Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Influence of population density and reproduction on space use and spatial relations in the edible dormouse

100%

Jurczyszyn M. , Zgrabczynska E.

Acta Theriologica

|

2007

|

tom 52

|

nr 2

EN

Food resources and population density are key factors influencing spatiosocial organisation. We compared the space use of two dormiceGlis glis (Linnaeus, 1766) populations differing in density, one high and the other low, in a breeding year 2002 (when trees masted) and in a non-breeding year 2001 (with reproductive failure and a total lack of mast). In the low-density population males always had larger home ranges and travelled longer distances than females. In the high-density population such differences between sexes became significant only in the breeding year. Home ranges and distances travelled each night were larger in the low-density population, but only for males.

2

Spatial and temporal relations between the Barred Warbler Sylvia nisoria and the Red-backed Shrike Lanius collurio in the Wielkopolska Region [W Poland]

100%

Kuzniak S. , Bednorz J. , Tryjanowski P.

Acta Ornithologica

|

2001

|

tom 36

|

nr 2

EN

The Red-backed Shrike and the Barred Warbler are a pair of species engaged in breeding association. Whilst the arrival time of both species from their wintering grounds was not correlated, they differed in median arrival time by only one day. The majority of the Barred Warbler territories were located within those of the Red- backed Shrike, in both forest and farmland plots. Both species differed significantly in their selection of nest sites, at least in farmland. Unlike to the Red-backed Shrike (n = 297), the Barred Warbler (n = 60) preferred blackberry bushes and small deciduous thomless shrubs, and avoided elder, coniferous and hawthorn. The Barred Warbler nests were placed significantly lower than those of the Red-backed Shrike. The results show that no special ecological relationships exist as was suggested in earlier papers for other areas.

PL

Według autorów wielu prac jarzębatka i gąsiorek, stanowią parę gatunków silnie powiązanych przestrzennie. Podkreślano, że wybór miejsca gniazdowego przez jarzębatkę warunkowany jest obecnością terytorium gąsiorka. Jeśliby tak było, to powinny znaleźć potwierdzenie następujące założenia: 1) jarzębatka pojawia się na terenie badań po przylocie gąsiorka i zajęciu terytoriów przez ten gatunek; 2) rozmieszczenie przestrzenne terytoriów jarzębatki powinno zależeć od przestrzennego rozmieszczenia terytoriów gąsiorka. Hipotezy te weryfikowano opierając się na danych zebranych w latach 1984-2000 na dwóch powierzchniach (krajobraz rolniczy i zdegradowany bór sosnowy) w Wielkopolsce. Jarzębatka przylatywała na teren badań zaledwie 1 dzień po gąsiorku, a terminy przylotu obu gatunków nie były z sobą skorelowane w kolejnych latach badań (Fig. 1). Na powierzchni leśnej większość, a na powierzchni polnej wszystkie terytoria jarzębatki znajdowały się w pobliżu gniazd gąsiorka. Jednak, oba gatunki znacząco różniły się w wyborze miejsc gniazdowych (Tab. 1) i wysokości umieszczenia gniazda nad ziemią. Jarzębatki najchętniej gniazdowały w jeżynach, unikając zakładania gniazd na bzie czarnym i drzewach iglastych. Ich gniazda były umieszczone przeciętnie 60-70 cm niżej niż gniazda gąsiorka. Wszystkie odnalezione gniazda jarzębatki znajdowały się w terytoriach gąsiorka. Rozmiary gniazd i jaj, wielkość lęgu oraz sukces gniazdowy jarzębatki były podobne do stwierdzanych na innych terenach występowania tego gatunku. Nasze badania nie potwierdziły, sugerowanego wcześniej, mutualistycznego związku między tymi dwoma gatunkami. Jarzębatki gniazdują w terytoriach gąsiorka prawdopodobnie z racji podobnych wymagań środowiskowych. Zależność ta jest szczególnie silna w krajobrazie rolniczym, gdzie czynnikiem limitującym występowanie i wpływającym na obraz rozmieszczenia przestrzennego jest obecność terenów zadrzewionych otoczonych polami i łąkami. Jarzębatka, w przeciwieństwie do wielu innych niewielkich wróblowych, nie boi się gąsiorka (a nawet aktywnie go atakuje) i w ten sposób może wykorzystywać pojawiającą się wolną niszę ekologiczną.

3

Spatial variation of air temperature in the Arctic in 1951-1990

100%

Przybylak R.

Polish Polar Research

|

1997

|

tom 18

|

nr 1

4

Foraging behavior and spatial use of a rock specialist: the southern vizcacha (Lagidium viscacia), and the exotic European hare (Lepus europaeus) in rocky outcrops of northwestern Patagonia, Argentina

80%

Galende G. I. , Raffaele E.

Acta Theriologica

|

2013

|

tom 58

|

nr 3

EN

The southern vizcacha (Lagidium viscacia) and the exotic European hare (Lepus europaeus) are two medium-sized herbivores that inhabit rocky outcrops in Patagonian steppe. These species overlap in diet and spatial use at medium distances from rocky outcrops in summer. We evaluated the spatial use through feces distribution in winter and determined seasonal foraging intensity in relation to the distances from rocky outcrops in order to elucidate how these herbivores use food and spatial resources in food scarcity periods. The vizcacha utilized the habitat close to rocky outcrops (<40 m) independent of season, while the hare exploited the space more widely, especially distances >40 m. However, in winter, at medium distances from rocky outcrops, there was partial spatial overlap because hares' activities were closer to rocky outcrops. Foraging intensity increased significantly in areas used by the vizcacha closer to rocky outcrops when food availability decreased, and the grasses Stipa speciosa, Poa sp., and Festuca pallescens were strongly foraged. In contrast, foraging intensity showed no changes in further distances to rocky outcrops and more use by the hare. The spatial and feeding behavior of the vizcacha, restricted to vicinity of rocky outcrops, showed high vulnerability to food availability changes. In resource scarcity situations, the spatial opportunistic behavior of the hare and the overlap in diet with the vizcacha constitutes a threat to this native herbivore. It is necessary to monitor populations of hare, since high densities could lead to food competition, impacting the small colonies of the southern vizcacha.

5

Cenne przyrodniczo siedliska i ich zespoły w północno-zachodniej części Pogórza Izerskiego – analiza struktury i powiązań w krajobrazie

51%

Swierkosz K.

Acta Botanica Silesiaca

|

2004

|

tom 01

EN

The paper presents results of investigations on interesting and close-to-natural habitats of the north-western part of Pogórze Izerskie Foothills. Only 59 well-preservedhabitats have been found. The forests (33 patches, 281,5 ha – including ca 230 ha of oak-hornbeam forests) andthe environments of rivers and lakes (12 patches, 295 ha) are the most common. Habitats of marshes, wet meadows, termophilous grasslands and ash-alder-willow forests are very rare.