Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

La noción de "skaz" y la dimensión crítica del relato oral según Borís Éichenbaum

100%

Càmara Outes C.

|

tom 27

141-152

EN

In this paper we try to recover for contemporary critical debate the notion of skaz elaborated by literary theorist Boris Eikhenbaum. For this, we will study four different texts written between 1918 and 1925. In them we will try to appreciate an evolution that leads from a certain initial “essentialismˮ (the voice as the hidden essence of the narrative) to a much more historicist and relativist position, in which it is especially important how skaz appears and is combined with other techniques and procedures in each concrete literary context, in order to produce the effect of “deautomatisation.” In this way, it seems to us that the notion of skaz can still make a valid contribution in the ongoing discussions about the forms of oral transmission of literature, and its radical potential for resistance in contexts of cultural inequality and oppression.

2

Anyone Can Be a Narrator: Possibilities of Hasidic Storytelling in the Work of Jiří Mordechaj Langer

99%

Pavlík O.

|

tom 19

|

nr 39

95-106

EN

This study aims to characterise the ways in which Hasidic storytelling is adapted in Jiří Langer’s prose work Devět bran (Nine Gates). The main emphasis is on his manner of creating an illusion of ‘skaz’, which the author, in agreement with Hana Kosáková’s and Boris Eikhenbaum’s work, understands as a narrative form, imitating spontaneous verbal utterance. The following interpretation shows two major principles of Jiří Langer’s narrative strategy of anonymising the narrator, and of illusive speech: Firstly, the conscious usage of verbal material as if with artlessness and ease, using hidden rhythmisation, language deformation and playfulness. Secondly, he employs storytelling in everyday Hasidic life, convincing the reader of the narrator’s own insignificance.

3

Narrative Structure as the key Factor in the Interpretation of the Novel "The Stormy Life of Lasik Roitschwantz" by Ilya Ehrenburg

85%

Ścibior A.

Slavia Orientalis

|

2019

|

tom LXVIII

|

nr 1

4

Skaz a Michail Zoščenko

71%

Kosáková H.

Svět literatury – Časopis pro novodobé literatury (World of Literature – Journal for Modern Literatures)

|

2019

|

tom 60

117-130

EN

The present study deals with the narrative strategy which B. Eikhenbaum explored during the first two decades of the 20th century, and which is closely connected with the spontaneous verbal praxis. The Russian writer Mikhail Zoshchenko (1894–1958) offered a wide scale of application of this strategy in his work, including the communication with his readers. The goal of the study is to examine Zoshchenko’s variable types of skaz usage, and to offer alternative readings of his texts.

5

Próba zbliżenia się do sacrum poprzez kino na przykładzie analizy i interpretacji drogi jurodiwego w filmie Aleksandra Sokurowa "Samotny głos człowieka"

71%

Korycka A. M.

Adeptus

|

2016

|

nr 7

36-49

EN

The author emphasises the relation between content and form in the film The Lonely Voice of Man by Alexander Sokurov, and makes a point to place the film within an interpretation space which takes into account basic anthropological categories, such as those of space, time and the human (the protagonist). The artistic devices applied in the film lead to a degradation of the image, while the symbolism present in this debut work refers to the theme of the journey of the soul. All these elements allow us to see in The Lonely Voice of Man certain aspects shared with the Orthodox icon. In this context, the story of the main character can be perceived as the way of a yurodivy (“fool-for-Christ”), who has to refrain from temptations and practice asceticism in order to attain spiritual perfection and reach the sacred.

PL

W artykule szczególną uwagę zwrócono na ukazanie związku między treścią i formą filmu Samotny głos człowieka w reżyserii Aleksandra Sokurowa oraz na umieszczenie go na płaszczyźnie interpretacyjnej uwzględniającej podstawowe kategorie antropologiczne, takie jak: przestrzeń, czas i człowiek (bohater). Stosowane w filmie środki wyrazu powodują, że obraz ulega degradacji. Symbolika obecna w filmie nawiązuje do motywu wędrówki dusz. Wszystkie elementy stanowią podstawę do tego, by odnaleźć w debiucie Sokurowa cechy nawiązujące do prawosławnej ikony. W tym kontekście historia głównego bohatera jawi się jako droga jurodiwego, który musi pokonywać pokusy i zachowywać ascezę, by osiągnąć duchową doskonałość i dotrzeć do sacrum.

6

Próba zbliżenia się do sacrum poprzez kino na przykładzie analizy i interpretacji drogi jurodiwego w filmie Aleksandra Sokurowa "Samotny głos człowieka"

71%

Korycka A. M.

Adeptus

|

2016

|

nr 7

EN

Attempting to approach the sacred through film as exemplified by the analysis and interpretation of the way of a yurodivy in The Lonely Voice of Man by Alexander SokurovThe author emphasises the relation between content and form in the film The Lonely Voice of Man by Alexander Sokurov, and makes a point to place the film within an interpretation space which takes into account basic anthropological categories, such as those of space, time and the human (the protagonist). The artistic devices applied in the film lead to a degradation of the image, while the symbolism present in this debut work refers to the theme of the journey of the soul. All these elements allow us to see in The Lonely Voice of Man certain aspects shared with the Orthodox icon. In this context, the story of the main character can be perceived as the way of a yurodivy (“fool-for-Christ”), who has to refrain from temptations and practice asceticism in order to attain spiritual perfection and reach the sacred. Próba zbliżenia się do sacrum poprzez kino na przykładzie analizy i interpretacji drogi jurodiwego w filmie Aleksandra Sokurowa Samotny głos człowiekaW artykule szczególną uwagę zwrócono na ukazanie związku między treścią i formą filmu Samotny głos człowieka w reżyserii Aleksandra Sokurowa oraz na umieszczenie go na płaszczyźnie interpretacyjnej uwzględniającej podstawowe kategorie antropologiczne, takie jak: przestrzeń, czas i człowiek (bohater). Stosowane w filmie środki wyrazu powodują, że obraz ulega degradacji. Symbolika obecna w filmie nawiązuje do motywu wędrówki dusz. Wszystkie elementy stanowią podstawę do tego, by odnaleźć w debiucie Sokurowa cechy nawiązujące do prawosławnej ikony. W tym kontekście historia głównego bohatera jawi się jako droga jurodiwego, który musi pokonywać pokusy i zachowywać ascezę, by osiągnąć duchową doskonałość i dotrzeć do sacrum.