Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Wykorzystanie arteterapii w pracy z dziećmi słabowidzącymi w wieku przedszkolnym

100%

Janeczko-Czekirda M.

|

tom 563(8)

14-23

PL

W każdym dziecku istnieje pierwiastek twórczy, który skłania do podejmowania działań w celu uzewnętrznienia się. Między innymi na tym założeniu opiera się terapia poprzez sztukę. Kilkuletnie obserwacje zajęć z elementami arteterapii w przedszkolu dla dzieci z dysfunkcją wzroku przekonały mnie, że przynoszą one korzystne efekty. Celem artykułu jest ukazanie, jakie korzyści dla rozwoju dzieci słabowidzących w wieku przedszkolnym przynosi stosowanie metody arteterapii w nauczaniu, wychowaniu i terapii. Omówiono w nim najczęściej stosowane w terapii dzieci z problemami wzrokowymi rodzaje arteterapii, które angażują wszystkie zmysły a tym samym stymulują rozwój we wszystkich jego aspektach.

2

Dydaktyczne aspekty teatroterapii

100%

Badora A.

|

nr 2

127-142

PL

Celem artykułu jest przedstawienie procesu teatroterapeutycznego, jako oddziaływania, w którym istotną funkcję pełni dostrzeżenie i respektowanie pewnych aspektów dydaktycznych w nim występujących. Opracowanie zostało podzielone na cztery części. Pierwsza zawiera wyjaśnienie terminu „teatroterapia”, druga opisuje jej cele i funkcje, trzecia stanowi analizę zależności między zasadami dydaktycznymi a procesem teatroterapeutycznym, w czwartej odnaleźć można ćwiczenia praktyczne z zakresu działalności teatralnej. Dla wyjaśnienia pojęcia teatroterapii zastosowano definicję D. Krzywonia i M. Pietruszki-Budzyńskiej. Sformułowano następujące główne cele teatroterapii: umożliwienie jej uczestnikom wzrastania i dojrzewania; umożliwienie uczestnikom pogłębiania samowiedzy oraz dostarczanie im bodźców, które są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie, a których brakuje im w realnym życiu; kształtowanie osobowości oraz dostarczanie społecznościom kulturalnym dojrzałych członków − cel tożsamy z celem edukacji. Określono także funkcje teatroterapii: kompensującą, terapeutyczną i kształcąco-wychowawczą. Wykazano sposoby realizacji zasad: poglądowości; trwałości wiedzy; przystępności nauczania; systematyczności; świadomego i aktywnego uczestnictwa w procesie nauczania; indywidualizacji i zespołowości; łączenia teorii z praktyką w procesie teatroterapeutycznym. Przedstawiono propozycje ćwiczeń: podnoszące świadomość własnego ciała oraz rozwijające świadomość przestrzeni; umożliwiające nawiązanie relacji zaufania między uczestnikami oraz rozwijające umiejętność pracy w zespole; rozwijające: umiejętność interpretacji i prezentacji tekstu, budowania relacji i sytuacji scenicznej, kreowania roli.

EN

The aim of this article is to present a process of therapy through theater , as the impact in which seeing and respecting certain aspects of teaching plays a vital role. The study was divided into four parts. Part one provides an explanation of the term therapy through theatre, part two describes its objectives and functions, part three is an analysis of the relationship between the principles of teaching, and the therapy through theater, in the fourth part you can find practical exercises in the field of a drama activity. To clarify the definition of the concept of dramatherapy there was used a definition of D. Krzywoń and M. Pietruszka-Budzynski. There were formulated the following main objectives of therapy through theatre: Enabling the participants to grow and get maturation; Allowing the participants to deepen self-knowledge, and providing them with incentives that are necessary for the proper functioning in society, and which they lack in real life; Shaping the personality and providing mature members to cultural communities − the same as the goal of education. Functions of therapy through theatre have also been defined: compensating, therapeutic and educational. It has been shown how to implement rules: demonstrativeness; sustainability of knowledge; accessibility of teaching; regularity; conscious and active participation in the learning process; individualization and teamwork; combining theory with practice, in this process. Proposals of exercises: Raising awareness of your own body and developing spatial awareness; Allowing the establishment of trust between the participants and developing the ability to work in a team; Developing: the ability to interpret and present a text, building relationships and situations on stage, creating a role.

3

Magdalena Hasiuk, «Okrutnie dziwna strona świata: Wokół teatru więziennego», Oficyna Wydawnicza Errata, Warszawa 2015

84%

Chojnacka A.

Pamiętnik Teatralny

|

2016

|

tom 65

|

nr 3

208-217

EN

The book by Magdalena Hasiuk is the first monograph of Polish prison theatre. The author presents the theatrical work carried on in Polish prisons today against a broad historical background (starting with the gladiator fights, through acts of public executions and punishments, up to the 20th-century penitentiary system reform) and within a rich geographical context (the United States, Great Britain, France, and Italy). By describing and analysing the phenomenon, Hasiuk presents the world of isolation, the problems and emotions of inmates. She pays much attention to women leaders of prison theatre. She believes that the penal institutions have been changing thanks to their presence. The author deems the therapeutic role of prison theatre to be its most essential aspect, but her research goes further than that. She refers not only to psychological and sociological theories, but also to the work of cultural scholars, theatre theoreticians, and artists. She compares the experience of incarceration and later release from prison to a ritual. She finds traces of the theories and theatre practice of Brook and Grotowski. She shows how the new media are utilised in prison theatre performances. She finds common features of three different social institutions: the convent, the theatre, and the prison. She describes the stage and the prison alike as a space full of locked doors, restrictions that need to be overcome. The motif of crossing the boundaries permeates the whole book. The inmates, leaders, and viewers are all the ones crossing such physical and internal boundaries.

PL

Książka Magdaleny Hasiuk jest pierwszą monografią polskiego teatru więziennego. Autorka przedstawia twórczość teatralną realizowaną współcześnie w polskich więzieniach na tle historycznym (począwszy od walk gladiatorów, poprzez akty publicznych egzekucji i kar, aż po XX-wieczną reformę systemu penitencjarnego) oraz w szerokim kontekście geograficznym (Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Francja, Włochy). Wiele uwagi poświęca problemom i emocjom osadzonych. Szczególnie akcentuje rolę liderek teatru więziennego. Uważa, że dzięki ich obecności instytucje penitencjarne się zmieniają. Uznaje terapeutyczną rolę teatru więziennego za jego najistotniejszy aspekt, ale jej badania idą dalej. Odwołuje się nie tylko do teorii psychologicznych i socjologicznych, ale także do dorobku kulturoznawców, teoretyków teatru i artystów. Porównuje doświadczenie uwięzienia i późniejszego zwolnienia z więzienia do rytuału. Odnajduje ślady teorii i praktyki teatralnej Brooka i Grotowskiego. Pokazuje, w jaki sposób nowe media są wykorzystywane w przedstawieniach teatru więziennego. Opisuje zarówno scenę, jak i więzienie jako przestrzeń pełną ograniczeń, które trzeba pokonać. Motyw przekraczania granic przenika całą książkę. Więźniowie, przywódcy i widzowie są tymi, którzy przekraczają takie fizyczne i wewnętrzne granice.

4

Teatroterapia w pracy z osobami niepełnosprawnymi

84%

Wojcieszuk M.

Roczniki Nauk Społecznych

|

2002

|

tom 30

|

nr 2

207-213

EN

The theatre is a therapeutic method used in the work with the disabled. The main purpose of therapeutic classes is to support the development of the disabled. Owing to a incomprehension of the term theatre therapy, Lech Śliwonik has introduced the term theatre for life. The latter term clearly defines that the theatre with the disabled „should be a way”, should create chances and give opportunities for further development. In order to answer the questions about the course of classes, what aim instructors and therapeutist have, the best way would be to give a good example. Such a theatre is the Theatrical Workshop at the Workshops of Occupational Therapy „Source” in Lublin. It is a theatre and one of the workshops of the same name. The theatre is conducted by Aneta Stodulska (the instructor and director of the group). The main purpose is to support the development of the disabled. The most important is the person and meeting half way his or her needs and potentialities. Aneta Stodulska has worked out her own method of work. The proper understanding of the term theatre therapy and appropriate aim and method bring about concrete results. The theatre Theatrical Workshop achieves good results both in the therapeutic and theatrical areas. The author quotes accurate results of her work in her master's thesis entitled „The Therapeutic Influence of the Theatre on the Disabled. The Activity of the Theatrical Workshop of the Workshop of Occupational Therapy ”Source„ in Lublin.” It was written under the supervision of Prof. Maria Barbara Styk and defended in June 2002.

5

Teatr, media i ekranizacje filmowe jako sposoby włączania osób niepełnoprawnych intelektualnie do przestrzeni społecznej

84%

Romianowska E.

Zeszyty Naukowe Zbliżenia Cywilizacyjne

|

2017

|

tom 13

|

nr 2

114-134

PL

Artykuł ma za zadanie zaprezentowanie sposobu włączenia osób niepełnosprawnych intelektualnie do przestrzeni społecznej. Zostały tu ukazane działania teatrów. W instytucjach tych na scenie dokonuje się integracja osób niepełnosprawnych intelektualnie z osobami pełnosprawnymi. Widoczny jest także wpływ teatroterapii na ich poczucie godności, wartościowości, zadowolenia z życia. Celem jest ukazanie oddziaływań mediów i produkcji filmowych na włączenie osób niepełnosprawnych do społeczeństwa.

EN

This article is to present the manner in which intellectually disabled people are implement into social area. Functioning of theatres have been covered herein. In this institutions effectuates integration of intelletually disabled people with abled ones. Theatre Therapy allows to build their dignity sense, worthiness and satisfaction from life. The aim is to show the effect media and film productions has on the implementation of disabled people into society.

6

Teatroterapia a prewencja depresji u młodzieży

84%

Suchan M. Z.

Kultura i Wychowanie

|

2022

|

tom 22

|

nr 2

157-168

EN

The purpose of this article is to introduce the idea of theatre therapy as one of the forms of prophylaxis. The article is the result of interviews conducted with art therapy specialists and theatre artists. In addition, the text contains various points of view represented by the participants of the theatre classes. The last part of the article is devoted to threats that exist in theatre therapy.

PL

Celem publikacji jest wykazanie zależności pomiędzy działaniami prowadzonymi przez teatroterapeutki i teatroterapeutów a zdrowiem psychicznym uczestników zajęć teatralnych, zwłaszcza w kontekście prewencji depresji. Tekst jest efektem wielu godzin rozmów i wywiadów przeprowadzonych ze specjalistami i uczestnikami zajęć teatralnych w różnym wieku. Ilustruje on pozytywny i rozwijający wpływ pracy scenicznej i warsztatowej na młodzież w wieku dorastania, a także przykładowe zagrożenia, które pojawiają się, gdy praktyka prowadzona jest w sposób nieodpowiedzialny i intuicyjny, a nie oparty na aktualnej wiedzy psychologicznej i pedagogicznej.

7

Samodzielność i nieśmiałość młodzieży zagrożonej niedostosowaniem społecznym w procesie działań teatroterapeutycznych

84%

Masłowska M. , Aondo-Akaa G.

|

2019

|

nr 11(2) "Teatr w edukacji, terapii i profilaktyce"

139-151

PL

Niniejszy artykuł stanowi refleksję nad rolą teatru w pracy socjoterapeutycznej z młodzieżą zagrożoną niedostosowaniem społecznym. Ukazuje projekt teatroterapeutyczny „Młody Książę” realizowany w Krakowie w roku szkolnym 2016/2017. W artykule przedstawiono także rolę projektu w poszerzaniu autonomii i niwelowaniu nieśmiałości adolescentów zagrożonych niedostosowaniem społecznym oraz zaprezentowano wyniki badań prowadzonych w obszarze tychże czynników.

EN

This article is a reflection on the role of theater in sociotherapeutic work with young people at risk of social maladjustment. “The Young Prince” theater-therapy project is being implemented in Krakow from October 2016 to June 2017. The article also presents the role of the project in extending autonomy and eliminating the shyness of adolescents at risk of social maladjustment, as well as the results of research conducted in the area of these factors.

8

Teatroterapia – wokół celów i sposobów realizacji

84%

Stefańska A.

Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

|

2017

|

nr 2(23)

PL

Podejście rozwojowe arteterapii to podejście humanistyczne, w którym wspólną ideą jest stanowisko, że człowiek znajduje się przez cały czas na drodze wzrostu i rozwoju. Cathy Malchiodi 1, autorka fundamentalnych publikacji z zakresu arteterapii, stwierdza, że sztuka ma potencjał, aby przekształcić życie często w nietypowy sposób. Potwierdzają to badania wykazujące, że sztuka nie tylko poprawia jakość naszego życia, ale także jest skuteczna w zwiększaniu kompetencji pozytywnie wpływających na samopoczucie 2. W tym kontekście warto zauważyć teatroterapię – gdzie spotkanie ludzi podczas teatralnej pracy twórczej w rozwojowo ukierunkowanej terapii sztuką uczy ich zauważania wartości spontaniczności oraz stwarza szansę nabywania teatralnych kompetencji w grze, kompetencji ważnych w codziennym życiu.

EN

The developmental approach of art therapy is a humanistic approach which stems from the conviction that we keep growing and developing. Cathy Malchiodi, the author of major publications in the field of art therapy, claims that art often has the potential to transform our lives in an unusual way. This has been confirmed by studies showing that art not only improves the quality of our lives, but also it is effective in enhancing our competencies and mood. Therefore, as Malchiodi believes, art changes people’s lives every day. In this context, it is worth mentioning that theatre therapy, which constitutes a good opportunity for us to meet people during creative activities, helps us to notice spontaneity and facilitates the acquisition of theatrical competence and the competencies important in our everyday life.