Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  synodality
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
|
|
tom 9
|
nr 2
PL
“Particular Churches, in which and from which, the one and only Catholic Church exists, are principally dioceses. Unless the contrary is clear, the following are equivalent to a diocese: a territorial prelature, a territorial abbacy, a vicariate apostolic, a prefecture apostolic and a permanently established apostolic administration” (canon 368 of the Code of Canon Law). In December 2016, the Bishop of Tarnów convened the 5th Synod of the Diocese of Tarnów. The main purpose of a Synod – in the opinion of the Bishop of Tarnów – was to demonstrate the spiritual, pastoral and material heritage of the Christ’s Church in the Diocese of Tarnów; to revive faith, hope and love in the personal and community relationship with Christ in the Church; and to indicate new pastoral ways in the changeability of the world towards the unchangeability of Christ. Taking this into consideration the article analyzes the following issues: the definition of a synod; the purpose of a synod; convocation of and presiding over a diocesan synod; the preparation of a synod; Pope Francis about synodality, and finally “The Church is our neighbour” – a synod as an expression of love for the Church.
|
|
tom 18
48-62
EN
The institution of the religious chapter has a centuries-old tradition. From the beginning it has been inseparably connected to the development of the various forms of consecrated life. Over the centuries it has taken on different specificities depending on the proposed spirituality. In the context of the synodal process launched in the Catholic Church on the 9th of October 2021 under the theme “Towards a Synodal Church: communion, participation, mission” and the preparations for the 16th General Assembly of the Synod of Bishops, the religious chapter provides an example of how to put synodality, properly understood, into practice. In the course of several centuries of its development, detailed norms have been created, now contained in the legislation of the Universal Church as well as and in particular law.
3
Content available Plenary Council in the Czech Republic (1997-2005)
85%
IT
In questo articolo tratterò la preparazione, il percorso e le conclusioni del Sinodo Plenario nella Repubblica Ceca, tenutosi negli anni 1997-2005. Il Sinodo Plenario è stato una delle poche manifestazioni della collegialità della Chiesa ceca, perché i sinodi diocesani non vengono indetti. Il decreto sulla convocazione del Sinodo Plenario è stato annunciato dai vescovi il 5 luglio 1997 a Velehrad. Il Sinodo doveva anche dare occa sione ai sacerdoti e laici di prendere coscienza della loro responsabilità per la Chiesa e della corresponsabilità della Chiesa per lo stato della società. Il Sinodo ha avuto una fase preparatoria (1997-2003), la prima fase della sessione (luglio 2003), seguita dalla seconda fase (luglio 2005), durante la quale si è concluso il progetto, e infine le fasi post-sinodali. Tre messaggi finali della 2a fase del Sinodo Plenario sono: il Messaggio del Sinodo alla società, il Messaggio ai fedeli della Chiesa cattolica e il Messaggio ai cristiani nella Repubblica Ceca. Il documento finale, intitolato La vita e la missione dei cristiani nella Chiesa e nel mondo, è stato pubblicato nel 2007 e. Era un documento di carattere pastorale, per nulla normativo (contrariamente all’operato del Comitato di diritto particolare e alle sue proposte, nessuna norma è stata infine adottata). La situazione ceca è stata definita come «un territorio di missione post-cristiana», e il percorso del processo sinodale è stato valutato come un’introduzione a una sinodalità più completa nella Chiesa ceca.
FR
Dans le présent article, je traite de la préparation, du déroulement et des conclusions du Synode Plénier en République Tchèque, qui a eu lieu dans les années 1997-2005. Le Synode Plénier a été l’une des rares manifestations de la collégialité dans l’Église tchèque, car il n’y a pas de tradition de synodes diocésains en Tchéquie. Le décret sur la convocation du Synode Plénier a été annoncé par les évêques le 5 juillet 1997 à Velehrad. Le Synode devait aussi donner l’occasion aux prêtres et aux laïcs de prendre conscience de leur responsabilité envers l’Église et de la coresponsabilité de l’Église pour l’état de la société. Le Synode a eu une phase préparatoire (1997-2003), la première phase de la session (juillet 2003) a été suivie d’une deuxième phase de la session (juillet 2005), lors de laquelle le projet a été achevé, et enfin la phase d’étapes post-synodales. Les trois messages finaux de la deuxième phase du Synode Plénier sont : le Message du Synode à la Société, le Message aux Fidèles de l’Église catholique et le Message aux Chrétiens de la République tchèque. Le document final a été publié en 2007 sous le titre La vie et la mission des chrétiens dans l’Église et dans le monde. C’était un document à caractère pastoral, nullement normatif (contrairement aux travaux de la Commission du droit particulier et de ses propositions, aucune norme n’a finalement été adoptée). La situation tchèque a été décrite comme «un territoire de mission postchrétienne» et le déroulement du processus synodal a été vu comme une introduction à une synodalité plus complète dans l’Église tchèque.
EN
This article analyses the preparation, process and conclusions of the Plenary Council of the Catholic Church in the Czech Republic held in 1997-2005. The Plenary Council was one of the few manifestations of the collegiality of the Czech Church, because the diocesan synods are not used here as a tool. The Decree on convocation of the Assembly was announced by the Czech and Moravian bishops on 5 July 1997 in Velehrad. The council was also an opportunity for priests and laity in the country to realise their responsibility for the Church and the co-responsibility of the Church for the condition of society. The Council had a preparatory phase (1997-2003), a stage of the 1st Session (July 2003), and a second phase of the Session (July 2005) where the project was completed and followed by the process of post-conciliar steps. Three final messages were the immediate output from the Second Plenary Session: the Message of the Council to the Public; the Message of the Council to the Believers of the Catholic Church and the Message of the Council to Christians in the Czech Republic. The resulting document was published in 2007 under the title The Life and Mission of Christians in the Church and the World. It was a document of a pastoral nature, in no way of a normative nature (no rules were actually adopted despite the work of the commission and the proposals). The Czech situation is described as “post-Christian missionary territory” there and - estimated the course of the conciliar process and of the Council itself - as an introduction of more intensive implementation of synodality in the Czech Church.
|
|
tom 1(42)
151-157
PL
Sprawozdanie z sympozjum naukowego Synodalność w życiu i misji Kościoła, Kraków, 5 maja 2022 roku
XX
Report from the scientific symposium Synodality in the life and the mission of the Church, Krakow, May 5th, 2022
|
|
tom 18
136-147
EN
The value of cooperation between the clergy and lay people in the Church cannot be overestimated. The Church, realizing Christ’s mission of salvation, needs the involvement of all its members. Both the clergy and lay people should engage in dialogue, which requires awareness of one’s place, role, and duties within the Church community. Cooperation demands constant self-improvement, with its new forms and planes. This issue has gained significance in the light of the Synod of Bishops: “For a Synodal Church: Communion, Participation and Mission”, convened by Pope Francis. The Synod has a new formula, based on listening to all the members of the Church. A special role in the synodal process is attributed to lay Catholics. The article attempts to discuss cooperation between the clergy and lay people in the Church in the context of the Synod of Bishops. It presents the synodal process and points to the most important planes of cooperation as well as challenges and hindrances it may encounter.
|
|
nr 2
181-202
EN
This article discusses dialogue in the life and mission of the Church as postulated by Pope Francis. It presents an analysis of the statements of Pope Francis and his predecessors as well as documents of the Second Vatican Council. It presents the papal understanding of dialogue and its anthropological and theological foundations. It justifies the dialogical dimension of ecclesial preaching and advocates the use of inculturation and accommodation methods, as well as communal discernment of the signs of the times. It points out that dialogue is a pastoral method that makes it possible to implement the Conciliar vision of the Church as a community. It discusses the synodality proposed by Pope Francis as a style of life for the Church in intra-ecclesial dialogue. It emphasizes the need for formation of dialogue between clergy and laity and for deepening the ecclesiology of the Second Vatican Council through catechesis. The results of the study indicate that dialogue is an appropriate tool for the missionary transformation of the Church called for by Pope Francis.
PL
Artykuł omawia postulowany przez papieża Franciszka dialog w życiu i misji Kościoła. Przedstawia analizy wypowiedzi papieża Franciszka oraz jego poprzedników i dokumentów Soboru Watykańskiego II. Prezentuje papieskie rozumienie dialogu oraz jego  antropologiczne i teologiczne podstawy. Uzasadnia dialogiczny wymiar przepowiadania kościelnego i postuluje stosowanie w nim metod inkulturacji i akomodacji oraz wspólnotowego rozeznawania znaków czasów. Wskazuje, że dialog jest metodą duszpasterską, która pozwala urzeczywistniać soborową wizję Kościoła jako wspólnoty. Omawia zaproponowaną przez papieża Franciszka  synodalność jako styl życia Kościoła w dialogu wewnątrzkościelnym. Podkreśla potrzebę formacji do dialogu duchownych i świeckich oraz pogłębienie eklezjologii Soboru Watykańskiego II przez katechezę. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że dialog jest właściwym narzędziem przeobrażenia misyjnego Kościoła, do którego wzywa papież Franciszek.
|
|
tom 2(43)
145-164
PL
Papież Benedykt XVI w ostatnim wywiadzie z Peterem Seewaldem tłumaczy, czym jest prawdziwe bycie w Kościele: to nie „wymyślanie Kościoła idealnego, ale gotowość do życia i pracy właśnie w Kościele, który jest nękany przez moce zła”. Ojciec święty rozwija tę myśl, przekazując, jak z jego punktu widzenia Kościół zmieniał się razem ze światem i vice versa. Papież Franciszek w Dokumencie przygotowawczym XVI Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów Ku Kościołowi synodalnemu: komunia, uczestnictwo i misja zwraca uwagę, że „synodowanie można porównać do teatru trzech zasadniczych aktorów: Jezusa, tłumu (świata) oraz Kościoła (…), ale jest jeszcze czwarty dodatkowy aktor, zwany przez Papieża antagonistą”, stąd rodzi się potrzeba rozeznawania. To nauczanie koresponduje z doświadczeniem, jakie pozostawił światu Benedykt XVI, gdyż łączenie rzeczywistości Boskiej z ludzką słabością jest charakterystyczne dla Kościoła katolickiego od wieków. Święty Augustyn w De civitate Dei napisał, że na ziemi ludzkość nie osiągnie stanu całkowitej przynależności do Państwa Bożego. Nie przekreśla to jednak procesu synodowania, ale nastraja do pokory.
EN
Pope Benedict XVI, in the last interview with Peter Seewald, explains what true being in the Church is: it is not "inventing an ideal Church, but the readiness to live and work precisely in the Church, which is plagued by the powers of evil." The Holy Father develops this idea, conveying how from his point of view the Church changed with the world and vice versa. Pope Francis in the Preparatory Document of the XVI Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops "Towards a synodal Church: communion, participation and mission" points out that "synodation can be compared to a theatre of three main actors: “synodation can be compared to a theatre of three main actors: Jesus, the crowd (of the world) and the Church (...), but there is a fourth additional actor, called by the Pope the antagonist”, hence the need for discernment. This teaching corresponds to the experience that Benedict XVI left to the world, because combining divine reality with human weakness has been characteristic of the Catholic Church for centuries. St. Augustine in De civitate Dei wrote that on earth humanity will not reach the state of complete belonging to the State of God. However, this does not rule out the process of synodation, but it instills humility.
|
2022
|
nr 32
5-18
EN
The Third Plenary Session of “Der Synodale Weg” and the three documents adopted during it allow for a preliminary diagnosis of the renewal and reform process in the Catholic Church in Germany started in 2019. This diagnosis shows that members of the Church community are concerned about the increasing number of apostasies and difficulties in regaining trust and credibility caused by the abuse of authority and power in many dimensions of spiritual and physical (sexual) life. Adopted documents in the theological dimension revise the precedence of theological sources, placing greater emphasis on the “signs of the times” as a locus theologicus and emphasising the greater importance of the Episcopal conference of a given country for decisions within authentic teaching in the Universal Church. Also the assembly of “Der Synodaler Weg” and the synodal councils to be constituted at the diocesan level should be not only advisory but also decisive. Such reforms of the Catholic Church meet with movements contesting such decisions, indicating that the participants of this assembly do not have the mandate to oblige believers in Germany to obey them. The Holy See issued a Declaration, pointing out that the decisions made by the assembly of “Der Synodale Weg” are not binding, neither in the case of proposed new forms of Church governance, nor in matters of faith and morals.
PL
Trzecia sesja plenarna „Der Synodale Weg” i przyjęte podczas niej trzy dokumenty pozwalają na wstępną diagnozę rozpoczętego w 2019 roku procesu odnowy i reform w Kościele katolickim w Niemczech. Diagnoza ta pozwala zauważyć, że członkowie wspólnoty kościoła są zaniepokojeni coraz większą liczbą apostazji oraz trudnościami z  odzyskaniem zaufania i  wiarygodności spowodowanego nadużyciami autorytetu i władzy w wielu wymiarach życia duchowego i fizycznego (seksualnego). W uchwalonych dokumentach w  wymiarze teologicznym dokonano rewizji precedencji źródeł teologicznych, kładąc większy akcent na „znaki czasu” jako locus theologicus oraz uwypuklając większe znaczenie konferencji episkopatu danego kraju do rozstrzygnięć w obrębie autentycznego nauczania w Kościele powszechnym. Gremium „Der Synodaler Weg” oraz mające się ukonstytuować Rady synodalne na poziomie diecezji także powinny mieć nie tylko charakter doradczy, ale i rozstrzygający. Podobne reformy Kościoła katolickiego spotykają się z ruchami kontestującymi takie rozstrzygnięcia, wskazującymi na to, że uczestnicy tego gremium nie mają mandatu, aby zobowiązywać wierzących w Niemczech do ich przestrzegania. Stolica Apostolska wydała Deklarację, wskazując, że decyzje podejmowane przez „Der Synodale Weg” nie mają mocy wiążącej ani w przypadku propozycji nowych form kierowania Kościołem, ani w kwestiach wiary i moralności.
|
|
nr 3
79-104
EN
This article deals with the newest history of the Church’s efforts to improve the quality of homilies. The source material is the texts contained in documents from various synods in the 21st century dealing with the issue of homilies and documents from various stages of the synod on synodality, as well as the published results of research conducted by theologians in Poland on some given homilies. The conducted analyzes allows for the conclusion that the participants of the Holy Mass greatly appreciate listening to homilies and expect them, even on weekdays. A critical assessment of the quality of the homily concerns the poverty of doctrinal content, poor grounding in the celebrated mystery, and the lack of coherence of moral indications with the proclaimed message. In a short summary, some suggestions to improve the quality of homilies are proposed.
PL
Artykuł podejmuje najnowszą historię zabiegów Kościoła o poprawę jakości homilii. Materiałem źródłowym są teksty zawarte w dokumentach z różnych synodów w XXI wieku podejmujących kwestię homilii oraz dokumenty z różnych etapów synodu o synodalności, a także opublikowane owoce badań przeprowadzonych przez teologów w Polsce nad realnie wygłoszonymi homiliami. Przeprowadzone analizy pozwoliły stwierdzić, że uczestnicy Mszy Świętej bardzo sobie cenią słuchanie homilii i oczekują ich, nawet w dni powszednie. Krytyczna ocena jakości homilii dotyczy ubóstwa treści doktrynalnych, słabego osadzenia w celebrowanym misterium, braku spójności wskazań moralnych z proklamowanym orędziem. W krótkim podsumowaniu zaproponowana jest propozycja poprawy jakości homilii.
EN
Among the proposals for the implementation of the motu proprio Spiritus Domini and Antiquum Ministerium of Pope Francis (2021), opening the instituted ministries also to women and to lay people not on the way to ordination, the Note of the Italian Bishops’ Conference of June 2022, is certainly one of the most relevant with respect to the discernment, formation and conditions of access of candidates. By receiving a sacramental from the bishop in a community liturgy, for a perennial ministry at the service of the Word of God, the care of the body of Christ in the Eucharist and in the sick, as well as for Christian initiation and small base communities, the instituted ministers can contribute to the synodal revitalization of the ecclesial communion. Decreed ad experimentum for three years, the Italian document can inspire other Bishops’ Conferences around the world.
FR
La forme synodale de l’organisation qui a été voulue et établie pour son Église par son fondateur, notre Seigneur Jésus-Christ, et qui a été confirmée par ses apôtres - a également été clairement mise en évidence par la législation canonique de l’Église d’Orient du premier millénaire. En adaptant la forme de l’organisation administrative et territoriale de l’Église à l’organisation de l’État romain - établies par les canons des Synodes oecuméniques (cf. can.4, 6 Sin. I Ec ; 2, 6 Sin. II Ec ; 9, 17, 28 Sin. IV Ec. ; 36 Sin. VI Ec.) - plusieurs types de synodes sont apparus dans la vie de l’Église d’Orient, à partir du synode éparchial (métropolitain) de l’Église locale et se terminant par le synode patriarcal. Les deux synodes sont toujours présents dans les Églises orthodoxes autocéphales.
IT
La forma sinodale dell’organizzazione voluta e istituita per la sua Chiesa dal suo Fondatore, il nostro Signore Gesù Cristo, e confermata dai Suoi Apostoli, fu chiaramente sottolineata anche dalla legislazione canonica della Chiesa d’Oriente del Primo Millennio. Adattando la forma dell’organizzazione amministrativa e territoriale della Chiesa all’organizzazione dello Stato romano - stabilita dai canoni dei Sinodi ecumenici (cfr. can. 4, 6 Sin. I Ec; 2, 6 Sin. II Ec; 9, 17, 28 Sin. IV Ec. ; 36 Sin. VI Ec.) - diversi tipi di sinodi sono apparsi nella vita della Chiesa d’Oriente, che vanno dal sinodo eparchiale (metropolitano) della Chiesa locale e terminano con il sinodo patriarcale. Entrambi i sinodi sono sempre presenti nelle Chiese ortodosse autocefale.
EN
The synodal form of organisation - sought and established for His Church by Her Founder, that is, by Our Lord Jesus Christ, and affirmed by His Apostles - was also expressly reaffirmed by the canonical legislation of the Eastern Church of the first millennium. By adapting the form of administrative-territorial organisation of the Church to that of the Roman State - sanctioned by the canons of the Ecumenical Synods (cf. can. 4, 6 Sin. I Ec.; 2, 6 Sin. II Ec.; 9, 17, 28 Sin. IV Ec.; 36 Sin. VI Ec.) - in the life of the Eastern Church several types of synods appeared, starting with the eparchial (metropolitan) synod of a local Church and ending with the patriarchal synod, both still present in the autocephalous Churches of Eastern Orthodoxy.
|
|
nr 4(53)
5-27
PL
Celem artykułu było ukazanie sposobu postępowania wspólnoty pierwotnego Kościoła wobec problemu przyjęcia do wspólnoty zbawienia wykluczonych wcześniej pogan. Kwestia ta stanowiła wielkie wyzwanie teologiczne, pastoralne i normatywnodyscyplinarne dla chrześcijaństwa początków. Zagadnienie przedstawione zostało w trzech punktach. Z uwagi na fakt, iż przedmiotem rozważań był eklezjalny proces decyzyjny dotyczący norm postępowania, w punkcie pierwszym zdefiniowane zostało pojęcie decyzji moralnej w jej trójwymiarowości czasowej. Stwierdziliśmy, że rozpoznanie prawdy moralnej jest owocem spotkania między przeznaczeniem (ἔσχατος), zbawczym działaniem Chrystusa (κριτήριον) oraz rzeczywistością wymagającą przemiany (καιρός). W centralnym, drugim punkcie ukazano paradygmat procesu eklezjalnej decyzji, którego owocem było pełne włączenie do wspólnoty Kościoła wykluczonych etnochrześcijan. Kościół czasu soboru w Jerozolimie na „sposób synodalny” podjął problem wykluczonych i rozwiązał go w wyważonym połączeniu prawdy, wolności i miłości, stając się pod tym względem koniecznym punktem odniesienia dla procesu rozeznawania wspólnoty chrześcijan każdego czasu. Przypomniano o tym w trzecim punkcie artykułu, który dedykowany został aktualnym wskazaniom na temat rozeznawania wspólnotowego zawartym w dokumencie Biblia a moralność. Wskazano w nim, iż Pismo Święte, niezbędne źródło inspiracji dla procesu rozeznawania eklezjalnego, nadal stanowić powinno konieczny punkt odniesienia dla rozwiązywania przez Kościół nowych, aktualnych problemów etycznych. Celem najważniejszym, który udało się osiągnąć, było zaproponowanie synodalności, starożytnej kościelnej metody rozeznawania, chrześcijańskiej „kultury dialogu i spotkania” jako skutecznej metody przezwyciężania degradującej współczesną cywilizację „kultury wykluczenia”.
XX
The aim of the article is to examine the way, in which the community of the Church acted in confrontation with a huge theological, pastoral, normative, and disciplinary challenge set in front of the early Christianity by an ethical issue of accepting into the community of salvation those, who were excluded so far, i.e. pagans. The issue has been approached in three points. As the issue in question deals with the ecclesiastical process of taking decisions around norms of behavior, the first point brings a definition of a moral decision in its three-dimensional time structure. In the second, the central point of the paper, a paradigm for an ecclesiastical decision making process has been presented. The reflection has been based on the narrative from Acts 15, 1–35 concerning Jerusalem Council, a process that brought excluded ethno-Christians to the community of the Church. The third, final point of the analysis has been dedicated to the present issues of a communitarian discernment, as they are presented in a document of the Pontifical Biblical Commission The Bible and Morality. The document presents the Holy Bible as an indispensable source for the ecclesiastical discernment process, and as a necessary point of reference for the new ethical issues.
EN
Pope Benedict XVI, in the last interview with Peter Seewald, explains what true being in the Church is: it is not "inventing an ideal Church, but the readiness to live and work precisely in the Church, which is plagued by the powers of evil." The Holy Father develops this idea, conveying how from his point of view the Church changed with the world and vice versa. Pope Francis in the Preparatory Document of the XVI Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops "Towards a synodal Church: communion, participation and mission" points out that "synodation can be compared to a theatre of three main actors: “synodation can be compared to a theatre of three main actors: Jesus, the crowd (of the world) and the Church (...), but there is a fourth additional actor, called by the Pope the antagonist”, hence the need for discernment. This teaching corresponds to the experience that Benedict XVI left to the world, because combining divine reality with human weakness has been characteristic of the Catholic Church for centuries. St. Augustine in De civitate Dei wrote that on earth humanity will not reach the state of complete belonging to the State of God. However, this does not rule out the process of synodation, but it instills humility.
PL
Papież Benedykt XVI w ostatnim wywiadzie z Peterem Seewaldem tłumaczy, czym jest prawdziwe bycie w Kościele: to nie „wymyślanie Kościoła idealnego, ale gotowość do życia i pracy właśnie w Kościele, który jest nękany przez moce zła”. Ojciec święty rozwija tę myśl, przekazując, jak z jego punktu widzenia Kościół zmieniał się razem ze światem i vice versa. Papież Franciszek w Dokumencie przygotowawczym XVI Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów Ku Kościołowi synodalnemu: komunia, uczestnictwo i misja zwraca uwagę, że „synodowanie można porównać do teatru trzech zasadniczych aktorów: Jezusa, tłumu (świata) oraz Kościoła (…), ale jest jeszcze czwarty dodatkowy aktor, zwany przez Papieża antagonistą”, stąd rodzi się potrzeba rozeznawania. To nauczanie koresponduje z doświadczeniem, jakie pozostawił światu Benedykt XVI, gdyż łączenie rzeczywistości Boskiej z ludzką słabością jest charakterystyczne dla Kościoła katolickiego od wieków. Święty Augustyn w De civitate Dei napisał, że na ziemi ludzkość nie osiągnie stanu całkowitej przynależności do Państwa Bożego. Nie przekreśla to jednak procesu synodowania, ale nastraja do pokory.
|
|
nr 2
159-179
EN
From the first days of Pope Francis’ pontificate, Catholics around the world have been trying to understand the intentions of the Successor of Peter when he speaks on issues important to the teaching of the Church. For many Catholics, some elements of Francis’ teaching are disturbing, others are surprised, and still others enthusiastically endorse them. This text is an attempt to analyze some elements of Francis’ teaching and the genetic origin of the proclaimed content, which imply an infidelity to the accepted teaching of the Magisterium. The topics analyzed include the following issues raised by the Pope: understanding of the Church and the primacy of Peter, Catholic marriage, interreligious dialogue, and ecology. The author is looking for an answer to the question of whether the Pope reads the signs of the times and adjusts the teaching of the Church to the mentality and realities of modern life, or whether he is staging a coup that may bring consequences that are difficult to predict.
PL
Od pierwszych dni pontyfikatu papieża Franciszka katolicy na całym świecie usiłują zrozumieć intencje, które przyświecają następcy Piotra, kiedy zabiera głos w istotnych dla nauczania Kościoła kwestiach. U wielu katolików niektóre elementy nauczania Franciszka rodzą niepokój, u innych zdziwienie, a jeszcze inni entuzjastycznie je aprobują. Tekst jest próbą analizy niektórych elementów nauczania Franciszka i genetycznego pochodzenia głoszonych treści, które implikują niewierność przyjętemu nauczaniu Magisterium. Wśród analizowanych tematów są podejmowane przez papieża zagadnienia: rozumienie Kościoła, prymat Piotra, małżeństwo katolickie, dialog międzyreligijny, ekologia. Autor poszukuje odpowiedzi na pytanie, czy papież odczytuje znaki czasu i dostosowuje nauczanie Kościoła do mentalności i realiów życia współczesnego człowieka, czy też dokonuje przewrotu, który może przynieść trudne do przewidzenia konsekwencje.
|
|
nr 2
113-125
EN
The Revision of life combined with the know-judge-act method is a noteworthy tool for putting into practice the synodal values of unity, participation, and mission. Based on the experience of the Church in Latin America, the article presents two arguments in support of this thesis. First, the revision of life prevents the synod from being reduced to mere declarative pronouncements, erudite analyses, and decisions. Secondly, it helps to overcome the franchise mentality between those who create synodal resolutions and those who should implement them. Thus, it contributes to leaving the personal and structural comfort zone towards growth and permanent Christ poiesis.
PL
Rewizja życia w połączeniu z metodą „wiedzieć–ocenić–działać” jest godnym uwagi narzędziem wprowadzania w życie synodalnych wartości jedności, uczestnictwa i misji. Opierając się na doświadczeniach Kościoła w Ameryce Łacińskiej, w artykule przedstawia się dwa argumenty na poparcie tej tezy. Po pierwsze, rewizja życia zapobiega redukowaniu synodu jedynie do deklaratywnych orzeczeń, erudycyjnych analiz i decyzji. Po drugie, pomaga przezwyciężyć franchisingową mentalność podziału na tych, którzy tworzą rezolucje synodalne i tych, którzy mieliby je wdrażać. Tym samym przyczynia się do wyjścia z osobistej i strukturalnej strefy komfortu ku wzrostowi i permanentnej chrystycznej poiesis.
16
Content available The "Cathedral" of Catholic Theology
57%
|
|
nr 17
135-149
PL
W trzeciej dekadzie dwudziestego pierwszego wieku "katedra" teologii katolickiej byla przedmiotem pewnych strukturalnych ataków, a jej rozwój jest obecnie "gorącym tematem". Autorka niniejszego artykułu sprzeciwia się powszechnej wśród katolików pokolenia millenialsów idei, że musimy po prostu "zrestartować" system wracając do 1959 r. i przywrócić ramy "neoscholastyki ścisłej obserwancji". Zamiast tego sugeruje, że należy zwrócić uwagę na samą strukturę, na kwestie teologii fundamentalnej oraz na relacje czy związki w ramach teologii katolickiej, zgodnie z zaleceniami Josepha Ratzingera i innych osób z jego kręgu teologicznego.
EN
In the third decade of the twenty-first century the “cathedral” of Catholic theology has suffered some structural assaults and the way forward is a contemporary “hot topic”. This paper argues against the idea, common among Catholics of the millennial generation, that we simply need to “reboot” the system to 1959 and restore the framework of “Strict Observance Neo-Scholasticism”.  Instead it suggests that attention needs to be given to the structure itself, to issues in fundamental theology, and the relationships or “joints” in the framework of Catholic theology, along the lines recommended by Joseph Ratzinger and others in his theological circle.
|
|
nr 26
59-77
PL
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie, w jaki sposób odczytywanie znaków czasu może wpłynąć na rozwój narzędzi nowej ewangelizacji. Na początku artykułu przedstawiono pojęcie znaków czasu. W kolejnej części opracowania omówiono polskie znaki czasu w refleksji biskupów i teologów polskich. Przedstawiono także zjawisko nowej ewangelizacji. Na podstawie dokumentów II Polskiego Synodu Plenarnego omówiono przeszkody i trudności w dziele nowej ewangelizacji, a także zjawiska pozytywne w dziele nowej ewangelizacji w rzeczywistości polskiej. Omówiono także zjawisko synodalności w kontekście ożywienia Kościoła. Wykazano także jak II Synod Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej odpowiada na duszpasterskie potrzeby jego adresatów, chociażby poprzez synodalną formację wiernych świeckich. W ostatniej części opracowania wykazano, w jaki sposób stworzona struktura II Synodu Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej staje się narzędziem do odczytywania, badania i interpretowania znaków czasu.
EN
The purpose of this article is to show how the interpretation of the signs of the times may affect the development of the new evangelization tools. Firstly, the concept of time signs is presented. The next part of the study discusses the Polish signs of the times in the reflection of Polish bishops and theologians. Moreover, the phenomenon of the new evangelization is presented. The obstacles and difficulties, as well as positive phenomena in the work of the new evangelization in the Polish reality have been discussed in the article on the base of the documents of the II Polish Plenary Synod. Besides, the phenomenon of synodality in the context of the Church’s revival is presented. The article shows how the II Synod of the Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese responds to the pastoral needs of its addressees, pointing the synodal formation of lay faithful. The last part of the study presents how the created structure of the II Synod of the Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese becomes a tool for reading, resear¬ching and interpreting the signs of the times.
IT
Nella realtà della communio Ecclesiae, che si caratterizza per una struttura carismatica e istituzionale unitaria, i concetti di partecipazione e di responsabilità condivisa - essenziali nel discorso giuridico e canonico, sono fortemente ancorati. Si svela così l’orizzonte della questione, il cui studio - nei termini della triade apparsa nel titolo: sinodalità - partecipazione - responsabilità condivisa - non perderà mai la sua rilevanza. È importante sottolineare che l’idea di “sinodalità” - adeguatamente riconosciuta come sacra potestas di origine sacramentale (aspetto ontologico), guadagnando il dinamismo di libertas sacra grazie ai carismi dello Spirito Santo (aspetto esistenziale e dinamico) -conduce all’inseparabilità dei suoi aspetti: personale e sinodale. Pertanto, nel tentativo compiuto in questo studio di illuminare le determinanti dell’ “aggiornamento” del diritto ecclesiastico, è stato opportuno, da un lato, riferirsi sistematicamente all’essenza dell’idea di communio hierarchica, secondo la quale Cristo rende i servi eletti partecipi del suo potere mediante un ufficio il cui adempimento resta sempre una diaconia nella comunità di fede; d’altra parte, in riferimento alla concezione contemporanea di communio fidelium - asse della riflessione scientifica dovrebbe essere il fenomeno dei carismi collegato con la comunione e la creazione - questi doni dello Spirito Santo, suscitando la responsabilità condivisa e sinodale per il bene dell’intera comunità ecclesiale nel popolo sacerdotale. In entrambi i casi - senza perdere di vista l’ovvia verità che nella struttura sacramentale della Chiesa (communio) sia i doni gerarchici che quelli carismatici coincidono nel ministero del vescovo che attua - secondo la logica dell’aggiormamento esposta dal Vaticano II e dei principi ecclesiologici conciliari: la collegialità, la sinodalità e la sussidiarietà - la pienezza del ministero di Cristo: Profeta, Sacerdote e Re.
EN
In the communio Ecclesiae reality, of a unitarian, charismatic, and institutiona structure, the crucial concepts of participation and co-responsibility are firmly anchored in the juridical and canonical discourse. This is the way in which the horizon of the subject matter reveals itself, the study of which - from the point of view of the title triad: synodality - participation - co-responsibility - will never lose its relevance. What is, at the same time, important is the idea of “synodality,” which is adequately recognized as the sacra potestas of a sacramental origin (ontological aspect), which gains the dynamism of libertas sacra (existential and dynamic aspect) through the charisms of the Holy Spirit, thus leading to the inseparability of its personal and synodal aspects. Therefore, in the attempt to illuminate the determinant of the aggiornamento of the Church law in this study, it was appropriate, on the one hand, to consistently refer to the essence of the idea of the communio hierarchica, according to which Christ makes selected servants participate in his authority by means of an office, the exercise of which always remains a diaconia in the community of faith. On the other hand, in reference to the contemporary understanding of communio fidelium, the axis of scientific reflection was to be the communion-creative phenomenon of charisms - gifts of the Holy Spirit that awaken in the People of God synodal co-responsibility for the good of the entire Church community. In both cases - without losing sight of the obvious truth that, in the sacramental structure of the Church (communio), both hierarchical and charismatic gifts converge in the service of the bishop, who updates - according to the logic of the Vaticanum II aggiormamento and the ecclesiological principles of the Council: collegiality, the title synodality and subsidiarity - the fullness of Christ’s service: as Prophet, Priest, and King.
19
Content available Synodality, Discernment, Catholic Movements
57%
FR
L’une des catégories fondamentales décrivant la nature de l’Église est la communion, qui a une dimension spirituelle, structurelle et juridique. En vertu du saint baptême, tous les fidèles doivent donc assumer une responsabilité commune et prendre vraiment soin de la vie et des secteurs particuliers de l’activité de l’Église. Cela inclut aussi le phénomène du discernement dans l’Église. Les synodes, ainsi qu’une synodalité au sens large, sont un espace spécial où s’exprime le caractère communautaire de l’Église. La synodalité et le discernement communautaire, cependant, ne peuvent pas être compris de la même manière que le parlement et la prise de décision à la majorité. Il s’agit de discerner les besoins contemporains et de se découvrir en tant qu’Église dans le monde, tout en gardant la vérité révélée. Les mouvements ecclésiaux qui forment des catholiques s’identifiant de plus en plus à la mission des baptisés sont essentiels pour reconnaître les chemins de l’Église. Le défi qui reste à affronter, c’est d’approfondir leur importance et de déterminer l’étendue de leur impact sur le processus de discernement dans l’Église, tant au niveau universel que local. Mots clés : synodalité, discernement, implication laïque, structure de l’Église, mouvements et communautés ecclésiaux.
IT
Una delle categorie fondamentali che descrivono la natura della Chiesa è la comunione nella sua dimensione spirituale, strutturale e giuridica. In virtù del santo battesimo, tutti i fedeli dovrebbero quindi assumersi la responsabilità comune e curare realmente la vita e i singoli settori dell’attività della Chiesa. Ciò include anche il fenomeno del discernimento nella Chiesa. I Sinodi, così come la sinodalità ampiamente intesa, sono uno spazio speciale dove si esprime il carattere comunitario della Chiesa. La sinodalità e il discernimento comunitario, tuttavia, non possono essere intesi allo stesso modo che il parlamento e il processo decisionale a maggioranza. Si tratta di discernere i bisogni contemporanei e il modo in cui la Chiesa si trova nel mondo, custodendo la verità rivelata. I movimenti ecclesiali formano i cattolici che si identificano sempre di più con la missione dei battezzati sono quindi essenziali per riconoscere le strade per la Chiesa. La sfida da affrontare resta quella di approfondire la loro importanza e di determinare la portata della loro influenza sul processo di discernimento nella Chiesa, sia a livello universale che locale.
EN
One of the basic categories used to describe the nature of the Church is communion with its spiritual, structural, and legal dimensions. On the basis of their  aptism, all the faithful should undertake common responsibility and real care for the life and particular areas of the Church. This also includes discernment within the Church. Synods and synodality are a special case which expresses the communal character of the Church. However, synodality and communal discernment cannot be understood similarl to a parliament where the majority decides. It is about recognising contemporary needs and searching for the place of the Church in the world while preserving the Revelation. In recognising the ways for the Church, her movements are important as they form Catholics who increasingly identify with the mission of the baptised. Deepening their meaning and determining the degree of their influence on discernment in the Church, both universal and local, remains a challenge.
20
Content available Table of Contens
29%
|
|
tom 1(42)
5-6
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.