Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Wplyw glodzenia na dystrybucje sulfamerazyny podawanej dozylnie u owiec

100%

Garwacki S. , Karlik W. , Rutkowski J. , Wiechetek M.

Medycyna Weterynaryjna

|

1993

|

tom 49

|

nr 05

221-223

EN

The experiments were carried out on 8 mature ewes fed ad libitum or being on starvation diet. Sulfamerazine was administered at a dose of 60 mg per 1 kg of body weight intravenously. During starvation the biological half-life of sulfamerazine in the blood plasma was prolonged (not significantly). The results of sulphonamide determinations in the rumen contents of sheep showed that a significant amount of the drug administered intravenously penetrated to the forestomachs and its amount was much higher in the rumen contents of starved sheep than in those fed ad libitum; beginning from the 10th hour after sulfamerazine administration its level was much higher in the rumen contents than in the blood plasma. On the basis of the results one can claim that sulfamerazine concentration in the forestomachs is depending not so much on its increased inflow into the forestomachs as on a decreased outflow related with the pH value of the forestomach contents. Due tо a high level of sulphamides in the forestomachs of starved ruminants the rate of their elimination from the body can be diminished.

2

Retention mechanism of sulfonamides in ionic micellar liquid chromatography

100%

Szymański A. , Szczepaniak W.

Chemia Analityczna

|

1998

|

tom Vol. 43, No. 4

617-635

EN

The mechanism of retention of amphoteric solutes in micellar liquid chromatography is discussed. The studies were performed for thirteen sulfonamides using sodium dodecyl sulfate as a mobile phase. The influence of such parameters as the surfactant concentration, pH, temperature of the column and several organic modifiers on the retention factor, column efficiency and the symmetry of peaks, was studied.

PL

Omówiono mechanizm retencji związków amfoterycznych w micelarnej chromatografii cieczowej. Przeprowadzono badania trzynastu sulfonamidów stosując w fazie ruchomej dodecylosiarczan sodu. Zbadano wpływ stężenia surfaktanta, pH fazy ruchomej, temperatury kolumny i kilku modyfikatorów organicznych fazy ruchomej na retencję, sprawność kolumny i symetrię pików.

3

DansyI i jego analogi

88%

Szuster L. , Niewiadomski Z. , Wojciechowski K.

Barwniki, Środki Pomocnicze

|

2006

|

tom nr 1-2

11-27

PL

W niniejszej pracy przedstawiono syntezę, właściwości aplikacyjne oraz fluorescencyjne naftalenosulfonamidów pochodnych kwasów 1-N,N-dimetyloaminonaftalenosulfonowych-(4,5,6 lub 7). Otrzymane nafialenosulfonami-

EN

The synthesis, aplication and fluorescence properties of naphthalenesulfonamides, derivatives of l-N,N-dimethylaminonaphthalenesulfonic-(4,5,6 or 7) acids, have been described Obtained naphthalenesulfonamides have been used as coupling components in the synthesis ofmonoazo dyes. The physico-chemical, application and fastness properties have been studied Spectral characteristics of coupling components and azo dyes have been underwent. Additionaly, structures ofobtained compounds have been optimalized by the means of quantum-chemical calculations.

4

Simultaneous determination of some sulfonamides in pharmaceutical preparations by micellar liquid chromatography with spectrophotometric detection

88%

Szymański A. , Szczepaniak W.

Chemia Analityczna

|

1998

|

tom Vol. 43, No. 3

349-356

EN

The paper describes a method of simultaneous determination of six sulfonamides occurring in veterinary drugs. The method is based on the use of RP-LC technique with micellar mobile phase. The sulfonamides which can be determined are: sulfatiazole, sulfametazine, sulfadimethoxine in Polisulfalent, sulfacetamide, sulfatiazole and sulfametazine in Polisulfamide, sulfadiazine in Sulfatrim and sulfamerazine in Trimerazine. The low values of R.S.D. in the range from 0.00 to 1.3 I %, testify to a good precision, and the high recovery of the introduced sulfonamides from 97 to 103% - to a good accuracy of the method.

PL

W pracy opisano sposób jednoczesnego oznaczania sześciu sulfonamidów występujących w lekach weterynaryjnych stosowanych w hodowli zwierzęcej. W badaniach wykorzystano technikę RP-LC z micelarną fazą ruchomą. Oznaczono sulfatiazol, sulfametazynę i sulfadimetoksynę w Polisulfalencie, sulfacetamid, sulfatiazol i sulfametazynę w Polisulfamidzie, sulfadiazynę w Sulfatrimie i sulfamerazynę w Trimerazynie: Uzyskane niskie wartości R.S.D., mieszczące się w przedziale od 0.00% do 1.31 %, świadczą o dobrej precyzji metody, a odzysk wprowadzonych sulfonamidów mieszczący się w przedziale od 97% do 103% świadczy o dobrej dokładności metody.

5

Aktywność biologiczna i metody syntezy sulfonamidów (przegląd literaturowy)

75%

Kołaczek A. , Fusiarz I. , Ławecka J. , Branowska D.

Chemik

|

2014

|

tom Vol. 68, nr 7

620--628

PL

Sulfonamidy (SO2-NH-) są lekami powszechnie stosowanymi ze względu na ich trwałość i tolerancję przez organizm człowieka. Stanowią dobrą grupę zabezpieczającą amin czyniąc je związkami aktywnymi biologicznie. Aktywność ta jest wynikiem obecności różnych grup funkcyjnych. Szerokie zastosowanie sulfonamidów stało się przyczyną poszukiwania nowych metod ich syntezy. Artykuł przedstawia krótki przegląd literaturowy najbardziej popularnych i nowoczesnych metod syntezy pochodnych sulfonamidowych.

EN

Sulfonamides (SO2-NH-) have been the center of the drug structures as they are quite stable and well tolerated in human beings. The sulfonamides are very important protected intermediates of amines with several types of biological activities. Activity of the sulfonamides is due to different functional groups present in them. Due to the broad applicability of sulfonamides, it is desirable to find general and effective methods for their synthesis. Different methods have been adopted to synthesize sulfonamides. Here is a short review which provides several of the most common and recent methods of sulfonamide synthesis.

6

Usuwanie sulfonamidów ze ścieków metodą elektrokoagulacji

75%

Baran W. , Zawora D. , Adamek E. , Makowski A. , Sobczak A.

Proceedings of ECOpole

|

2011

|

tom Vol. 5, No. 2

479--485

PL

Celem pracy było zbadanie możliwości usuwania sulfonamidów ze ścieków za pomocą procesów koagulacji chemicznej i elektrochemicznej. Zamierzano również optymalizować proces elektrokoagulacji ze względu na usuwania sulfonamidów. W trakcie badań stosowano próbki rzeczywistych ścieków komunalnych aplikowanych mieszaniną sulfadiazyny, sulfanilamidu, sulfametoksazolu i sulfatiazolu o stężeniach od 1 do 10 mg/dm3. Jako koagulant chemiczny stosowano wyłącznie roztwór FeCl3. Skuteczności koagulacji wyznaczano na podstawie obniżenia mętności ścieków oraz stopnia usunięcia wybranych do badań sulfonamidów. Porównano efekty uzyskiwane metodą koagulacji chemicznej i elektrokoagulacji oraz określono w szerokim zakresie wpływ pH i zastosowanej dawki koagulantu. W przypadku elektrokoagulacji określono dodatkowo wpływ rodzaju zastosowanej anody, gęstości prądowej, czasu trwania elektrolizy, natężenia prądu oraz wyjściowego stężenia sulfonamidów. W trakcie badań określono również wydajność prądową procesu. Stwierdzono, że zarówno klasyczna koagulacja chemiczna, jak i elektrokoagulacja są mało efektywnymi metodami usuwania sulfonamidów ze ścieków. W przypadku elektrokoagulacji można uzyskać nieznaczne zwiększenie usunięcia sulfonamidów, obniżając natężenie prądu i przedłużając czas trwania elektrolizy. Stwierdzono również, że proces usuwania sulfonamidów ze ścieków zachodzi bardziej efektywnie z użyciem anody wykonanej z żelaza niż z glinu. Ponadto konieczne jest każdorazowe eksperymentalne ustalanie optymalnej wartości pH roztworu poddawanego elektrokoagulacji.

EN

The aim of this study was to evaluate the possibility of removal of sulfonamides from wastewater using chemical and electrochemical coagulation processes. It was also intended to optimize the process of electrocoagulation from the viewpoint of sulfonamides removal. In the experiments, mixtures of sulfadiazine, sulfanilamide, sulfamethoxazole and sulfathiazole at concentrations from 1 to 10 mg/dm3 were added to real wastewater. FeCl3 solution was used as a chemical coagulant. Effectiveness of coagulation was determined based on the reduction in turbidity of wastewater and the degree of removal of selected sulfonamides. Moreover, the effects obtained by chemical coagulation and electrocoagulation were compared and effect of a wide range of pH and applied coagulant dose were determined. In the case of electrocoagulation the specific additional effect, such as the type of anode used, current density and intensity, time of electrolysis, and the initial concentration of sulfonamide were determined. In these experiments, the current efficiency of the process was also estimated. It was found that both the classical, chemical coagulation and electrocoagulation are low effective methods for the removal of sulfonamides from wastewater. In the case of electrocoagulation, a slight increase in the removal of Usuwanie sulfonamidów ze ścieków metodą elektrokoagulacji 485 drugs can be obtained by reducing current intensity and prolonging the time of electrolysis. The sulfonamides removal from wastewater occurred more efficiently with the use of iron than aluminum anode. Moreover, the experimental determination of the optimal pH in solution before electrocoagulation process was necessary each time.

7

Ustalenie biorownowaznosci preparatu sulfonamidowego potencjalizowanego trimetoprimem Ditrivet solutio w porownaniu z preparatem referencyjnym u kur brojlerow

75%

Kowalski C. , Rolinski Z. , Burmanczyk A. , Krasucka D. , Wrona Z. , Krakowski L.

Medycyna Weterynaryjna

|

2004

|

tom 60

|

nr 10

1106-1109

8

Badanie mechanizmów inicjacji procesu fotokatalitycznej degradacji leków sulfonamidowych w układzie TiO2/FeCl3

75%

Baran W. , Adamek E. , Wiśniewska K. , Cholewiński M.

Proceedings of ECOpole

|

2018

|

tom Vol. 12, No. 2

401--407

PL

Proces fotokatalityczny prowadzony w obecności mieszaniny TiO2/FeCl3 jest jedną z bardziej skutecznych metod degradacyjnego usuwania farmaceutyków (zwłaszcza sulfonamidów) ze środowiska wodnego. Kinetyka tego procesu zależy jednak w dużym stopniu od rodzaju degradowanego substratu. Celem pracy była ocena wpływu pH, warunków tlenowych i selektywnych inhibitorów procesu fotokatalitycznego na kinetykę fotodegradacji wybranych sulfonamidów (sulfanilamidu, sulfatiazolu, sulfafurazolu i sulfadiazyny). Proces fotokatalityczny inicjowano promieniowaniem UVA w obecności układu katalitycznego zawierającego suspensję TiO2-P25 (Aeroxide®) i roztwór FeCl3. W warunkach anaerobowych doświadczenie prowadzono w atmosferze argonu, a jako selektywnych inhibitorów użyto metanolu i t-butanolu. Stwierdzono, że fotodegradacja sulfafurazolu ma odmienny mechanizm niż w przypadku trzech pozostałych sulfonamidów. Lek ten ulega rozkładowi głównie w efekcie reakcji z rodnikami O2·-. Rozkład sulfanilamidu, sulfatiazolu i sulfadiazyny jest limitowany przede wszystkim przez dostępność dziur elektronowych katalizatora. W każdym przypadku dla degradacji sulfonamidów istotna była obecność jonu Fe(OH)2+.

EN

A photocatalytic process conducted in the presence of TiO2/FeCl3 mixture is one of the most effective methods to degrade of pharmaceuticals, including sulfonamides, from an aquatic environment. However, its kinetics depends largely on the type of degraded substrate. The objective of the study was to assess the effect of pH, aerobic conditions and selective inhibitors of the photocatalytic process on the kinetics of degradation of the selected sulfonamides (sulfanilamide, sulfathiazole, sulfafurazole and sulfadiazine). The photocatalytic process was initiated by UVA irradiation in the presence of catalytic system composed of TiO2-P25 (Aeroxide®) suspension and a FeCl3 solution. Under anaerobic conditions, the experiment was conducted in an argon atmosphere and methanol and t-butanole was used as selective inhibitors. It was stated that photocatalytic degradation of sulfafurazole proceeded according to the different mechanism than in other three sulfonamides. Sulfafurazole was degraded mainly by HO2· radicals. Contrary, sulfanilamide, sulfathiazole and sulfadiazine degradation was limited mainly by availability of photogenerated holes on the catalyst surface. Additionally, in each case, the presence of Fe(OH)2+ ions was important for the degradation of sulfonamides.

9

Test Gist-brocades do wykrywania obecnosci antybiotykow i innych substancji hamujacych w mleku

75%

Przegląd Mleczarski

|

1995

|

nr 03

69-70

10

Proces fotoktalityczny wybranych sulfonamidów w obecności TiO2, FeCl3 i TiO2/FeCl3

75%

Ziemiańska J. , Papla P. , Baran W. , Adamek E. , Sobczak A. , Lipska I.

Proceedings of ECOpole

|

2013

|

tom Vol. 7, No. 1

427--434

PL

Powszechne stosowanie chemioterapeutyków niesie ze sobą wiele negatywnych skutków. Są one używane w weterynarii, medycynie, hodowli ryb, a także przy uprawie roślin. Sulfonamidy są przykładem takich leków. Są bakteriostatycznymi chemioterapeutykami, które obecnie są głównie stosowane w weterynarii. Gromadząc się w różnorodnych organizmach, często są wobec nich toksyczne. Poszukuje się różnorodnych metod, które mają na celu przeciwdziałanie rosnącemu zanieczyszczeniu środowiska. Jedną ze skutecznych metod jest fotokataliza, która zachodzi przy udziale katalizatora i w obecności promieniowania elektromagnetycznego. Związek organiczny poddany działaniu procesowi fotokatalitycznemu ulega rozkładowi, a następnie całkowitej mineralizacji. Celem pracy było zbadanie skuteczności procesu fotokatalitycznego w obecności wybranych sulfonamidów przy zastosowaniu wybranych układów katalitycznych. Procesy fotokatalityczne badano przy użyciu katalizatora TiO2 P25 Degussa Aeroxide®, FeCl3 oraz mieszaniny TiO2/FeCl3. Fotokataliza zachodziła we wszystkich układach katalitycznych. Stwierdzono, że mieszanina TiO2/FeCl3 jest najbardziej efektywnym układem katalitycznym. Dynamika procesu fotokatalitycznego była charakterystyczna dla reakcji pierwszorzędowych.

EN

The widespread use of chemotherapeutic carries with it many negative effects. They are used in veterinary, medicine, fish farming and the cultivation of plants. Sulfonamides are an example of such drugs. They are bacteriostatic chemotherapeutics, which are now mainly used in veterinary medicine. Cumulating at a variety of organisms, are often toxic to them. Aim is to find a variety of methods which prevent the increasing environmental pollution. One of the most effective methods is photocatalysis, which occurs with the participation of the catalyst in the presence of electromagnetic radiation. Organic compound subjected to photocatalysis is degraded, then undergoes the total mineralization. The aim of this study was to examine the effectiveness of the process of photocatalysis in the presence of selected sulfonamides using the selected catalytic systems. Photocatalytic processes have been studied using the catalyst TiO2-P25 Degussa Aeroxide®, and a mixture of FeCl3 and TiO2/FeCl3. Photocatalysis occurred in all the catalytic systems. It was found that the mixture TiO2/FeCl3 is the most efficient catalytic system. The dynamics of the process of photocatalytic reaction was typical for the first order reaction.

11

Assessment of susceptibility of sulfonamide drugs to biodegradation in environmental samples

75%

Baran W. , Adamek E. , Ziemiańska J. , Makowski A. , Sobczak A.

Proceedings of ECOpole

|

2013

|

tom Vol. 7, No. 1

13--21

PL

Leki sulfonamidowe, trafiając do środowiska, powodują ryzyko polegające na generowaniu lekooporności drobnoustrojów. Ryzyko to wzrasta w przypadku odporności tych leków na rozkład i pozostawania w środowisku przez dłuższy czas. Z tego powodu szczególnie ważne jest poznanie ich podatności na biodegradację, a dane zawarte w literaturze są rozbieżne. W trakcie badań dokonano oceny podatności na biodegradację 4 sulfonamidów (sulfanilamidu, sulfadiazyny, sulfatiazolu i sulfametoksazolu). Mieszaninę tych sulfonamidów wprowadzano bezpośrednio do próbek środowiskowych lub naturalnych ścieków pochodzących ze zróżnicowanych źródeł i do ścieków syntetycznych zawierających inokulum przygotowane z naturalnych źródeł. Określono, jaki wpływ na przebieg biodegradacji mają warunki tlenowe prowadzenia procesu, dostępność światła (l > 400 nm), stężenie degradowanej substancji, pH roztworu, pora roku, w jakiej pobierano inokulum, oraz wcześniejsza 40-dniowa adaptacja inokulum w obecności sulfanilamidu. Stopień degradacji sulfonamidów oceniano na podstawie obniżenia ich stężenia oznaczanego metodą HPLC w ciągu 28 dni. Stwierdzono, że na 86 badanych próbek efektywną biodegradację sulfonamidów (T1/2 < 21 dni) obserwowano odpowiednio: sulfanilamid - 3 próbki, sulfadiazyna - 25 próbek, sulfatiazol - 29 próbek i sulfametoksazol - 1 próbka. Stwierdzono również, że przebieg biodegradacji sulfonamidów znacznie różni się od wyników opisywanych w literaturze, a jego dynamika zależy głównie od rodzaju sulfonamidu, pochodzenia inokulum i pory roku jego pozyskania.

EN

Sulfonamide drugs enter the environment in different ways, eg through wastewater, creating the potential risk of the generation of drug resistant strains of microorganisms. This risk increases when drugs are resistant to degradation and remain in the environment for a long time. Therefore, it is particularly important to know biodegradability of sulfa drugs since the literature data on this subject are often contradictory. In our study the estimation of susceptibility of four sulfonamides was carried out under aerobic and anaerobic conditions. The mixture of these compounds was added directly to environmental samples or natural wastewater samples (from different sources) or to synthetic wastewater containing inoculum from natural sources. The following effects were studied: aerobic/anaerobic conditions, the availability of light, initial concentrations, pH of the solution, sampling time of inoculum, earlier 40-days adaptation of inoculum to sulfanilamide. The effective biodegradation of sulfonamides was observed in 3 samples of sulfanilamide, 25 samples of sulfadiazine, 29 samples of sulfathiazole and 1 sample of sulfamethoxazole among the all investigated 86 samples. It was found that the biodegradation of sulfonamides differ significantly from the results presented in the literature. Moreover, the dynamics of this process depends mainly on the type of sulfonamide, the origin of inoculum and the sampling time.

12

Oznaczanie sulfaguanidyny w premiksach leczniczych

75%

Chomiuk A. , Kwiatek K. , Przenioslo-Siwczynska M.

Pasze Przemysłowe

|

2007

|

tom 16

|

nr 05-06

38-39

13

Podstawowe wiadomosci o lekach weterynaryjnych. Cz.3. Sulfonamidy i nitrofurany

75%

Winnicki S. B. , Piontek D.

Chów Bydła

|

1996

|

tom 39

|

nr 03

16-17

14

Photocatalytic degradation of the selected sulfonamides in wastewater

75%

Ziemiańska J. , Adamek E. , Baran W. , Makowski A. , Sobczak A.

Proceedings of ECOpole

|

2012

|

tom Vol. 6, No. 1

92--97

EN

Sulfonamides are antibacterial drugs, the most commonly used in veterinary prophylaxis. To the environment, these drugs are being introduced in several ways. Sulfonamides have the capacity to accumulate in various organisms, for which they may be toxic. Even low concentrations of these drugs may lead to the formation of microbial drug resistance. The aim of this study was to determine the applicability of the process of photocatalysis for the degradation of selected sulfonamides applied to real wastewater and optimization of this method. The process of photocatalytic degradation was studied in real municipal wastewater, synthetic sewage and in distilled water. The process was carried out in open reactors that were UV-A irradiated, with the participation of TiO2-P25, a mixture of FeCl3 and TiO2/FeCl3. It was found that use of the TiO2/FeCl3 mixture brings the best results in the removal of selected sulfonamides. Influence of selected wastewater treatment processes, pH and concentrations of reagents on the efficiency of degradation of sulfonamides from wastewater has been determined. In addition, orders were designated as well as kinetics of studied reaction.

PL

Sulfonamidy są lekami przeciwbakteryjnymi najczęściej używanymi w profilaktyce weterynaryjnej. Do środowiska leki te dostają się różnymi drogami. Sulfonamidy mają zdolność kumulowania się w różnorodnych organizmach, wobec których mogą okazać się toksyczne. Nawet małe stężenie tych leków może prowadzić do wytworzenia się lekooporności drobnoustrojów. Celem pracy było określenie możliwości zastosowania procesu fotokatalizy do degradacji wybranych sulfonamidów aplikowanych do rzeczywistych ścieków oraz optymalizacja tej metody. Proces fotokatalitycznej degradacji badany był w rzeczywistych ściekach komunalnych, w ściekach syntetycznych oraz w wodzie destylowanej. Proces prowadzony był w otwartych reaktorach, które były naświetlane promieniowaniem UV-A, przy udziale TiO2-P25, FeCl3 i mieszaniny TiO2/FeCl3. Stwierdzono, iż zastosowanie mieszaniny TiO2/FeCl3 przynosi najlepsze efekty w usunięciu wybranych sulfonamidów. Określono wpływ wybranych procesów oczyszczania ścieków, pH oraz stężeń reagentów na efektywność degradacji sulfonamidów ze ścieków. Zostały wyznaczone ponadto rzędy badanych reakcji oraz ich kinetyka.

15

Zmiany ekotoksyczności roztworów zawierających sulfonamidy w trakcie procesu zaawansowanego utleniania

75%

Baran W. , Adamek E. , Ziemiańska J. , Makowski A. , Sobczak A.

Proceedings of ECOpole

|

2012

|

tom Vol. 6, No. 1

313--318

PL

Procesy zaawansowanego utleniania (AOP) są często wykorzystywane do degradacji zanieczyszczeń odpornych na biodegradację i silnie toksycznych. Przykładem takich substancji są sulfonamidy zaliczane do syntetycznych chemioterapeutyków o działaniu bakteriostatycznym. Aby zastosowanie procesów AOP było uzasadnione, ważne jest, by ich produkty charakteryzowały się niższą ekotoksycznością niż substraty. Celem pracy była ocena ekotoksyczności sulfanilamidu i sulfametoksazolu oraz produktów reakcji ich utleniania za pomocą rodników hydroksylowych (HO•). Źródłem rodników była reakcja fotokatalityczna prowadzona w obecności TiO2. Ocenę ekotoksyczności wykonywano, wykorzystując standaryzowany test MARA® i procedury jego producenta. Test ten wykorzystuje jako bioindykatory dziesięć wyizolowanych szczepów bakteryjnych i drożdże. Stwierdzono, że większość bioindykatorów była praktycznie niewrażliwa na badane sulfonamidy do stężenia 500 μmol dm–3. Mikroorganizmami wrażliwymi w znacznie większym stopniu od pozostałych były szczepy Microbacterium spp. oraz Citrobacter freudii. Minimalne stężenia hamujące wyznaczone względem tych szczepów dla sulfanilamidu i sulfametoksazolu wynosiły odpowiednio 15 μmol dm–3 (Microbacterium spp.) i 19 μmol dm–3 (C. freudii). Stwierdzono również, że wypadkowy efekt inhibicyjny badanych próbek malał w trakcie trwania AOP, jednak znacznie wolniej niż towarzysząca mu degradacja sulfonamidów. Najsilniej efekt ten obserwowany był u mikroorganizmów bardziej wrażliwych na sulfonamidy. Jednak w pojedynczych przypadkach w trakcie AOP obserwowano również wzrost inhibicji w badanych roztworach.

EN

Advanced oxidation processes (AOP) are often used to degrade of organic pollutants that are resistant to biodegradation and highly toxic. Examples of such substances are sulfonamides classified as synthetic chemotherapeutics agents having a bacteriostatic effect. However, the application of AOP is useful and proper only when the resulting products will be less ecotoxic than substrates. The purpose of our study was to compare the ecotoxicity of sulfanilamide and sulfamethoxazole and products of their oxidation by hydroxyl radicals (HO•). These radicals were generated during the photocatalytic reaction carried out in the presence of TiO2. Ecotoxicological assessment was determined using a standardized MARA® toxicity test kit and procedures recommended by the test manufacturer. In MARA® test, eleven genetically diverse microorganisms (ten strains of bacteria and one yeast) are used as bioindicators. It was found, that the most of bioindicators was practically insensitive to sulfonamides investigated at concentrations to 500 μmol dm–3. Microbacterium spp. and Citrobacter freudii were much more sensitive microorganisms than the others. The minimum inhibitory concentrations (MTC) determined against these strains to sulfanilamide and sulfamethoxazole were 15 μmol dm–3 (Microbacterium spp.) and 19 μmol dm–3 (C. freudii), respectively. Additionally, it was found that the resultant inhibitory effect on the growth of tested microorganisms decreased during the AOP, but it was much slower than accompanying degradation of sulfonamides. The strongest effect was observed with microorganisms more sensitive to sulfonamides. However, in a few cases it was observed the increase in the inhibition during the AOP.

16

Voltammetric determination of sulfonamides in milk

75%

Ren M.

Chemia Analityczna

|

2004

|

tom Vol. 49, No. 1

59-70

EN

A voltammetric method for determination of selected sulfonamides in milk has been proposed. Fundamental measurements were expected to provide information on the voltammetric behaviour of sulfonamides and the conditions required for their determination have been established. The effect of pH on the position and height of the sulfonamide reduction peak recorded in Britton-Robinson buffer has been studied. Reduction peaks were observed at the following potentials: -0.65 V, -0.72 V, -0.87 V for sulfadiazine (SDZ), sulfamerazine (SMR) and sulfamethazine (SMT), respectively and -0.66 V, -0.79 V, -0.91 V [pH = 3] for sulfachloropyridazine (SCP). The investigated sulfonamides were determined using differential pulse voltammetry at the 10-7 mol L-1 concentration level (SDZ,SMR,SMT), and 10-8 mol L-1 for SCP. A procedure for determination of sulfonamides in the milk samples spiked with their known amounts has been also proposed.

PL

W pracy zaproponowano woltamperometryczną metodę oznaczania wybranych sulfonamidów w mleku. Przeprowadzono podstawowe badania dotyczące redukcji tych związków i warunków ich oznaczania. Zbadano wpływ pH na położenie i wysokość piku redukcji sulfonamidów w buforze Brittona Robinsona. Zaobserwowano piki redukcji przy potencjałach: -0.65 V, -0.72,V, -0.87 V odpowiednio dla sulfadiazyny, sulfamerazyny i sulfametazyny, oraz -0.66 V, -0.79 V, -0.91 V [pH = 3] dla sulfachloropirydazyny. Badane sulfonamidy można oznaczać metodą różnicowej woltamperometrii pulsowej na poziomie stężeń lO(-8) mol L(-1) w przypadku SDZ, SMR, SMT i 10(-7)s mol L(-1) w przypadku SCP. Opracowano metodykę oznaczenia sulfonamidów w próbkach mleka dotowanych znaną ilością sulfonamidów.

17

Kliniczna przydatność metod badania wrażliwości drobnoustrojów chorobotwórczych na antybiotyki i sulfonamidy

75%

Anusz Z.

Medycyna Weterynaryjna

|

1962

|

tom 18

|

nr 06

18

Antybiotyki i inne substancje antybakteryjne stosowane w paszach leczniczych

63%

Bednarek D. , Szymanska-Czerwinska M.

Życie Weterynaryjne

|

2006

|

tom 81

|

nr 08

19

Badanie wpływu inhibitorów procesu fotokatalitycznego na degradację wybranych leków sulfonamidowych

63%

Adamek E. , Baran W. , Cholewiński M. , Pelczar B.

Proceedings of ECOpole

|

2018

|

tom Vol. 12, No. 2

383--391

PL

Powszechnie przyjmuje się, że mechanizmy reakcji fotokatalitycznych przebiegających z udziałem substancji o podobnej budowie chemicznej również są podobne. Obserwowane różnice w szybkości tych reakcji tłumaczy się najczęściej różnicami w efektywności sorpcji substratu na powierzchni heterogenicznego katalizatora. W przypadku procesów fotokatalitycznych reakcje propagacji z udziałem rozkładanego substratu są poprzedzane inicjacją wolnych rodników. Drogi tych procesów mogą być różne, a ustalenie najbardziej prawdopodobnego przebiegu jest możliwe dzięki zastosowaniu selektywnych inhibitorów reakcji fotokatalitycznych. Celem badań była obserwacja wpływu kilku selektywnych inhibitorów (jodku sodu, izopropanolu i benzochinonu) na fotokatalityczną degradację sulfanilamidu i 8 jego pochodnych, a więc cząsteczek różniących się jedynie rodzajem podstawnika amidowego. Reakcję inicjowano promieniowaniem UVA w obecności TiO2-P25 jako fotokatalizatora. Stwierdzono, że mechanizmy degradacji sulfonamidów o podobnej budowie mogą być jednak różne i ponadto mogą ulegać istotnym zmianom w zależności od pH. Przykładowo, każdy z badanych wolnych rodników, niezależnie od rodzaju, powoduje rozkład sulfisoksazolu w środowisku kwaśnym. Fakt ten może mieć istotne znaczenie praktyczne, ponieważ wskazuje, że jest możliwe sterowanie selektywnością reakcji fotokatalitycznych wykorzystywanych do usuwania zanieczyszczeń ze środowiska wodnego.

EN

It is commonly assumed that the mechanisms of photocatalytic reactions of the compounds having a similar chemical structure are also similar. The observed differences in the reactions rate are most often explained by the difference in the sorption efficiency of substrates on a heterogeneous catalyst surface. In the photocatalytic processes, the free radicals generation is followed by the propagation reactions with the degraded substrates. The pathways of these processes may be different and the use of selective inhibitors allows to observe the reaction mechanism. The aim of our study was to observe the effect of selective inhibitors (i.e., sodium iodide, isopropanol and benzoquinone) on the photocatalytic degradation of sulfanilamide and its eight derivatives differing only in the nature of the amide substituent. The reaction was initiated by UVA irradiation in the presence of TiO2-P25 as a photocatalyst. It was found that the degradation mechanisms of sulfonamides having even a similar structure may be different and may be significantly affected by pH values. For example, regardless of the type of free radicals, they degrade sulfisoxazole in an acidic medium. This fact can have important practical meaning because it is likely possible to direct the selectivity of photocatalytic reactions during removal of contaminants from the aquatic environment.

20

Micellar liquid chromatography for the determination of sulfonamide residues in milk and eggs

63%

Szymański A.

Chemia Analityczna

|

2003

|

tom Vol. 48, No. 3

429-438

EN

The micellar liquid chromatography for the determination of sulfonamide residues in milk and eggs was coupled with different methods of the sample pre-treatment: direct injection and extractive condensation of the analyte in the solid-solid and liquid-liquid system. The detection limit for the concentration range studied was 0.10 ug mL(-1) (direct sample injection DSJ), 0.05 ug ml/1 (solid-phase extraction SPE), and 0.025 ug ml/1 (liquid-liquid extraction LLE), for milk, and 0.025 ug mL(-1) (SPE and LLE) for eggs. The method provided high precision and accuracy. RSD value did not exceed 8% for milk and eggs, and the accuracy defined as the percentage difference between the mean amount found and that added varied from -2.0 to 5.0. The recovery of the spiked sulfonamides from milk and eggs was in the range from 96% to 105%.

PL

Przeprowadzono badania nad zastosowaniem micelarnej chromatografii cieczowej do oznaczania pozostałości sulfonamidów w mleku i jajach wykorzystując różne sposoby przygotowania próbki do analizy: bezpośredni nastrzyk próbki, ekstrakcyjne zatężenie analitu w układzie ciecz-ciało stałe i w układzie ciecz-ciecz. Granica detekcji w badanym zakresie stężeń w mleku wynosi 0.10 ug ml/1 dla DSI, 0.05 ug ml/1 dla SPE i 0.025 ug ml/(-1) dla LLE oraz w jajach 0.025 ug mL(-1) dla SPE i LLE. Opracowana metoda charakteryzuje się wysoką dokładnością i precyzją; wartość RSD nie przekracza 8% dla mleka i jaj, a dokładność określona jako procentowa różnica pomiędzy wielkością znalezioną, a dodaną do próbki, zmienia się od-2 do 5. Odzysk sulfonamidów wprowadzonych do mleka i jaj mieścił się w przedziale od 96 do 105%.