Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

"Panda" szkołą systemu dalekowschodniej rekreacji i szlachetnej samoobrony

100%

Kladna A. , Weclawik Z. , Kiedrowicz Z. , Feruszewski R.

|

nr 13(193)

2

Judo - droga do zwinności

100%

Sobczak A.

|

1995

|

nr 12(174)

3

Trends in studies on capoeira: a bibliometric analysis

84%

Mamede Ferreira da Cruz L. , Correa U. C.

|

tom 24

|

nr 2

75-83

EN

Background. Over the last few decades, capoeira has been highlighted as one of the most fascinating human activities. Parallel to the growing number of practitioners worldwide, capoeira has increasingly been the focus of academic concerns, particularly in university contexts. Problem and aim. This study aimed to identify how capoeira has been addressed academically. For this purpose, it sought to develop a bibliometric analysis of published articles on capoeira over the last decade. Material and methods. 353 articles written in the Portuguese, English, Spanish and French languages were identified in the Pubmed (n = 27), Web of Science (n = 176), and Scopus (n = 150) databases, from 2010 to 2020, using the word “capoeira”. After that, 227 articles were removed because they were repeated, with unavailable access or dealt with another matter, resulting in 126 records for analysis. They were analysed based on the relative frequency of occurrences considering: (i) area of knowledge, (ii) authorship, (iii) type of research, and (iv) journal. Results. The articles on capoeira belonged in the disciplines of Social Sciences, Life Sciences and Biomedicine, and Arts and Humanities. The most frequent subareas were Sport Science, Education Educational Research, Hospitality Leisure Sport Tourism, and Social Sciences Interdisciplinary. The main journals were : Movimento, Archives of Budo, Ido Movement for Culture, Revista de Artes Marciales Asiaticas, and Periferia. Qualitative research was the method most utilised. Furthermore, most articles were published in co-authorship, which involved authors from different institutions from the same and different countries. Conclusions. These findings contribute to clarifying the state of research into the set of capoeira and as an important step for the researcher to raise questions, select research methods and define publication targets.

PL

Wprowadzenie. W ciągu ostatnich kilku dekad capoeira stała się jedną z ciekawszych sportowych aktywności. Równolegle do rosnącej liczby adeptów na całym świecie, capoeira jest coraz częściej przedmiotem zainteresowania akademickiego, szczególnie w kontekście uniwersyteckim. Problem i cel. Niniejsze badanie miało na celu określenie, w jaki sposób capoeira została potraktowana akademicko. W tym celu starano się opracować analizę bibliometryczną opublikowanych artykułów na temat capoeiry w ciągu ostatniej dekady. Materiał i metody. W bazach danych Pubmed (n = 27), Web of Science (n = 176) i Scopus (n = 150), od 2010 do 2020 roku, przy użyciu słowa “capoeira” zostały zidentyfikowane 353 artykuły napisane w języku portugalskim, angielskim, hiszpańskim i francuskim. Następnie usunięto 227 artykułów, ponieważ powtarzały się, były niedostępne lub dotyczyły innego zagadnienia, co dało 126 artykułów do analizy. Zostały one przeanalizowane na podstawie względnej częstotliwości występowania, biorąc pod uwagę: (i) obszar wiedzy, (ii) autorstwo, (iii) rodzaj badań oraz (iv) czasopismo. Wyniki. Artykuły na temat capoeiry należały do nauk społecznych, nauk przyrodniczych i biomedycyny oraz sztuki i nauk humanistycznych. Najczęstszymi poddziedzinami były nauki o sporcie, edukacja, badania edukacyjne, turystyka sportowa i interdyscyplinarne nauki społeczne. Movimento, Archives of Budo, Ido Movement for Culture, Revista de Artes Marciales Asiaticas i Periferia były głównymi czasopismami. Najczęściej stosowaną metodą były badania jakościowe. Większość artykułów została opublikowana we współautorstwie, w którym uczestniczyli autorzy z różnych instytucji z tego samego i różnych krajów. Wnioski. Wyniki te przyczyniają się do wyjaśnienia stanu badań nad capoeirą, co jest ważnym krokiem dla badacza w celu postawienia pytań, wyboru metod badawczych i określenia celu publikacji

4

Przynależność organizacyjna, wiek oraz staż treningowy osób trenujących karate kyokushin a ranga najważniejszych czynności zawodowych trenera

84%

Dobrzycki A.

|

nr 2

5

The European karate today: The opinion of experts

67%

Cynarski W. J.

|

nr 3

10-21

EN

Aim. From the perspective of the “humanistic theory of martial arts” [Cynarski 2004, 2006a] and the “general theory of fighting arts” [Cynarski, Sieber 2012] the author tackles the problem of the main directions of changes and institutional development of karate in Europe. He puts forward a hypothesis that sportification is not a dominant direction of changes in karate. Method. Three complementary test methods for qualitative analysis were used: an analysis of subject matter literature; long-term participatory observation and the method of competent judges / expert courts. There were five questions to karate experts (prepared in 3 languages). 1. What is the main purpose of the karatedō? 2. What are the trends in karate (in Europe)? 3. How is karate spreading – how many people are participating in different countries? 4. What is the percentage of people participating in sports karate (for competitions)? 5. How compatible is the karate now practised in your country with its Japanese and Okinawan origins? There were answers from 7 experts from Europe, all holders of the highest ranks 8-10 dan in different varieties (styles, schools, organisations) of karate / karatedō. Results. The institutionalisation of karate includes the creation of: organisations, new schools and regulations (e.g. concerning sports, fighting and arbitration), the teaching methods adopted and promotion through the ranks, the granting of licences to instructors and referees, promotion to higher sports classes, etc. This leads to the establishment of new schools, most of which are inauthentic or eclectic. Many experts point out that sports rivalry is contrary to the spirit of karatedō. Some emphasise the teaching of real self-defence, whereas others stress the educational meaning of participation. Karate has been known in Europe for approximately sixty years and its sports formula, for the different varieties, has been developing alongside its practice. There is a large organisational breakdown, even within the framework of the same styles and also a clear trend to modernise “old” karate. Sportification of karate is not the only nor the most important change in European karate. It covers only a part of that area. Other trends in change concern the cultivation of old traditions, the modification of teaching and the progressive commercialisation (in recreational karate and services related to it). Conclusion. Generally, we can distinguish: 1) a “pedagogical” o “humanistic” approach, where karatedō is a way of improving one’s personality; 2) the recreational treatment of practising karate, and 3) a concentration on the utilitarian values of karate and the fight as an expression of the cult of power or for the need of safety.

PL

Instytucjonalizacja karate obejmuje powstawanie organizacji karate (kluby, stowarzyszenia, federacje), regulaminów (np. sportowych, dotyczących walki i sędziowania), przyjętych sposobów nauczania i promocji na stopnie, przyznawania uprawnień instruktorskich i sędziowskich, klas sportowych itd. Powstają nowe szkoły, najczęściej syntetyczne lub eklektyczne. Karate znane jest w Europie od około sześćdziesięciu lat i równolegle rozwijana jest jego formuła sportowa, w różnych odmianach. Ma miejsce duże rozbicie organizacyjne, nawet w ramach tych samych stylów. Wyraźna jest też tendencja do modernizacji „starego” karate. Usportowienie karate nie jest jedyną ani najważniejszą zmianą w „europejskim” karate. Obejmuje tylko część tego środowiska. Inne kierunki zmian dotyczą kultywowania starej tradycji, modyfikacji nauczania oraz wynikają z postępującej komercjalizacji (rekreacyjne uprawianie karate i usługi w tym zakresie). Wielu specjalistów zwraca uwagę, że rywalizacja sportowa jest sprzeczna z duchem karatedō. Niektórzy akcentują nauczanie realnej samoobrony. Inni – wychowawczy sens praktyki. Możemy ogólnie wyróżnić: 1) podejście „pedagogiczne” lub „humanistyczne”, gdy karatedō jest drogą doskonalenia osobowości; 2) traktowanie stricte rekreacyjne i rozrywkowe uprawiania karate; 3) koncentracja na wartościach utylitarnych karate, samoobronie i walce, co może być wyrazem kultu siły lub wynikać z potrzeby bezpieczeństwa.

6

Nieustraszeni wojownicy

34%

Pysz P.

Koń Polski

|

2013

|

tom 48

|

nr 06