Chociaż problem klas społecznych przyczynił się znacząco do wyłonienia się teorii społecznej w geografii w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych dwudziestego wieku, to przestał ostatnio funkcjonować jako pryzmat, przez który spogląda się na kwestie społecznej konstrukcji przestrzeni, miejsca oraz natury. Przyczyny odejścia od perspektywy klasowej leżą po części we wzroście alternatywnego politycznego spojrzenia na tożsamość, przekierowującego politykę nie w stronę ekonomii, a raczej kultury. Biorą się one także z osłabienia marksizmu pod koniec dwudziestego wieku. Przyczyniły się do tego również pozornie bezklasowa polityka, która wyłoniła się z niektórych ruchów lat sześćdziesiątych, jak i niezwykle potężne reakcje przeciwko owym ruchom. Opór ten jednak ustąpił, a my znaleźliśmy się bez wysublimowanego języka klasy dokładnie wtedy, gdy ze zdwojoną siłą potwierdza ona swoje znaczenie. Od ekonomicznego boomu, poprzez kryzys lat 1997–1999 i kolejny boom w Azji, do utwierdzenia pozycji klasowych w Meksyku i Europie Wschodniej czy też dramatycznego formowania się klas w postkolonialnej Afryce Południowej (nie wspominając już o Wielkiej Brytanii Blaira czy Stanach Zjednoczonych Clintona), klasa przedstawia sobą kluczowy, polityczny wymiar różnic społecznych. Multikulturalizm zaczyna jawić się jako usprawiedliwienie kapitalistycznej „różnorodności”, podczas gdy w kręgach akademickich polityka jest coraz częściej utożsamiana ze wspólnym, liberalnym mianownikiem moralności. Prezentowane tu stanowisko nie jest ograniczonym apelem o powrót do klasy, ale raczej twierdzeniem, że musimy znaleźć sposób na ponowne włączenie zagadnienia klasy do problematyki tożsamości i polityki kulturowej. To one, z bardzo słusznych powodów, nieprzypadkowo stanowiły pierwszoplanowe kwestie polityki ostatnich lat.
W podjętym artykule rozważam, czy kobieca starość postrzegana jest przez same zainteresowane jak i społeczeństwo w którym żyją, jako źródło zniewolenia czy wyzwolenia od determinantów płci biologicznej, ról społecznych, narzuconych kulturowo wzorców piękna i realizacji potrzeb seksualnych.
EN
In the aforementioned paper I am considering whether feminine senility is perceived by both the concerned ones and the society in which they live, as a source of enslavement or emancipation from sex determinants, social roles, culturally imposed beauty standards and fulfilment of sexual needs.
4
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
American culture is rich in “popular” murder cases and virtually all serial killers have been elevated to a celebrity status. Serial killer industry selling murderabilia is booming, and the popularity of true-crime shows, podcasts, and books is at an all-time high. This paper aims at the analysis of the cultural trend of serial killer celebrities, treatment of the media coverage surrounding their victims as well as the victims’ bodies before and after death, and the overarching narratives concerning murder in American history and culture. Serial killers – celebrities, monsters, anti-heroes of American culture – fuel their own industry, established in postmodern times as the self-referential nightmare of commodified death. Both serial murderers and their victims are the object of said industry. However, the bodies of victims are objectified threefold: as the victims of the crime, as elements of the murder industry, and as the evidence of the crime itself. Additionally, the socioeconomic background of some of the victims, often referred to as the “less-dead” victims according to Steven Egger’s theory, reinforces the narrative in which they are merely objects of the crime, not individuals. Together, all these factors constitute what Mark Seltzer calls “wound culture,” a culture gathered around the bodily trauma. Thus, the paper will consider the role serial killer victims’ bodies have on the cultural perception of narratives surrounding death, violence, and the cult of the perpetrator.
Aim. To review the book The Ancient Art of the Japanese Sword. The ancient school of Tenshin Shoden Katori Shinto Ryu along historical, cultural and spiritual path, and to reflect on the state of research in this area. Method. The method of analysing the content of the literature of the subject was used, as well as a deductive and comparative method. In addition, the author of this article used the shugyo method – his own long-term study and observation. Results. The article contains a theoretical introduction, information about the author, reference to the content of the book, reference to the methodological part – sources and bibliographies editorial and aesthetic sides, a discussion with reference to the literature on the subject and a summary with assessment. This rating is very positive. Conclusion. The particular value of the monograph being reviewed is the synthesis of knowledge and the large number of photographs. The conclusion is this book is a valuable addition to the traditional martial arts publications market.
PL
Problem. Celem jest recenzja książki pod tytułem The Ancient Art of the Japanese Sword. The ancient school of Tenshin Shoden Katori Shinto Ryu along historical, cultural and spiritual path, oraz refleksja nad stanem badań w tym zakresie. Metoda. Przyjęto metodę analizy treści literatury przedmiotu, oraz dedukcyjną i komparatystyczną. Ponadto autor tego artykułu stosuje metodę shugyo – własnych długoletnich studiów i obserwacji. Wyniki. Artykuł zawiera kolejno teoretyczne wprowadzenie, informację o autorze książki, odniesienie merytoryczne do jej treści, odniesienie strony metodologicznej – do źródeł i bibliografii, do strony edytorskiej i estetycznej, dyskusję z odniesieniami do literatury przedmiotu i podsumowanie z oceną. Ta ocena jest bardzo pozytywna. Wnioski. Szczególną wartością tej recenzowanej tu monografii jest ujęcie syntetyzujące wiedzy i wielka liczba dobrej jakości zdjęć, ilustrujących opisy form technicznych. Można podsumować, że ta recenzowana książka (traktat) jest wartościowym przyczynkiem do stanu wiedzy o tradycyjnych sztukach walk i znaczącą pozycją na rynku wydawniczym z tej tematyki.
Fans represent a shift in media consumption, and their patterns of behaviour are increasingly visible outside their communities, in other groups. With the observed shift towards a network society, of which fandoms are an emanation, the field of social conflict begins to operate within culture. Cultural power over media products no longer belongs only to the creators, but is also influenced by the users, who cease to passively consume products, creatively interpreting tchem and engaging in their development. The aim of the article was to show this process on the example of content analysis of internet entries created within the environment of the Game of Thrones fandom, including speculations which the fans of the brand carried out in the context of the plot development.
PL
Fani reprezentują zmianę w konsumowaniu mediów, a ich wzory zachowania są coraz częściej widoczne poza ich grupami, w innych środowiskach. Wraz z obserwowanym zwrotem ku społeczeństwu sieciowemu, którego emanacją są fandomy, zmienia się także pole konfliktu społecznego, funkcjonując w obrębie kultury. Władza kulturowa nad wytworami medialnymi należy już nie tylko do twórców, a wpływ mają na nią także użytkownicy, którzy przestają biernie konsumować produkty, twórczo je interpretując i angażując się w ich rozwój. Celem artykułu było ukazanie tego procesu na przykładzie przeprowadzonej analizy zawartości treści internetowych tworzonych wewnątrz środowiska fandomu serialu Gra o tron, w tym spekulacji, które wielbiciele marki toczyli w kontekście rozwoju fabularnego.
The article includes a description of the ideological and artistic contents of two novels Namerkôny(2012) and Smùgã (2014) by Artur Jabłoński. The author of this literature is a historian, journalist, local politician, the former president of Kashubian-Pomeranian Association and the co-founder of Stowarzyszenie Osób Narodowości Kaszubskiej „Kaszëbskô Jednota” (The Association of Kashubian People „Kaszëbskô Jednota”). His novels make specific, ethnic interpretation of thehistory and the present of the Kashubians. In the first novel, the title protagonist is a stigmatizedman who is rebellious and inquisitive. He seeks the Kashubian identity, which will be free ofPolish and German political aims. The second novel in partial distance only declared in the titledescribes the contemporary reality of Pomerania from afar. This reality is full of materialism andconsumerism whereas the unique individuals must somehow struggle with the hostile world. Inboth cases, the novel’s main character is subject to changes in their personality which lead themto become nationality-wise aware Kashubian men. The differences in plot and style between thenovels stem from the fact that this development is carried out in the style of political fiction andsocial utopia (Namerkôny) or in the criminal or drama convention (Smùgã).
PL
Artykuł zawiera opis treści ideowych oraz artystycznych dwóch powieści Artura JabłońskiegoNamerkôny (2012) oraz Smùgã (2014). Autor tej literatury – historyk, dziennikarz, samorządowiec, dawny prezes Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego oraz współzałożyciel Stowarzyszenia Osób Narodowości Kaszubskiej „Kaszëbskô Jednota” napisał utwory, które dokonują specyficznej, narodowościowej interpretacji historii i współczesności kaszubskiej. W myśl pierwszej powieści, tytułowym naznaczonym lub też napiętnowanym jest człowiek niepokorny, dociekliwy i dążący do kaszubskiej tożsamości, która będzie wolna od polskich czy niemieckich racji politycznych. Druga powieść w częściowym tylko deklarowanym w tytule dystansie i z boku opisuje współczesną rzeczywistość pomorską, w której panuje materializm i konsumeryzm, zaś wyjątkowe jednostki muszą zmagać się nieprzychylnym światem. W obydwu powieściowych przypadkach główny bohater podlega przemianom osobowościowym doprowadzającym go do bycia uświadomionym narodowo Kaszubą. Różnica fabularna i stylistyczna pomiędzy utworami polega wszakże na tym, że ów rozwój dokonuje się w poetyce politycznej fikcji i socjalnej utopii (Namerkôny) albo w konwencji kryminalno-obyczajowej (Smùgã).
Istnieje wiele szkół, orientacji i strategii poznawczych rozwijanych na gruncie współczesnych studiów kulturowych, których celem jest zbliżenie do właściwego zrozumienia istoty i przejawów kultury. Niezależnie od ich dokonań ciągle aktualne pozostają pytania o sposób rozumienia ich celu, metody, ale wszelako i przedmiotu. Podobnie ciągle istotnym pozostaje zagadnienie, w jaki sposób pytania te odnoszą się do podstawowych atrybutów natury ludzkiej i tego, co nazywamy człowieczeństwem. Ciągłej refleksji wymagają także ograniczenia, jakie na drodze do ich poznania stwarzają nam warunki naszego bytowania, używane metody, role i wzorce naszej wrażliwości, ale także różne rodzaje redukcjonizmów, które hamują poznawcze i osobowe potencjały naszego rozwoju. Niniejszy artykuł opisuje niektóre rodzaje ontologicznych, antropologicznych, strukturalnych i osobowych redukcji we współczesnych analizach kultury oraz ich konsekwencje, szczególnie wtedy, gdy instrumenty tych analiz zastępują ich obiekty, kiedy takie wartości jak mądrość traktujemy jak wiedzę, prawdę – jako umowę, odpowiedzialność – jako pragmatykę, piękno – jako doświadczenie i kiedy, na koniec tego procesu, wszystkie te wartości sprowadzamy do systemu informacji, wizerunków i wrażeń.
EN
There are many approaches and schools, so many research orientations and strategies, which are aimed at bringing us closer to understanding the nature of culture and cultural studies. Regardless of this, the basic and for the most part still unanswered questions, continued to be valid: How do we understand the subject of these studies? What are the motives behind pursuing them? How do we integrate the reflection, knowledge and study with the more broadly understood human cognitive and cultural activity? How will the study allows us to overcome the constraints of time, space and patterns of our own cultures, methods, professional roles, canons of sensitivity and imaginations, but also different kinds of reductions and make it possible to increase the potential of its development? This article describes some kinds of ontological, anthropological, structural and personal types of reductions in contemporary cultural analyses and their consequences, especially when the instruments of the study displace their objects, when such values like wisdom we treat as knowledge, truth as agreement, responsibility as pragmatism, beauty as a kind of experience, and in the final of the process, all these values we reduce to information, images and impressions.
These remarks are intended as to recall testimonies of the contact of people of the West with art called primordial or primitive in its natural cultural environment. The goal is here also to “refresh” thinking about art, as well as to look at the ways of recognition of primordial art at the turn of the twentieth century, the representation of which are the classic texts by the field researchers referred to in the title of these remarks. The selection of the texts is not accidental here, because they are connected primarily by the thread of the art of Indigenous communities of North America.
The phenomenon of publication, in the same year, of two books having identical titles, is enough to study the theory presented therein. Both books feature the notion of culture, which was broadly elaborated by both authors: Antonina Kłoskowska and Raymond Williams already in their earlier analyses. It turns out, however, that no matter the title of a book interesting to us, culture is tackled differently in both of them. Williams seems to keep using anthropological definition of culture, while Kłoskowska suggests sociological approach. A reflection on culture by the English academic has shaped the character of British cultural studies and their subsequent follow-ups around the world. A question arises, to what extent the sociological approach by Kłoskowska may give impetus to cultural research in Poland, especially when symbolic culture appears beyond the principle of autotelism.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.