The fluorescent tracers technique for determining hydraulic and transport parameters in the field and in the laboratory is well established. Common practices include the use of multiple dyes in branches of convergent streams, or the use of multiple dyes to control the quality of the results. However, the quantification of dye mixtures cannot be done correctly by calibration curves constructed from fluorescence intensity peaks. This problem arises because the characteristic wavelengths of the tracers are close, and their fluorescence spectra are wide, which leads to mutual interference in samples containing mixtures of dyes. To assess a spectral separation method, a set of standard solutions containing single tracer and binary mixtures of dyes was prepared and measured using a spectrofluorometer. The fluorescence spectra were processed by software routines written for background subtraction and spectral separation. Pearson Type VII curves fitted well to the fluorescence spectra of the selected dyes and were used to calculate the contribution of each tracer in the mixture by an additive model. The difference between the calculated and the nominal values was smaller after spectral separation and dependent on the concentration ratio of the tracers. Mixtures that had one of the dyes in low concentration could not be detected by the traditional peak method but could be detected and quantified after spectral separation. The support of software routines can lead to higher productivity and improved data quality, and a spectral separation method should be a standard procedure for measuring dye mixtures.
A comparative analysis of various methods for the decomposition of broad bands into individual components has been carried out. It is shown that the most universal are the methods of modulation spectroscopy and direct differentiation of conventional spectral characteristics, which, unlike the widely used Alentsev-Fock method, are applicable to spectra of any type (luminescence, transmission, absorption, etc.). The features and capabilities of the direct differentiation method are used to identify the structure in the emission spectra and transmission of ZnSe single-crystal substrates.
PL
Przeprowadzono analizę porównawczą różnych metod dekompozycji szerokich pasm na poszczególne składniki. Pokazano, że najbardziej uniwersalne są metody spektroskopii modulacyjnej i bezpośrednie różnicowanie konwencjonalnych charakterystyk spektralnych, które w przeciwieństwie do powszechnie stosowanej metody Alentseva-Focka mają zastosowanie do widm dowolnego rodzaju (luminescencja, transmisja, absorpcja itp.). Cechy i możliwości bezpośredniej metody różnicowania są stosowane do identyfikacji struktury w widmach emisyjnych i transmisyjnych monokrystalicznych składników ZnSe .
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
W artykule przedstawiono sposób frakcjonowania popiołu lotnego z użyciem procesu flotacji oraz separacji magnetycznej jak również właściwości uzyskanych frakcji popiołu. Popiół ze spalania węgla brunatnego rozdzielono na 3 frakcje w basenie flotacyjnym a następnie każdą z frakcji poddano suszeniu oraz separacji magnetycznej za pomocą magnesu stałego umieszczonego ponad taśmociągiem. Górna warstwa cząstek uzyskanych po procesie flotacji składała się przede wszystkim z mikrosfer. W drugiej warstwie występowały kuliste lub owalne ziarna, niektóre zawierające drobne pory. Ziarna tej frakcji miały najmniejsze rozmiary. W dolnej warstwie dominowały nieregularne ziarna bogatsze w żelazo. Frakcje wydzielone za pomocą magnesu charakteryzowały się podwyższoną zawartością żelaza, nawet do ponad 40% Fe2O3 oraz większym rozmiarem ziaren w porównaniu do wyjściowego popiołu. Zawartość cząstek magnetycznych w poszczególnych frakcjach wynosiła: 2% dla górnej warstwy, około 4% dla warstwy środkowej oraz 15% dla warstwy dolnej.
EN
Article presents method of fly ash separation with the use of flotation followed by magnetic separation. Properties of so obtained fly ash fractions were also presented. Fly ash obtained from brown coal combustion was separated into three fractions in floatation pool. Next, each fraction was air dried and subjected to magnetic separation using permanent magnet placed over conveyer belt. Upper layer of particles obtained during flotation consisted mainly of cenospheres. Second layer was composed of round and oval particles, some of them containing fine pores. Particle size distribution of grains in second layer was the finest. Bottom layer contained mainly coarse irregular grains rich in iron. Fractions separated by magnetic separation were characterized by increased iron content, even up to 40% of Fe203 as well as coarser grain size comparing to raw fly ash. Magnetic particles contents in upper, middle and bottom layers were 2%, 4% and 15% respectively.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.