Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Geneza instytucjonalizacji stosunków transatlantyckich

100%

Gryz J.

|

2003

|

tom nr 1(50)

76-94

EN

Institutionalising of transatlantic relations is currently a dynamic process. However, in the past its prospects were not certain and solid as it was connected with the development of international co-operation, both within and outside the transatlantic community framework in conditions which significantly influenced the evolution of events and phenomena. These conditions contributed to the institutionalising process, its development and transformations both in time and space. Therefore the beginnings of institutionalising of transatlantic relations could be seen in the politics globalisation of the superpowers, the United States and the Soviet Union, that came up as a result of WW2, as a result of contradiction of interests between these two superpowers, two-block division of Europe and bipolar division of the world. Developing dynamics in the (inner and outer) institutionalising process was a derivative of the mentioned above phenomena. Thus a thesis can be made that institutionalising of transatlantic relations is a direct effect of shaping European and Atlantic international environment after WW2 and is a derivative of the co-operation process initiated during the Second World War. Therefore it is closely connected with the world order after WW2 generated by North American states – mostly the USA – and Western European states as a result of fears of the Soviet Union’s position and role in the international environment after 1945. Therefore dealing with matters of institutionalising of transatlantic relations, one has to take into consideration the fact that it resulted from a certain juncture of events taking place during and after WW2.

2

The Differences between American and European Approaches to Security Policy after the Cold War

63%

Garlicki M.

|

nr 2(32)

70-81

EN

The objective of this paper is to examine whether in the post-Cold War period the European approach to security policy is in fact different than the one of the United States of America, and why it is so. The author tries also to analyse what might be the impact of these differences on the transatlantic relationship and what consequences it might bring in the nearest future. After the description and definition of the term “security”, the author analyses the differences between the two approaches and refers to the arguments and viewpoints of different scholars. In conclusion an attempt to foresee the future of the EU – US security relations is undertaken.

PL

Celem artykułu jest zbadanie czy podejścia Unii Europejskiej i Stanów Zjednoczonych Ameryki do polityki bezpieczeństwa są rzeczywiście różne, jakie są tego powody i co z tego wynika. Oprócz samej charakterystyki obu aktorów stosunków międzynarodowych, jakimi są UE i USA, i analizy ich podejść, autor próbuje ustosunkować się do przytoczonych zdań i poglądów różnych znanych naukowców z dziedziny stosunków międzynarodowych. Zbadanie różnicy w podejściach do polityki bezpieczeństwa jest punktem wyjścia do próby oceny ich wpływu na relacje transatlantyckie i refleksji nad najbliższą przyszłością.

3

Instytucjonalizacja stosunków transatlantyckich. Cz. 2

63%

Gryz J.

|

tom nr 3-4(48-49)

107-132

EN

Institutionalising of transatlantic relations, which resulted from shaping the international deal after World War II, is an important subject of research connected with contemporary American - European and European - American relations. It concerns all international activities' areas of the transatlantic alliance member states where a high level of interaction between foreign and national policy occurs, Due to this state of affairs, the institutionalising process is shaped by international and national factors. In conseguence, the subject, object and process dimensions of institutionalising of transatlantic relations concern all aspects of the states' activities, both inner and outer including. This results from rising international dependencies and internationalisation of various social life areas. This article, which is the continuation of the previous Part 1 article published in Zeszyty Naukowe, shows subject, object and process dimensions of transatlantic relations' institutionalising and the systemic character of transatlantic relations character resulted from the structure of these (inner and outer) relations. It allows to learn in a complex way the idea, range and character of American - European and European - American relations.

4

Germany and the Crisis in Transatlantic Relations

63%

Kiwerska J.

|

2019

|

nr 1

45-60

EN

Donald Trump’s presidency proved to be a great challenge for the transatlantic community. One of the factors of the breakdown in American-European relations was the change of US strategy towards Europe, resulting from Trump’s approach to international relations, in which the narrowly understood American interest counts the most. In this new situation, Germany has lost the position of a close and valuable partner of the USA, and has become a dangerous economic and commercial competitor, or a financial burden in terms of security. Germany’s tactics in the face of increasing tension in mutual relations and the crisis in transatlantic relations consisted of either attempting to settle the dispute or shifting the burden of negotiations with the US on the European Union forum, and finally assertiveness towards some of Trump’s demands. Germany also returned to the concept of building Europe’s strategic autonomy and taking over the role of a global player by the EU, which does not change the fact that European security capabilities will be insufficient and ineffective for a long time without American support.

PL

Prezydentura Donalda Trumpa okazała się wielkim wyzwaniem dla wspólnoty transatlantyckiej. Jednym z czynników załamania w relacjach amerykańsko-europejskich była zmiana strategii USA wobec Europy, wynikająca z podejścia Trumpa do stosunków na arenie międzynarodowej, w którym liczy się przede wszystkim wąsko pojmowany interes amerykański. W tej nowej sytuacji Niemcy straciły pozycję bliskiego i cennego partnera USA, a stały się groźnym konkurentem gospodarczym i handlowym, finansowym obciążeniem w zakresie bezpieczeństwa. Taktyka Niemiec wobec narastającego napięcia we wzajemnych stosunkach oraz kryzysu w relacjach transatlantyckich polegała na albo na próbie łagodzenia sporu, albo przerzucaniu ciężaru negocjacji z USA na forum Unii Europejskiej, wreszcie asertywności wobec niektórych żądań administracji Trumpa. Powrócono też w Niemczech do koncepcji budowy autonomii strategicznej Europy i przejęcia przez UE roli globalnego gracza, co nie zmienia faktu, że długo jeszcze europejskie możliwości w z akresie bezpieczeństwa – bez amerykańskiego wsparcia – będą niewystarczające i nieskuteczne.

5

Multilateralism as Germany’s Response to Change in International Order in the 21st Century

51%

Dobosz-Dobrowolska J.

|

2019

|

nr 1

87-101

EN

The change of paradigms defining the foreign policy of the main centers of power: the US, Russia and China, along with the subsequent transformation of relations between these powers, determined global relations. They have transformed the political order and, due to the change of the canon of values and norms desirable in international relations, have seriously undermined the foundations of formal and legal order. Article deals with Germany’s attitude to the changes in the international order. The aims of the research process are: Identification of the main assumption of the German policy selected in response to the changes occurring in the world and Assessment of the coherence of the German and EU approach.

PL

Zmiana paradygmatów definiujących politykę zagraniczną głównych ośrodków siły: USA, Rosji i Chin, wraz z następującym po niej przekształceniem stosunków pomiędzy tymi mocarstwami wpłynęły determinująco na układ relacji w skali globalnej. Przekształciły ład polityczny oraz, ze względu na zmianę kanonu pożądanych w międzynarodowych relacjach wartości i norm, poważnie nadwyrężyły podstawy ładu formalnoprawnego. Artykuł traktuje o stosunku Niemiec do zmian w ładzie międzynarodowym. Celem procesu badawczego jest identyfikacja głównego założenia niemieckiej polityki wyłonionego w odpowiedzi na zaistniałe przemiany na świecie oraz ocena koherentności niemieckiego podejścia z koncepcją Unii Europejskiej.

6

Co dalej z amerykańskim przywództwem? Stany Zjednoczone doświadczone prezydenturą Trumpa i pandemią

51%

Kiwerska J.

|

nr 2

23-36

EN

The study presents the situation of the United States experienced by the COVID-19 pandemic and the controversial presidency of Donald Trump. Efforts were made to answer the question of how the superpower was coping with an unprecedented challenge and why the US did not work in this clash. Although the internal situation was also analysed, attention was focused on the external aspect. The main conclusion is that the pandemic has exposed the weakness and incompetence of the Trump administration, as evidenced by the rich toll of deaths and sick that the coronavirus has collected in the US. Nor has the Trump team proven itself internationally, abandoning America’s traditional leadership role in such situations, and showing selfishness or pettiness. The Biden administration has attempted to rebuild the U.S. ranks, but faces a difficult task. The new team’s first moves not only brought the US back to the traditional trajectory of US foreign policy, where principles and standards matter, credibility and predictability are important. The process of strengthening the US role has also resulted in the reconstruction of transatlantic relations, which are one of the pillars of America’s strength on the international stage. The article adopts a research strategy based on the tracking of events, their evaluation, qualitative and critical analysis of texts, conducting comparative evaluations.

PL

W opracowaniu przedstawiono kondycję Stanów Zjednoczonych doświadczonych pandemią COVID-19 i kontrowersyjną prezydenturą Donalda Trumpa. Starano się odpowiedzieć na pytanie, jak supermocarstwo radziło sobie z bezprecedensowym wyzwaniem i dlaczego w tym starciu USA się nie sprawdziły. Choć analizowano też sytuację wewnętrzną, to jednak uwaga była skoncentrowana na aspekcie zewnętrznym. Główna konkluzja brzmi następująco: starcie z pandemią obnażyło słabość i niekompetencję administracji Trumpa, czego potwierdzeniem było bogate żniwo ofiar śmiertelnych i chorych, jakie zbierał koronawirus w USA. Ekipa Trumpa nie sprawdziła się również na arenie międzynarodowej, rezygnując z tradycyjnej w takich sytuacjach przywódczej roli Ameryki, a wykazując się egoizmem czy małostkowością. Administracja Bidena podjęła próbę odbudowy rangi USA, stając jednak przed trudnym zadaniem. Pierwsze posunięcia nowej ekipy spowodowały nie tylko powrót USA na tradycyjną trajektorię amerykańskiej polityki zagranicznej, gdzie liczą się zasady i standardy, ważna jest wiarygodność i przewidywalność. Proces wzmacniania roli USA zaowocował także odbudową relacji transatlantyckich, stanowiących jeden z filarów siły Ameryki na arenie międzynarodowej. W artykule przyjęto strategię badawczą opartą na śledzeniu wydarzeń, ich ocenie, jakościowym i krytycznym analizowaniu tekstów, prowadzeniu ocen porównawczych.

7

Komplizierte deutsch-amerikanische Beziehungen im 21. Jahrhundert

38%

Larres K.

|

nr 1

43-57

EN

Since the end of the Cold War German-American relations have gone downhill. Nevertheless, the two countries are still very closely allied and will continue to be so despite all the political crises of the day. The profound difficulties during the reign of George W. Bush (2001–2009) and especially in the Trump era (2017–2021) must be viewed as highly exceptional years. In all likelihood, cooperation with the Joe Biden administration, which has been in office since January 2021, will be significantly better and much more constructive. Back to normalcy could be the slogan for Biden’s foreign policy, though this will include the usual transatlantic crises and difficulties that are also likely to arise during the Biden years.

PL

Od końca zimnej wojny stosunki niemiecko-amerykańskie ulegały stałemu pogorszeniu. Jednakże oba państwa są wciąż ściśle ze sobą powiązane sojuszniczo i ten stan rzeczy utrzyma się pomimo licznych współczesnych kryzysów politycznych. Kadencje George’a W. Busha (2001–2009), a zwłaszcza prezydenturę Donalda Trumpa (2017– 2021), podczas których pojawiły się głębokie różnice między sojusznikami, należy postrzegać w kategoriach wyjątkowych lat. Bardzo prawdopodobne jest, że współpraca z administracją Joe Bidena, który objął urząd prezydenta w styczniu 2021 r., będzie znacząco lepsza i o wiele bardziej konstruktywna. Idea powrotu do normalności to możliwe hasło polityki zagranicznej Bidena, chociaż nie obejdzie się zapewne bez typowych kryzysów transatlantyckich i trudności, które bez wątpienia pojawią się za prezydentury Bidena.

DE

Seit dem Ende des Kalten Krieges ist es mit den deutsch-amerikanischen Beziehungen bergab gegangen. Dennoch sind beide Länder nach wie vor recht eng verbündet und werden dies trotz aller tagespolitischen Krisen auch weiterhin bleiben. Die starken Differenzen während der Regierungszeit George W. Bushs (2001–2009) und vor allem in der Trump-Ära (2017–2021) müssen als überaus schwierige Ausnahmejahre angesehen werden. Aller Voraussicht nach wird die Zusammenarbeit mit der sich seit dem Januar 2021 im Amt befindenden Joe Biden-Regierung erheblich besser und konstruktiver sein. Zurück zur Normalität könnte der Slogan für seine Außenpolitik heißen, einschließlich der üblichen transatlantischen Differenzen und Krisen, die sich auch während der Biden- -Jahre einstellen dürften.