Multi-year research has proved that the level of losses caused by seed shedding can vary from 24 to 82 kg/ha (0.7 - 2.3 % of crops) on healthy plantations and even up to 450 kg/ha (12 % of the yield) on plantations with diseases and pests. The range of losses also depends on the variety, the chemical agents used to prevent the siliques from cracking, and on the weather conditions during the final period of the plants’ maturation. It has been shown that seed shedding increase always appeared after a rainfall, when silique moisture decreased significantly. During sunny weather, losses in seeds were very little, because the siliques had a great mechanical strength at that time.
PL
Przeprowadzone wieloletnie badania wykazały, że wielkość strat nasion powodowana samoosypywaniem może wynosić od 24 do 82 kg/ha (0,7 - 2,3 % plonu) na plantacjach zdrowych i nawet do 450 kg/ha (12 % plonu) na plantacjach porażonych chorobami i szkodnikami. Zakres występujących strat uzależniony jest również od odmian, stosowanych środków chemicznych zapobiegających pękaniu łuszczyn, a także od przebiegu pogody w końcowej fazie dojrzewania roślin. Wykazano, że wzrost samoosypywania nasion występuje zawsze po opadach deszczu i następującym po nim wyraźnym spadku wilgotności łuszczyn. W czasie trwania słonecznej pogody straty nasion występują jedynie w ilościach śladowych bowiem łuszczymy charakteryzują się wtedy znaczną wytrzymałością mechaniczną.
In the study the author presents the problem of winter rape silique cracking and seed shedding. In a three-year experiment (1992 - 1994), using two winter rape varieties - Ceres and Bolko, an assessment was made of the effect of four chemical preparations (Spodnam DC, Reglone, urea, starch) on the resistance of siliques to cracking. This unfavourable feature of rape can be either enhanced or weakened through the application of suitable preparations. An improvement in the resistance of siliques to cracking was observed after the application of Spodnam DC and urea (as additional nitrogen fertilization in the form of sprinkling with 10 % water solution). Desiccation of plants with Reglone had a negative effect on the strength properties of siliques, lowering their resistance to cracking. In comparison to the control, the effect of starch on the strength properties of siliques was statistically insignificant.
PL
W pracy niniejszej przedstawiono problem pękania łuszczyn i osypywania nasion rzepaku ozimego. W trzyletnim doświadczeniu (1992 - 1994) na dwóch odmianach - Ceres i Bolko, oceniano wpływ czterech preparatów chemicznych (Spodnam DC, Reglone, mocznik, skrobia) na odporność łuszczyn na pękanie. Tę niekorzystną cechę rzepaku można wzmocnić lub osłabić przez zastosowanie odpowiednich preparatów. Stwierdzono poprawę odporności łuszczyn po zastosowaniu preparatu Spodnam DC oraz mocznika (jako dodatkowego nawożenia azotowego w postaci oprysku 10 % roztworem wodnym). Desykacja roślin rzepaku preparatem Reglone wpłynęła ujemnie na cechy wytrzymałościowe łuszczyn, obniżając ich odporność na pękanie. W porównaniu do kombinacji kontrolnej wpływ skrobi był statystycznie nieistotny na badane cechy wytrzymałościowe łuszczyn.
W pracy badaniami objęto odmiany trzech gatunków łubinów uprawianych w Polsce (białego, wąskolistnego i żółtego). Ze strąków każdej odmiany wypreparowano warstwę sklerenchymy (w głównej mierze odpowiedzialnej za pękanie) i zmierzono jej grubość. Dla odmian łubiny wąskolistnego, pomiary grubości sklerenchymy porównano z osypywaniem się nasion, które było oceniane w warunkach polowych. Największą grubością sklerenchymy charakteryzowały się strąki łubinu żółtego, najmniejszą zaś łubinu białego. Odmiany łubinu wąskolistnego o najgrubszej warstwie włókien sklerenchymy charakteryzowały się jednocześnie największym procentem sam o osypanych nasion w warunkach polowych.
EN
In this work three kinds of lupine raised in Poland (white, blue and yellow) were examined. The sclerenhyma layer, which is most responsible for lupine pods opening, was prepared out of the pods of every kind of lupine pods and carefully measured. In case of blue lupine the sclerenhyma layer thickness was compared with seed strewing, what was evaluated in the field. The yellow lupine pods had the thickest sclerenhyma layer, whereas the white lupine pods had the thinnest one. The blue lupine varieties of the thickest sclerenhyma layer had the highest ratio of self excreted seeds in the field conditions.
Badania zmierzające do określenia przyczyn pękania strąków i osypywania nasion wykazały, że w głównej mierze odpowiedzialne są za to cechy fizyczne wynikające z budowy anatomicznej owoców. W pracy poszukiwano zależności pomiędzy osypywaniem nasion w polu, a parametrami fizycznymi strąków. Badano wytrzymałość szwów, grubość sklerenchymy i cechy morfologiczne (współczynnik kształtu). Badania prowadzono na odmianach łubinu wąskolistnego, którego owoce są najbardziej podatne na pękanie i osypywanie nasion.
EN
The experiments aiming to describe the conditions determining cracking of lupine pods and seed shedding showed that their physical properties were the main factor responsible for the process. It results from the anatomical structure of the fruits. In this paper we were looking for the correlation between seed shading the field conditions and the physical features of pods. We examined the resistance of raphs, selerenhyma layer thickness and selected morphological features (form factor). The experiments were conducted on blue lupine varieties that has the most susceptible for cracking.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.