Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Refleksyjność w wychowaniu. Proces poznawania siebie

100%

Chrost M.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2017

|

tom 20

|

nr 2

131-144

PL

Refleksyjność jest cechą każdego człowieka, kompetencją umysłową, zdolnością człowieka do bycia dla siebie zarówno przedmiotem, jak również podmiotem poznania. Jest to rodzaj wewnętrznego dialogu, który przejawia się w konkretnych działaniach podejmowanych przez osobę. To skłonność do refleksji, zastanawiania się, rozważania, analizowania. Człowiek podejmując wysiłek myślenia nabywa zdolności do refleksyjności. Wydaje się, że współczesna edukacja kładzie punkt ciężkości na kształcenie, pomijając aspekty wychowania i samowychowania. A przecież bezrefleksyjne, schematyczne wychowanie niesie z sobą wiele zagrożeń. W procesie wychowania, trwającym przez całe życie człowieka, refleksyjność jest bardzo istotna i konieczna. W związku z tym przedmiotem badań podjętych w niniejszym tekście jest refleksyjność w kontekście procesu wychowania. Dlatego, w aspekcie teoretycznym, zostanie przedstawiona refleksyjność jako kategoria pedagogiczna. Następnie omówione zostaną podstawowe koncepcje refleksyjności przedstawione przez Johna Deweya, Jürgena Habermasa, Davida Kolba i Donalda Schöna. Ukazana będzie również refleksyjność w perspektywie procesu poznawania samego siebie. Tak ujmowana refleksyjność stanowi dla teorii pedagogicznej oraz edukacji istotny punkt odniesienia, bowiem dotyczy kluczowego problemu podmiotu i zachodzącego w nim procesu stawania się.

EN

Reflexivity is a characteristic of every human being, the mental competence and human ability to be both a subject and object of cognition. It is a kind of internal dialogue that manifests itself in the concrete actions undertaken by the person. It is prone to reflection, thinking about something, analysis. Man, when he makes the effort to think, acquires the ability to reflect. It seems that modern education puts the focus on education aside from aspects of upbringing and self-education and yet an unreflective, schematic education brings with it many risks. In the process of upbringing, which lasts throughout human life, reflection is very important and necessary. Consequently, the subject of research of this paper is reflection in the context of the process of education. Therefore, in the theoretical aspect, reflections will be presented as a pedagogical category. Then we will discuss the basic concepts of reflexivity presented by John Dewey, Jürgen Habermas, David Kolb and Donald Schön. It will also show reflexivity from the perspective of the process of self-knowledge. Such reflectivity is a crucial point for pedagogical theory and education as it deals with the key problem of the subject and the process of becoming involved in it.

2

Terapia przez twórczość plastyczną w procesie wspomagania i wspierania rozwoju dzieci z problemami internalizacyjnymi, czyli o tym, jak można pomóc dziecku być „tym samym”, ale nie „takim samym”?

80%

Krauze-Sikorska H.

Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce

|

2016

|

tom 11

|

nr 3(41)

13-30

PL

Czasami rzeczywistość zmusza dziecko do tłumienia naturalnej potrzeby, jaką jest wyrażanie siebie, kumulują się destruktywne siły mogące przejawiać się obojętnością, agresją, apatią, ucieczką od rzeczywistości. W artykule starałam się pokazać sposób, w jaki terapia przez twórczość plastyczną może pomóc dzieciom z problemami natury internalizacyjnej. Należy jednak zdawać sobie sprawę z tego, że na efektywność arteterapii składają się zarówno wiedza terapeuty dotycząca istoty problemów dziecka, jak i przemyślany proces arteterapii, wykorzystujący podstawy teoretyczne związane z wybraną orientacją psychoterapeutyczną (decydujące powinny być tu potrzeby, oczekiwania, możliwości, ale i ograniczenia klienta-dziecka), materiały wykorzystywane w tworzeniu, jak i czynniki natury organizacyjnej (przestrzeń, czas, cisza, swoboda ruchu, swoboda wyboru techniki i materiałów), pozwalające dziecku działać z poczuciem bezpieczeństwa, sprawstwa, autonomii. Tak jak we wszystkich interwencjach terapeuta powinien umieć zbudować bliską, opartą na autentyczności, empatii, syntonii i szacunku relację z dzieckiem. Nigdy nie powinna to być relacja, która prowadzi do emocjonalnego uzależnienia dziecka od terapeuty. Dzięki arteterapii wykorzystującej perspektywę interpretacyjną, magii twórczego działania i powstających wytworów dziecko z problemami internalizacyjnymi może przy pomocy terapeuty, ale też członków grupy terapeutycznej, na nowo odczytywać i „oswajać” świat, uczyć się siebie i innych, poszukiwać, odkrywać i stopniowo budować prawidłową strukturę Ja.

EN

Sometimes reality forces the child to lock up their inner life, to suppress natural urges such as self-expression because of the destructive powers that can manifest themselves when indifference, aggression, apathy and an escape from reality accumulate. In the article I try to show the manner in which art therapy can help children with problems of an internalizing nature. However, we should be aware that the effectiveness of art therapy consists of both the therapists knowledge about the essence of the child’s problems, and the considered process of art therapy utilizing the theoretical base associated with the selected psychotherapy orientation (the needs, expectations, capabilities but also the limitations of the customer – child should be critical here), the materials used in creation as well as organizational factors (space, time, silence, freedom of movement, freedom of choosing techniques and materials), allowing the child to act with a sense of safety, cause and autonomy. As with all interventions, the therapist should be able to build a close, empathic, attuned and respectful relationship with the child which is based on authenticity. It should never be a relationship that leads to the emotional dependence of the child on the therapist. Through art therapy that uses the interpretation perspective, magic of creativity and emerging creations, a child with internalizing problems can, with the help not only of a therapist but also members of the therapeutic group, re-read and “tame” the world, teach himself and others, seek, discover and gradually build a proper self-structure.

3

Między teologią a poezją. Przebaczenie u Mickiewicza

80%

Kuczera-Chachulska B.

|

2016

|

tom 1/37

223-232

PL

Szkic otwiera przywołanie refleksji Cz. Zgorzelskiego na temat problematyki religijnej w twórczości Mickiewicza, która zdominowana została przez kwestie sumienia. Najważniejsze utwory poety, ich zasadnicze wątki, połączone są ściśle z duchową drogą przemiany i wewnętrznego dojrzewania bohaterów. Taki motyw odnajdujemy zarówno w Panu Tadeuszu, jak i w Dziadów cz. III, a także liryce Mickiewicza. Najszerzej i najbardziej wyraźnie przedstawiony został problem winy, samorozpoznania i przebaczenia w Panu Tadeuszu (księga X: „Emigracja. Jacek”). Ta modelowa niemal sytuacja stanu wewnętrznego bohatera, dążącego do uwolnienia od dręczącej go winy, przeanalizowana została z uwzględnieniem kontekstu refleksji P. Ricoeura. Akt wybaczenia, przedstawiony przez największego polskiego romantyka, poprzedził wielkie sceny, dotyczące tego właśnie problemu w późniejszej literaturze polskiej.

EN

The article begins with the reflection of Cz. Zgorzelski on the religious issues in the works of Mickiewicz, which have been dominated with question of conscience. The most important works of the poet and their principal threads are strictly connected to the inner transformation and maturation of the characters. „Pan Tadeusz”, „Dziady cz. III” as well as the lyrical works of Mickiewicz include these problems. The issue of the guilt, self-discovery and forgiveness is most broadly and elaborately depicted in „Pan Tadeusz” (Volume X „Emigracja. Jacek”). This nearly exemplary situation of inner state of the character that is striving for deliverance from nagging guilt has been analyzed in context of the thoughts of P. Riceur. The act of forgiveness shown by the most important of Polish romantic poets, preceded the big scenes concerning this problem in the following Polish literature.

4

Профессиональное выгорание у менеджеров

51%

Ткач Т.

Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy

|

2016

|

tom 47

260-272

RU

Особенностью профессиональной деятельности человека в ХХІ веке стало то, что чело-век терпит не сколько от физических нагрузок, а, в большей мере, от психоэмоциональных. Особенно это касается людей, которые работают в системе «человек-человек», одним из представителей которых есть менеджер. Часто менеджер принимает не совсем рациональные решения. В процессе своей профессиональной деятельности менеджеру приходится делать конкретные выводы, сопоставлять. Но ожидания от принятых решений не всегда оправдыва-ются. Чрезмерные амбиции, ожидание поощрения труда, желание быстрого продвижения по карьерной лестнице возбуждают психоэмоциональную сферу человека. В результате, человек может преодолеть опасную черту, за которой наступает недостаток мотивации, удовольствия в работе, радости от достижений, одним словом, стресс, связанный с профессиональной деятельностью. Синдром, который развивается на фоне хронического стресса, ведет к истощению эмоционально-энергичных и личностных ресурсов работающего человека, провоцирует про-фессиональное выгорание. Профессиональное выгорание возникает в результате внутреннего накопления отрицательных эмоций без «разрядки» или «освобождения» от них.

PL

W artykule przedstawiono wyniki badań nad stresem. Rozważania naukowe rozszerzono o aspekt psychologiczny, co ma zainicjować rozumienie stresu jako kategorii psychologicznej. Zagadnienie to dotyczy w szczególności osób, które pracują w ramach systemu określanego jako „człowiek-człowiek”. Jednym z przedstawicieli tej grupy osób jest menedżer. Kierownik często podejmuje nie do końca racjonalne decyzje. W trakcie swojej pracy zawodowej menedżer zmuszony jest podejmować konkretne decyzje, wyciągać wnioski i przewidywać. Oczekiwania względem podjętych decyzji nie zawsze są jednak uzasadnione. Wypalenie zawodowe występuje powszechnie we współczesnych organizacjach, choć najczęściej nie jest rozpatrywane w miejscu pracy jako problem organizacyjny. W artykule opisano specyficzne uwarunkowania stresu zawo-dowego. Celem pracy było przeanalizowanie, w jaki sposób samokontrola, strategie radzenia sobie z wypaleniem zawodowym, stresem zawodowym i czynniki socjodemograficzne różnicują poziom samopoczucia psychofizycznego u realizujących działalność zawodową oraz co jest predyktorem samopoczucia psychofizycznego w tej grupie zawodowej.

EN

The article presents the results of the study on stress which has definitely expanded scientific research on the psychological aspect that began a stage of understanding of stress as a psychological category. This is especially true for people working in the system "man-man", among which are the Manager. Often the Manager will take reasonable decisions. In the course of their profes-sional activities the Manager has to make specific findings, to compare. But the expectations from the decisions made are not always met. Burnout usually occurs in modern organizations, although often not considered as a problem of organization. Specific determinants of occupational stress have been described. The aim of this work was to analyze how self-monitoring, strategies to combat professional burnout, job stress and the sociodemographic factors differentiate the level of psychophysical well-being of the officers of the professional activity and what is a predictor of psychophysical well-being in a professional band.