Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: siła zbrojna

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Strategia bezpieczeństwa militarnego Polski

100%

Soroka P.

Wiedza Obronna

2004

tom nr 3

32--50

Uwagi na temat siły i jej stosowania w prawie międzynarodowym

84%

Łaski P.

Acta Iuris Stetinensis

2015

nr Acta Iuris nr 12

Pojęcie użycia siły odnosimy aktualnie do sytuacji, w których stosowana jest przemoc w sposób bliski charakterystyce technicznej stanu wojny, jak i również do akcji militarnych nienapotykających na zbrojny opór. Prawo międzynarodowe publiczne nie dysponuje specjalnymi środkami, które regulują uciekanie się do użycia siły, ani takimi, które minimalizowałyby skutki jej stosowania. W prawie międzynarodowym pomimo wielu kontrowersji co do użycia siły, nie ma wątpliwości co do kompetencji państw do jej stosowania, celem realizacji ich racji stanu. Jednakże należy się pochylić nad rozumieniem pojęcia „siła”, jak i jej stosowaniem zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych w celach samoobrony, tak by je wprost odróżnić od sytuacji sięgania po akt zbrojny (będący przejawem stosowania siły), naruszający integralność terytorialną innego suwerennego państwa. W niniejszym artykule rozważania teoretyczne zostaną odniesione do poczynań między innymi Federacji Rosyjskiej, jako przykładu stosowania siły we współczesnym prawie międzynarodowym.

The concept of the use force currently refer to situations in which violence is used in a manner close to the technical characteristics of a state of war, as well as to the military action does not encountering armed resistance. Public international law has no special measures that regulate recourse to use of force, or those that minimize the effects of its application. In international law, despite the many controversies regarding the use of force, there is no doubt about the competence of states to its application in order to pursue their raison d’etat. However, consideration should be given understanding the concept of “power” and its application in accordance with the Charter of the United Nations, for the purposes of self-defense, so that it explicitly distinguished from the situation recourse to an act of armed (which is a manifestation of the use of force), violating the territorial integrity of another sovereign state. In this article, theoretical considerations will be raised to the actions of the Russian Federation, among others, as an example of the use force in contemporary international law.

Zewnętrzne zagrożenia i wyzwania dla bezpieczeństwa Polski. Cz. 2

67%

Soroka P.

Wiedza Obronna

2006

tom nr 4

60--88

Ukraina 2014–2015 : wojna (nie)hybrydowa

67%

Reginia-Zacharski J.

Zeszyty Naukowe AON

2015

tom nr 3(100)

32-54

Wojna, jaka się toczy na Ukrainie od późnej zimy 2014 roku, przez wielu polityków, analityków i badaczy określana jest jako „hybrydowa”. W zestawieniu z zawartością pojęcia „wojny hybrydowej”, które w nauce o stosunkach międzynarodowych pojawiło się po roku 2006, używanie go do opisania i analizy wojny o Krym i wschodnie części Ukrainy wywołuje - w opinii autora - poważne wątpliwości. Kluczowym elementem pierwotnej koncepcji „wojny hybrydowej” i jej istotą wydaje się być zróżnicowanie statusu prawnych beligerantów oraz powiązanych z nim radykalnych różnic w kulturach strategicznych. Stosowanie tego określenia wyłącznie do opisania metod prowadzenia wojny, jest dalece mylące. W wojnie zawsze sięgano po środki i metody zróżnicowane („klasyczne” i „nieklasyczne”), a wiodącym kryterium oceny była ich efektywność. Stosowanie „wojny hybrydowej”, jako osobnej kategorii badawczej i klasyfikacyjnej ma sens przede wszystkim przy analizie statusów prawnych stron konfliktu i ich kultur strategicznych. W odniesieniu do wojny na Ukrainie przyjmowanie „optyki hybrydowej” powoduje pominięcie Federacji Rosyjskiej jako strony wojującej. W najdalej idącej interpretacji można nawet przypuścić, iż włączenie do dyskursu wspominanej „hybrydowości” konfliktu spełnia kryteria „operacji informacyjnej”, eksponowanej w rosyjskich koncepcjach „wojny informacyjno-psychologicznej”. Jednym z celów takich działań ma być zdjęcie odpowiedzialności i ewentualnych konsekwencji poprzez działania „pod obcym sztandarem” oraz ukrywanie celów, rozmiarów i rzeczywistych sprawców agresji.

War in Ukraine (2014- ) is being categorized by many politicians, analysts and researchers as the „hybrid” one. In comparison with the essential content of the concept of „hybrid war”, present in the science of international relations since at last 2006, use of the term to describe and analyze the War of Crimea and eastern parts of Ukraine creates - in the author’s opinion - serious confusion and doubts. The key element of the original concept of „hybrid war” and its essence seems to be based on differences in legal status of the combatants and radical differences in strategic culture associated with it. The use of this term only to describe methods of warfare could be seen as far misleading. The war has always seen the use of varied means and methods („classical” and „non-classical”), and a basic criterion was their effectiveness. The use of „hybrid war” as a separate category of research and classification makes sense only in the analysis of the legal status sides of the conflict and their strategic cultures. With regard to the war in Ukraine the adoption of „hybrid optics” excludes the Russian Federation as a belligerent. In the broadest possible interpretation it can be even supposed that the inclusion of the “hybrid optics” into the discourse towards the Ukrainian conflict meets the criteria of „information operations”, exposed in the Russian concepts of „information-psychological war”. One of the aims of such actions is to be immune to international responsibility and possible consequences through action „under foreign banner” and hiding purposes, sizes and actual perpetrators of violence.