower absorb energy-to-composite basic weight ratio than analogues ratios for metal sheets or fabrics used to produce laminated structures. Similarly, the sandwiches of loose aramid fabrics demonstrate greater ballistic resistance compared to the polymer composites made of such fabrics. There has been also demonstrated the desirability of the use of a ceramic component as a separate layer in which ceramic segments are glued between two layers of a thin metal sheet.
PL
Współczesne lekkie osłony balistyczne są zwykle strukturami wielowarstwowymi o małej gęstości. Celem badań była ocena możliwości zastosowania struktur wielowarstwowych na lekkie pancerze, mogące znaleźć zastosowanie jako kuloodporne osłony balistyczne śmigłowców bojowych i innego lekkiego sprzętu wojskowego. Badane materiały przygotowano na bazie tkanin aramidowych, cienkich blach ze stopu aluminium 2024-T3 oraz ceramiki typu Al2O3 i SiC. Dodatkowo oceniono wpływ zastosowania połączeń adhezyjnych pomiędzy komponentami osłon balistycznych na ich właściwości ochronne. Określono energię przebijania osłon wykorzystując do tego celu stanowisko zbudowane na bazie działa helowego oraz szybkiej kamery. Wykonano również próby przebicia wytypowanych osłon pociskiem naboju Parabellum. Wykazano, że klejone struktury złożone z cienkich warstw metalowych i tkanin aramidowych charakteryzuje mniejsza odporność na przebicie odniesiona do ich gramatury niż blach metalowych i tkanin, z których były wytwarzane. Również pakiety luźnych tkanin aramidowych cechuje większa odporność na przebicie w porównaniu z kompozytami polimerowymi wytworzonymi z takich tkanin. Wykazano celowość stosowania komponentu ceramicznego w postaci oddzielnego pakietu,w którym płytki ceramiki wklejone są pomiędzy dwie warstwy cienkiej blachy.
PL
Wykorzystując przyjętą w pracy ogólną koncepcję modelu działania pocisków uderzeniowych, przedstawiono sposób rozwiązania problemu w odniesieniu do wnikania pocisków (prętów) odkształcalnych w odkształcalne przeszkody. Otrzymane wyniki pokazują podstawowe prawidłowości procesu wnikania oraz zależność efektów końcowych od prędkości uderzenia i właściwości zderzających się elementów. Niektóre wyniki zilustrowano wybranymi przykładami.
EN
Using the adopted in general concept model of impact projectile action it is shown how to solve the problem in relation to the penetration of deformable projectiles (rods) in a deformable barrier. The obtained results show the basic regularity of process of penetration and the dependence of final effects on the speed of impact and properties of interacting elements. Some results are illustrated by selected examples.
PL
Celem i przedmiotem pracy jest pokazanie niektórych prawidłowości wnikania przeciwpancernych pocisków uderzeniowych w metalowe przeszkody (płyty) o dużej grubości i masie. Sposób rozwiązania problemu przedstawiono w dwu częściach. W części pierwszej pokazano przyjęty model fizyczny wnikania i podstawowe równania modelu matematycznego oraz rozwiązanie przypadków szczególnych: wnikania pocisków nieodkształcalnych w odkształcalne przeszkody i skracania się pocisków odkształcalnych po uderzeniu w przeszkodę nieodkształcalną.
EN
The aim and subject of the work is to show certain regularity in reporting penetration process for anti-tank impact projectiles in metal barrier (plate) with high thickness and weight. How to resolve a problem is presented in two parts. In this first part it is shown: the physical model of penetration, basic equations of the adopted mathematical model of penetration and solve special cases - the penetration of nondeformable projectiles in deformable barriers and shortening the deformable projectiles after hitting a non-deformable barrier.
EN
Results of computer simulation of ceramic layers behaviour on the steel-basis with aerial layer, during small-bore AP firing are presented. Comparison refers to ceramic layers of 6 mm, 8 mm and 10 mm thickness, placed on the RHA steel basis of 150 mm diameter containing air-gap.
PL
Przedstawiono wyniki symulacji komputerowej zachowania się warstw ceramicznych na podłożu stalowym ze szczeliną.
|
|
tom Vol. 9, Nr 1 (31)
49--60
EN
Results of theoretical modelling of mortar projectile’s fragments propulsion were shown. Taking into account universality of application of the considered ammunition, it seems to be reasonable to conduct simulations of projectile’s fragments propulsion and interaction with the environment. In the conducted investigations, due to dynamic character of the whole phenomena, characterized by extremely high values of strains and strain’s rate, the meshless explicit approach was used (Smoothed Particle Hydrodynamics method implemented in AUTODYN software). This approach minimalized the negative effects of deformation of “classical” Lagrangian mesh. In order to validate a numerical model, the results were compared with the simplified Gurney’s formula, which provides high accuracy of fragment’s velocity for regular shapes of casing. Comparison of the results showed low value of relative discrepancy (lower than 10%) for the cylindrical part of the casing in which detonation was fully developed and resulted in higher values of relative discrepancy of initial velocity for the non – cylindrical region, especially where the detonation was not developed.
PL
W pracy przedstawiono wyniki teoretycznego modelowania napędzania odłamków pocisku moździerzowego. Biorąc pod uwagę powszechność stosowania rozważanego typu amunicji, zasadnym wydaje się przeprowadzenie symulacji numerycznych napędzania odłamków oraz ich oddziaływania z otoczeniem. Mając na uwadze dynamiczny charakter badanego zjawiska, charakteryzującego się dużymi odkształceniami oraz szybkościami odkształceń rozważanych materiałów, symulacje przeprowadzono z wykorzystaniem bezsiatkowej metody SPH, bazującej na jawnym schemacie numerycznym. Obliczenia przeprowadzono z wykorzystaniem środowiska AUTODYN. Wykorzystana metoda wyeliminowała negatywny wpływ deformacji elementów w klasycznym Lagrange’owskim sformułowaniu modelowania ruchu fazy stałej. Walidacja modelu teoretycznego została przeprowadzona w oparciu wyniki uzyskane przy użyciu wzorów Gurney’a dla rozpatrywanego układu. W obszarze „rozwiniętej detonacji”, stwierdzono satysfakcjonującą dla celów inżynierskich rozbieżność pomiędzy wynikami numerycznymi oraz referencyjnymi (na poziomie mniejszym niż 10 %). Większą rozbieżność pomiędzy wynikami uzyskanymi z zastosowaniem obu podejść uzyskano dla obszarów, których geometria charakteryzowała się stożkowym kształtem ładunku wybuchowego oraz w obszarach, w których detonacja nie rozwinęła się w pełni.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.