Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

2 Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: sportification

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Judo and Kindene: the relationship between the sportification of Japenese combat sport and Brazilian indigenous wrestling

100%

Tavares J. A. C. , Costa C. E. , de Fonseca Farias Pimenta T.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

2024

tom 24

nr 4

66-77

Background. Combat sports are a social reconfiguration of martial arts and due to their origins and peculiar historical processes, are endowed with a set of specific and complex sociocultural practices and anthropological manifestations. Norbert Elias and Eric Dunning used the word “sportification” to define the phenomenon of transforming pastimes (games) into sports and exporting them on an almost global scale. According to the authors, such a phenomenon occurs due to the “process of civilization.” Problem and Aim. To draw the parallels between the sportification of Judo and Kindene and to present information related to the social, historical, motor, and regulatory aspects. Methods. The study has a descriptive profile and a qualitative approach. It presents information about Kindene and Judo in an organized way, through documental analysis and a brief literature review, of a case study. Results. Similar to what was proposed by Elias and Dunning with modern sports in the European context, Judo and Kindene were also used as pacification strategies by groups with greater power and possibilities. By the Order of the Emperor himself in Japan or of the chiefs in the Upper Xingu. Conclusions. Both modalities contributed to the pacification of relationships through a civilization process, which also occurred in the modalities themselves. In the Japanese case, we observe this civilization process in the transformation of Bujutsu into Budo until the formation of judo as a combat sport. In the case of Kindene, we see the redefinition of a system of conflicts of war to a system of ritual combat geared towards performances and the consolidation of interethnic relationships.

Tło. Sporty walki stanowią społeczną rekonfigurację sztuk walki i ze względu na swoje pochodzenie oraz specyficzne procesy historyczne charakteryzują się zestawem specyficznych i złożonych praktyk społeczno-kulturowych oraz przejawów antropologicznych. Norbert Elias i Eric Dunning użyli słowa „sportyfikacja” na określenie zjawiska przekształcania rozrywek (gier) w sport i eksportowania ich na skalę niemal globalną. Zdaniem autorów zjawisko takie następuje na skutek „procesu cywilizacyjnego”. Problem i cel. Nakreślenie podobieństwa pomiędzy usportowieniem judo i kindene oraz przedstawienie informacji związanych z aspektami społecznymi, historycznymi, motorycznymi i regulacyjnymi. Metody. Badanie ma profil opisowy i podejście jakościowe. Przedstawia informacje o kindene i judo w sposób zorganizowany, poprzez analizę dokumentów i krótki przegląd literatury, w formie studium przypadku. Wyniki. Podobnie jak to, co zaproponowali Elias i Dunning w odniesieniu do nowoczesnych sportów w kontekście europejskim, judo i kindene były również wykorzystywane jako strategie pacyfikacji przez grupy o większej mocy i możliwościach na rozkaz samego cesarza w Japonii lub wodzów Górnego Xingu. Wnioski. Obie modalności przyczyniły się do pacyfikacji relacji poprzez proces cywilizacyjny, który nastąpił także w samych modalnościach. W przypadku Japonii ten proces cywilizacyjny obserwujemy w transformacji Bujutsu w Budo, aż do ukształtowania się judo jako sportu walki. W przypadku kindene widzimy redefinicję systemu konfliktów wojennych na system walki rytualnej nastawionej na występy i konsolidację relacji międzyetnicznych.

The European karate today: The opinion of experts

80%

Cynarski W. J.

nr 3

10-21

Aim. From the perspective of the “humanistic theory of martial arts” [Cynarski 2004, 2006a] and the “general theory of fighting arts” [Cynarski, Sieber 2012] the author tackles the problem of the main directions of changes and institutional development of karate in Europe. He puts forward a hypothesis that sportification is not a dominant direction of changes in karate. Method. Three complementary test methods for qualitative analysis were used: an analysis of subject matter literature; long-term participatory observation and the method of competent judges / expert courts. There were five questions to karate experts (prepared in 3 languages). 1. What is the main purpose of the karatedō? 2. What are the trends in karate (in Europe)? 3. How is karate spreading – how many people are participating in different countries? 4. What is the percentage of people participating in sports karate (for competitions)? 5. How compatible is the karate now practised in your country with its Japanese and Okinawan origins? There were answers from 7 experts from Europe, all holders of the highest ranks 8-10 dan in different varieties (styles, schools, organisations) of karate / karatedō. Results. The institutionalisation of karate includes the creation of: organisations, new schools and regulations (e.g. concerning sports, fighting and arbitration), the teaching methods adopted and promotion through the ranks, the granting of licences to instructors and referees, promotion to higher sports classes, etc. This leads to the establishment of new schools, most of which are inauthentic or eclectic. Many experts point out that sports rivalry is contrary to the spirit of karatedō. Some emphasise the teaching of real self-defence, whereas others stress the educational meaning of participation. Karate has been known in Europe for approximately sixty years and its sports formula, for the different varieties, has been developing alongside its practice. There is a large organisational breakdown, even within the framework of the same styles and also a clear trend to modernise “old” karate. Sportification of karate is not the only nor the most important change in European karate. It covers only a part of that area. Other trends in change concern the cultivation of old traditions, the modification of teaching and the progressive commercialisation (in recreational karate and services related to it). Conclusion. Generally, we can distinguish: 1) a “pedagogical” o “humanistic” approach, where karatedō is a way of improving one’s personality; 2) the recreational treatment of practising karate, and 3) a concentration on the utilitarian values of karate and the fight as an expression of the cult of power or for the need of safety.

Instytucjonalizacja karate obejmuje powstawanie organizacji karate (kluby, stowarzyszenia, federacje), regulaminów (np. sportowych, dotyczących walki i sędziowania), przyjętych sposobów nauczania i promocji na stopnie, przyznawania uprawnień instruktorskich i sędziowskich, klas sportowych itd. Powstają nowe szkoły, najczęściej syntetyczne lub eklektyczne. Karate znane jest w Europie od około sześćdziesięciu lat i równolegle rozwijana jest jego formuła sportowa, w różnych odmianach. Ma miejsce duże rozbicie organizacyjne, nawet w ramach tych samych stylów. Wyraźna jest też tendencja do modernizacji „starego” karate. Usportowienie karate nie jest jedyną ani najważniejszą zmianą w „europejskim” karate. Obejmuje tylko część tego środowiska. Inne kierunki zmian dotyczą kultywowania starej tradycji, modyfikacji nauczania oraz wynikają z postępującej komercjalizacji (rekreacyjne uprawianie karate i usługi w tym zakresie). Wielu specjalistów zwraca uwagę, że rywalizacja sportowa jest sprzeczna z duchem karatedō. Niektórzy akcentują nauczanie realnej samoobrony. Inni – wychowawczy sens praktyki. Możemy ogólnie wyróżnić: 1) podejście „pedagogiczne” lub „humanistyczne”, gdy karatedō jest drogą doskonalenia osobowości; 2) traktowanie stricte rekreacyjne i rozrywkowe uprawiania karate; 3) koncentracja na wartościach utylitarnych karate, samoobronie i walce, co może być wyrazem kultu siły lub wynikać z potrzeby bezpieczeństwa.