Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Problem bezrobocia w nauce społecznej Kościoła i ekonomii

100%

Kwiatkowski E.

Annales. Etyka w Życiu Gospodarczym

|

2018

|

tom 21

|

nr 1

31-46

EN

The paper analyses the problem of unemployment in view of the Church’s social doctrine confronted with the views of economic theory. The analysis indicates there are no important differences between the social doctrine of the Church and the theory of economics in the field of the essence of unemployment, but there are significant differences with regard to the consequences of unemployment. The emphasis in economics is put on financial and economic effects, whereas the Church’s social teaching underlines the social, psychological and human effects of the phenomenon. The analysis shows that the views on the reasons of unemployment and the remedies to reduce it are different in both sciences. According to economics, the reasons of unemployment are seen in the low flexibility of wages, in insufficient demand for goods or in the imperfect operation of the labour market. In the Church’s social doctrine, unemployment is regarded as a result of the model of society in which there are spontaneous market mechanisms, there is greed for profits and man is treated objectively. That is why remedies for unemployment are seen in the solidarity cooperation of all units which treat man subjectively.

PL

-

2

Wkład Marie-Dominique Chenu i Paula Ricœura w odnowę nauki społecznej Kościoła w okresie wczesnej recepcji Soboru Watykańskiego II

84%

Gocko J.

Roczniki Teologiczne

|

2018

|

tom 65

|

nr 3: Teologia moralna

35-49

EN

The subject of the article is to show the contribution of the two thinkers of the time of the Second Vatican Council Marie-Dominique Chenu and Paul Ricœur in the debate concerning the methodological status and tasks of the social doctrine of the Church. The period of direct reception of Vatican II is seen as a time of disclosure to the crisis of the social doctrine of the Church and its setbacks. Presentation of the contribution of the above researchers of the social doctrine of the Church will be made on the background of the process of the development of new forms of presence and the relationship of the Church to the modern world.

PL

Przedmiotem artykułu jest ukazanie wkładu dwóch myślicieli czasu Soboru Watykańskiego II Marie-Dominique Chenu oraz Paula Ricœura w debatę dotyczącą statusu metodologicznego i zadań nauki społecznej Kościoła. Okres bezpośredniej recepcji soborowej jawi się jako czas ujawnienia się kryzysu nauki społecznej Kościoła i jej regresu. Prezentacja wkładu powyższych badaczy nauki społecznej Kościoła została dokonana na tle procesu kształtowania się nowej formy obecności i relacji Kościoła do świata współczesnego.

3

Love and Truth in Social Involvement of the Church

84%

Szmulewicz H.

The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II

|

2012

|

tom 2

|

nr 2

9-28

EN

This study begins with a brief outline of the essence of the whole encyclical Caritas in veritate. Benedict XVI expresses the desire for „the dialogue with the world”. He understands this dialogue as a special kind of the service of the Church towards eternal love and truth, fully revealed in Christ. The dialogue of the Church with the world, in the spirit of love and truth, is accomplished every day at the level of so-called official relations. There are numerous opinions that in the past the Church repeatedly neglected the dialogue with the world. Indeed, the Church historians point out the existence of examples of the fall of the authority of the Holy See in particular countries and circumstances. Similarly, the Church is the sign of objection in the contemporary world. Instructed by past experiences the Church is aware that what is necessary for the renewal of culture and society, is evangelical love and truth.

4

Love and Truth in Social Involvement of the Church

84%

Szmulewicz H.

The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II

|

2012

|

tom 2

|

nr 2

PL

This study begins with a brief outline of the essence of the whole encyclical Caritas in veritate. Benedict XVI expresses the desire for „the dialogue with the world”. He understands this dialogue as a special kind of the service of the Church towards eternal love and truth, fully revealed in Christ. The dialogue of the Church with the world, in the spirit of love and truth, is accomplished every day at the level of so-called official relations. There are numerous opinions that in the past the Church repeatedly neglected the dialogue with the world. Indeed, the Church historians point out the existence of examples of the fall of the authority of the Holy See in particular countries and circumstances. Similarly, the Church is the sign of objection in the contemporary world. Instructed by past experiences the Church is aware that what is necessary for the renewal of culture and society, is evangelical love and truth.

5

Struktury pośrednie demokracji obywatelskiej w nauce społecznej Kościoła

84%

Narecki Z.

Społeczeństwo i Rodzina

|

2013

|

nr 1(34)

33-54

PL

Na przykładzie wykładni społecznej Kościoła możemy dostrzec klarowną wizję demokracji obywatelskiej, gdzie państwo opiera się na wielości grup i struktur, które posiadają naturalne prawo do indywidualnego i niezależnego życia. To rodzina, zrzeszenia, gminy, organizmy zawodowe oraz sam Kościół – tworzą ze społeczeństwa obywatelską platformę rzeczywistych podmiotów, władnych za siebie i losy dobra wspólnego; i co istotne – są w stanie dzielić odpowiedzialność pomiędzy wielu ludzi i ich poziomy. Wówczas to kierując się stałą troską o swobodny rozwój indywidualności człowieka i umacniając jego prywatną inicjatywę, bronią nie tylko siebie i jednostki, lecz także samo państwo przed zapędami do nadopiekuńczości i społecznego umasowienia czy niekontrolowanej manipulacji obywatelami. Aby więc przeciwdziałać monopolizacji państwa i biurokratyzacji życia społecznego, palącą sprawą jest wzmacnianie struktur pośrednich, przesunięcie uprawnień i zadań możliwie jak najbardziej w dół, i o ile to możliwe, oddelegowanie ich do sektorów niepaństwowych, publiczno-prywatnych. Dzięki temu stworzy się jednostkom oraz ich gremiom swobodny i niezależny rozwój, zaś państwu zablokuje ustawiczny pęd do nadużywania władzy, gdyż jest to już prosta droga do jakiegokolwiek totalitaryzmu. W tychże ramach państwowości znajdą swoje uprawnienia obywatele, którzy pokierują się dobrem wspólnym, a nie swymi partykularnymi interesami, które je degradują, rozbijają. Największy paradoks i zarazem kluczowa tajemnica propozycji społecznej nauki Kościoła zawiera się w tym, że ożywiana przez Ewangelię demokracja pozostaje nadal rzeczywistością świecką obywateli, szanującą rozdział władzy cywilnej od religijnej, zaś państwo uznając tę zasadę znajduje dla sobie w tym dziele najwłaściwsze miejsce i rolę.

EN

In a debate one can see how and why the social doctrine of the Church constantly defends the rights of the human being and the intermediate social bodies, i.e. small groups, including family, various associations, etc. It is guided by the concern for the unrestricted growth of human individuality by strengthening private initiative, enabling people to take responsibility in their private lives and in a society, thus defending the state itself against overprotectiveness and social universalization. Hence the vision of civic democracy, proposed by SDC for the modern democracies, where the state is based on a multiplicity of groups and associations, which have the inherent right to individual and independent life. According to the history of the development of human societies the following units existed before the state: family, associations, municipalities, professional organizations, and the Church itself. To prevent the monopoly of the state and bureaucratization of public life, it is crucial to strengthen the intermediate social and state bodies, transfer powers and duties to the lowest level, and to delegate tasks as far as possible to non-state sectors, both public and private. Another general conclusion is to create a platform within civil society for real entities responsible for themselves and the fate of a community, which will give both individuals and intermediate bodies broad space for growth. The entities will share the responsibility, as the common good suggests, among many people and their social levels. It is a necessary intervention, as implied by SDC, to prevent uncontrolled manipulation of citizens, so that individuals and their gatherings are allowed free and independent development, and the state will be denied the constant impulse to abuse power, as it is now a simple way to any type of totalitarianism. This is a good context for citizens who are guided by the common good, rather than their particular interests. Although the Church does not provide definite solutions to the socio-political presence of modern societies, it sees the compelling necessity of Christianity for the twenty-first century democracy. What spoils the opponents’ plans is the fact that the necessity of faith and its civic aspect is based only seemingly paradoxically on their radical difference: because only the infinite diversity enables effective vigilance and penetrating fertilization, under the law, which may be called “excess of what is spiritual”. The biggest paradox and also the key proposal of SDC is therefore in the fact that democracy nourished by the Gospel is still the secular reality of citizens, respecting the separation of civil and religious authority. The state, recognizing this principle, finds itself the most appropriate place. Our discussion is to remind us of the inalienable proposals and laws of SDC.

6

Filozoficzne aspekty zrównoważonego rozwoju w kontekście encykliki „Laudato si’”

84%

Papuziński A.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2018

|

tom 39

|

nr 1

57-68

PL

W artykule przeprowadzono analizę porównawczą filozofii zrównoważonego rozwoju oraz filozofii Laudato Si’. Na początku części pierwszej wydobyto specyfikę filozofii zrównoważonego rozwoju zrekonstruowanej na podstawie dokumentów ONZ, omówiono ją z perspektywy filozofii polityki i etyki. W dalszych partiach tej części scharakteryzowano filozofię Laudato Si’ i omówioną ją z perspektywy nauki społecznej Kościoła. W części drugiej skupiono uwagę na kluczowych założeniach obu teorii filozoficznych. Szczegółowo omówiono i porównano takie przesłanki jak holizm i godność człowieka.

EN

The article presents a comparative analysis of the philosophy of sustainable development and the philosophy of Laudato Si. The beginning of the first part focuses on the specific character of sustainable development philosophy reconstructed on the basis of the UN documents and discussed from the perspective of the philosophy of politics and ethics. In the further part, the philosophy of Laudato Si is characterized and discussed from the perspective of the social doctrine of the Church. In the second part, the author focuses on the key assumptions of both philosophical theories. Such premises as holism and dignity are discussed in detail. The title of this article: “The Philosophical Aspects of sustainable Development in the Context of Laudato Si Encyclical”.

7

Sprawiedliwość społeczna a sprawiedliwość w encyklikach społecznych

67%

GAŁKOWSKI T.

Prawo Kanoniczne

|

2017

|

tom 60

|

nr 3

151-167

EN

The author of the study poses a question concerning the ontic status of social justice and its reference to fundamental formula of justice. He presents the prevailing views and carries out analysis referring to the Popes’ social encyclicals. Social justice is depicted as a metaphor of justice. Their common content is what is described as a due thing (therefore justice). The difference between them lies in what concerns the cause of the object of justice and the way of defining its standard. Moreover, social justice lacks mutual acknowledgement of engaged parties.

PL

Autor opracowania stawia pytanie dotyczące statusu ontycznego sprawiedliwości społęcznej i jej odniesienia do podstawowych formuł sprawiedliwości. Przedstawia dominujące poglądy i dokonuje analizy odwołując się do społecznych encyklik papieskich. Sprawiedliwość społeczna jawi się jako metafora sprawiedliwości. Ich treści łączy przedmiot określany jako rzecz należna (dlatego sprawiedliwość). Różnią się natomiast tym, co dotyczy przyczyny przedmiotu sprawiedliwości i sposobu określania jego miary. Poza tym w sprawiedliwości społecznej brak jest wzajemnego uznania zaangażowanych stron.