PL
 |
EN
Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.
Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  szkoły wiejskie
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
Content available Formy aktywności fizycznej w programach wychowania fizycznego w szkołach podstawowych, gimnazjach i szkołach ponadgimnazjalnych na terenie województwa podkarpackiego
100%
Lenik J.
Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie Kultura Fizyczna
|
2018
|
tom 17
|
nr 1
87-103
PL
Celem badań była ocena, jakie formy aktywności sportowo-rekreacyjnej są realizowane przez nauczycieli wychowania fizycznego na różnych poziomach edukacji szkolnej w szkołach wiejskich i miejskich województwa podkarpackiego, oraz jakie trudności uniemożliwiają nauczycielowi realizację podstawy programowej z przedmiotu wychowanie fizyczne. Badaniami (kwestionariusz ankiety) objęto 1032 nauczycieli wychowania fizycznego zatrudnionych w szkołach wiejskich oraz 773 nauczycieli wychowania fizycznego pracujących w szkołach miejskich województwa podkarpackiego. Badaniami objęto szkoły o różnej wielkości: do 100 uczniów, od 100 do 300 uczniów, i powyżej 300 uczniów. Większość nauczycieli narzeka na warunki panujące w szkole. Największym problemem uniemożliwiającym realizację podstawy programowej z wychowania fizycznego w szkołach wiejskich i miejskich na Podkarpaciu jest łączenie klas oraz prowadzenie lekcji w grupach koedukacyjnych. Przeprowadzona analiza wykazała, iż nauczyciele najczęściej realizują zespołowe gry sportowe oraz lekkoatletykę.
EN
The aim of studies was to evaluate what forms of sports and recreational activity are implemented by physical education teachers at different levels of school education in rural and urban schools of Podkarpackie Voivodeship and what difficulties prevent the teacher from implementing the basic curriculum from the subject of physical education. The researches (questionnaire) covered 1032 physical education teachers employed in rural schools and 773 physical education teachers working in urban schools in Podkarpackie Voivodeship. The studies included schools of varying sizes: up to 100 pupils, from 100 to 300 pupils and over 300 pupils. The majority of teachers complain about the conditions in a certain school. The biggest problem that prevents the implementation of the basic curriculum from physical education in rural and urban schools in Podkarpackie Voivodeship is the combination of classes and conducting lessons in co-educational groups. The performed analysis showed that teachers usually implement team sports and athletics.
2
Content available Wzorcowe szkoły wiejskie jedno- i dwuklasowe z okresu międzywojennego w Polsce
88%
Przesmycka E. , Miłkowska E.
|
2011
|
nr VII
3
Content available remote Wzorcowe szkoły wiejskie jedno- i dwuklasowe z okresu międzywojennego w Polsce
75%
Przesmycka E. , Miłkowska E.
Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych
|
2011
|
tom T. 7, nr 1
168--176
PL
W artykule przedstawiono wybrane przykłady projektów wzorcowych szkól jedno- i dwuklasowych z okresu międzywojennego zalecanych do realizacji w niepodległej Polsce. Omówione zostały projekty wybitnych polskich architektów i ich główne cechy, takie jak forma architektoniczna, układ funkcjonalny i sposób organizowania przestrzeni wokół szkół zgodnie z ustalonymi przepisami prawnymi.
EN
The work shows selected examples of standard one and two rooms country schools from the in between the World Wars period in Poland. Article contains project of leading polish architects and its main character like the architect form, function systems and the organization of schools surroundings suitable to the law regulations.
4
Peryferie edukacyjne szkół wiejskich w warunkach niżu demograficznego
51%
Marzec-Holka K.
Pedagogika Społeczna
|
2015 (R. XIV)
|
nr 3(57)
147-161
PL
W artykule podjęty został problem decentralizacji edukacji w Polsce w warunkach niżu demograficznego. Na skutek tych zmian zwiększają się nierówności terytorialne, społeczne i edukacyjne. Finansowanie organizacji oświaty w gminach ze środków centralnych zostało znacznie ograniczone, w związku z tym rosną wydatki samorządów związane z edukacją. Liczba uczniów w szkołach obniżyła się w latach 2000–2011 o 30%, co doprowadziło do redukcji i zamykania szkół publicznych. Szczególnie dotkliwie skutki zarządzania dotknęły peryferyjne gminy wiejskie, które likwidując szkoły lub podejmując próby ich konsolidacji, skazują dzieci i młodzież na nierówności edukacyjne, uciążliwe dojazdy, na utratę możliwości uczestnictwa w zajęciach wyrównawczych i rozwojowych. Rodzice zaś z powodu likwidacji komunikacji mają utrudnioną lub niemożliwą współpracę ze szkołą. Można dodać, iż peryferyjne środowiska wiejskie po likwidacji szkół coraz bardziej zagrożone są oddaleniem od centrów cywilizacyjnych i kulturowych.
EN
The article tackles the problem of decentralization of education in Poland in the face of demographic decline. As a result of these changes the territorial, social and educational inequalities are on the rise. Financing of education in municipalities from central government was significantly limited and therefore the educational expenses of local governments are on the rise. The number of pupils in schools dropped down by 30% in years 2000–2011, which caused a reduction and closing down of schools. The most severely affected have been the peripheral schools. They either close down or attempt to consolidate, which makes children suffer greater inequality, burdensome travel, loss of opportunity to take part in extracurricular and compensatory classes. Parents suffer from more difficult communication and cooperation with school due to seizure of transport. One may add that peripheral, rural communities due to school closure are in greater danger of regressing from civilization and cultural centres.
5
Content available Eit samrøystes stortingsvedtak for 100 år sidan (1924) om talemålet i skolen er viktig for å forstå den utbreidde dialektbruken i Noreg
44%
Jahr E. H.
Scripta Neophilologica Posnaniensia
|
2024
|
tom 24
21-36
EN
This year (2024) marks the 100th anniversary of a remarkable, unanimous resolution passed on March 12th by the Norwegian Parliament for the protection of the first-language varieties spoken by the young school students: their accents and dialects, the varieties they grew up with in their homes, and local communities. According to this resolution, neither teachers nor the School Authorities had the legal right to question the right of students to use their own language variety – and to have instruction given, as far as possible – in that same variety. This resolution is important for an understanding of how the widespread use of popular dialects in Norway today came about: starting with a parliamentary decree of 1878 requiring the use of popular dialects in oral instruction in rural schools. In 1917 Parliament also decided to give this same protection to the use of urban working-class dialects in schools. Nationwide sociolinguistic legislation of this type has no known parallel elsewhere. The principle of not trying to eradicate, or even “correcting” the dialects of school children, either in the countryside or in towns and cities, provides to a considerable extent an explanation for why Norway today stands out as probably the most dialect-using country in Europe.
PL
W tym roku (2024) przypada 100. rocznica niezwykłej, jednogłośnej rezolucji przyjętej 12 marca przez norweski parlament w sprawie ochrony odmian pierwszego języ- ka, którym posługują się młodzi uczniowie: ich akcentów i dialektów, odmian, z którymi dorastali w swoich domach i lokalnych społecznościach. Zgodnie z tą rezolucją ani nauczyciele, ani władze szkolne nie miały prawa kwestionować prawa uczniów do używania ich własnej odmiany języka – i do nauczania, w miarę możliwości, w tej samej odmianie. Rezolucja ta jest ważna dla zrozumienia, w jaki sposób doszło do powszechnego stosowania popularnych dialektów w dzisiejszej Norwegii: począwszy od dekretu parlamentarnego z 1878 r. wymagającego stosowania popularnych dialektów w nauczaniu ustnym w szkołach wiejskich. W 1917 r. parlament zdecydował również o przyznaniu takiej samej ochrony dialektom miejskiej klasy robotniczej w szkołach. Tego typu ogólnokrajowe ustawodawstwo socjolingwistyczne nie ma odpowiednika w innych krajach. Zasada niepodejmowania prób wykorzenienia, a nawet „poprawiania” dialektów dzieci w wieku szkolnym, zarówno na wsi, jak i w miastach, stanowi w znacznym stopniu wyjaśnienie, dlaczego Norwegia wyróżnia się dziś jako kraj prawdopodobnie najczęściej używający dialektów w Europie.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.