Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

„U nas adin prokuror czestnyj czeławiek, a i on - prawdu skazat’ - swinia” - „rossica” w felietonistyce Stanisława Michalkiewicza

100%

Dzienisiewicz D.

|

nr 7

35-52

PL

The article aims at presenting and analyzing rossica (linguistic and culturalborrowings from Russian) retrieved from the texts written by Stanisław Michalkiewicz. Stanisław Michalkiewicz is a conservative-liberal author and a former politician. Along with borrowings from Latin and French, Michalkiewicz, known for his command of Russian, incorporates various Russian and Soviet linguistic and cultural elements in his writings. Rossica come in the form of lexical and textual borrowings, e.g. quotations from politicians, literary works, popular songs and jokes. One can also distinguish indirect sources of rossica, such as quotations from Polish literary works referring to Russian reality. Moreover, Michalkiewicz creates original derivates of Russian borrowings and modifies the forms of dative case of Polish personal names according to the Russian masculine noun declension paradigm.

2

O jednym ze sposobów bytowania rossików w języku i kulturze polskiej

100%

Sarnowski M.

|

tom Tom 1 Nr XIV

487-496

EN

In the article the author presents rossica (Russicisms and Sovieticisms) in the function of political invective in the three periods of the history of Polish political communication (1919-1939, 1945-1989, 1989-today).

3

„Rossicum” – ewolucja pojęcia w nauce rosyjskiej od XIX do XXI wieku

89%

Troyak I.

|

2015

|

nr 9

31-40

EN

The article analyses the meaning attributed to the term “Rossica” in Russian bibliography and book science, from the moment of its coining in the 19th c. until today. The reconstruction of the changes in its understanding was performed on the basis of the review of the acquisition rules adopted in the “Rossica” collections of the two largest libraries in Russia: the Russian National Library in St. Petersburg and the Russian State Library in Moscow. The term “Rossica” appeared in Russian bibliographical works during the second half of the 19th c. After in 1850, a special collection bearing that name was instituted at the Imperial Public Library in St. Petersburg. The “Rossica” collection was supposed to accumulate writings related to Russia, published in foreign languages, both outside of and within Russia. Since the eighteen-sixties, the originals or copies of materials designated as “Rossica”, were regularly gathered at the Rumiantsev Museum in Moscow, thelibrary that later on, formed the core of the Russian State Library. But, writings in foreign languages published within the Russian state borders, were not included into the “Rossica” collection of the Russian State Library. After the October Revolution of 1917, the term “Rossica” was predominantly used with respect to publications stemming from the pre-Soviet times. A similar term, “Sovietica” appeared in use, which denoted foreign materials related to the new state. Nevertheless, the criteria of selection in both libraries in question did not change. In 1995, as a result of the “All-Russian Conference concerning the ≪Rossica ≫ Issue”, a recommendation was published, according to which the “Rossica” were to be considered identical with “exteriorica”. This meant that from then on the term “Rossica” encompassed publications related to Russia but printed outside the country. Nevertheless, “rossica” remains one of the most ambiguous concepts used in Russian library science. This is caused by the fact that Russian bibliographical terminology, due to insuffi cient number of scientifi c publications dealing with it, still remains underdeveloped.

PL

W artykule dokonano analizy znaczeń jakie nadawano pojęciu „rossica” w rosyjskiej bibliografii i nauce o książce od chwili jego pojawienia się w XIX w. do dnia dzisiejszego. Rekonstrukcja funkcjonowania danego terminu była możliwa dzięki analizie zasad gromadzenia zbiorów kolekcji „rossica”, jakimi kierowano się w dwóch największych bibliotekach kraju – Rosyjskiej Bibliotece Narodowej i Rosyjskiej Bibliotece Państwowej. Termin „rossica” pojawił się w rosyjskich pracach bibliograficznych w drugiej połowie XIX wieku w związku z powstaniem w Cesarskiej Bibliotece Publicznej w 1850 r. oddziału o tej samej nazwie, w którym gromadzono utwory dotyczące Rosji opublikowane w obcych językach zarówno w samej Rosji, jak i poza jej granicami. Od lat sześćdziesiątych XIX wieku oryginały oraz kopie materiałów uznanych za „rossica” zaczęły regularnie wpływać do Muzeum im. Rumiancowa, którego księgozbiór stał się później podwalinami Rosyjskiej Biblioteki Państwowej. Jednak utwory w językach obcych, które opublikowano na terytorium Rosji, nie były przedmiotem gromadzenia kolekcji „rossicow” w Rosyjskiej Bibliotece Państwowej. Po rewolucji październikowej i utworzeniu ZSRR termin „rossica” zaczął być stosowany przeważnie w stosunku do okresu przedrewolucyjnego. W tych czasach pojawiło się pojęcie „sovietica”, oznaczające materiały zagraniczne odnoszące się do nowego państwa. Jednak kryteria doboru gromadzonych materiałów w obu bibliotekach w istocie pozostały niezmienione. W wyniku postanowień „Wszechrosyjskiej narady dotyczącej problematyki rossicow” z 1995 r. wydano rekomendację, w myśl której „rossica” utożsamiono z „exterioricami”, tj. od tego momentu zaliczano do nich druki wydane poza granicami Rosji, ale w jakiś sposób z nią związane. Mimo to „rossica”, tak jak poprzednio, pozostały jednym z najbardziej niejednoznacznych pojęć stosowanych w rosyjskim bibliotekoznawstwie. Wynika to z faktu, iż aparat terminologiczny w tym zakresie, na skutek małej liczby publikacji naukowych, jest wciąż niedopracowany.

4

Rossica w listach Jarosława Iwaszkiewicza do żony z lat 1922–1926

88%

Bielniak N.

|

2019

|

tom Tom 4 Nr XXIV

103-114

EN

This article describes parts of extensive correspondence between Jaroslaw Iwaszkiewicz and his wife, Anna, exchanged from 1922 to 1926. The letters present the initial period of their marriage and log Iwaszkiewicz’s musical, literary and philosophical interests inspired by Russian culture (S. Prokofiev, A. Scriabin, N. Nabokov, I. Stravinsky, F. Dostoyevsky, A. Pushkin, I. Turgenev, N. Berdyaev and others) and connections with Russian émigrés, whom the poet met in both Warsaw (e.g. A. Wertynsky) and Paris (e.g. N. Nabokov). There are also memoirs concerning acquaintances made in Elizavetgrad and Kiev.