Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

2 Acta Ornithologica

2 2016

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: ring recovery

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Partial migration in a Central European raptor species: an analysis of ring re-encounter data of Common Kestrels Falco tinnunculus

100%

Holte D. , Koppen U. , Schmitz-Ornes A.

Acta Ornithologica

2016

tom 51

nr 1

In partially migratory bird species, some individuals of a population migrate while others stay in the breeding area. Although Common Kestrels Falco tinnunculus are defined as partial migrants, their migratory strategies are still not well described. We investigated ringing and re-encounter data of Kestrels marked as nestlings between 1924 and 2011 in Germany. We defined four populations corresponding to the natural regions of Germany. Although both migratory and resident individuals were found independently of sex or age class at the time of recovery, in general, females and juveniles travelled larger distances than males and adults, respectively. We illustrated the initiation of migratory movements in contrast to dispersal by combining distances and directions in two levels (< 100 km and ≥ 100 km), showing that migration is initiated mostly in September/October, while in August movements seem to mostly reflect dispersal. The NAO Index as well as age class, region and re-encounter period (1950-1970,1971-1990 or > 1990 as indicator of responses to climate change) of birds in autumn and winter were integrated into Generalized Linear Models. We found that in autumn and winter a tendency to migrate is primarily shown by juveniles and it was significantly higher in years before 1971 than in recent decades. In addition, a higher NAO Index in summer is linked with decreased proportion of birds re-encountered far (> 100 km) from their natal sites in winter, whereas a higher NAO Index in autumn is linked with increased proportion of high-distance re-encounters (> 100 km).

Gatunki częściowo wędrowne to takie, u których w obrębie tej samej populacji część osobników podejmuje migracje, a inne pozostają na terenach swoich lęgowisk. Pustułki gniazdujące na terenie północnej Europy są wędrowne, natomiast ptaki z południa i zachodu kontynentu są przeważnie osiadłe. Populacje z Europy Środkowej opisywane są jako częściowo wędrowne, ale ich strategie migracyjne nie są dobrze poznane. W pracy opisano strategie wędrówkowe pustułek, osobno analizując samce i samice oraz osobniki młode i starsze, przedstawiono kierunki wędrówek, a także związek krótko- i długoterminowych warunków pogodowych z zachowaniami migracyjnymi. Badania prowadzono na podstawie analiz wiadomości powrotnych uzyskanych dla pustułek zaobrączkowanych jako pisklęta (lub młode ptaki tuż po wylocie z gniazda) w Niemczech w latach 1924-2011. W analizach za ptaki osiadłe uznawano te, które stwierdzono do 100 km od miejsca zaobrączkowania. Analizy prowadzono dla trzech przedziałów czasowych: 1950-1970, 1971-1990 i 1991-2011, uwzględniając także indeks oscylacji północnoatlantyckiej (NAO) w okresie lata, jesieni i zimy. Wyższy indeks NAO w okresie lata wskazuje w Europie Północnej, Zachodniej oraz w części Środkowej na pogodę cieplejszą i suchszą, zaś zimą — cieplejszą z większą ilością opadów. Analizy prowadzono dla czterech populacji odpowiadających regionom geograficznym Niemiec (Fig. 1, Tab. 1). Dla dwóch z tych terenów stwierdzono różnice w strategiach wędrówek pomiędzy płciami, zaś dla jednego — różnice dla wyróżnianych dwóch klas wieku (Fig. 2). Generalnie uzyskane wyniki wskazują, że samice oraz osobniki młode przemieszczały się na dalsze odległości niż samce i osobniki dorosłe (Fig. 3). Porównując kierunki oraz odległości (< 100 km i ≥ 100 km), na jakie przemieszczały się ptaki, starano się odróżnić właściwe wędrówki od dyspersji polęgowej. Stwierdzono, że w sierpniu przemieszczenia dotyczą głownie dyspersji polęgowej, natomiast właściwe wędrówki zaczynają się we wrześniu-październiku, a ptaki lecą w kierunku południowo-zachodnim (Fig. 4, 5, Apendyks 1). Analizy osiadłości ptaków przeprowadzono osobno dla ptaków stwierdzanych jesienią i zimą w okolicach swoich lęgowisk. Jesienią osiadłość ptaków związana była z wiekiem, wyróżnianym przedziałem czasowym oraz indeksem NAO dla lata (Tab. 2, 4, Fig. 6). Natomiast dla danych z wiadomości powrotnych uzyskanych zimą, prócz wymieniowych wcześniej czynników, znaczenie zyskiwały także indeksy NAO dla jesieni i zimy (Tab. 3, 5, Fig. 7). Stwierdzono, że zarówno jesienią jak i zimą, większą tendencję do wędrówek wykazywały osobniki młode. Prawdopodobieństwo, że osobniki będą podejmowały wędrówkę było znacząco wyższe przed 1970 niż w ostatnich dekadach (Fig. 6, 7). Natomiast rozpatrywane tereny/ populacje nie wpływały na uzyskiwane wyniki (Apendyks 2, 3). Wyniki pracy wskazują, że pustułka jest faktycznie gatunkiem częściowo wędrownym, jednak w ostatnich latach nasila się u tego gatunku tendencja do osiadłości.

Analysis of ring recoveries of European Turtle Doves Streptopelia turtur - flyways, migration timing and origin areas of hunted birds

80%

Marx M. , Korner-Nievergelt F. , Quillfeldt P.

Acta Ornithologica

2016

tom 51

nr 1

Knowledge about flyways, breeding and overwintering sites is important for conservation efforts, but little is known about migration patterns and population connectivity of declining European Turtle Doves Streptopelia turtur. EURING ring-recovery data were used to estimate directions and proportional usage of flyways. The timing of migration was compared along these routes and breeding origins of shot individuals were determined. Ring recoveries of Czech, Hungarian, British, German and French birds suggested three main flyways with westerly, central and easterly directions. The proportional usage was estimated by multinomial mark-recovery models. Major parts of French (62%), German (92%) and British (94%) Turtle Doves followed a western flyway. Czech birds used the central route (56%) and 55% of Hungarian birds followed the eastern flyway. Thus, a migratory divide between the Czech Republic and Germany could be suggested. The timing of migration showed a similar latitudinal pattern of migration along all flyways. Birds were at the breeding grounds in June and July and from September to April in their southernmost distribution ranges. Outward migration started in August. Return migration was still evident in May. The majority of reported hunted doves were from the 1960s and 1970s. High hunting numbers were present in September, April and May. France and Spain mainly shot birds from the UK and France. In Italy predominantly Italian birds were shot. Doves shot in Greece mostly came from the Czech Republic. Given the decreasing population numbers, large ringing numbers seem unlikely in the future. Thus, low recovery numbers in recent decades parallel both, the population decrease and a lower ringing activity.

Dokładna znajomość tras przelotów, lęgowisk oraz miejsc zimowania jest ważna dla podejmowania skutecznych działań ochronnych. W przypadku turkawki — dalekodystansowego migranta, którego liczebność w Europie dość drastycznie spadła w ostatnich dekadach — dane dotyczące tras przelotów są nieliczne. W pracy wykorzystano dane zbierane przez krajowe centrale obrączkowania i dostępne poprzez bazę EURING. Główny materiał do analiz stanowiło 897 wiadomości powrotnych (Fig. 1), których liczbę zawężano w przypadku analiz głównych kierunków wędrówek, terminów migracji, a także pochodzenia ptaków zastrzelonych przez myśliwych w poszczególnych krajach europejskich (Tab. 1, 2). Z analiz wyłączono ptaki, których miejsce zaobrączkowania lub odczytania obrączki znajdowało się poza Europą (Apendyks 1, 2). W analizach, jeśli było to możliwe, uwzględniano dane o całkowitej liczbie zaobrączkowanych turkawek w danym kraju. Większość analiz przeprowadzono dla pięciu krajów o największej liczbie wiadomości powrotnych — Republiki Czeskiej, Francji, Niemiec, Węgier oraz Wielkiej Brytanii (Tab. 2, 3). Oszacowano także proporcje wykorzystania poszczególnych głównych tras wędrówek przez ptaki gniazdujące (zaobrączkowane) w poszczególnych krajach. Analiza wykazała trzy główne kierunki migracji: zachodni, wschodni oraz centralny (Fig. 2). Znacząca większość turkawek z Francji (62%), Niemiec (92%) oraz Wielkiej Brytanii (94%) leciała na zimowiska zachodnim szlakiem. Część ptaków z Czech (56%) wykorzystywała szlak centralny, a 55% ptaków węgierskich — szlak wschodni. Pozostałe ptaki leciały szlakiem centralnym lub wschodnim, a tylko nieliczne szlakiem zachodnim (Tab. 4, 5). Można więc zakładać istnienie u tego gatunku działu wędrówkowego (ang. migratory divide) znajdującego się na terenach pomiędzy Czechami i Niemcami. Zaskakujące było stwierdzenie, że blisko 30% ptaków francuskich leciało szlakiem centralnym (Tab. 4). Obliczono także prawdopodobieństwo uzyskania wiadomości powrotnej w zależności od wybieranego przez ptaki szlaku przelotu — najwyższe było dla szlaku zachodniego (1.4%), zaś najniższe — dla centralnego (0.6%). Termin wędrówek był podobny wzdłuż wszystkich tras przelotów. Ptaki były obserwowane na lęgowiskach w czerwcu i lipcu, a od września do kwietnia na najbardziej na południe położonych terenach w obrębie zasięgu występowania (Fig. 3). Wędrówka jesienna rozpoczynała się w sierpniu, a powroty na lęgowiska można było zaobserwować jeszcze w maju. Większość danych o obrączkowanych ptakach pochodzących od osobników zastrzelonych przez myśliwych dotyczyła ptaków zaobrączkowanych w Wielkiej Brytanii, Włoszech i Francji (Fig. 4, Apendyks 3). Duża liczba wiadomości powrotnych uzyskanych od myśliwych pochodziła z sierpnia i września. Znacząca liczba ptaków została zastrzelona także podczas wędrówki wiosennej, szczególnie we Francji i w Grecji (Fig. 4, Apendyks 4). Większość informacji o zaobrączkowanych ptakach raportowanych przez myśliwych pochodziło z lat 1960-tych i 1970-tych (Apendyks 5), kiedy liczba zaobrączkowanych turkawek w poszczególnych krajach także była wysoka (Fig. 5). Stwierdzono, że myśliwi z Francji i Hiszpanii głównie polowali na ptaki z Wielkiej Brytanii i Francji, myśliwi z Włoch przede wszystkim na ptaki zaobrączkowane w tym kraju, a turkawki zastrzelone w Grecji w większości pochodziły z Czech. Biorąc pod uwagę trendy populacyjne turkawki, wydaje się, aby było mało prawdopodobne uzyskanie w przyszłości dużej liczby nowych danych pochodzących z obrączkowania. Do uzyskania danych o lęgowiskach, miejscach przystankowych podczas wędrówki i zimowiskach, oraz samej ekologii wędrówki konieczne będzie zastosowanie nowych metod, m.in. geolokatorów i innych nadajników oraz analizy izotopów stabilnych.