W niniejszej pracy zaproponowano model rozwoju szczeliny zmęczeniowej dla przypadku obciążeń dwuosiowych. Przed wierzchołkiem szczeliny założóno strefę kumulacji uszkodzeń o skończonym wymiarze, w której uśredniono wartości: naprężeniowej funkcji pękania oraz miary kumulacji uszkodzeń. Obliczono kształt strefy kumulacji uszkodzeń przed wierzchołkiem szczeliny dla różnych wartości parametrów modelu.
EN
In present paper model of fatigue crack for biaxial loading case was proposed. It was assumed that there exist the damage accumulation zone of finite length at the crack tip. In this zone stress failure function and damage accumulation measure were averaged. The effective damage zone shapes for varying parameters were
W pracy przedstawiono wyniki badań eksperymentalnych wzrostu szczeliny zmęczeniowej w płaskich prób- kach wykonanych z materiału kruchego – polimetakrylanu metylu. Rozważono przy tym jednoosiowy (mode I) i dwuosiowy (mode I + mode II) stan obciążenia. Zbadano wpływ wartości obciążenia na prędkość propagacji szczeliny jak również efekt udziału rozrywania i ścinania poprzecznego zarówno na prędkość pękania jak i na kąt inicjacji oraz propagacji szczeliny.
EN
The paper presents the results of experimental investigations of crack growth in PMMA V-notched plane specimens. A uniaxial (mode I) and biaxial (mode I + mode II) loading conditions are considered. It is described the effect of various loading values and also the effect of biaxiality of loading on crack growth rate and crack initiation and propagation directories. It was ob- served a three-stages process of crack propagation in brittle PMMA glass.
W artykule opisano nową metodę pomiaru zniszczenia zmęczeniowego materiałów konstrukcyjnych. Metoda ta oparta jest na obserwacji zmian odkształceń niesprężystych w próbce materiału poddanej cyklicznie zmiennym obciążeniom o stałej amplitudzie. Zmiany amplitudy odkształceń nieprężystych w trakcie sterowanego naprężeniem testu są uważane za objaw zniszczenia zmęczeniowego materiału próbki. Otrzymane wyniki zilustrowano w postaci wykresu przedstawiającego amplitudę odkształceń niesprężystych jako funkcję numeru cyklu obciążenia w skali logarytmicznej, dla wszystkich badanych próbek. Analiza przedstawionych w ten sposób danych pozwala na podział procesu zniszczenia zmęczeniowego na trzy fazy: sprężystą deformację cykliczną niezniszczonego materiału, nukleację i stabilny wzrost mikropęknięć oraz propagacje dominującej szczeliny zmęczeniowej w materiale próbki. Wymienione trzy fazy procesu zniszczenia zmęczeniowego rozdziela moment nukleacji pierwszych mikropęknięć oraz uformowania się dominującej szczeliny zmęczeniowej.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.