Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: strategia morska

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Francuska koncepcja mocarstwa morskiego w XXI wieku

100%

Mickiewicz P.

2023

tom 46

137-154

Francuska koncepcja mocarstwa morskiego została oparta na tezie, iż państwo o takim potencjale i położeniu geograficznym powinno kreować regionalne projekty długofalowej zrównoważonej eksploatacji akwenów morskich i regionów przybrzeżnych. Koncepcja ta została dostosowana do istniejących uwarunkowań politycznych, a zwłaszcza faktu funkcjonowania w strukturze państwa zamorskich posiadłości pozaeuropejskich (terytoria zależne). Francuska mocarstwowość morska jest postrzegana także jako zdolność do kreowania procesów rozwojowych wokół terytoriów zależnych. W oparciu o dokonane analizy oficjalnych dokumentów strategicznych (zwłaszcza Stratégie nationale pour la mer et le littoral z 2017 roku) stwierdzono, że najefektywniejszym instrumentem tej polityki jest wykorzystanie regionalnych układów politycznych, w których rolę kreatora działań odgrywać będzie Francja. Formuła tego zaangażowania jest ściśle dostosowana do specyfiki francuskich interesów w danym regionie i prowadzona przez państwowych interesariuszy z wykorzystaniem możliwości jakie daje członkostwo w Unii Europejskiej. Jej ograniczeniem jest natomiast potencjał gospodarczy jakim dysponuje Republika Francuska.

The French concept of a maritime power was based on the thesis that a state with such potential and geographical location should create regional projects for the long-term sustainable exploitation of the sea basins and coastal regions. This concept was adapted to the existing political conditions, especially the fact that overseas non-European possessions (dependent territories) function within the state structure. French maritime power is also seen as the ability to create development processes around dependent territories. Based on analyses of official strategic documents, including the Stratégie nationale pour la mer et le littoral (2017), it was concluded that the most effective instrument of this policy is the use of regional political arrangements, in which France will play the role of creator of activities. The formula for this engagement is strictly tailored to the specifics of French interests in a given region and conducted by state stakeholders using the opportunities offered by membership in the European Union. Its limitation, however, is the economic potential available to the Fifth Republic.

Indyjska rozbudowa morskich zdolności obronnych. Przypadek Andamanów i Nikobarów

100%

kubiak k.

2018

tom 12

nr 2

104-114

World public opinion has learned about Indian combined command of the Andaman and Nicobar Islands in March 2014. It took place after the disappearance without any trace Malaysian communication plane (Flight 370). At that time the news agencies flashed the information that the whole forces Indian dedicated to the search action (six warships, three vessels of the Coast Guard, four planes, including the most modern Indian marine patrols aircrafts Boeing P-8I Neptune and several helicopters Mi-8) had been subordinated to Commander-in--Chief Andaman and Nicobar Command (CICNAC). For most people, this message was not quite irrelevant, because the world opinion was all struck by the fate of the missing plane and its passengers. On the other hand the professionals involved in the political and military situation in the Indian Ocean were not surprised by it. India has developed its military capabilities in the region during last decades and presence at Nicobars and Andamans is important portion of the whole defense effort of this country.

O indyjskim Połączonym Dowództwie Andamanów i Nikobarów (ang. Andaman and Nicobar Command) światowa opinia publiczna dowiedziała się po zaginięciu w marcu 2014 roku malezyjskiego samolotu komunikacyjnego (lot 370). Wtedy to przez agencyjne serwisy przemknęła informacja, że całością niebagatelnych sił indyjskich wydzielonych do akcji poszukiwawczej (sześć okrętów, trzy jednostki Straży Wybrzeża, cztery samoloty, w tym najnowocześniejsze indyjskie morskie maszyny patrolowe Boeing P-8I Neptune i kilka śmigłowców Mi-8) prowadzonej na rozległych akwenach południowo-wschodniej części Oceanu Indyjskiego Surface dowodzi właśnie Commander-in-Chief Andaman and Nicobar Command (czyli Dowódca Andamanów i Nikobarów, CICNAC). Dla większości odbiorców wiadomość ta nie miała zgoła żadnego znaczenia, gdyż świat frapował się losem zaginionej maszyny i jej pasażerów, w związku z czym nie wywołała żadnego echa. Z kolei profesjonaliści zajmujący się sytuacją polityczno-wojskową basenu Oceanu Indyjskiego zaskoczeni nią nie byli, gdyż już od kilkunastu lat obserwowali (i obserwują) konsekwentne i uporczywe wysiłki Indii ukierunkowane na rozbudowę potencjału wojskowego w rejonie owych grup wysp.