Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  starożytna Grecja
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
1
100%
|
|
nr 4
42-58
PL
Celem artykułu jest zaprezentowanie rozwoju horyzontów geograficznych starożytnych turystów greckich. Trwałymi elementami kultury greckiej były podróże, ciekawość i chęć poznawania świata. Przyczyniły się one w wielkim stopniu do narodzin turystyki w okresie klasycznym. Akcja kolonizacyjna, morski handel, podróże dla poszerzenia wiedzy i zwiedzania były czynnikami rozwoju horyzontów geograficznych turystów greckich. Warto zauważyć, że podróże handlowe, poznawcze i turystyczne często się przenikały. Rezultatem podbojów Aleksandra III Macedońskiego (Wielkiego) było rozszerzenie świata kultury greckiej na Bliski Wschód. Wywarło to wielki wpływ na rozwój horyzontu geograficznego, w tym także turystycznego oraz poszerzenie obszaru destynacji turystycznych. W ciągu kilkuset lat, od VIII w. p.n.e. do epoki hellenistycznej, terenem greckiej eksploracji turystycznej stało się nie tylko Morze Śródziemne ale i tereny Azji Mniejszej oraz Afryki północnej łącznie z Egiptem. Artykuł został podzielony na kilka części. Ukazują regiony ówcześnie znanego świata czyli oikumene oraz wiedzę, jaką na ich temat posiadali Grecy. Wraz z jej poszerzaniem następował rozwój horyzontu geograficznego turystów greckich. Kolejne części poświęcono literaturze geograficzno-krajonawczej, która wywarła wielki wpływ na rozwój turystycznej wiedzy o oikumene, oraz Homerowi – twórcy narodowego eposu jakim była Odyseja i „ojcowi literatury podróżniczej” – Herodotowi.
2
Content available Starożytna rodzina grecka i rzymska
75%
|
|
tom 8
29-50
EN
Familia Graeca, quae patriarchalis fuit, ex patre, matre, liberis et famulis constabat.
|
|
nr 2(36)
3-19
EN
The article aims at discussing mirrors manufactured in ancient Greece, which is based on analysis of the preserved items from the collection of Eduard Schaubert, a Wroclaw architect and a collector of antiquities. The ancient Greeks used three sorts of mirrors made almost exclusively of bronze. The oldest and the most frequently used type, in operation since the Mycenaean period, was a hand mirror with a simple holder and a disc polished on one side so finely that it was capable of reflecting images, and on the other side decorated with engraved or relief, mythological or genre scenes. The real masterpieces of Greek small-sized metal sculpture were standing mirrors, also called caryatid mirrors, which appeared at the beginning of the 6th century BC. Similarly as hand mirrors, they used to have a disc polished on one side, with a support in form of a female figure standing on the base of various shapes. The caryatid mirror disc edges were often decorated with little figures of animals, birds and fantastic creatures. Such animal or mythological figures were also placed between a disc and caryatid’s arms. Standing mirrors were luxurious products, marked with high artistic quality, manufactured within a limited area, and in a short period only. Their production was stopped at the end of the 5th century BC, when they were replaced with box mirrors, manufactured mainly in the 4th and 3rd centuries BC. They were made of two perfectly matched discs joined with hinges, of which discs the lower one, finely polished, used to serve as a proper mirror, and the upper one, decorated with reliefs, was a cover protecting the mirror surface. All three sorts of Greek mirrors, preserved completely or partially only, are represented in the collection of The National Museum in Warsaw. We owe these to the Wroclaw architect and his deep interest in the art of ancient Greece.
|
|
nr 15
123-142
PL
Life is a journey as long as a man is set to absorb the world, to accept it in its diversi-ty and richness. Zbigniew Herbert often expresses the conviction regarding the “inex-haustible splendour of the world”, and admits that he is “seduced by the beautiful and diversified world” (A Prayer of Mr. Cogito – the Traveller). Both the real and the meta-phorical travelling understood as getting to know – exploring – learning anew, are the domain of the Ionian philosophers. No wonder that the philosophy of Ionian thinkers serves Herbert as the incessant source in his intellectual peregrinations. In this article we explore some interconnections between the aforementioned tradition and Herbert’s work.
|
|
tom 11
593-605
EN
This paper refers to the fundamental problem of aesthetics in the period of later Greek and early Medieval thought.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.