Artykuł opisuje zmianę w prawie polskim podstawowej przesłanki odpowiedzialności sprzedawcy za rzecz sprzedaną. Początkowo, zgodnie z kontynentalną tradycją, opierała się ona na pojęciu wady rzeczy, a następnie, w nawiązaniu do anglosaskiej doktryny breach of contract, została zastąpiona pojęciem niewątpliwie szerszym (nieograniczonym bardzo przedmiotowym ujęciem wady) – niezgodności rzeczy z umową. Na przykładach różnych rodzajów typowych sytuacji, w których rzecz sprzedana nie odpowiada właściwościom, jakie powinny ją cechować, przeanalizowano różnice w zakresie ochrony przy każdej z przesłanek. Niemniej rozwój polskiej doktryny rękojmi i orzecznictwa w jej sprawach sprawił, że rozumienie wady było znacznie szersze niż tradycyjnie. W takiej sytuacji ochrona kupującego często była realizowana w stosunkowo zbliżony sposób do tej, którą gwarantuje system oparty na niezgodności rzeczy z umową jako przesłance odpowiedzialności sprzedawcy.
EN
The article describes the change of the basic premise of the seller’s liability for the goods sold in Polish law. Initially, according to the Continental tradition, it was based on the concept of defect of goods, and subsequently, with reference to the Anglo-Saxon doctrine of breach of contract, was replaced with undeniably broader notion (unlimited by a very subject-oriented understanding of the defect) – non-conformity with the contract. On examples of typical kinds of situations, in which goods sold are not characterised by the features, the differences in the scope of protection within every premise are analysed. However, the development of the Polish scholarship on the warranty, as well as of the jurisprudence on cases regarding it, broadened the traditional understanding of the concept of the defect. Then, the protection of the buyer was realised often similarly to the way it is guaranteed in a system based on the non-conformity with the contract as a premise of seller’s liability.
The decision of the Voivodeship Administrative Court in Białystok concerns the rules for handling the documentation of court cases, which, after a certain period of time, the court archive no longer has to be kept by the court. If such documentation does not have the status of archival material, it is allocated to waste paper (i.e. to be destroyed). The problem which the ruling concerns is the question of whether the files of court cases to be destroyed can be handled differently, in particular whether they can be sold to one of the parties to the court proceedings. The authors consider the above issue through the prism of binding regulations in the field of archival law.
PL
Postanowienie dotyczy zasad postępowania z aktami spraw sądowych, których po upływie pewnego czasu archiwum sądu nie musi dłużej przechowywać. Jeśli dokumentacja tego typu nie ma statusu materiału archiwalnego, jest przeznaczana na makulaturę (tzn. do zniszczenia). Problem, którego dotyczy postanowienie, sprowadza się do pytania, czy z aktami przeznaczonymi do utylizacji można postąpić inaczej, w szczególności sprzedać je jednej ze stron postępowania. Autorzy glosy rozważają powyższe zagadnienie przez pryzmat obowiązujących przepisów z zakresu prawa archiwalnego.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.