Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

THE SOCIAL METAPHOR OF THE HUMAN BODY: Designing Hyperreality? Emancipation of Design in the Perspective of Selected Theories of Sociology and Philosophy of Culture

100%

Możdżyński P.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2015

|

tom 16(1)

96-105

EN

This article explores the process of creating the social sphere in design. The author startsfrom transgression in the discourse of design, and examines the papers of contemporarydesigners, eg. Victor Papanek, Richard Neutra, Tom Holert. Next, the main points of designare shown: products, objects, signs and pursuit of experiences, and reconstructionof identity. Finally, the categories of “mythology”, “fetishes”, “simulacra” are applied to theinterpretation of the meaning of design. The last point of this article aims to define designand the function of the designer in the virtual age.

2

SPOŁECZNA METAFORYKA CIAŁA: Projektowanie hiperrzeczywistości? Emancypacja dizajnu w perspektywie wybranych teorii socjologii i filozofii kultury

100%

Możdżyński P.

Miscellanea Anthropologica et Sociologica

|

2015

|

tom 16(1)

96-105

PL

Artykuł eksploruje proces tworzenia społecznego pola dizajnu. Analizując pisma współczesnychdizajnerów, m.in. Victora Papanka, Richarda Neutry i Toma Holerta, autor zaczynaod wskazania zjawiska transgresji w polu dizajnu, a następnie wskazuje na zagadnieniaproduktu, obiektu i znaku. W podsumowaniu do interpretacji znaczenia badanychzjawisk autor próbuje zastosować kategorie „mitologii”, „fetyszy” i „symulakrów”. Ostatnimpunktem artykułu jest próba określenia funkcji dizajnu i dizajnera w dobie wirtualności.

3

Cyberprzestrzeń – poszerzona przestrzeń społeczna – wybrane obszary ewaluacji

84%

Kuzior A. , Janczyk J.

Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska

|

2016

|

tom z. 87

253--262

PL

W artykule zawarte są rozważania na temat cyberprzestrzeni jako poszerzonej przestrzeni społecznej. Autorzy podjęli próbę oceny nowoczesnych, inteligentnych narzędzi ICT i AI (Artificial Intelligence) oraz ich wpływu na człowieka i kształtowanie się więzi społecznych. Internet i wirtualna przestrzeń stają się coraz częściej miejscem wzmożonej aktywności ludzkiej, absorbując coraz więcej czasu i mocno konkurując z przestrzenią realną, co może generować negatywne skutki, zarówno psychologiczne, jak i społeczne. Jednak zaawansowane narzędzia internetowe są pomocne w wielu sferach ludzkiego życia. Mądre korzystanie z nowoczesnych technologii i jednoczesne rozwijanie swoich indywidualnych ludzkich talentów to sposób na zachowanie równowagi. Nie chodzi przecież o to, by polegając zbytnio na AI stworzyć świat bardziej dopasowany do robotów niż do ich twórców.

EN

The article considers cyberspace as an enlarged social space. The authors have attempted to assess modern, intelligent ICT tools and AI (artificial intelligence) and their impact on humans and the formation of social bonds. Internet and virtual space are becoming more and more a place of increased human activity, absorbing more and more time and strongly competing with real space, which may generate negative effects, both psychological and social. However advanced Internet tools are helpful in many spheres of human life. Wise using of modern technologies and at the same time developing one's individual human talents is a way to strike a balance. It is not about - relying too much on AI - to create a world more suited to robots than to their creators though.

4

Проблема дегуманизации в виртуальном тексте новейшей русскоязычной драматургии

67%

Pieczyński M.

Przegląd Rusycystyczny

|

2023

|

nr 2 (182)

99-123

PL

Postsowiecka dramaturgia rosyjska jest tekstocentryczna oraz literaturocentryczna. Najważniejszym punktem odniesienia dla jej twórców jest szeroko rozumiany tekst. Zarówno literacki, jak i tekst kultury. Dramatopisarze w swoich utworach performatywne przedstawianie zastępują retrospektywnym opowiadaniem. Centrum zainteresowania stanowi zaś nie tyle otaczająca rzeczywistość, co jej kulturowy obraz. W ostatnich latach coraz częściej obraz ten ma charakter wirtualny. Dramaturgia chętnie wykorzystuje technologie informacyjne. Dialogi przypominają internetowe czaty, zaś relacje bohaterów wywołują skojarzenia z kontaktem utrzymywanym za pośrednictwem portali społecznościowych. Redukcja świata przedstawionego do poziomu przestrzeni wirtualnej skutkuje degradacją człowieczeństwa. Bohater dramatu współczesnego wiele ma wspólnego z postaciami gier komputerowych. Zanurzony w przestrzeni Internetu, traci kontakt z otaczającym go światem. To zaś prowadzi albo do pełnej demoralizacji, albo wręcz do całkowitej dehumanizacji. Człowiek w omawianych tekstach staje się swoim własnym, cyfrowym symulakrem. Dehumanizacja ma charakter dosłowny lub metaforyczny. W pierwszym przypadku bohater albo traci swoją ludzką naturę, albo w ogóle nie jest człowiekiem. Trafia do świata wirtualnego, zamieniając się w postać z gry komputerowej, jak w sztuce „Net” Walerija Pieczejkina. Ewentualnie sam jest częścią tego świata – wideoblogerką z kamerą zamiast ręki lub inteligentnym asystentem osobistym o imieniu Siri. Metaforycznej dehumanizacji ulegają bohaterowie, uzależnieni od Internetu, pogrążeni w przestrzeni wirtualnej. Postaci sztuk „Dziennik Alony Cziżuk” Julii Woronowej oraz „Grisza” Ingi Wosk komunikują się ze sobą wyłącznie za pośrednictwem czatów i portali społecznościowych. Człowiek, o którym piszą autorzy nowego-nowego dramatu, często zamiast imienia posługuje się internetowym nickiem, a seks, z reguły wirtualny, traktuje jak ucieczkę od rzeczywistości, tracąc zdolność nie tylko do miłości, ale nawet do odczuwania fizycznej przyjemności. Intertekstualny, tekstocentryczny „nowy dramat” powoli ustępuje miejsca nowemu zjawisku, które można określić mianem internetowego „nowego-nowego dramatu”. Jest on również tekstocentryczny, jednak w jego centrum znajduje się tekst wirtualny.

RU

Постсоветская русская драматургия имеет текстоцентричный и литературоцентричный характер. Для ее авторов важнейшей точкой отсчета является широко понимаемый текст. Как литературный, так и текст культуры. Драматурги в своих произведениях перформативное представление заменяют ретроспективным рассказом. В центре внимания находится не окружающая действительность, только ее культурный образ. В последние годы все чаще этот образ имеет виртуальный характер. Драматурги часто пользуются информационными технологиями. Диалоги напоминают онлайн-чаты, зато отношения между героями вызывают ассоциации с коммуникацией в социальных сетях. Реальный мир вытесняется виртуальным, что ведет к деградации человечности. Герой современной пьесы имеет много общего с героями компьютерных ирг. Он, погружаясь в пространстве Интернета, теряет связь с окружающим миром. Это ведет к полной деморализации или даже к окончательной дегуманизации. Человек в анализируемых пьесах становится своим собственным, цифровым симулякром. Дегуманизация имеет дословный или метафоричный характер. В первом случае персонаж либо теряет свою человеческую сущность, либо вообще не является человеком. Он попадает в виртуальный мир, превращаясь с героя компьютерной игры, как в пьесе Net Валерия Печейкина. Или он сам является частью этого мира – как в случае видеоблогерши с камерой вместо руки или виртуальным помощником Сири. Метафоричной дегуманизации подвергаются те, кто страдает от Интернет-зависимости. Персонажи пьес Юлии Вороновой и Инги Воск общаются друг с другом исключительно посредством чатов и соцсетей. Человек, о котором пишут авторы новой-новой драмы, часто вместо имени пользуется никнеймом, а секс, часто виртуальный, это для него бегство от реальности, из-за чего он теряет умение не только любить, но даже чувствовать физическое удовольствие от половых контактов. Интернеткстуальная, текстоцентричная новая драма уступает место новому явлению, которое можно назвать Интернетной «новой-новой драмой». Она тоже текстоцентрична, но в ее центре – виртуальный текст.

EN

Post-Soviet Russian-language dramaturgy is text-centric and literature-centric. The most important point of reference for its creators is the widely understood text. Both literary and cultural text. In their works, playwrights replace performative representation with retrospective storytelling. The center of interest is not so much the surrounding reality as its cultural image. In recent years, this image has become more and more virtual. Dramaturgy willingly uses information technology. Dialogues resemble online chats, and the characters' relationships evoke associations with contact maintained via social networking sites. The reduction of the presented world to the level of virtual space results in the degradation of humanity. The protagonist of a contemporary drama, immersed in the space of the Internet, loses contact with the world around him. This in turn leads either to a complete demoralization, or even to a complete dehumanization. In the discussed texts, man becomes his own digital simulacrum. Dehumanization is either literal or metaphorical. In the first case, the hero either loses his human nature or is not human at all. He ends up in the virtual world, turning into a character from a computer game, as in the play "Net" by Valery Pecheykin. Or maybe he's part of that world himself - a video blogger with a camera instead of a hand, or an intelligent personal assistant named Siri. The protagonists, addicted to the Internet, immersed in virtual space, are metaphorically dehumanized. The characters of the plays "Journal of Alona Cziżuk" by Julia Woronowa and "Grisza" by Inga Wosk communicate with each other only through chats and social networking sites. The man described by contemporary Russian-language playwrights often uses an online nickname instead of his name, and treats sex, usually virtual, as an escape from reality, losing the ability not only to love, but even to feel physical pleasure. The intertextual, text-centric "new drama" is slowly giving way to a new phenomenon that can be described as the Internet "new-new drama". It is also text-centric, but at its center is virtual text.

5

Krajoznawstwo i turystyka szkolna jako edukacja alternatywna – konteksty przyrodnicze, społeczne, kulturowe i pedagogiczne

67%

Sadoń-Osowiecka T.

Problemy Ekologii

|

2010

|

tom R. 14, nr 3

156-161

PL

W artykule przedstawiono rolę krajoznawstwa i turystyki szkolnej jako alternatywę dla edukacji formalnej, alternatywę dla masowości i jednakowego widzenia świata, alternatywę dla konsumpcyjnego nastawienia do otaczającej rzeczywistości, alternatywę dla narzuconego sposobu poznawania świata. Walory turystyczne potraktowane są jako konstrukt społeczny w dużej mierze wykreowany współcześnie przez media. Obszary jako produkty turystyczne zaspokajające potrzeby turystów-konsumentów są w artykule potraktowane jako symulakry (termin wprowadzony przez Baudrillarda) – sztuczne twory zastępujące rzeczywistość i „pożerające” ją. W tym kontekście szkolna działalność krajoznawczo-turystyczna może być działalnością outsiderów poszukujących autentyzmu, odkrywających i konstruujących własne miejsca, a przez to budujących indywidualną tożsamość poza konsumpcyjnym nurtem turystyki.

EN

The paper presents the role of school sightseeing and tourism seen as an alternative to formal education, as well as to mass and equal ways of seeing the world. Moreover, these activities are considered as the alternative to consumption-oriented attitude to the environment and finally, to imposed ways of cognition. Tourist values are treated here as the social constructs created by media. The article compares the idea of areas, understood here as the product made for tourists – consumers, to Baudrillard’s concept of simulacra (the false images of reality replacing the true world and devouring it). In this context, tourism and sightseeing activities provided by school can be seen as the acts of authenticity searching, performed by outsiders who discover and construct their own places and therefore create their own identity out of the consumerist currents.

6

Bomba symulakrów - scena rzeczywistości ukryta za kurtyną symulacji. Spektakl hiperrzeczywistości

67%

Walczyk T.

Humanistyka i Przyrodoznawstwo. Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie

|

2015

|

tom 21

7

Ecocritical Interpretation of natural and virtual elements in the residential environment. nature in dwelling spaces and its simulacra

67%

Śliwa A.

Architecture Civil Engineering Environment

|

2023

|

tom Vol. 16, no. 4

59--67

EN

The transformed living space as a symptom of culture remains in regulated relation or opposition to nature. Habitation concerns living beings, humans, as well as animals and plants whose well-being requires appropriate conditions that translate into quality of life. Coexistence with nature is essential from the level of satisfying basic physiological needs to higher ones. Contemporary imitations of natural elements are enhanced by information technologies and their incarnated manifestation – the virtual space, which enables substitute solutions – the simulacra. Dwellings have become multidimensional platforms for everyday activities, combining elements of simultaneous natural and virtual worlds. Research includes ecocritical interpretations of the natural world in architecture, exemplified by the design of a dormitory for the campus of the University of California in Santa Barbara. The aim is to indicate the direction of further development of smart residential architecture marked by modern technologies in an ecological context considering the interdependence of human and nature. The conclusions indicate that balanced natural and virtual elements are compatible but not equivalent.