Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: soborowość

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Święty i Wielki Sobór Kościoła Prawosławnego na Krecie czy „Spotkanie na Krecie”? Aktualne eklezjologiczne dylematy świata prawosławnego

100%

Leśniewski K.

nr 7: Teologia ekumeniczna

109-126

An important event for the Orthodoxy: The Holy and Great Council of the Orthodox Church took place in Crete (June, 18–26.2016). It was attended by official delegations from ten local Orthodox Churches. Four local Orthodox Churches, namely: Patriarchate of Antioch, Moscow Patriarchate, the Patriarchate of Georgia, and the Bulgarian Patriarchate withdrew from the participation in the Council. The incomplete representation of the Orthodox Churches at the Council is an evidence of unsolved problems and differences in the approach to canonical and theological issues. The article synthetically presents the history of activities aimed at convening Pan-Orthodox Council and ecclesiological problems, which caused the withdrawal of four local Orthodox Churches from the Council in Crete. Presented arguments may be helpful in understanding of existing theological differences and tensions in mutual relations of local Orthodox Churches.

W dniach 18-26 czerwca 2016 r. na Krecie miało miejsce ważne wydarzenie dla Kościołów prawosławnych. Uczestniczyły w nim oficjalne delegacje dziesięciu lokalnych Kościołów prawosławnych. Z udziału w soborze wycofały się cztery lokalne Kościoły prawosławne, a mianowicie: Patriarchat Antiocheński, Patriarchat Moskiewski, Patriarchat Gruziński oraz Patriarchat Bułgarski. Niepełna reprezentacja Kościołów prawosławnych na Soborze świadczy o nierozwiązanych problemach oraz różnicach w podejściu do kwestii kanonicznych i teologicznych. W artykule została syntetycznie przedstawiona historia działań, mających na celu zwołanie wszechprawosławnego Soboru oraz problemy eklezjologiczne, które spowodowały wycofanie się z soboru na Krecie czterech lokalnych Kościołów prawosławnych. Przedstawiona argumentacja może być pomocna w zrozumieniu istniejących obecnie rozbieżności teologicznych oraz napięć we wzajemnych relacjach lokalnych Kościołów prawosławnych.

La synodalite dans les Eglises particulieres. Fondements theologiques et applications juridiques

80%

Durand J.-P.

Teka Komisji Prawniczej

2014

tom 7

21-33

W artykule został przedstawiony problem synodalności Kościołów partykularnych. Synodalność i soborowość Kościoła jest ubogacana przez tradycje katolickie zarówno łacińskie, jak i wschodnie. Każdy Kościół partykularny ma charakter synodalny, wyrażający się par excellence, przez synod diecezjalny, jak również soborowy, który wyraża się przez uczestnictwo w soborze powszechnym oraz synodach partykularnych (prowincjonalnych i plenarnych). W artykule została opisana hierarchiczna komunia diecezjalna i synodalność diecezjalna oraz instytucja synodu diecezjalnego i synodalność Kościoła partykularnego, za którą odpowiedzialność spoczywa na biskupie diecezjalnym i wiernymi z jego diecezji.

In the article was presented a problem of synodality in particular Churches. The synodality and councility of the Church is enriching by Catholic tradition, in both the Latin and the Eastern. Each particular Church has a synodal character, which expresses par excellence through the diocesan synod, and also a councility character, which expresses by participation in the Ecumenical Council and particular councils (provincial and plenary). The article describes a hierarchical diocesan communion, diocesan synodality, institution of diocesan synod and synodality of particular Church, for which the responsibility rests on the diocesan bishop and the faithful of his diocese.

Dans l’article a été présenté un probléme de la synodalité dans l’Eglises. La synodalité et la conciliarité de l’Eglise sont enrichi par la tradition catholique, à la fois latine et orientale. Chaque Église particulière a une caractere synodale, exprimée par excellence par la Synode diocésain, ainsi que conciliaire, qui est exprimée à travers la participation dans le conseil oecuménique et les synodes particuliers (provinciaux et plénières). L’artcile décrit une communion hiérarchique du diocése et la synodalité diocésaine et l’institution du synode diocésain et la synodalité de l’Eglise particulière, dont la responsabilié appartient à l’évȇque diocésain et les fidèles de son diocèse.