Zużyte sorbenty organiczne i mineralne stanowią odpad niebezpieczny, a w związku z tym, zgodnie z obowiązującymi przepisami muszą zostać przekształcone termicznie, lub zdeponowane na składowisku odpadów niebezpiecznych. Optymalnym rozwiązaniem byłoby zastosowanie materiałów sorpcyjnych, które mogłyby być używane kilkukrotnie bez konieczności kosztownego i kłopotliwego unieszkodliwiania. Takie wymagania mogą spełniać komposty z odpadów. W niniejszej pracy przedstawiono wyniki badań tempa rozkładu oleju silnikowego na kompostach z odpadów z mikroflorą wstępnie zaadaptowaną do rozkładu substancji ropopochodnych. Do badań porównawczych zastosowano sorbenty stosowane komercyjnie. W trakcie eksperymentu badano zmiany ogólnej ilości syntetycznego oleju silnikowego oraz pojedynczych n-alkanów o długości łańcucha węglowego C22-C40. Zaobserwowano, że wraz z upływem czasu rozkład oleju intensywniej zachodził na kompostach z odpadów, w porównaniu do sorbentów komercyjnych. Mikroflora wykorzystująca węglowodory łańcuchowe jako źródło węgla zapewniła szybką (zanotowaną już po pierwszym miesiącu eksperymentu) redukcję węglowodorów w próbkach, tym samym pojawiła się możliwość powtórnego wykorzystanie kompostu jako sorbentu. Zaobserwowany szybki proces degradacji wskazuje na kierunek odzysku kompostu z odpadów, użytego wcześniej jako sorbentu do usuwania zanieczyszczeń ropopochodnych (oleju silnikowego). Niewątpliwie jest to sposób tańszy od termicznego unieszkodliwiania, czy składowania.
EN
Most of used mineral and organic sorbents are hazardous waste and, therefore, in accordance with actual law regulations must be converted thermally or deposited in the special landfill for hazardous waste. The optimal solution would be sorption materials that could be used repeatedly, without the need for costly and cumbersome lanfilling. Sorbents, which due to their properties could be used repeatedly, are MSW composts generated from mixed or only organic municipal waste. In this study we have investigated the rate of degradation of motor oil on MSW waste composts with microflora pre-adapted for use of oil products as source of carbon. Comparison of degradation efficiency, was calculated in comparison to the commercial sorbents. During the experiment the total amount of synthetic motor oil and individual n-alkanes with carbon chain length from C22 to C40. During the experiment, there were observed more intensive oil degradation processes on waste composts in comparison to commercial sorbents. Microflora which use n-alkanes as a carbon source, ensured quick (noted after the first month of the experiment), reduction of the amount of hydrocarbons contamination in the samples, and thus the possibility of re-use of compost as a sorbent. The observed rapid degradation process, indicates the direction of the recovery of compost waste, used previously as a sorbent for the removal of petroleum contaminants (motor oil). Undoubtedly, this is a cheaper way than the thermal incineration or storage.
W doświadczeniu badano in vitro rozkład białka pasz rozpuszczalnego w wodzie: albuminy bydlęcej, kazeiny, poekstrakcyjnych śrut - sojowej, rzepakowej i arachidowej oraz nasion bobiku i łubinu. Białko rozpuszczalne w badanych paszach wynosiło: albumina - 93,3; kazeina - 85,5; śruta arachidowa - 46,5; śruta sojowa - 37,3; śruta bobikowa - 36,8; śruta rzepakowa - 32,0; śruta łubinowa - 30,0% białka ogólnego. Stężenie amoniaku w inkubatach dla wszystkich badanych białek wzrastało wraz z wydłużającym się czasem inkubacji, wskazując, że tempo dezaminacji rozpuszczalnego białka pasz inkubowanego z treścią żwacza było powolne i różne dla poszczególnych pasz. Brak istotności różnic dla większości oznaczonych współczynników korelacji pomiędzy ilością białka rozpuszczalnego, a stężeniem amoniaku w inkubatach sugeruje, że stężenie amoniaku nie jest właściwym wskaźnikiem tempa dezaminacji białka rozpuszczalnego w płynie żwaczowym.
EN
The degradation rate of water soluble protein from different feeds (bovine albumin, casein, soybean meal, rapeseed meal, groundnut meal, faba bean and lupine) was tested in rumen fluid by an in vitro method. The estimated solubility, in percent, for the tested feeds was: 93.3 for albumin, 85.5 for casein, and 46.5, 37.3, 36.8, 32.0, 30.0, respectively, for groundnut, soybean, horse bean, rapeseed and lupine meal. The concentration of ammonia in the incubates rose with increasing time of incubation, suggesting that the degradation rate of soluble protein is slow and differs among particular feeds. The lack of a consistent relationship between soluble nitrogen and ammonia in the incubation mixtures indicates that ammonia concentration is an inadequate indicator of the deamination rate of soluble protein in the rumen fluid.