Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Społeczne konteksty kształtowania się wiedzy w pragmatyzmie Ch. S. Peirce’a

100%

Miklas M.

|

2012

|

nr 4

71-80

EN

One of the most important problems in philosophy is the question: how to justify our scientific knowledge – and more specifically – of synthetic inferences? C. S. Peirce disagrees with the solutions proposed by Kant or Mill. An integral part of his philosophy is the triadic concept of the sign, which is constitutive for Peirce’s epistemology. Building scientific knowledge is an endless process in the interpretation of signs. It does not grasp the object directly and in its entirety, but rather requires interpretation from the perspective of various researchers. There is no scientific procedure which leads to the necessary and ultimate results. This opinion implies that only a community – and more closely an unrestricted community of researchers – can be the subject of really valid and true knowledge. Scientific practice is a form of public discourse which is based on, not only methodological, but above all ethical principles. The success of science depends largely on the ethics of cooperation framed by this discourse.

PL

Jednym z najważniejszym problemów filozofii jest pytanie o uprawomocnienie wiedzy naukowej lub wnioskowań syntetycznych. Peirce nie zgadzał się z rozwiązaniami zaproponowanymi przez Kanta lub Milla. Przyjmował za konstytutywną dla własnej epistemologii triadyczną koncepcję znaku. Budowanie wiedzy naukowej jest jego zdaniem nieskończonym procesem interpretacji znaków. Przedmiot poznania nie może być uchwycony bezpośrednio i w całości, ale wymaga interpretacji z perspektywy różnych badaczy - podmiotów. Nie istnieje naukowa procedura, która prowadzi do koniecznych i ostatecznych rezultatów. Taka opinia prowadzi do stwierdzenia, że jedynie nieograniczona wspólnota badaczy może być podmiotem prawomocnej i prawdziwej wiedzy. Praktyka naukowa jest formą dyskursu publicznego, opartego na zasadach metodologicznych, ale także na etycznych. Sukces nauki za leży w dużej mierze od etyki kooperacji w ramach dyskursu.

2

JEDYNE W POLSCE TAKIE MUZEUM - MUZEUM NEONÓW

100%

Jagodziński Z. K.

Muzealnictwo

|

2013

|

tom 54

146-151

PL

Zapewne niewielu Polaków – głównie warszawiaków, zachowało w pamięci obraz Warszawy z początku lat 60., a szczególnie jej nocnego oblicza. Stolica ze swoimi neonami, które stanowiły niejako jej „wizytówkę”, jawiła się podówczas, jako namiastka europejskiej metropolii. W miastach naszego kraju po wojnie, neony zaczęły pojawiać się we wczesnym PRL-u. Na początku z oporami władzy, gdyż były wyrazem tęsknoty za światem zachodnim z jego stylem życia. Spełniały także wieloraką rolę: doświetlały słabo oświetlone ulice, ubarwiały frontony nowych, zazwyczaj szarych, domów. Starym zaś, ocalałym z pożogi wojennej kamienicom, dodawały pewnego uroku i tajemniczości. Dla ludzi wieczorem powracających z pracy, nocnych seansów filmowych, sztuk teatralnych lub też innych „imprez”, neony były czymś w rodzaju świetlnych drogowskazów, wskazujących przy okazji niezbyt liczne, na dodatek zamykane wcześnie, placówki handlowe, punkty usługowe, czy lokale gastronomiczne.Na przełomie lat 50. i 60., za zgodą ówczesnych włodarzy miasta, przybywało neonów niczym grzybów po deszczu. Wśród nich zdarzały się niekiedy prawdziwe perełki – dzieła sztuki, których twórcami byli doskonali, nierzadko wybitni graficy-projektanci. W ostatnich latach w Warszawie można zaobserwować fakt braku szacunku ze strony władz miasta dla współczesnej jego historii, widoczny chociażby przy podejmowaniu nieodpowiedzialnych, wręcz szkodliwych w skutkach decyzji o likwidacji pamiątkowych, a do niedawna jeszcze istniejących neonów. W stolicy daje się zauważyć szybko zachodzące przemiany: zmieniają się najemcy lokali handlowych i usługowych, zmieniają się ich funkcje, poszczególne instytucje przemieszczają się w inne lokalizacje, bądź ulegają likwidacji. Procesy te w konsekwencji prowadzą do nieodwracalnych strat w „świecie” stołecznych neonów. Jest to najwyższy czas, aby ratować to, co jeszcze z dawnych znaków świetlnych Warszawy pozostało. Należy zatem z niemałą satysfakcją odnotować fakt, iż w Warszawie – dzięki usilnym staraniom Ilony Karwińskiej, polskiej artystki-fotografki, na stałe zamieszkałej w Londynie, przy wsparciu jej męża, anglika Davida Hilla, po latach i wielu czynionych zabiegach udało się powołać do życia Muzeum Neonów. Od 2005 r. bez stałego lokum, dziś z siedzibą przy ul. Mińskiej 25 na Pradze, Muzeum Neonów jest prywatnym przedsięwzięciem, prowadzonym przy skromnej pomocy Fundacji Neon. Nie wspierają go też żadne środki publiczne, funkcjonuje dzięki wolontariuszom, a czynne jest od czwartku do soboty w godz. 12-17 oraz w niedzielę godz. 12-16.

3

THE ONLY SUCH MUSEUM IN POLAND - THE NEON MUSEUM

100%

Jagodziński Z. K.

Muzealnictwo

|

2013

|

tom 54

146-151

EN

Probably only a few Poles, mainly Varsovians, remember the way Warsaw looked in the early 1960s, and in particular the appearance of the capital at night. Together with its neon lights, which comprised a sui generis “showcase”, Warsaw appeared to be a substitute for a European metropolis. Neon signs started appearing in assorted post-war Polish towns at the onset of People’s Poland. Initially, they encountered the resistance of the authorities, since they expressed a longing for the Western world and its lifestyle. Neon lights also fulfilled numerous functions: they additionally illuminated insufficiently lit streets, enhanced the, as a rule, grey facades of new housing and added allure and an aura of mystery to old town houses, survivors of wartime conflagrations. For people returning in the evening from work, film shows, theatres or other “events”, neon lights acted as special signposts indicating the location of rather scarce shops, service outlets, or restaurants, cafes and bars, which closed early. At the turn of the 1960s the town authorities consented to an upsurge of neon lights. Some proved to be genuine works of art, whose authors included excellent and at times outstanding graphic artists-designers. Recent years have shown a lack of respect on the part of the Warsaw authorities for the modern history of the capital, discernible in irresponsible and outright harmful decisions about the elimination of historical and still existing neon lights. The capital has become the scene of great transformations: leaseholders of trade and service venues are changing, as are the latter’s functions, while particular institutions are moved or outright closed. The consequences of those processes include irreversible losses of neon signs. It is high time to save remnants of the old neon lights of Warsaw. More the reason to note with great satisfaction that the persistent efforts of Ilona Karwińska, a Polish art photographer residing permanently in London, supported by her English husband, David Hill, have resulted in the opening of the Neon Museum after years of numerous initiatives. It 2005 the Museum was still without a permanent gallery, but today it is situated in 25 Mińska Street in the district of Praga. The Neon Museum is a private enterprise, conducted thanks to the modest help of Fundacja Neon. It does not enjoy the support of public funds, functions thanks to volunteers, and is open from Thursday to Saturday (noon - 17 pm) and on Sunday (noon- 16 pm).

4

Marksowska koncepcja znaku

75%

Natalia J.

Nowa Krytyka

|

2012

|

nr 28

67-80

EN

The main thesis of the paper is that the conception of Marx’s fetishism and the ontology of money reveal the level of imagination as ideology. Imagination interpreted in the language of Georg Wilhelm Friedrich Hegel is a source of signs-pictures which create the social sphere of aesthetics and semiotics. Aesthetization of social sphere is connected with spatial thinking which is based on the reference to nature and connected – in the philosophy of Hegel – with art and religion. Religion should be transgressed by the philosophy and Marx shows this dialectical moment in the social condition of work and workers in capitalism. Aesthetic and discourse can be important for economic analysis foreshowing the distribution of signs, but also as a negative element of social being.

5

Simmelova sémiologie

75%

Bůžek L.

Historická sociologie (Historical Sociology)

|

2013

|

tom 2

51-74

EN

Simmel’s social theory, namely his formal sociology, has long been considered if not dead, then of little relevance for contemporary sociological theories. This study is an attempt at proving the contrary. Our aim is to show that Simmel’s social ontology can be seen as a form of semiology, i.e. a complex body capable of integrating seemingly irreconcilable segments of society into a social science of signs, thus showing that his “social grammar” is a true social theory of sign systems. A keystone which helped us span the bridge between society and language, linguistics and sociology, was the concept of value. By dint of Simmel’s theory of economic value we try to connect his social theory, on which it lies, with his theory of sign-money, which it supports. Simmel’s social theory is based on an unorthodox concept of interaction, whose main qualities are that of perfect synchrony and unity that is dealt with by Simmel on the empirical as well as experience level. The puzzling term of form is revealed as Simmel’s attempt to conceptually grasp this synchronic dimension of interaction. Simmel’s theory of economic value is seen as an extension of Simmel’s formal sociology. Simmel conceives value as a relation between two processes of valuation brought about within the exchange as a form of interaction. Money is the physical representation of this relation. To prove that Simmel’s social theory can be regarded as a fully-grown theory of sign systems, as well as to elaborate our analysis of his social theory, we use the conceptual apparatus of Saussure’s linguistics showing that not only does Simmel’s theory imply all Saussure’s key concepts, but it also solves some of its blind spots in contemporary sociology and spans the so far unsurpassable gulf between the individual and society or structure and development.

6

Semiotyczne self a poznanie, przeżycie i tożsamość w koncepcjach psychologicznych

75%

Raszkiewicz H.

Edukacja Humanistyczna

|

2017

|

nr 2

99-112

PL

Semiotyczne self to podmiot ze zdolnością myślenia formami znakowymi o świecie zjawiskowym, którego przeżycia i tożsamość również występują w formach szczególnych reprezentacji znakowych. W działalności człowieka myśl przybiera znakowe formy reprezentujące zjawiska, w doświadczeniu ma formę symboliczną, w refleksji uzyskuje formę znaków tożsamości. Zaniedbanie myślenia o znakowym reprezentowaniu przedmiotów działania, relacjach uczuciowych i refleksji aksjologicznej wydaje się powodem, dla którego społeczny kontekst tożsamości Ja w psychologicznych koncepcjach staje się anonimowym społeczeństwem, abstrakcyjną kulturą i historią.

EN

Semiotic self has the ability to thinking through sign forms about phenomena which experiences and identity also occur in special sign representations. In activity the thought gets the sign forms representing phenomena, in the experience it has the symbolic form, in the reflection it gains the form of identity signs. Negligence in thinking of representation of action objects, feeling relations, and axiological reflection seems to be the reason why the social context of self in psychological conceptions becomes some anonymous society, abstract culture and history.

7

Paragrafické prostředky komunikace v encyklopedickém textu

63%

Janovec L. , Pastuchovitsch J.

Studia Slavica

|

2014

|

tom 18

|

nr 2

197-208

EN

The study proceeds from the formerly acknowledged assumption that various types of non-verbal (paragraphic) means are used for comprehension of verbal text. Many scientists (e.g. Refomatskij, Gorelov, Volkov, Kostygynová, Plotnikov etc.) paid attention to description of these sign units. Their conceptions appear to be diverse, nevertheless we can trace certain unifying semiotic standpoints among them. In this work we focus above all on use of paragraphic means in technical texts. Their use is dependent on objectives, which should be fulfilled within the text (e.g. photograph has due to its iconicity primarily documentary character) but also on type of technical text. Our attention is driven mainly to encyclopaedic texts. Encyclopaedic texts include also broad scale of texts with different topics, recipients, level of specialty, therefore for the analysis we chose only three representatives (one strictly technical cultural encyclopaedic text, focused on Belorussian literature, and two didactic encyclopaedic texts, the first also focused on literature, the second focused on physics). As the results of our research show, in the analysed texts apart from photographs we can find also other paragraphemes, their presence and frequency depends on the type of the text. Their use emerges also from the length and topic of the entry. Number of occurrences of paragraphemes of certain type in different texts are further compared and presented in tables.

8

Teologiczny wymiar godów weselnych i oczyszczenia świątyni (J 2, 1–22)

63%

Michalak M. M.

Polonia Sacra

|

2017

|

tom 21

|

nr 1(46)

101-119

PL

Z refleksji teologicznej pierwotnego chrześcijaństwa wyłania się myśl teologiczna w formie Ewangelii. Cztery różne spojrzenia na dzieło Jezusa ukształtowały się pod wpływem zmieniających się okoliczności zewnętrznych życia chrześcijan. Niniejszy artykuł jest próbą uchwycenia myśli przewodnich św. Jana w opisie godów weselnych w Kanie Galilejskiej i oczyszczenia świątyni (J 2, 1–22). Jezus w Kanie Galilejskiej otwiera epokę łaski, która jest uobecniana we wspólnocie Kościoła w życiu sakramentalnym, szczególnie w Eucharystii. Krzyż i zmartwychwstanie Jezusa położyły kres świątyni jerozolimskiej. Jezus ustanowił nowy kult „w duchu i prawdzie”. Świątynią stało się Jego ciało. Zmartwychwstały Pan gromadzi narody, jednoczy ludzi z Bogiem i między sobą w sakramencie swojego Ciała i Krwi. On jest nową świątynią ludzkości. Stanowi to sens znaku oczyszczenia świątyni.

EN

From the theological reflection of early Christianity emerges the theological thought in the form of the Gospel. Four different perspectives on the work of Jesus were formed under the influence of changing the external circumstances of the life of Christians. This article is an attempt to capture the guiding thoughts of St. John’s description of the wedding feast at Cana in Galilee, and the cleansing of the temple (Jn 2:1–22) Jesus in Cana of Galilee opens an era of grace, which is actualized in the community of the Church in the sacramental life, especially in the Eucharist. The cross and resurrection of Jesus put the end to the Temple in Jerusalem. Jesus instituted the new worship “in spirit and truth”. His body became the temple. The Risen Lord gathers nations, unites men with God and with each other in the Sacrament of his Body and Blood. He is the new temple of humanity. This is the meaning of the sign of purification of the temple.

9

Znak a przestrzeń miejska

63%

Podhalański B. , Arvay-Podhalańska E.

|

2008

|

tom R. 105, z. 6-A

493-497

PL

Formy architektoniczne to znaki. Forma wyrażała kiedyś funkcję budynku. Znak przekazywał poprzez swą formę informację, która była czytelna dla rozumiejącego zakodowane w formie znaku przesłanie. Odkąd forma architektoniczna zaczęła być znakiem, pojawił się "język" architektury. Interpretacja formy urbanistycznej to zrozumienie języka, który jest skomplikowany, może nie zaszyfrowany, ale z pewnością nie jest jednoznaczny. Jest to język form - znaków - symboli współczesnego miasta. Miasta "mówiącego" wieloma formami - językami, w których na znane i zrozumiałe znaczenia, nakładają się, lub zastępują je zupełnie inne, obce kulturowo i niezrozumiałe treści. Miasta, rozumianego jako wielowymiarowy system, składającego się z wielu podsystemów w sferach od przestrzeni fizycznej po symboliczną, które to, aby funkcjonować, musi posiadać swoją formę urbanistyczną. Tym samym miasto to znak, wróżba pozwalającą na komponowanie jego przestrzeni, nawet, jeśli kompozycją nazwiemy przypadkową implantację w istniejącej tkance urbanistycznej kolejnych dzieł - form architektonicznych, kolejnych znaków.

EN

Architectural forms are signs. The form used to express the building's function. The sign was transmitted throughout the form of the structure and this information needed to be encoded in an architectural way to understand it. This architectural 'language' appears when the form comes to be a sign to the eyes of the beholder. Interpreting the urban form means understanding the complexity and diverse meanings of this language. It is a language of forms, signs and symbols that of a contemporary city and it speaks in a multitude of forms and languages. The simplicity of some meanings are covered in turn by difficult to understand content, foreign to many. The city creates a multi-dimensional system consisting of several subsystems ranging from the physical space to the symbolic surface. A city to function requires its urban form, meaning the city is a sign. What allows the creation of an urban space, even if incidental, is the creation of successive signs, sometimes overlapping, in the architectural form of the space.

10

Z historie českého znakového jazyka — Johann Mücke a první slovníček znaků (1834)

63%

Okrouhlíková L.

Studie z aplikované lingvistiky - Studies in Applied Linguistics

|

2017

|

tom 8

|

nr 1

65-80

EN

The introduction of the use of Czech Sign Language was closely associated with the establishment of the first Institute for the Deaf and Dumb in Prague in 1786. Probably the oldest and also the most extensive source of sign is the book published in 1834, Unterrichte der Taubstummen in der Lautsprache nebst einigen Bemerkungen über die Geberdenzeichen der Taubstummen by director Johann Mücke (1770–1840), which contains a dictionary with the verbal description of 261 signs, divided in to the thematic groups Food and Drink, Clothing and Associated Objects, Household Fittings and Furniture, Writing Requisites and Toys, Miscellaneous frequent subjects, Animals, People, Verbs. Thanks to the preserved data of the period we can look at current signs from the diachronic perspective, identify their original motivation and trace their origin.

11

[recenzja:] Tomasz Kruszewski, Przestrzenie biblioteki. O symbolicznej, fizycznej i społecznej obecności instytucji, Toruń 2012

63%

Woźniczka-Paruzel B.

Toruńskie Studia Bibliologiczne

|

2013

|

tom 6

|

nr 2(11)

195-199

PL

Recenzja książki, której tematem jest biblioteka opisywana i analizowana w kontekście kulturowym i społecznym. Autor uznał, że bibliotekę tworzy oczywisty czynnik materialny i funkcjonalny, na który składają się: księgozbiór, struktura organizacyjna, styl zarządzania instytucją i personelem. Dostrzegł też jednak drugi składnik biblioteki: kulturową nadbudowę, tzw. ducha, aurę biblioteki, który rozwijał się razem z nią i który budował jej wizerunek oraz tożsamość.

EN

Review of a book dedicated to the subject of the library described and analyzed in cultural and social context. The author states that there are two major components that constitute the library: tangible and intangible. The first one are obvious material and functional factors such as books, the organizational structure, the management style of the institution and the staff. The latter one is the cultural superstructure, the so-called spirit, the aura of the library which has developed and evolved to build its image and identity.

12

Recognition of Sign Language from High Resolution Images Using Adaptive Feature Extraction and Classification

63%

Csóka F. , Polec J. , Csóka T. , Kačur J.

|

nr 2

13

„Naukowiec jak malowany”. Uwagi o micie i komiksie

63%

Sochacki Ł.

|

nr 3

245–256

EN

The article is a treatise in the field of anthropology of science. The main goal of the essay is the antropological analysis of the comics Expercience by Emilia Dziubak. The author treats the comics as a source of knowledge about stereotypes for the scientist and science. Especially, he points to the mythological patterns used in the comics.

14

O oznaczaniu i naznaczaniu przestrzeni miasta

63%

Kaltenberg - Kwiatkowska E.

Przegląd Socjologiczny

|

2011

|

tom 60

|

nr 2-3

135-165

PL

Znaki i symbole w przestrzeni miasta są przedmiotem badań kilku dyscyplin naukowych. Za Florianem Znanieckim pragnę przeanalizować przestrzeń miejską z uwzględnieniem „współczynnika humanistycznego”. Nazwy ulic miejskich mają złożoną historię i mogą pełnić wiele funkcji, w tym informacyjną i symboliczną. Kształtowanie się i przeobrażenia nazewnictwa miejskiego analizuję głównie na przykładach nazw w miastach Francji, w Pradze czeskiej oraz we Lwowie i w Warszawie. Pokazuję zmiany w naszych miastach po roku 1989, oszacowując ich zakres. Przedstawiam także wyniki badań polskiej opinii publicznej na temat zmian nazw ulic. Podsumowując – traktuję nazwy jako „barometr” zmian politycznych, „narzędzie” kształtowania tożsamości społecznej i przedmiot sporów.

EN

Signs and symbols of the city are the subject of research. City space is analysed according to the “human factor” of Florian Znaniecki. This article also discusses names in the city, their history and function. It also describes the conflict between information and symbolic functions. The research presented in the text addresses past and present fate and problems of street names in France, the Czech Republic, Ukraine and Poland. The Polish public opinion on changes in the names of streets after 1989 is also described in the article.. To summarise, city names are treated by the author as a “barometer” of political changes, a “tool” for creating social identity, and the subject of disputes.

15

TO KNOW OR TO THINK—THE CONTROVERSY OVER THE UNDERSTANDING OF PHILOSOPHICAL KNOWLEDGE IN THE LIGHT OF THE STUDIES OF MIECZYSŁAW A. KRĄPIEC

51%

Duma T.

Studia Gilsoniana

|

2014

|

tom 3

277-299

EN

The article concentrates on the specificity of philosophical cognition. Referring to Mieczysław A. Krąpiec’s study, the author proves that the process of thinking is not to be necessarily identified with the process of cognition, as in fact the former is merely a secondary phase of the latter. When identified with thinking, the philosophical cognition would undermine the very sense of cognition, which means the understanding of reality. When based on thinking alone, philosophy does not grasp real things, but operates with abstracts of being and being’s representations (concepts). As for the correctness of philosophical thinking the laws of logic, with ensuring non-contradictory operations, are sufficient enough. However, any knowledge that aspires to be philosophical has to start from really existing beings. In the next phases of cognition, such beings are grasped more and more particularly and precisely—starting from their transcendental properties and principles, then their structure and categorial properties, and finally their individual characteristics and actions. The very first act of cognition is directed to real beings, which are immediately grasped in respect of their existence and real essence. The second act of cognition deals with signs. The precedence of being in human cognition makes the philosophy charged not with a task of thinking about the world, but with the task of knowing and understanding it within possible and verifiable limits. Therefore, according to Krapiec, the very first philosophical discipline is metaphysics, which has real beings as its object. Thus, philosophical cognition should preserve its objective character, as this is the only way to guarantee its realism.

16

Cud w Piśmie Świętym

51%

Tomaszewski T.

Rocznik Skrzatuski

|

2017

|

tom 5

13-24

PL

Z perspektywy biblijnej należy postrzegać cuda jako znaki zbawczego działania Boga. Dlatego autorzy Starego i Nowego Testamentu nie skupiali się na opisywaniu nadzwyczajności samego zjawiska cudu. Przywoływane przez nich cudowne wydarzenia mają prowadzić przede wszystkim do poznania Boga i wiary w Niego, a w konsekwencji – do przyjęcia Jego woli, którą jest zbawienie człowieka.

EN

From the biblical perspective one should perceive miracles as signs of the saving action of God. Therefore, the authors of the Old and New Testaments did not focus on describing the extraordinary phenomenon of the miracle itself. The miraculous events are primarily to know God and to believe in Him, and consequently to accept His will, which is the salvation of man.

17

Wiara jako warunek biblijnego uzdrowienia. Uzdrowienie jako znak budzący wiarę

51%

Łukasz Ł.

Studia Paradyskie

|

2016

|

tom 26

73-88

PL

Wielość cudów i znaków, jakie zapisane są na kartach Biblii, skłania do stawiania pytań o ich właściwe przesłanie. Trudno bowiem uwierzyć, by Bóg czynił je jedynie dla samej ingerencji w świat i życie ludzkie. Jednym z częstszych znaków Boga wobec człowieka jest uzdrowienie z choroby. Również w tym działaniu wyraźnie widać, że Bóg przekracza granice ludzkiego ciała, troszcząc się o całego człowieka. Ewangeliczne sceny są tego niezbitym dowodem. Ważna przy tym jest postawa człowieka, który jest odbiorcą uzdrowienia, a także świadków tego wydarzenia. W artykule zostało ukazane starotestamentalne tło rozumienia cudu-znaku, także na płaszczyźnie terminologicznej. Działanie Boga i Chrystusa, dokonujących uzdrowień, ukazane zostało w kontekście zbawienia, co nadaje tej posłudze właściwe miejsce. Potwierdza to także zaprezentowana terminologia odnosząca się do taumaturgicznej posługi Jezusa. Na tym tle przedstawione zostały relacje między wiarą a uzdrowieniem, zarówno w odniesieniu do Chrystusa, do osoby uzdrawianej, jak i świadków tego wydarzenia. W ostatnim punkcie autor prezentuje realizację posłannictwa uzdrawiania z wiarą i w mocy Ducha Świętego przez Kościół. Cuda biblijne, w tym także uzdrowienia, mogą być właściwie rozumiane tylko w świetle wiary. Nie można bowiem interpretować działania Boga, jeśli się w Niego nie wierzy. Z tego względu w taumaturgicznej posłudze Jezusa, który także działa z wiarą, warunkiem do uzdrowienia jest ufność, że może On dokonać cudu. Do wiary wzywa on tych, których uzdrawia, a także świadków tego wydarzenia. Jednocześnie budzi On i umacnia wiarę, pod wpływem dokonanego uzdrowienia. Do tej misji posłał Chrystus cały Kościół, czego wyrazem jest posłanie i obietnice przekazane Apostołom (Mk 16,15-17).

EN

The multiplicity of miracles and signs that are written in the Bible, prompts us to ask questions about their proper message. It is difficult to believe that God did it only for the sake of interference in the world and in human life. Healing disease is one of the more common signs of God for people. In this action we can clearly see that God transcends the human body and takes care of the person as a whole. The Gospel scenes are the unquestionable proof of that. The attitude of a man, who is the recipient of healing, is important as well as is the attitude of witnesses of this event. The article shows the Old Testament background to understand the miracle-sign, also at the terminology level. The activity of God and Christ, performing healings has been shown in the context of salvation. which gives this ministry the right meaning. This is also confirmed by the terminology presented in relation to the thaumaturgic ministry of Jesus. Based on this background the relationship between faith and healing has been presented in relation to Christ, to the person receiving the healing, as well as to the witnesses of this event. In the last section of the article the author presents the mission of healing with faith and in the power of the Holy Spirit realised through the Church. The biblical miracles, including healings, can be properly understood only in the light of faith. It is impossible to interpret the actions of God, if one does not believe in Him. For this reason, in the thaumaturgic ministry of Jesus, who also acts with faith, trust that He can perform a miracle is a condition for healing. He calls to the faith those, who He heals, as well as witnesses of this event. At the same time He stimulates and strengthens the faith, under the influence of healing. Christ sent the whole Church for this mission,, which is reflected in the message and promises transferred to the Apostles (Mk 16,15-17).

18

Peirce, Sebeok, and the Semiotic Reformation on Contemporary Communications

51%

Magsino M. A. L.

|

tom 7

|

nr 1

11-31

EN

Language in a broad sense becomes imperative for communication to ensue. Language considered as a system of signs and signification is achieved through a process involving sign relations, e.g. semiosis. Charles S. Peirce’s Theory of Signs can provide a basic framework for the elucidation of the intelligibility of signs. Furthermore, the ability for generating sign processes in an organized manner is determined by what Thomas A. Sebeok designates as an organism’s modeling capacity. Modeling capacities range from primitive to complex, thus generating three orders of language corresponding to language as a Primary Modeling System (PMS), a Secondary Modeling System (SMS) and a Tertiary Modeling System (TMS). This Peirce-Sebeok framework for communication, which John Deely places as “postmodern,” is premised upon what he designates as the suprasubjective nature of sign relations and their equally suprasubjective function. Thus, Sebeok’s Modeling Theory together with Peirce’s doctrine on the nature and behavior of signs can be used to direct the generation as well as the interpretation of language systems in accordance with the ultimate norm of communication, that is, to reflect truth as an icon of reality.

19

Dzieło globalne, czyli o nowym miejscu w przestrzeni kulturowej współczesnego Krakowa

51%

Malinowska-Petelenz B.

|

2008

|

tom R. 105, z. 6-A

417-422

PL

Zespół sanktuaryjny w Łagiewnikach - dynamicznie rozwijające się centrum pielgrzymkowe, stanowi już nie tylko ważny ośrodek kultu religijnego. To jedno z najważniejszych dzieł architektury sakralnej powstałych w ciągu ostatnich 10 lat, powoli tworzy nowy znak w zapomnianym dotychczas rejonie Krakowa. Jako jedna z niewielu sakralnych budowli staje się ekspansywnym elementem popkultury, wyrastającym ponad swój religijny wymiar.

EN

Łagiewniki Sanctuary - rapidly growing pilgrimage centre is not only a place of the religious devotion. It is one of the most important example of the sacred architecture of the last 10 years. It creates a new sign in the forgotten district of the city. As one of the few sacred buildings it became a well known component of the local popculture, overgrowing it's religious character.

20

Modality ostenze

51%

Volek E.

Svět literatury – Časopis pro novodobé literatury (World of Literature – Journal for Modern Literatures)

|

2017

|

tom 55

57-63

EN

The essay argues for broader understanding of “ostension”, introduced into semiotics by Ivo Osolsobě and Umberto Eco, in a gamut going from the “ostensive” (biosemiotic) language, through “ostensive definition” and showing of an “object” or a “thing” as a part of human communication, to symbolic transformation of something/somebody into a sign of something else. This broader concept permits, then, a subtler view of (theatrical) communication, semiotics, semiosis, and the very phenomenon of processes covered by “ostension”.