Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  rozwoj pedow
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
W pracy określono skład pożywki umożliwiającej otrzymywanie pędów przybyszowych borówki drzewiastej (Vaccinium arboreum MARSH) w kulturach in vitro. Liście pochodzące z intensywnie rosnących kultur pędowych umieszczono na zmodyfikowanej pożywce ZB. Zamieranie eksplantatów liściowych było wyraźnie częstsze na pożywkach z dodatkiem 2,4-D (0,1 mg∙dm-3) niż IAA (2 mg∙dm-3), zaś ich kalusowanie - w obecności TDZ (0,2 mg∙dm-3) niż 2iP (10 mg∙dm-3). Istotnie więcej liści wytworzyło pędy przybyszowe w obecności 2iP niż TDZ. Proliferacja pędów przybyszowych była jednak najsilniejsza na pożywce zawierającej TDZ i IAA. W efekcie wydajność pożywek 2iP+IAA i TDZ+IAA była zbliżona. Z reguły pędy przybyszowe powstawały na pożywce 2iP+IAA drogą organogenezy bezpośredniej, zaś na pozostałych pożywkach (TDZ+IAA, 2iP+2,4-D) - za pośrednictwem kalusa. Na pożywce TDZ+2,4-D organogeneza była całkowicie zahamowana. Zamieranie liści było wyraźnie rzadsze, zaś ich kalusowanie częstsze na pożywkach z dodatkiem sacharozy (30 g∙dm-3) i glukozy (15,8 g∙dm-3) w porównaniu do pożywek zawierających fruktozę, galaktozę lub sacharozę w stężeniu 15,8 g∙dm-3. Wzrost kalusa był najsilniejszy w obecności galaktozy. Wydajność powstawania pędów przybyszowych była nieznacznie większa na pożywkach z dodatkiem sacharozy w porównaniu do pozostałych. Klony użyte w doświadczeniach różniły się pod względem reakcji na testowane pożywki, co wskazuje na konieczność optymalizacji warunków regeneracji pędów przybyszowych dla każdego klonu osobno.
EN
The aim of study was elaboration of medium composition to obtain adventitious shoots in in vitro cultures of sparkleberry (Vaccinium arboreum MARSH). The leaves taken from intensively growing cultures were placed on modified ZB medium. The explants died more often on media supplemented with 2,4-D (0.1 mg∙dm-3) than IAA (2 mg∙dm-3), whereas callused more frequently at the presence of TDZ (0.2 mg∙dm-3) than 2iP (10 mg∙dm-3). Significantly more leaves developed adventitious shoots at the presence of 2iP than TDZ. However, proliferation of shoots was most intensive on the medium contained TDZ and IAA. As a result the efficiency of both 2iP+IAA and TDZ+IAA media was similar. Generally, the adventitious shoots developed directly from leaves on 2iP+IAA medium whereas on TDZ+IAA and 2iP+2,4-D media - indirectly (from callus). The organogenesis was completely suppressed on the TDZ+2,4-D medium. The dying of explants was distinctly more rare, and callusing more often on media supplemented with sucrose (30 g∙dm-3) or glucose (15.8 g∙dm-3) while compared to the other media (containing fructose, galactose or sucrose, all at 15.8 g∙dm-3). The growth of callus was most intensive on medium with galactose (15.8 g∙dm-3). The efficiency of adventitious shoots’ development was slightly higher at the presence of sucrose than at the presence of other saccharides. The clones used in experiments differed as regards their reaction to the tested media. It points at the necessity of optimalisation of culture conditions for each clone, separately.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.