Stałym elementem wiosennego krajobrazu miasta są obsypane białymi kwiatami tawuły. Są pospolite, wszechobecne, ale niezawodne. Nie mają wielkich wymagań glebowych, tolerują niezbyt zasobne gleby o lekko alkalicznym lub lekko kwaśnym odczynie. Lubią stanowiska słoneczne i półcieniste. Dobrze znoszą suszę i są odporne na zanieczyszczenia, co jest ich podstawową zaletą w warunkach miejskich. Bardzo rzadko ulegają ujemnym temperaturom. Kwitną obficie niezależnie od warunków i pogody. Są tak urzekające, że zwracają uwagę nawet najbardziej odpornych na wdzięki przyrody. Niepostrzeżenie stały się symbolem wiosny. Warto poświęcić im trochę uwagi, zwłaszcza że wśród znanych powszechnie są także mało popularne, a cenne odmiany.
Do podstawowych krzewów ozdobnych uprawianych na miejskich terenach zieleni należą tawuły (Spiraea). Znanych jest ok. 100 gatunków i dość liczne odmiany.
Tawuła (Spiraea) to rodzaj botaniczny obejmujący kilkadziesiąt gatunków krzewów występujących w strefie klimatu chłodnego półkuli północnej. Wiele z nich wykorzystuje się jako rośliny ozdobne, sadzi się je w zieleni osiedlowej, parkowej, na rabatach, rondach, skwerach, wzdłuż dróg i ulic.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.