Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Terapia ewerolimusem u pacjenta z zaawansowanym nowotworem neuroendokrynnym trzustki – opis przypadku

100%

Czartoryska-Arłukowicz B.

OncoReview

|

2012

|

tom 2

|

nr 3

211-213

EN

The increasing incidence of gastroenteropancreatic neuroendocrine tumors is caused not exclusively by increasing number of new cases, but also by improved diagnostics. Proper diagnosis and evaluation of tumor differentiation lead to disease prognosis and selection of optimal treatment. Presented clinical case of pancreatic neuroendocrine tumor patient treated with everolimus proves the efficacy of targeted therapy

PL

Coraz częstsze występowanie nowotworów neuroendokrynnych przewodu pokarmowego jest spowodowane nie tylko rzeczywistym wzrostem zachorowalności, ale także postępem w zakresie ich diagnostyki. Właściwe rozpoznanie oraz ocena stopnia zaawansowania choroby pozwalają określić rokowanie oraz wybrać optymalny schemat leczenia. Przedstawiony przypadek kliniczny chorego z zaawansowanym nowotworem neuroendokrynnym trzustki leczonego ewerolimusem dowodzi skuteczności terapii celowanej.

2

Szczepionka na raka. Czy to możliwe?

75%

Ząbek M.

Laboratorium - Przegląd Ogólnopolski

|

2007

|

tom nr 3

50--52

PL

Wzrastająca zachorowalność i umieralność na choroby nowotworowe oraz brak satysfakcjonujących wyników stosowanych obecnie metod chemioterapii sprawia, iż nadal poszukiwane są nowe, skuteczne sposoby leczenia. Do szczególnie atrakcyjnych należy immunoterapia. Oferuje możliwość stosowania selektywnych i precyzyjnych terapeutyków, rozpoznających antygeny swoiste dla nowotworów. Obecnie trwają badania nad skutecznością wykorzystywania komórek dendrytycznych, nieswoistych limfocytów, limfocytów stymulowanych antygenami nowotworowymi, szczepionek przeciwnowotworowych , immunocytokin, przeciwciał, biologicznych modyfikatorów odpowiedzi. Wyniki terapii są niejednoznaczne, wymagają prowadzenia dalszych prac badawczych. Wobec braku wiedzy na temat uniwersalnego mechanizmu transformacji nowotworowej stworzenie jednego, idealnego leku czy szczepionki przeciwnowotworowej wydaje się jeszcze mało prawdopodobne.

EN

Continously growing incidence and mortality from malig sisease and still unsatisfying results of current standards of motherapy induce intensive research of new effective therapy. Among them immunotherapy seems to be particullary attractive using dendritic cells, T cells, cancer vaccines, immunucytokines, antibodies, biological response modifiers. It gives opportunity to create selective therapeutics working by recognizing cancer specific antigens. Since the universal mechanism of cancerogenic is still unknown, construction if ideal anticancer therapeutic vaccine hardly seems to be possible and needs further investigations.

3

Znaczenie nowoczesnej diagnostyki molekularnej w terapii przeciwnowotworowej

75%

Mazur B. , Żydowicz G.

Laboratorium Medyczne

|

2020

|

tom nr 2-3

72--75

PL

W ostatnim dziesięcioleciu w Polsce zapadalność na choroby nowotworowe wzrosła o prawie 28%, przy niezmiennym rozkładzie najliczniej występujących nowotworów. Liczba zgonów związanych z rakiem wzrosła znacząco mniej (7%). Przedstawiono wybór akceptowanych terapii celowanych, wskazując na potrzebę multidyscyplinarnego podejścia do diagnostyki i planowania terapii. Metody osiągnięcia skrócenia oczekiwania na podjęcie skutecznej terapii, na podstawie dostępnego piśmiennictwa, upatruje się w uproszczeniu i uporządkowaniu procedur przepływu informacji oraz wyboru najprostszych, najkrótszych, a jednocześnie pewnych metod diagnostyki molekularnej.

EN

During the last decade, the incidence rate of cancer diseases in Poland has increased by almost 28%, while the distribution of the most frequent neoplasms has remained unchanged. In this period, an increase in cancer-related deaths has been significantly lower (7%). This paper presents commonly accepted modern targeted therapies, indicating the need for a multidisciplinary approach to proper diagnostics and therapy planning. Based on the available literature it can be concluded, that the simplification of procedures, organising the flow of data and the selection of the simplest, shortest and most reliable molecular diagnostic methods are the best ways to reduce waiting time for treatment.

4

Kinetyka uwalniania pentoksyfiliny (PTX) i doksycykliny (DOX) z modyfikowanych wielofunkcyjnych implantów hydroksyapatytowych

75%

Zima A. , Ślósarczyk A. , Paszkiewicz Z.

Inżynieria Biomateriałów

|

2005

|

tom R. 8, nr 47-53

99--104

PL

Przedstawiono wyniki badań uwalniania się pentoksyfiliny (PTX) i doksycykliny (DOX) jako leków modelowych z wielofunkcyjnych modyfikowanych implantów hydroksyapatytowych. Implanty takie mogą być stosowane w medycynie jako wypełniacze ubytków kości, pełniąc rolę skafoldów, na których zachodzi odbudowa naturalnej kości, a zarazem dostarczając miejscowo leki. Substancje lecznicze, stopniowo uwalniane z takich implantów, zapewniają niejednokrotnie korzystniejszy przebieg leczenia kości w porównaniu do terapii tradycyjnych. Dzięki nośnikom leków nie jest konieczne obciążanie całego organizmu zbyt dużymi dawkami jak to ma miejsce w przypadku podawania systemowego. Wykazano przydatność opracowanych tworzyw jako implantów wielofunkcyjnych.

EN

Release of pentoxifylline (PTX) and doxycycline (DOX) as model drugs from multifunctional modified hydroxyapatite implants has been studied in the work. Such implants can be applied in medicine as bone fillers playing the role of scaffolds on which the regenerafion of natural bone as well as local drug delivery take place. Active substances, gradually released from the implants, ensure in many cases more advantageous course of bone treatment process than traditional therapy. Thanks to drug delivery systems it is not necessary to expose the whole body to high doses as it is the case in systemic administration. Suitability of the materials obtained for application as multifunctional implants has been shown.

5

Możliwości leczenia celowanego w onkologii weterynaryjnej. Część II. Przeciwciała monoklonalne

75%

Jagielski D.

Weterynaria w Praktyce

|

2011

|

tom 08

|

nr 05

6

Racjonalna antybiotykoterapia u trzody chlewnej

63%

Wierzchoslawski K.

Weterynaria w Terenie

|

2013

|

tom 07

|

nr 3

7

Zastosowanie monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. Część I

63%

Wicherek Ł. , Windorbska W. , Wiśniewski M. , Dutsch-Wicherek M. , Drzewiecka M. , Kwiatkowski A. , Śpiewankiewicz B.

Current Gynecologic Oncology

|

2012

|

tom 10

|

nr 1

38-45

EN

The technique for producing monoclonal antibodies is presently quite advanced. These antibodies comprise not only murine antibodies, which block a particular receptor, but also recombinant human monoclonal antibodies which are often hybrid compounds (combined with another active antitumor substance). Since we are currently able to design monoclonal antibodies that are directed against particular receptors, the practical application of the principles of “tailored therapy” (more recently known as “personalized medicine”) is now a reality. From the point of view of gynecologic-oncologic clinical practice, however, the technique of producing monoclonal antibodies is not the key issue; of more importance is the issue of how to use this still new generation of agents for the maximum benefit of patients with genital malignancies as well as the related issue of what remains to be done in order to safely improve the overall survival rate of the patient who uses these drugs. This paper reviews the current literature devoted to the use of monoclonal antibodies in oncologic gynecology. In part I, we discuss how monoclonal antibodies, particularly bevacizumab, block the molecular mechanisms that regulate neoangiogenesis. We also seek to determine whether oncologic gynecology, like modern hemato-oncology, can continue to function without monoclonal antibodies.

PL

Obecnie technika produkcji monoklonalnych przeciwciał jest wysoce zaawansowana – nie są to już tylko mysie przeciwciała blokujące dany receptor, ale rekombinowane ludzkie monoklonalne przeciwciała, często leki hybrydowe (sprzężone z inną aktywną substancją przeciwnowotworową). Ponieważ istnieje możliwość projektowania monoklonalnych przeciwciał przeciw konkretnym receptorom, możliwe staje się realizowanie w praktyce zasad terapii skrojonej na miarę, ostatnio określanej mianem medycyny spersonalizowanej. Z punktu widzenia praktyki ginekologiczno-onkologicznej sama technika uzyskiwania monoklonalnych przeciwciał nie jest najważniejsza, o wiele istotniejsze pozostaje pytanie, jak wykorzystać tę nadal nową generację leków z korzyścią dla chorych na nowotwory wywodzące się z narządów płciowych oraz co jeszcze należy zrobić, by za pomocą omawianej grupy leków bezpiecznie wydłużyć całkowite przeżycie pacjentów. Dokonaliśmy przeglądu aktualnego piśmiennictwa w zakresie zastosowania monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. W pierwszej części pracy zostały omówione monoklonalne przeciwciała blokujące mechanizmy molekularne regulujące neoangiogenezę, w tym przede wszystkim bewacizumab. Chodziło o uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy nadszedł już czas, w którym ginekologia onkologiczna, tak jak hematoonkologia, nie może dalej funkcjonować bez monoklonalnych przeciwciał.

8

Emulsje podwójne i potrójne z modyfikowanymi powierzchniami kropel jako nośniki substancji czynnych

63%

Metera A. , Markowska-Radomska A. , Dłuska E. , Kosicki K. , Tudek B. , Frączyk T.

Inżynieria i Aparatura Chemiczna

|

2017

|

tom Nr 3

92--93

PL

emulsji podwójnych jako potencjalnych nośników substancji czynnych do celowanego uwalniania. Modyfikacja polegała na adsorpcji fizycznej przeciwciał CD15 na powierzchniach kropel, fazy membranowej emulsji W1/O/W2. Stan adsorpcji przeciwciał był oceniony na podstawie analizy efektu cieplnego wszystkich oddziaływań międzycząsteczkowych przy użyciu metody izotermicznego miareczkowania kalorymetrycznego. Wyznaczony efekt cieplny oddziaływań przeciwciała i składników fazy membranowej potwierdził ich adsoipcję na powierzchniach kropel fazy membranowej emulsji W1/O/W2.

EN

The paper presents an investigation into drops’ surface modification of double emulsions as the potential carriers of active agents in targeted therapies. Physical adsorption of CD 15 antibodies on surfaces of membrane phase drops of emulsions W1/O/W2 was evaluated by measuring the heat effect of all molecular interactions using the isothermal titration calorimetry method. The calculated effect of interaction between molecules of antibodies (proteins) and drops of membrane phase ingredients confirmed adsorption of proteins on surfaces of emulsions drops.

9

Nowe kierunki w leczeniu przeciwnowotworowym. Wykorzystanie nanotechnologii

63%

Zabielska K. , Lechowski R.

Medycyna Weterynaryjna

|

2011

|

tom 67

|

nr 01

EN

Neoplastic diseases are increasingly better known. However, their treatment still proves difficult in both human and veterinary medicine. Commonly used cytostatics have numerous limitations due to their high toxicity, nonspecific distribution and numerous adverse effects. Nanobiotechnology is a new method used in cancer therapy. This paper describes the potential use of nanoparticles in cancer treatment. Owing to their specific ability to act as drug carriers, they can be applied in both active and passive targeting. There are several registered nanoparticle-cytostatic combinations, and many others are undergoing clinical trials. Among others, liposomes and other lipid-based particles, drug-connected polymers, polymer microspheres, micelles and dendrimers are used.

10

Był sobie rak

63%

Wawrzynski A.

Wiedza i Życie

|

2013

|

nr 11

11

Wybrane czynniki prognostyczne w raku jajnika

63%

Markowska J. , Bednarek W. , Markowska A.

Current Gynecologic Oncology

|

2010

|

tom 8

|

nr 1

8-20

EN

The authors discuss several predictive factors related to ovarian cancer, both those associated with prognosis and those potentially useful in targeted therapy thereof. Expression of mRNA BRCA1, VEGF and its receptors, CXCR4, HER-2, HIF-1α, COX-2, NM-23, KAI 1, IGF-1R, kisspeptin, neuropilin and Prox-1 gene are discussed. Expression of mRNA BRCA1 is associated not only with hereditary ovarian cancer, but also with its sporadic form. Higher expression correlates with a better response to taxanes. Hopefully, mRNA BRCA1 level in women with sporadic ovarian cancer will become a useful parameter, qualifying patients for a particular chemotherapy protocol. BRMS1 acts as a gene inhibiting development of metastases in ovarian cancer. Levels of mRNA for BRMS1 are lower in late than in early stage ovarian cancer. The VEFG family is involved in angio- and lymphangiogenesis and includes 5 glycoproteins (VEGF-A, VEGF-B, VEGF-C, VEGF-D and VEGF-E), which acting upon receptors VEGFR1-3. Neuropilin 1 plays a role in angiogenesis, while neuropilin 2 modulates lymphangiogenesis, similar to the Prox-1 gene. COX-2 mediates the release of pro-angiogenic factors. HIF-1α expression is associated with resistance of hypoxic cancer cells against cytostatics and radiation. Expression of c-Met correlates with poorly differentiated cancer types. The SDF-1/CXCR4 complex plays a key role in the development of cancer metastases. Survivin is present in cancer cells only, where it inhibits apoptosis and promotes the development of cancer. Metastases suppressor gene (BRMS1) and receptors for VEGF, CXCR4, HER-2, HIF-1α and COX-2, may serve as targets for targeted therapy. At present, an increasing number of studies focus on VEGF receptors. Poor expression of NM-23 and KAI 1 correlate with tumor ability to form metastases. The authors discuss the role of biological markers for clear-cell ovarian cancer (IGF-1R and kisspeptin). Promising topics for future studies are survivin, neuropilin and the Prox-1 gene.

PL

W artykule omówiono szereg czynników prognostycznych związanych nie tylko z rokowaniem, ale również z możliwością zastosowania terapii tarczowej w raku jajnika. Przedstawiono ekspresję mRNA BRCA1, VEGF i jego receptorów, CXCR4, HER-2, HIF-1α, COX-2, NM-23, KAI 1, IGF-1R, kisspeptyny, neuropiliny i genu Prox-1. Ekspresja mRNA BRCA1 wiąże się nie tylko z dziedzicznym rakiem jajnika, ale również z rakiem sporadycznym. Wyższa ekspresja powoduje lepszą odpowiedź na taksany. Przypuszcza się, że zawartość mRNA BRCA1 u kobiet z rakiem sporadycznym może służyć do selekcji pacjentek do odpowiedniego typu chemioterapii. BRMS1 działa jako gen hamowania przerzutów w raku jajnika. Poziomy mRNA dla BRMS1 są niższe w zaawansowanych stadiach raka niż we wczesnych. Rodzina VEGF związana z angiogenezą i limfangiogenezą składająca się z 5 glikoprotein (VEGF-A, VEGF-B, VEGF-C, VEGF-D, VEGF-E) działa poprzez receptory VEGFR1-3. Neuropilina 1 odgrywa rolę w angiogenezie, a typ drugi moduluje proces limfangiogenezy, podobnie jak gen Prox-1. W uwalnianiu czynników proangiogennych bierze udział COX-2. Ekspresja HIF-1α związana jest z opornością niedotlenionych komórek raka na leczenie chemiczne i napromienianiem. Ekspresja c-Met wiąże się z niższym zróżnicowaniem raka. Kompleks SDF-1/CXCR4 odgrywa kluczową rolę w tworzeniu przerzutów komórek nowotworowych. Surwiwina występująca wyłącznie na komórkach nowotworowych poprzez hamowanie apoptozy promuje rozwój raka. Gen supresji przerzutów (BRMS1), podobnie jak receptory VEGF, CXCR4, HER-2, HIF-1α, COX-2, może być tarczą dla terapii celowanej. Obecnie coraz więcej badań dotyczy inhibitorów VEGF. Obniżona ekspresja NM-23 oraz KAI 1 koreluje ze zdolnością do przerzutowania. Omówiono markery biologiczne dla raka jasnokomórkowego jajnika (IGF-1R i kisspeptynę). Ciekawym obiektem badań może być surwiwina, neuropilina i gen Prox-1.

12

Możliwości leczenia celowanego w onkologii weterynaryjnej - cz.I

63%

Jagielski D.

Weterynaria w Praktyce

|

2010

|

tom 07

|

nr 11-12

13

Medycyna personalizowana w onkologii weterynaryjnej - teraźniejszość, przyszłość czy mit?

63%

Pawlak A.

Weterynaria w Praktyce

|

2019

|

tom 16

|

nr 05

14

Chemiczne aspekty celowanej terapii przeciwnowotworowej I. Kowalencyjne połączenia ligand-nośnik

63%

Werengowska K. M. , Wiśniewski M. , Terzyk A. P. , Gurtowska N. , Drewa T. A.

Wiadomości Chemiczne

|

2011

|

tom [Z] 65, 9-10

887-915

EN

In this study we describe the most popular biomedical engineering nanoparticles including carbon nanotubes [17-20], liposomes [4-7], polymeric micells [11-13], quantum dots [3, 21-23], hydrogels [24-27], dendrimers [14-16] which are recently considered as modern drug carriers. These nanomaterials are applied for cancer diagnostic and targeted delivery of active compounds as chemotherapeutics in so called targeted therapy. Thus, we characterized the ideas of targeted therapy for which compositions of carriers with antibody are constructed (Figs. 3, 4). We also compared the traditional and targeted mechanisms [1, 3, 28-29] of drug delivery (Fig. 2). During targeted therapy only the essential dose of drug (less than during conventional chemotherapy) is delivering to the cancer cell. In additional, the application of targeted therapy reduces side effects, being very characteristic for the traditional treatment. The anticancer compound can selectively hits the target only, due to the presence of the ligands attached to the surface of nanocarirer. We characterized ligands which are often use in nanomedicine: antibodies [33-37], folic acid [30-33], peptides [33, 38, 39], aptamers [33, 40, 41] and transferrin [33, 42-44]. The purpose of this study is description of the bioconjugation of ligand-nanocarrier. This step is necessary and very important in synthesis of the novel drug delivery systems in targeted anticancer therapy. We report recent advances in the field showing the formation of amides (Figs. 6-8) [51-57], thioethers (Figs. 9-11) [52, 60-66], disulfides (Fig. 12) [69], and acethyl-hydrazone groups (Fig. 13) [73]. Special attention is paid to the process such as Diels-Alder (Figs. 14, 15) [74, 75] and "click chemistry" through the cycloaddition of Huisgen (Figs. 16, 17) [79-82]. We describe also the reaction of Staudinger [83] and the process of formation Schiff 's base [84]. The processes enable very mild and selective modification of the carriers through formation of amide bound. These methods ware less popular but allow the fictionalization of nanocarriers in biomedical application. Each reaction or process needs special and individual environment and conditions, which are summarized in Table 1.

15

Zastosowanie monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. Część II

63%

Wicherek Ł. , Windorbska W. , Wiśniewski M. , Koper K. , Dutsch-Wicherek M. , Mazur A. , Franczak P. , Drzewiecka M. , Kwiatkowski A. , Śpiewankiewicz B.

Current Gynecologic Oncology

|

2012

|

tom 10

|

nr 1

46-60

EN

Milstein and Köhler’s discovery of monoclonal antibodies has resulted in their widespread use in various fields of medicine. Monoclonal antibodies constitute a separate group of drugs that do not behave as either classic cytostatics or inhibitors of particular components of intracellular signaling pathways. Monoclonal antibodies are essentially highly specific biological agents able to block a particular receptor by showing a higher affinity for that receptor than its natural ligand. This property has been exploited in order to design monoclonal antibodies that block the receptors of the EGFR family and in order to develop drugs that block the receptors needed for the transmission of the signal controlling the activity of the host immune system. The next step in increasing the clinical use of monoclonal antibodies is the creation of hybrid drugs. The base for this kind of drug is an active substance with strong cytotoxic properties for which the monoclonal antibody serves as a carrier. While in the first part of this paper we reviewed the current literature on the use of monoclonal antibodies in oncologic gynecology, in this second part, we discuss monoclonal antibodies that block the molecular mechanisms involved in the regulation of the response of the immune system and signal the pathway associated with the EGFR receptor. We ask whether the time has not arrived when oncologic gynecology, like hemato-oncology, can no longer function without monoclonal antibodies.

PL

Odkrycie Milsteina i Köhlera doprowadziło do powszechnego zastosowania monoklonalnych przeciwciał w różnych dziedzinach medycyny. Monoklonalne przeciwciała stanowią odrębną grupę leków – nie są to klasyczne cytostatyki czy też leki z rodzaju inhibitorów poszczególnych składowych wewnątrzkomórkowego sygnałowania. Monoklonalne przeciwciała to przede wszystkim czynnik biologiczny o wysokiej specyficzności, który w związku z tym może zablokować konkretny receptor, wykazując większe powinowactwo do danego receptora niż jego naturalne ligandy. Właściwość tę wykorzystano, projektując monoklonalne przeciwciała blokujące receptory z rodziny EGFR, ale także leki blokujące receptory ważne dla przekazywania sygnałów regulujących aktywność układu odpornościowego gospodarza. Kolejnym krokiem w coraz szerszym zastosowaniu monoklonalnych przeciwciał jest stworzenie leków hybrydowych. Podstawę takiej terapii stanowi substancja czynna, która wykazuje silne właściwości cytotoksyczne, a jej nośnikiem jest monoklonalne przeciwciało. Dokonaliśmy przeglądu aktualnego piśmiennictwa w zakresie zastosowania monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. W drugiej części manuskryptu zostały omówione monoklonalne przeciwciała blokujące mechanizmy molekularne związane z regulacją odpowiedzi układu odpornościowego oraz szlakiem sygnałowania związanym z receptorem EGFR. Chodziło o uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy nadszedł już czas, w którym ginekologia onkologiczna, tak jak hematoonkologia, nie może dalej funkcjonować bez monoklonalnych przeciwciał.

16

Guz z komórek tucznych psów - racjonalne postępowanie diagnostyczne i lecznicze. Cz.II. Leczenie

63%

Jagielski D.

Magazyn Weterynaryjny

|

2011

|

tom 20

|

nr 12

17

Disturbances in the Mechanism of Apoptosis as One of the Causes of the Development of Cancer Diseases

54%

Rusin P. , Jabłońska K.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2020

|

tom 18

|

nr 4

63-73

RU

Apoptosis is a genetically programmed process that affects all multicellular organisms. This mechanism of programmed cell death is designed to protect the body against uncontrolled proliferation of cells with impaired functions. Apoptosis can occur through two major pathways. The extrinsic, initiated by signals from the death receptor, and the intrinsic one, resulting from a change in the permeability of the external mitochondrial membrane due to stress factors promoting the initiation of programmed cell death. Apoptosis may be influenced by many factors that may lead to suppressing the initiation of apoptotic pathways, and the damaged cell will develop, divide, and over time transform into a cancerous cell. As a result, cancer cells will be resistant to the applied chemo- and radiotherapy. The mechanisms responsible for apoptosis regulation are impaired, what eliminates the effects of therapies aimed at initiating this type of cell death. New types of molecular therapies provide an opportunity to increase the effectiveness of anticancer treatment, aiming at deficient proteins and suppressing or eliminating their antiapoptotic effects.

PL

Apoptoza jest genetycznie zaprogramowanym procesem, obejmującym wszystkie organizmy wielokomórkowe. Ten mechanizm programowanej śmierci komórkowej ma na celu zabezpieczyć organizm przed niekontrolowanym namnażaniem się komórek o zaburzonych funkcjach. Do aktywacji apoptozy prowadzą dwa główne szlaki. Szlak zewnętrzny aktywowany przez sygnały odbierane przez receptory śmierci oraz szlak wewnętrzny, który jest wynikiem zmiany przepuszczalności zewnętrznej błony mitochondrium na skutek działania czynnika stresowego. Na apoptozę wpływ ma wiele czynników, które mogą doprowadzić do supresji inicjacji szlaku apoptotycznego, a uszkodzona komórka będzie rozwijać się, dzielić, a z czasem przekształcić się w komórkę nowotworową. Powstające w ten sposób nowotwory są oporne stosowaną chemio- i radioterapię, gdyż mechanizmy odpowiedzialne za apoptozę są upośledzone, co niweluje działania terapii mających zainicjować ten typ śmierci komórkowej. Szansą na zwiększenie efektywności leczenia są terapie molekularne, które celują w niewłaściwie funkcjonujące białka, niwelując ich antyapoptotyczne działanie.

18

Grafen : nowe możliwości w medycynie

51%

Pasieka E. , Lewandowski M.

Inżynier i Fizyk Medyczny

|

2015

|

tom Vol. 4, nr 6

353--356

PL

Grafen otrzymano w warunkach laboratoryjnych w 2004 roku na Uniwersytecie w Manchesterze. Grafen jest dwuwymiarową formą węgla grubości jednej warstwy atomów o heksagonalnym ułożeniu (struktura plastra miodu). Cechuje go dobre przewodnictwo elektryczne i cieplne, jest mocniejszy niż stal, a jednocześnie elastyczny i rozciągliwy. Celem opracowania jest przegląd piśmiennictwa na temat potencjalnych zastosowań grafenu w medycynie oraz charakterystyka jego bezpieczeństwa. Diagnostyka obrazowa wiąże duże nadzieje z wykorzystaniem grafenu jako środka kontrastującego. Pierwsze dowody naukowe w zakresie obrazowania magnetycznym rezonansem jądrowym wskazują, że może stać się alternatywą preparatów gadolinu, szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek i po przeszczepie wątroby. Grafen może być realnym rozwiązaniem w poszukiwaniu idealnego biosensora do wykrywania lub oznaczania ilościowego substancji w badanym materiale, szczególnie w diagnostyce onkologicznej. Jednocześnie właściwości grafenu mogą być wykorzystane w nowoczesnych metodach leczenia nowotworów, np. w terapii genowej i fotodynamicznej. Wielokierunkowość zastosowań medycznych stawia pytanie o bezpieczeństwo grafenu. W wielu badaniach potwierdzono jego biozgodność, jednak są i dowody in vivo, które wskazują, że tlenek grafenu po iniekcji dożylnej może odkładać się w tkance płucnej, prowadząc do procesów zapalnych. Badania nad grafenem muszą być rozwijane i pogłębiane, aby otrzymać rozwiązania, które będą połączeniem selektywnej funkcjonalności i wysokiego bezpieczeństwa.

EN

Graphene was discovered in the laboratory in 2004 at The University of Manchester. Graphene is a two-dimensional form of carbon, a thickness of one layer of atoms of a hexagonal lattice (the honeycomb structure). It is characterized by good electrical and thermal conductivity, is stronger than steel and at the same time flexible and extensible. The aim of this paper is a review of literature on the potential applications on graphene in medicine and its safety. Diagnostic imaging has high hopes for the use of graphene as a contrast agent. The first scientific evidence in the field of magnetic resonance imaging indicate that it may become an alternative of gadolinium, in patients with renal failure and liver transplant. Graphene can be a viable solution in the search for the ideal biosensor for the detection or quantification of substances in the material, especially in the diagnosis of cancer. At the same time the properties of graphene can be used in the treatment of cancer (gene therapy and photodynamic therapy). Multidirectional medical applications raises the question about the safety of graphene. Number of studies confirmed its biocompatibility, but there are in vivo evidence that graphene oxide after intravenous injection may be deposited in the lung tissue, leading to inflammatory processes. Research on graphene must be developed to the aim of selective functionality and high safety.

19

Colon cancer – new strategies of treatment

51%

Międzybrodzka A. , Gmyrek J. , Cieślar G. , Kawczyk-Krupka A.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2019

|

nr 73

266-273

EN

Colon cancer is one of the most frequent causes of death in the world. Despite the easily accessible diagnostic tools, the disease is still diagnosed at its advanced stage, when radical treatment is no longer possible and only palliative therapy can be provided. Cancer recurrence, which worsens the patient’s prognosis, is a separate problem. Currently, scientists are seeking modern, multidirectional treatment methods, which would enable the inhibition of neoplasia, elongation of patients’ lives and improvement in their quality. Immunotherapy and photodynamic therapy seem to be promising as they provide good results, also at advanced stages of cancer. Due to its cytotoxic and immunomodulating effect, photodynamic therapy exhibits an antineoplastic effect. Using monoclonal antibodies in the targeted therapy of colon cancer is a new, promising concept, which requires further studies.

PL

Rak jelita grubego jest jedną z najczęstszych przyczyn zgonów na świecie. Pomimo łatwo dostępnych narzędzi diagnostycznych nadal często rozpoznawany jest w stadium zaawansowanym, kiedy niejednokrotnie nie ma już możliwości leczenia radykalnego i pozostaje jedynie terapia paliatywna. Odrębnym problemem jest wznowa nowotworu, pogarszająca rokowanie pacjenta. Współcześnie poszukuje się nowoczesnych, wielokierunkowych metod leczniczych, które pozwoliłyby zahamować proces nowotworzenia, wydłużyć życie chorych i poprawić jego jakość. Obiecującym kierunkiem badań okazują się immunoterapia oraz terapia fotodynamiczna, które dają pomyślne wyniki również w zaawansowanych stadiach raka. Terapia fotodynamiczna wykazuje działanie przeciwnowotworowe poprzez efekt cytotoksyczny oraz immunomodulujący. Zastosowanie przeciwciał monoklonalnych w celowanej terapii raka jelita grubego jest nową, dobrze rokującą koncepcją wymagającą dalszych badań.

20

Metody leczenia guza z komorek tucznych skory psow

51%

Fan T. M. , Lorimier de L.-P.

Weterynaria po Dyplomie

|

2006

|

tom 07

|

nr 5

8-15