Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Koordynator plamkowy – zasada działania oraz podstawy konstrukcji

100%

Grzesik M.

Optyka

|

2018

|

tom Nr 1

66--69

PL

Celem pracy jest zaprezentowanie zasady działania oraz podstaw konstrukcji koordynatora plamkowego używanego w terapii widzenia, a w szczególności w wykrywaniu i terapii ekscentrycznej fiksacji. Urządzenie to wykorzystuje zjawisko entoptyczne Haidingera, polegające na postrzeganiu przez pacjenta „miotełki” bądź „szczotki” dzięki spolaryzowanemu liniowo światłu w punkcie, na który fiksuje obszar plamki żółtej. Urządzenie posiada źródło światła, obracający się polaryzator oraz filtr ułatwiający zaobserwowanie zjawiska. Dzięki temu, prezentując pacjentowi konkretny punkt fiksacji, można określić, czy występuje u niego ekscentryczna fiksacja, a w dalszej kolejności ćwiczyć, by pacjenta z niej wyprowadzić. Zaprezentowane zostały fizyczne podstawy działania koordynatora, takie jak polaryzacja światła oraz mechanizm powstawania zjawiska Haidingera. Zaprezentowano, w jaki sposób można zbudować takie urządzenie, by prowadzić terapię widzenia pacjentów z ekscentryczną fiksacją.

EN

The main purpose of this work is to present the principles of action and the basics of construction of the device, which is used in a vision therapy, especially in finding and treating the eccentric fixation – the macula coordinator. This device uses the entoptic Haidinger phenomenon, which consist on perceiving by a patient a “brush”, through a linear polarized light in point, where the macula is fixing. Device has a light source, a rotating polarizer and a filter that simplifies perceiving the phenomenon. Due to that, when presenting to a patient exact point on which he is supposed to fix on, it is possible to determine if the eccentric fixation is present, and as a second step implementing the exercises, which are supposed to eliminate it. There have been presented the physical basics of coordinator’s operation, such as light polarization and mechanism of arising Haidinger’s phenomenon. It has been unveiled how to build that kind of device, in order to conduct therapy among patients with the eccentric fixation

2

Ambliopia - czym jest oraz przegląd najnowszych wytycznych w postępowaniu z pacjentem niedowidzącym

100%

Jędrzejewska S.

Optyka

|

2023

|

tom Nr 2

44--45

PL

Ambliopia, czyli inaczej niedowidzenie, jest często spotykaną dolegliwością w gabinecie terapii widzenia. Diagnozowana jest m.in. na podstawie oceny poziomu ostrości wzroku. Badanie wykonuje się dla każdego oka z osobna przy zastosowaniu odpowiednio dobranej korekcji. Najczęstszą przyczyną niedowidzenia są różnego rodzaju nieskorygowane wady refrakcji oraz zez, poza tym ambliopia może być wynikiem deprywacji wzrokowej lub powstać wtórnie po przeprowadzonej terapii widzenia [1,2,3]. Występowanie niedowidzenia szacuje się na około od 2% do 4% u dzieci do ukończenia 15. roku życia. Na częstość występowania ambliopii w populacji istotny wpływ ma fakt, czy u chorych podejmowane były wcześniej jakiekolwiek działania mające na celu zapobieganie oraz leczenie tej dolegliwości. Uważa się, że szanse na całkowite wyleczenie niedowidzenia maleją wraz z wiekiem pacjenta. Dawniej sądzono, że aby leczenie było skuteczne, najlepiej rozpocząć je jak najwcześniej, ale najpóźniej do 7. roku życia, natomiast najnowsze doniesienia są takie, że niedowidzenie można z powodzeniem leczyć u starszych dzieci oraz dorosłych [1,3].

3

Niedomoga konwergencji: skuteczność niechirurgicznych metod leczenia w różnych grupach wiekowych

88%

Zielonka S.

OphthaTherapy

|

2016

|

tom 3

|

nr 1

61-66

EN

The convergence insufficiency is a common binocular vision disorder, which occurrence is evaluated for about 5% of population. Though it was described for the first time by Albrecht von Graefe in 1855, only recently have the controlled studies results on different treatment methods effectiveness come to light. This article aims to present recent ideas about convergence insufficiency non-surgical treatment that is intended for patients in all ages.

PL

Niedomoga konwergencji to powszechne zaburzenie widzenia obuocznego, którego występowanie w populacji szacuje się na 5%. Choć zostało opisane po raz pierwszy przez Albrechta von Graefego już w 1855 r., to dopiero niedawno pojawiły się wyniki badań z grupą kontrolną nad skutecznością różnych metod terapeutycznych. Celem pracy jest przedstawienie aktualnych poglądów na zachowawcze leczenie pacjentów z niedomogą konwergencji w różnych grupach wiekowych.

4

Terapia widzenia w oczopląsie

75%

Gwara M.

OphthaTherapy

|

2019

|

tom 6

|

nr 3

178-183

EN

Eye care specialists can help patients with nystagmus solve their vision problems using both optic and non-optics aids, pharmacology and surgery (ophthalmologist), or vision therapy. Vision therapy for patients with nystagmus can be carried out by eye care specialists in two ways – by improving parametres of binocular vision and making patients aware of when their nystagmus improves or gets worse, which results in greater oculomotor control.

PL

Specjalista ochrony wzroku, spotykając w swoim gabinecie pacjenta z oczopląsem, może mu pomóc rozwiązać problemy wzrokowe, wykorzystując zarówno rozwiązania optyczne, nieoptyczne, farmakologię i zabiegi chirurgiczne (okulista), jak i ćwiczenia wzrokowe. Terapia widzenia u pacjentów z oczopląsem może być prowadzona przez specjalistów ochrony wzroku w ogólności dwukierunkowo – przez poprawę parametrów widzenia obuocznego oraz uświadomienie pacjentowi, kiedy jego oczopląs się wzmaga, a kiedy wycisza, co skutkuje większą kontrolą okulomotoryczną.

5

Praktyka kontaktologiczna w okresie pandemii COVID-19

63%

Śliwiński K.

Optyka

|

2020

|

tom Nr 3

50--51

PL

Wraz z nadejściem pandemii COVID-19 zmieniły się całkowicie reguły funkcjonowania otaczającego nas świata. Nie ominęło to również naszych praktyk optometrycznych. Mam tu na myśli zarówno praktyki samodzielne, z gabinetem terapii widzenia, jak i te działające w salonach optycznych. Zmiany te głównie uwidaczniają się w trzech mocno ze sobą powiązanych obszarach: 1. Zachowanie odpowiedniego reżimu sanitarnego w gabinecie. 2. Zarządzanie przepływem pacjentów przez gabinet. 3. Zminimalizowanie możliwości zarażenia się wirusem zarówno przez personel, jak i pacjentów.