Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Jindřich Honzl's texts on acting - between convention and spontaneity

100%

Musilová M.

Theatralia: Revue současného myšlení o divadelní kultuře (Theatralia: The revue of contemporary thought on theatre culture)

|

2014

|

tom 17

|

nr 2

137-147

EN

The terms 'spontaneity' and 'convention' obtain different meanings in Honzl's texts devoted to issues of acting. The dynamic in the interpretation of these terms is influenced by Honzl's artistic development and also by political changes in the period of 1920s–1940s. The paper is based on the research of Honzl's personal archive that includes variations of texts, proof-read versions and notes. These enable us to gain an insight into Honzl's strategy of writing the programme and theoretical studies.

2

Miasto w pułapce żywiołowości

100%

Maga-Jagielnicka R.

Studia Etnologiczne i Antropologiczne

|

2015

|

tom 15

94-105

EN

Transformations of the functional and spatial structure of the city are a process in which spontaneous phenomena may occur. Designers of urban space may draw inspiration from the spontaneous activity in the natural environment. In the city, which is considered man’s natural habitat, spontaneous actions of the users of space generate chaos, but also initiate a new order. By using a variety of spatial planning instruments, one may prevent the possible destructive consequences of spontaneity. In this regard, the principles of shaping urban spaces inside culture parks are of particular importance.

3

Róża Luksemburg i bunt mas

88%

Kochan E.

Nowa Krytyka

|

2015

|

nr 34

67-81

EN

The subject of this article is the concept of the masses in the social theory of Rosa Luxemburg. In this approach the masses are a big collective and a subject of social transformation, and the revolution. These masses also possess a specific wisdom (social and political instinct) and they act spontaneously. In this article I also present the positions of Luxemburg’s critics and my own opinion about the meaning of her theory. It is my opinion that Rosa Luxemburg’s concept should be viewed as a „transistional moment”, and as a necessary requirement for a marxist theory of ideology and social consciousness.

4

Daniel Guérin o Róży Luksemburg i spontaniczności rewolucyjnej.

75%

Kochan E.

Nowa Krytyka

|

2016

|

nr 36

93-111

EN

The article contains a critical presentation of Daniel Guérin’s work: Rosa Luxemburg and revolutionary spontaneity publushed in 1971. Daniel Guérin accuses Rosa Lusemburg of theoretical inconsequence and disorder. These accusations are presented in the light of critical approach towards Guérin’s narrowminded anarchism and its line.

5

The Structure of the Concept of Political Freedom in Hannah Arendt’s Philosophy

75%

Eliasz K.

Avant

|

2019

|

tom 10

|

nr 1

29-42

EN

This paper is devoted to clarifying Hannah Arendt’s concept of political freedom (which, at certain points, is markedly obscure) by the means of analysing its structure. My analysis proceeds in three steps. Firstly, I distinguish a pre-political concept of freedom as exercising spontaneity, which is at the root of Arendt’s understanding of political freedom. Secondly, I analyse her account of freedom as exercising action and indicate its relationship to the elementary freedom of spontaneity. Arendt endowed action with a distinguished importance, since she assumed that it is the only activity within the vita activa (the other two being labour and work), which has a special anthropological and axiological significance. According to Arendt, only action allows one to truly experience the fundamental aspect of the human condition, which is the fact of human plurality; it is also the only activity which allows one to exercise specifically public principles, such as solidarity, equality, or justice. Thirdly, I indicate how these two accounts of freedom translate into Arendt’s concept of political freedom. This analysis reveals that the Arendtian concept of political freedom is markedly original. She did not define it in a usual manner, i.e. through indicating bundles of legal and political rights which determine the accepted scope of participation in the public affairs. The inherent part of her concept of political freedom is a specific account of how it must be exercised (i.e. through action). Political freedom understood as the participation in governance exercised through action is not merely an activity of instrumental, but also anthropological and axiological importance, which is due to the special anthropological and axiological meaning of action. In the final section, I discuss the practical dimension of Arendt’s theory. She doubted whether the traditional representative democracy is capable of accommodating her ‘rich’ ideal of political freedom, therefore she proposed an alternative account of political system based on councils. I formulate objections against this proposition and demonstrate that councils would presumably fail to accommodate Arendt’s exacting account of political freedom

6

K funkcím staročeského reflexiva sě

63%

Pergler J.

Časopis pro moderní filologii (Journal for Modern Philology)

|

2014

|

tom 96

|

nr 1

27-41

EN

The article deals with the functions of the reflexive morpheme sě in Old Czech. Three types of constructions containing the reflexive form are described: (1) constructions with the accusative form of the reflexive pronoun, (2) constructions that express spontaneous events, and (3) agent-demotion constructions. We focus on the most important syntactic and semantic characteristics of these constructions and also treat the criteria of animacy of the syntactic subject and verbal aspect. The constructions we describe are considered to be prototypes, hence they have no clear boundaries and therefore ambiguous cases whose interpretation is not clear can be found in the data. We thus pay attention to several types of these cases. Although all three construction types are to be found also in Modern Czech, the Old Czech constructions considerably differ from the Modern Czech ones. We therefore point out the most important of these differences.

7

Нейтрализация границы грамматических значений в разговорной речи

63%

Kilewaja L.

humanistica 21

|

2017

|

tom 1

53-66

EN

Extralinguistic factors of colloquial speech, foremost rashness, spontaneous character of flowing, verbalness, unofficialness, the dialogicity communications, its constructivity, predetermine two opposite tendencies in the process of her functioning. The unfolded character of plan idea of maintenance, conditioned by the cognitive capabilities of modern human, enters into contradiction with the tendency of speech cost effectiveness talking plan of expression. The conducted analysis testifies, however, that formed on the base of it the semantic compression of grammatical constructions not at all corrects the intension of talking. The remaining after borders verbalization components of grammatical constructions are represented to listening in the process of flowing of speech. The article is based on the analysis of Russian colloquial speech of Belarussian intelligentsia of Mogilev city. It is educed during an analysis that in the process of spontaneous communication of semantic compression numerous grammatical codificated literary language constructs appear liable. Nascent certain syncretism of semantics shows up in colloquial speech as original constructions.

PL

Czynniki ekstralingwistyczne mowy potocznej, takie jako nierozważność, mimowolny, ustny charakter istnienia, nieoficjalność, dialogiczność komunikowania, jej konsytuatywność, determinują dwie przeciwległe tendencje w trakcie jej funkcjonowania. Rozwinięty charakter planu treści (znaczenia) uwarunkowany kognitywnymi możliwościami współczesnego człowieka wstępuje w sprzeczności z tendencją mównego oszczędnego używania środków językowych (plan wyrażenia). Przeprowadzona analizabadań wskazuje, jednak, na to, że uksztaltowana za pomocą podanych czynników semantyczna kompresja konstrukcji gramatycznych nie poprawia zamysłu wypowiedzi nadawcy aktu komunikatywnego. Pozostałe za granicą werbalizacji komponenty konstrukcji gramatycznych są przekazywane do nadawcy w procesie obcowania. Niniejszy artykuł jest opracowany na podstawie analizy rosyjskiej mowy potocznej wykorzystywanej przez inteligencję białoruską miasta Mohylew. Przeprowadzona analiza pokazuje, że wykorzystanie mowy potocznej powoduje kompresję semantyczną odpowiednio dużej ilości konstrukcji gramatycznych rosyjskiego języka literackiego. Powstający pewny synkretyzm semantyki wyjawia się w mowie potocznej jako konstrukcje samoistne.

8

On F.A. von Hayek’s concept of freedom

63%

Šimo H. , Šimo H.

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

|

2020

|

nr 3

9

Freedom of Public Assembly in Poland

63%

Bidziński M.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2019

|

nr 5 (51)

201-213

EN

The right to assembly is a manifestation of the social possibility of influencing state organs by loud and often expressive articulation of the position of a given social group on issues important to it. It should be clearly emphasized that the right to peaceful assembly is a manifestation of freedom and is one of the core guarantees of pluralism, freedom of speech and the nation’s right to decide about self, which one considers a sovereign. Detailed rules and procedures for organizing, conducting and dissolving assemblies have been regulated in the Act of July 24, 2015 of the Act of Assembly Law2. The basic concept – the concept of assembly – has been defined in the Art. 3 of Act of the Assembly Law. According to the adopted systematics, two types of assembly were distinguished: ordinary and spontaneous. The first of these means “a grouping of persons in an open space accessible to unspecified persons in a specific place organized in order to carry our joint deliberations or for joint expression of public opinion”. The organization of the meeting can be practically unlimited. The only requirement is having full legal capacity, which excludes persons partially deprived of legal capacity, regardless of the scope of such limitation and the relationship with the subject of the organized meeting. The process of organizing assemblies is not complicated, although one should be particularly careful about the deadlines and keep in mind the “privileged status” of some other forms of assemblies. The amendment to the Act of 2016 introduced new legal solutions, although definition issues were omitted, which in this case are of fundamental importance for the correct application of the Act and guaranteeing observance of constitutional norms by public administration bodies.

PL

Prawo do zgromadzeń jest przejawem społecznej możliwości wpływu na organy państwa poprzez głośne, a często ekspresyjne wyartykułowanie stanowiska danej grupy społecznej na ważne dla niej tematy. Należy wyraźnie podkreślić, że prawo do pokojowych zgromadzeń stanowi przejaw wolności i jest jedną z trzonowych gwarancji pluralizmu, wolności słowa, prawa decydowania o samym sobie przez suwerena, jakim jest naród3. Szczegółowe zasady i tryb organizowania, odbywania oraz rozwiązywania zgromadzeń uregulowany został w ustawie z 24 lipca 2015 r. Prawo o zgromadzeniach4. Podstawowe pojęcie – zgromadzenia – zdefiniowane zostało w art. 3 uPoZ. Zgodnie z przyjętą systematyką rozróżnione zostały dwa rodzaje zgromadzeń: zwykłe i spontaniczne. Pierwsze z nich oznacza „zgrupowanie osób na otwartej przestrzeni dostępnej dla nieokreślonych imiennie osób w określonym miejscu w celu odbycia wspólnych obrad lub w celu wspólnego wyrażenia stanowiska w sprawach publicznych”. Organizacja zgromadzenia jest niemal podmiotowo nieograniczona. Jedynym wymogiem jest posiadanie pełnej zdolności do czynności prawych, co wyklucza osoby częściowo pozbawione zdolności do czynności prawnych, bez względu na zakres takiego ograniczenia i związek z przedmiotem organizowanego zgromadzenia. Proces związany z organizacją zgromadzeń nie jest skomplikowany, jakkolwiek należy szczególnie uważnie pilnować terminów oraz mieć na względzie „uprzywilejowanie” niektórych innych form zgromadzeń. Nowelizacja ustawy z 2016 r. wprowadziła nowe rozwiązania prawne, jakkolwiek pominięte zostały kwestie definicyjne, które w tym przypadku mają zasadnicze znaczenie dla prawidłowości stosowania ustawy i gwarancji przestrzegania przez organy administracji publicznej norm konstytucyjnych.

10

Teatroterapia – wokół celów i sposobów realizacji

63%

Stefańska A.

Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy

|

2017

|

nr 2(23)

PL

Podejście rozwojowe arteterapii to podejście humanistyczne, w którym wspólną ideą jest stanowisko, że człowiek znajduje się przez cały czas na drodze wzrostu i rozwoju. Cathy Malchiodi 1, autorka fundamentalnych publikacji z zakresu arteterapii, stwierdza, że sztuka ma potencjał, aby przekształcić życie często w nietypowy sposób. Potwierdzają to badania wykazujące, że sztuka nie tylko poprawia jakość naszego życia, ale także jest skuteczna w zwiększaniu kompetencji pozytywnie wpływających na samopoczucie 2. W tym kontekście warto zauważyć teatroterapię – gdzie spotkanie ludzi podczas teatralnej pracy twórczej w rozwojowo ukierunkowanej terapii sztuką uczy ich zauważania wartości spontaniczności oraz stwarza szansę nabywania teatralnych kompetencji w grze, kompetencji ważnych w codziennym życiu.

EN

The developmental approach of art therapy is a humanistic approach which stems from the conviction that we keep growing and developing. Cathy Malchiodi, the author of major publications in the field of art therapy, claims that art often has the potential to transform our lives in an unusual way. This has been confirmed by studies showing that art not only improves the quality of our lives, but also it is effective in enhancing our competencies and mood. Therefore, as Malchiodi believes, art changes people’s lives every day. In this context, it is worth mentioning that theatre therapy, which constitutes a good opportunity for us to meet people during creative activities, helps us to notice spontaneity and facilitates the acquisition of theatrical competence and the competencies important in our everyday life.

11

Missionary Societies in the Evangelical Churches: Origins and Characteristics

54%

Catalano R.

Annales Missiologici Posnanienses

|

2014

|

nr 19

107-135

PL

Artykuł opisuje jedno z najciekawszych zjawisk w dziejach misji – powstanie i rozwój stowarzyszeń misyjnych, na przełomie XVIII i XIX w. Początek tej historii był skromny i wiązał się z doświadczeniem prostego szewca, który został pastorem baptystycznym i misjonarzem w Indiach. Jednak wkrótce jego doświadczenie zostało przejęte przez wszystkie Kościoły wywodzące się z reformacji. Cechą charakterystyczną tego procesu była spontaniczność w tworzeniu stowarzyszeń, których celem było głoszenie Ewangelii w krajach zamorskich. Dla świata protestanckiego była to nowość, gdyż w pierwszym i drugim wieku po dokonaniach Lutra i Kalwina jego zaangażowanie misyjne było niewielkie. W relatywnie krótkim czasie stowarzyszenia zdołały wytworzyć własne dyrektywy duszpasterskie, a ich członkowie na misjach zaangażowali się także w projekty społeczne i edukacyjne, ściśle związane z działalnością misyjną. W artykule ukazano także pewne ograniczenia, które były związane z działalnością stowarzyszeń misyjnych.

EN

The present study attempts to describe one of the most interesting phenomena in the history of missions: the birth and development of the Missionary Societies, which arose between the end of the 18th and the beginning of the 19th century. The beginning was linked to the humble story of a simple shoemaker, turned Baptist pastor and a missionary in India but it soon developed within all main Churches of the Reformation. Characteristic of the phenomenon was the spontaneity of giving life to societies aiming at preaching the Gospel overseas. It was a novelty in the Reformation world as the missionary venture had found a difficult ground to develop in the first two centuries after Luther and Calvin. These societies were capable in reasonably short time to develop their own pastoral guide-lines and policy and their members in the overseas missions committed themselves to social issues and educational projects as part of the evangelising project. The article examines these elements and other aspects trying to highlight also unavoidable limitation encountered in the process.

12

Wymiary wdzięczności

51%

Bartoś T.

Konteksty - Polska Sztuka Ludowa

|

2023

|

tom 340

|

nr 1-2

32-36

EN

In the world in which we live, gratitude is increasingly becoming an obligation, an element of the exchange of goods. Its essential characteristic of spontaneity is being lost. In the Christian world, gratitude is an expression of one's relationship to the benefactor God. In Christian creationism, everything that man possesses is a gift, both his existence and his ability to do good (grace). The deprivation of the autonomy of the value of the human individual in Christian anthropology makes man burdened with the duty of total gratitude: having nothing of himself but receiving everything as a gift. In the era before the dominance of monotheisms, in ancient Greek times, gratitude, according to Friedrich Nietzsche, was a fundamental attitude towards the world. It was forgotten and lost when the mob came to the fore.

PL

W świecie, w którym żyjemy, wdzięczność staje się coraz bardziej obowiązkiem, elementem wymiany dóbr. Ginie jej istotna cecha jaką jest spontaniczność. W świecie chrześcijańskim wdzięczność jest wyrazem stosunku do Boga-dobroczyńcy. W kreacjonizmie chrześcijańskim wszystko, co człowiek posiada jest darem, zarówno swoje istnienie jak i zdolność do czynienia dobra (łaska). Deprywacja autonomii wartości ludzkiej jednostki w chrześcijańskiej antropologii sprawia, iż człowiek obciążony jest obowiązkiem wdzięczności totalnej: nie mający nic z siebie, a wszystko otrzymujący w darze. W epoce sprzed dominacji monoteizmów, w czasach starożytnej Grecji, wdzięczność, wedle opinii Fryderyka Nietzschego, była fundamentalnym nastawieniem do świata. Zapomnianym i zagubionym, gdy do głosu doszedł motłoch.

13

Mezi živelností a direktivou: úvahy o řízení společnosti v Československu šedesátých let 20. století

51%

Géryk J.

Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)

|

2024

|

tom 163

|

nr 7

676-696

EN

The study analyzes discussions in the reform Communist environment in Czechoslovakia in the 1960s in order to explore the specific space of societal steering between the poles of “spontaneity” and “directive”. The political situation of the specific post-Stalinist period was characterised by refusing the directive management of the period of sharpened class struggle and the “cult of personality”. At the same time, however, even the inclusion of market elements in the planned economy at that time did not imply a move towards a fully market system, labelled negatively as “spontaneous”. In such a politically limited space, innovative modes of management were thought over, especially scientific management. The paper concludes that the management of society between the poles of spontaneity and directive is very demanding regarding the internalisation of the morality of the prevailing social system by the individuals. In Czechoslovakia, such demands should have been strengthened by the declaration of socialism as a new epoch in the 1960 Constitution. Nevertheless, the paper finds the search for ways of societal steering in such a space between spontaneity and directive inspiring in some moments, especially in the context of contemporary challenges such as climate change or the development of artificial intelligence.

CS

Na příkladu diskuzí v reformně komunistickém prostředí československých šedesátých let 20. století zkoumá předkládaná studie specifický prostor řízení společnosti mezi póly „živelnosti“ a „direktivy“. Politická situace specifického období poststalinismu byla charakteristická vymezením se proti direktivnímu řízení období zostřeného třídního boje a „kultu osobnosti“. Zároveň však ani zahrnutí tržních prvků do plánovaného hospodářství v té době neznamenalo příklon k plně tržnímu systému, označovanému jako „živelný“. V takto vymezeném prostoru se promýšlely inovativní způsoby řízení, v čele s řízením vědeckým. Autor dochází k závěru, že právě řízení společnosti v prostoru mezi živelností a direktivou klade velké nároky na zvnitřnění si morálky převládajícího společenského systému, přičemž v Československu k tomu mělo přispět i vyhlášení socialismu coby nové epochy v Ústavě z roku 1960. Přesto však autor považuje hledání způsobů řízení v takto vymezeném prostoru v některých prvcích za inspirativní, zvláště v kontextu současných výzev typu změn klimatu či rozvoje umělé inteligence.

14

ZABAWA W KONTEKŚCIE KULTUROWYM. CZĘŚĆ II. KORELACJA ZABAWY Z PRACĄ

51%

Romanowska T.

Civitas et Lex

|

2018

|

nr 3(19)

63-76

EN

The article analyses own research and literature findings about correlation between work and play. The research was conducted by using the following methods: ethnographic interviews with Elk region citizens, analysis of diaries and autobiographies. From a contemporary perspective, the author reaches for memories of people in various age. They describe their childhood, when work was usually related with play and toys were handmade by children and adults. These memories are presented as a continuation of theoretical presentation of the topic in the first chapter of the article. In traditional cultures adults had designated time for work, and for rest and celebration. The memories show that children despite having work duties were able to play also during noncelebration time and sometimes they perceived work as something fun to do. Such attitude is natural for children. It is easier for them to go outside their everyday life and find some temporary activities. Characteristic for folk culture recurrence is the reason that some annual customs has survived and both children and adults participate in them. However everyday life of the authors of the memories and also of other people has changed significantly, mainly due to modern technologies.