Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Tempo wzrostu rozpiora z jeziora Dabie w roku 1992

100%

Szypula J.

|

1994

|

tom 21

61-71

2

Reproduction and fecundity of blue bream Abramis ballerus L.,1758 in Miedzyodrze

100%

Kompowski A. , Blaszczyk P.

Acta Ichthyologica et Piscatoria

|

1997

|

tom 27

|

nr 2

57-77

EN

The age and length distribution of the blue bream spawning population of Międzyodrze-the wetland area in the lower part of the river Odra-was examined in the years 1992-1996. The length and age of sexual maturity was determined, the relative gonads size of mature fish in autumn and spring seasons as well as relationship between fecundity and weight or length of females was assessed.

PL

Stado tarłowe rozpiórów złowionych w latach 1992-1996 składało się z dużych, starych osobników; dominowały ryby o długości 29-34 cm SL należące do VII-XII grup wieku (Tab. 2). Wśród osobników młodocianych w latach 1993-1996 przeważały ryby silnego pokolenia urodzonego w 1991 r. Zależność masa-długość wyrazić można w postaci równań potęgowych: W1 = 0.0113l ,3.0812; r = 0,9940 oraz W2 – 0.0141 l 2.9802 ; r = 0,9901, gdzie: W1 = masa całkowita; W2 = masa bez wnętrzności, l = długość ciała SL (Fig. 1). Najwyższe wartości współczynników kondycji obserwowano jesienią, najniższe - wiosną po tarle, przy czym w tych samych okresach samce na ogół charakteryzowały się lepszą kondycją niż samice (Tab. 3). Dojrzałość płciową rozpióry z Międzyodrza osiągają przeciętnie przy długości 20,5 cm - co odpowiada wiekowi 3-4 lat (Fig. 2). W okresie bezpośrednio poprzedzającym tarło jajniki stanowiły 17.0-30.8% masy ciała samic (bez wnętrzności), masa jąder nigdy nie przekroczyła 2,75% masy ciała samców (bez wnętrzności) (Tab. 5). Płodność absolutna badanych rozpiórów zawarta była w granicach 7743-112936 jaj, średnio 52912 ± 22331, u samic o długości (SL) 25,0-34,5 cm. Zwiększanie się płodności absolutnej wraz z długością i masą samic można przedstawić w postaci równania potęgowego oraz w postaci równania prostej. W obu przypadkach zależność jest istotna statystycznie (Fig. 3-5). Płodność względna badanych rozpiórów zmieniała się w granicach 36,9-162,2 jaj przypadających na 1 g masy całkowitej ciała samicy i jest skorelowana dodatnio z długością i masą badanych samic. Zależność płodności absolutnej od długości i od masy ciała jest u rozpiórów z Międzyodrza bardzo zbliżona do odpowiednich zależności u rozpiórów z Zalewu Szczecińskiego i jeziora Dąbie.

3

Developmental stages of protozoans Trichodina kupermani Arthur et Lom, 1984 [Ciliophora, Peritrichia] parasites of blue bream, Abramis ballerus [L.]

80%

Wierzbicka J.

|

nr 1

43-47

EN

Studied specimens of the blue bream, Abramis ballerus (L.) originated from Dąbie Lake-a component of the Odra River estuary (northwestern Poland). The gills of the host fish yielded a number of adult specimens and different developmental stages of Trichodina kupermani Arthur et Lom, 1984. Among the developmental stages there were post-cleavage and post-conjugation individuals. There were distinct morphological differences observed between these two developmental forms. They both differed also form the adult specimens.

PL

Badane rozpióry pochodziły z jeziora Dąbie położonego w pobliżu Szczecina i mającego połączenie z ujściowym odcinkiem rzeki Odry. Na skrzełach tego żywiciela znaleziono osobniki dorosłe i różne stadia rozwojowe Trichodina kupermani. Były to formy potomne po podziale i po procesie koniugacji. Stadia po podziale wykazywały wyraźne różnice morfologiczne w porównaniu do form po koniugacji. Różniły się one także od osobników całkowicie dorosłych. Występowanie makrokoniugantów w analizowanym materiale świadczy o rozmnażaniu płciowym T. kupermani, rzadko notowanym u przedstawicieli rodziny Trichodinidae.

4

Cilites [Ciliophora] parasitic on the gills of the blue brea , Abramis ballerus [L.] from Dabie lake [Polska]

80%

Wierzbicka J.

Acta Ichthyologica et Piscatoria

|

1997

|

tom 27

|

nr 2

135-144

EN

Parasite fauna of the ciliates inhabiting the gills of the blue bream from Dąbie Lake connected with the Odra River estuary, consisted of 5 species, namely: Chilodonella hexasticha, Ch. piscicola, Capriniana piscium, Ichthyophthirius multifiliis, Trichodina kupermani. These parasites were recorded for the first time on the blue bream in Poland. T. kupermani is a new species for the Polish fauna, while the blue bream is a new host for C. piscium. The seasonal dynamics of the infection of the fishes with T. kupermani was studied and the detailed measurements of this species are provided.

PL

Fauna pasożytnicza orzęsków na skrzelach rozpióra z jeziora Dąbie, mającego bezpośrednie połączenie z ujściowym odcinkiem rzeki Odry, obejmowała pięć gatunków. Były to: Chilodonella hexasticha (Kiernik, 1909), Ch. piscicola (Zacharias, 1894), Capriniana piscium (Bütschli, 1889), Ichthyophthirius multifiliis Fouquet, 1876 i Trichodina kupermani Arthur, Lom, 1984. Pasożyty te stwierdzono po raz pierwszy u rozpióra na terenie Polski. Pierwotniaki T. kupermani są nowym gatunkiem dla fauny Polski, natomiast roz- piór jest nowym żywicielem C. piscium. Najczęściej i najliczniej występującymi pasożytami okazały się jedynie orzęski Trichodina kupermani. Średnia ekstensywność zarażenia rozpióra tym gatunkiem wynosiła 43,7%, a intensywność wahała się od pojedynczych do masowo występujących osobników. Orzęski te wykazywały sezonową dynamikę zarażenia ryb; najwyższą ekstensywność i intensywność zarażenia obserwowano w okresie od maja do sierpnia. Na sezonowość zarażenia T. kupermani nie miała wpływu wielkość badanych rozpiórów.

5

Leszcz

80%

Raczynski M. , Kiriaka B.

|

2000

|

nr 1

25-26

6

A comparison of accuracy and extrapolation range of the von Bertalanffy equation and the modified power function

70%

Szypula J.

Acta Ichthyologica et Piscatoria

|

1995

|

tom 25

|

nr 2

29-44

EN

e paper presents results of a comparative analysis of two mathematical models of fish length growth: the von Bertalanffy equation and the modified power function. The accuracy of mathematical modelling of empirical data and a potential for extrapolation of theoretical growth range beyond the empirical data are compared. The data on accuracy and extrapolation potential, obtained with the two models tested and averaged for a species, were subject to the Student′s t test. Additionally, an attempt was made to determine a relationship between accuracy and extrapolation potential of each model; linear regression was used to describe the relationship. The generalised (ignoring between-specific differences) description of the relationship involved exponential, logarithmic, and power regressions in addition to linear regression.

PL

W niniejszej pracy przedstawiono porównanie dokładności dwóch wybranych matematycznych modeli wzrostu długości — równania von Bertalanffy'ego i zmodyfikowanej funkcji potęgowej. Następnym spośród badanych zagadnień było określenie zakresu ekstrapolacji wspomnianych modeli wzrostu (z dopuszczalną 5% tolerancją względem danych empirycznych) oraz — w końcowym etapie pracy — ustalenie charakteru zależności pomiędzy dokładnością modelu a zakresem ekstrapolacji. Przedmiotem badań było tempo wzrostu długości (według danych różnych autorów) 10 gatunków ryb: rozpióra, leszcza, płoci, wzdręgi, szczupaka, okonia, sandacza, sielawy, śledzia i dorsza; w odniesieniu do każdego gatunku przeanalizowano od 21 do 30 przypadków. Uzyskane wyniki wskazują, że przeciętna dokładność analizowanych modeli nieznacznie przekracza 0,5 cm (jest to wartość średniej różnicy wyników empirycznych i obliczonych z modelu), natomiast zakres ekstrapolacji wynosi około 2 lat. Zarówno w odniesieniu do poszczególnych przypadków, jak i do średnich wartości ustalonych dla badanych gatunków ryb odnotowano bardzo duże rozproszenie uzyskanych wyników. Zależności pomiędzy dokładnością modelu a wielkością zakresu ekstrapolacji, określane dla poszczególnych gatunków metodą regresji prostoliniowej, miały we wszystkich badanych przypadkach charakter zależności odwrotnych (ujemne wartości współczynników regresji i współczynników korelacji). Przy podjęciu próby bardziej ogólnego określenia wspomnianych zależności, bez uwzględniania różnic gatunkowych, zastosowano dodatkowo regresję wykładniczą (y= a.ehx), logarytmiczną (y= a+b.ln x) i potęgową (y= a.xlb). Okazało się, że regresje krzywoliniowe (szczególnie regresja logarytmiczna) pozwalają na nieco ściślejsze skorelowanie badanych wielkości niż regresja prostoliniowa.