The author presents her own proposals for defining such notions as medical theory, medical doctrine and school of medicine. She discusses the extent to which it is possible to make use, in studies on medical theories, of the conception of ideals of science, research programmes and the relativistic conception of scientific fact developed by L. Fleck. She presents proposals for a model of medical doctrine, consisting of three levels: the constitutive, the nomothetic and the variational. She also adduces a proposal for research on the reception of the views of schools of medicine using the conception of the strategies of action of scientific communities. The article is a recapitulation of the author's research conducted in the years 1988-1997.
Cel badań. Celem pracy była ocena aktywności fizycznej studentów uczelni medycznych i wybranych jej uwarunkowań na tle populacji studentów z innych szkół wyższych. Materiał i metody. Badaniami objęto 3148 studentów I roku studiów z 11 różnych uczelni Katowic, Chorzowa i Krakowa, z czego studentów szkół medycznych było 711. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem kwestionariusza ankiety autorstwa Umiastowskiej. Przyjęto poziom istotności p = 0,05. Wyniki. Największa grupa studentów (40%) ćwiczyła tylko raz w tygodniu. Niespełna 30% studentów ćwiczyło więcej niż trzy razy w tygodniu. Młodzież szkół medycznych nie różniła się pod tym względem od pozostałych badanych. W grupie medycznej tylko 4% przyznało, że trenuje w klubach sportowych, a aż 28%, że ćwiczy jedynie na obowiązkowych zajęciach wychowania fizycznego. W obu przypadkach studenci szkół medycznych wypadali niekorzystnie w porównaniu z pozostałymi, a różnice były statystycznie istotne (odpowiednio p = 0,001, p = 0,002). Najpopularniejszymi formami aktywności fizycznej wśród studentów były jazda na rowerze i ćwiczenia w domu. Dla studentów szkół niemedycznych dominującą motywacją do podejmowania aktywności fizycznej okazała się przyjemność (62%), natomiast studenci szkół medycznych w jednakowym stopniu wskazali przyjemność, zdrowie i sylwetkę (57%). Wnioski. Studenci szkół medycznych, mimo że znacznie częściej niż inni dostrzegają znaczenie sprawności fizycznej w swoim przyszłym zawodzie, rzadziej deklarowali, że trenują w klubach sportowych i częściej ograniczali swoją aktywność do obowiązkowych zajęć wychowania fizycznego.
EN
Background. Determination of physical activity of medical school students and their selected determinants and their comparison with population of other faculties students. Material and methods. The studies involved 3148 first year students of 11 different Universities including 711 medical students. The research used the method of a diagnostic survey using a questionnaire by Umiastowska. The level of significance is p = 0,05. Results. It was found that the largest group of students only exercises once a week (40%). Only 30 % of students exercise more than three times a week. In this regard, the students of medical studies do not differ from the students of other faculties. However in the group of medical students only 4% of students exercise in sports centres, and up to 28% of students practice on mandatory physical education classes. In both cases, students of medical schools perform unfavourable compared to the others, and the differences are statistically significant (p = 0.001, p = 0.002) respectively. The most popular physical activities among the students are cycling and exercising at home. For non-medical school students, the dominant motivation to undertake physical activity is pleasure (62%), while students of medical schools equally indicated pleasure, health and figure (57%). Conclusions. Medical schools students although much more often than others notice the importance of physical fitness in their future profession less often train in sports clubs and more often limit their activity only to physical education.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.