Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Rosja widziana przez pryzmat polskiego reportażu literackiego (Monika Wiszniowska, Zobaczyć – opisać – zrozumieć. Polskie reportaże literackie o rosyjskim imperium. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2017)

100%

Krakowiak M.

Studia Rossica Gedanensia

|

2019

|

nr 6

261-264

PL

artykuł recenzyjny

2

Reportaż literacki w glottodydaktyce polonistycznej

100%

Frukacz K.

|

nr 28/29

33-37

EN

Text is a description of a popular phenomenon associated with drawing upon literary texts and literature related works in the practice of language instruction. The text is valuable due to its authenticity, lexical complexity, structure and stylistics, as well as plethora of presented themes. The application of reportage in the teaching of foreign languages is generally addressed with the aid of numerous examples. The usefulness and possibility of taking advantage of such texts at all levels of language proficiency offers a wonderful alternative to classroom textbooks.

3

Reportaż literacki jako obszar badań (na przykładzie Szachinszacha Ryszarda Kapuścińskiego)

60%

Nowacka B.

Świat i Słowo

|

2020

|

tom 34

|

nr 1

287-305

EN

Shah of Shahs by Ryszard Kapuściński is considered a controversial book – the opinions about it expressed by Iranian experts are definitely divergent. The author attempts to compare the selected facts from the history of Iran, which are described in the reportage, to the information gathered in other publications (including academic sources) on the topic. The analysis of the passages of the book, which were compared with relevant historical information, identified various types of factual inaccuracies – ranging from obvious factual errors to discrepancies implemented by the reporter deliberately. The greatest value of Kapuściński’s reportage is therefore not the objectivity of the message but its universality.

4

Marka: reporter. O widoczności medialnej Mariusza Szczygła

57%

Żyrek-Horodyska E.

|

nr 1

105-128

EN

The aim of this article is to discuss the personal brand creation of the reporter Mariusz Szczygieł. The author claims that there is a strong relation between the increasing popularity of non-fiction and a significant change in the social perception of reporters. Nowadays the journalists not only publish new journalistic books, but they are also strongly involved in their promotion. The analysis of the strategies used by Mariusz Szczygieł lead to the conclusion that the process of creating the image by the reporter consists of his activity in social media, his involvement in numerous activities going beyond standard journalistic duties and his decision to use the autobiographical motifs in his reportages. These strategies allow to significantly increase the author’s media visibility and they have an influence on the greater recognition of this author among the readers.

PL

Niniejszy artykuł poświęcony jest omówieniu strategii kreowania marki osobistej przez reportera Mariusza Szyczygła. Zauważyć można, iż wraz ze wzrastającą popularnością twórczości non-fiction ulega zmianie status jej autorów, którzy – wydając kolejne tomy reportażowe – aktywnie angażują się w ich promocję. Jak pokazuje przykład Szczygła, wykreowaniu pożądanego przez reportera wizerunku sprzyja jego aktywność w mediach społecznościowych, angażowanie się w liczne działania wykraczające poza działalność stricte dziennikarską, jak też autobiografizowanie dyskursu reportażowego. Strategie te pozwalają istotnie zwiększyć medialną widoczność autora, przekładającą się na jego szerszą rozpoznawalność wśród odbiorców.

5

Między "Ustami Italji" a brzegiem Nervi. Przypadek Kazimiery Alberti

51%

Janas J.

Fabrica Litterarum Polono-Italica

|

2019

|

nr 1

39-69

IT

Nell’articolo si fondono diverse prospettive interpretative. La prima si concentra sul volume di poesie Usta Italji, pubblicato negli anni ‘30, nel quale Kazimiera Alberti, inconsapevolmente, preannuncia il suo futuro. Le “escursioni poetiche” tra le varie città italiane, rafforzate da elementi di stampo autobiografici, mostrano una soggettività letteraria tutta femminile. Il discorso biografico rappresenta una cornice per le esperienze affettive quali malinconia, tristezza e passione. Oggi chiameremmo tale esperienza legata ad un dato luogo come “poetica dello spazio”, nella quale gli elementi reali si collegano a quelli immaginari. La seconda parte dell’articolo è dedicata al soggiorno di Kazimiera Alberti in Italia. Soggiorno che certamente non può essere trattato come un semplice viaggio di piacere o a fini turistici. L’analisi del codice della memoria culturale dà vita ad una rappresentazione convincente dello sforzo con cui il poeta cerca un proprio modo di “vivere” in un mondo che si divide tra il tragico passato polacco e la sicurezza della terra italiana. Le riflessioni sulla lettera di Kazimiera Alberti indirizzata a Maria Grabowiecki non possono essere trattate come una mera procedura d’interpretazione, ma anche, e soprattutto, un impulso per cogliere, per quanto sia possibile, il fulcro centrale del lavoro dell’Alberti. Si tratta di un gesto di ri-creazione, un tentativo di ri-apertura del mondo verso i grandi miti culturali; una passione creativa la cui evocazione poetica diventa reale come l’isola “immaginaria” di Capri.

EN

The article conjoins several interpretative perspectives. The first one focuses on Kazimiera Alberti’s volume of poetry entitled Usta Italji [The Mouth of Italy] published in the 1930s, in which Alberti unconsciously predicts her future. Her poetic excursions into Italian cities, enhanced by autothematic tropes, reveal the writerly-feminine subjectivity. What the biographical discourse delineates there is the frame for affective experiences, such as melancholy, sadness, and passion. This experience of the place would be identified today as the poetics of space, in which actual addresses merge with made up after-images. The second part of the article is devoted to Kazimiera Alberti’s experience of living in – and not only sightseeing – Italy. An analysis of the cultural memory code makes it possible to accurately portray the effort with which the poet seeks an original way of inhabiting the world that spans between the tragic Polish past and the Italian space of salvage. A reflection on Kazimiera Alberti’s letter to Maria Grabowiecka becomes not only an interpretative procedure but also – and primarily – a trigger to discuss the (arguably) central theme in Alberti’s oeuvre: the gesture of re-creation. This gesture stands for the attempt to re-create the world in the language of great cultural myths, or for the creative passion whose poetic evocation is Capri – an island equally real and “made up” or imagined.

6

Between Testimony and Irony: Points of View in “Chernobyl Prayer. A Chronicle of the Future” by Swietlana Alexievich

51%

Horodecka M.

|

nr 8(11) cz.1

55-68

EN

The article is an analysis of Swietlana Alexievich’s book Chernobyl Prayer. A Chronicle of the Future and aims to examine its predominant narrative strategies. The author points to the role of monologues, mottos, irony, titles, and subtitles, which help to describe the process of showing the witness’ point of view and, simultaneously, Alexievich’s interpretation of the gathered data.

7

Dom z dwiema wieżami Macieja Zaremby Bielawskiego jako „arcypolska opowieść reporterska napisana po szwedzku”

51%

Wiszniowska M.

Konteksty Kultury

|

2021

|

tom 18

|

nr 3

430-447

EN

Maciej Zaremba-Bielawski is one the leading Swedish publicists and writers of Polish origin, a reporter of the well-known Stockholm newspaper Dagens Nyheter, a prizewinner of prestigious Scandinavian journalist awards and peace prizes. He is a well-read and well-acknowledged author in Poland as well; all of his books are accessible to the Polish readership. The article investigates the influence of features characteristic for the Polish school of reportage on the oeuvre of the author of De rena och de andra: om tvangssteriliseringar, rashygien och arvsynd (On Eugenic Sterilisations in Sweden and elsewhere), in particular in connection with his latest book titled Huset med de tva tornen (A House with Two Turrets). Firstly, the article attempts to identify its genre traits, leaning towards the claim that it is a literary reportage woven around an autobiographic tale. Secondly, the article tries to highlight these traits of Huset med de tva tornen which confirm the thesis about the literary character of reportage and the use of patterns developed by the Polish authors of reportage books. The literary character of the discussed book is noticeable in the humanist approach of the author, understood as the reflection not only on the condition of humankind and world, but also on his own attitude towards the topic, as well as posing deliberate questions about the place and the role of values in the world. It is seen in the deliberation contained in Huset med de tva tornen, which is a multidimensional reflection on Polish history, fate of the Polish Jews, anti-Semitism as well as first and foremost memory.

PL

Maciej Zaremba Bielawski jest jednym z czołowych szwedzkich publicystów i literatów polskiego pochodzenia, reporterem znanego sztokholmskiego dziennika „Dagens Nyheter”, laureatem prestiżowych skandynawskich konkursów dziennikarskich i wyróżnień pokojowych. Jest też w Polsce autorem poczytnym i uznanym, wszystkie jego książki zostały udostępnione polskiej publiczności. W swoim artykule przyglądam się oddziaływaniu cech polskiej szkoły reportażu na twórczość autora Higienistów, w szczególności na kształt jego ostatniej książki zatytułowanej Dom z dwiema wieżami. Najpierw próbuję wskazać jej wyróżniki gatunkowe, skłaniając się ku twierdzeniu, iż mamy do czynienia z reportażem literackim osnutym wokół opowieści autobiograficznej. W drugiej kolejności staram się uwypuklić te cechy Domu z dwiema wieżami, które potwierdzają tezę o literackości reportażu i korzystaniu z wzorów wypracowanych przez polskich autorów książek reportażowych. Literackość omawianej książki dostrzegam w postawie humanistycznej autora, rozumianej jako refleksja nad kondycją człowieka i świata, a także nad własnym stosunkiem do tematu, jako świadome zadawanie pytań o miejsce i rolę wartości w świecie. Widzę ją w zawartej w Domu z dwiema wieżami refleksji, w wielowymiarowym namyśle nad polską historią, nad losem polskich Żydów, antysemityzmem, ale przede wszystkim nad pamięcią.

8

Polski reportaż w Szwecji

36%

Zadencka M.

Konteksty Kultury

|

2021

|

tom 18

|

nr 3

326-344

EN

The article discusses three doctoral theses (of Anna Jungstrand, Anita Pluwak and Cecilia Aare) defended at Swedish universities that focused on the genre of reportage and included among other things the analyses of texts by Polish authors – Hanna Krall, Ryszard Kapuściński, Wojciech Tochman and Jacek Hugo-Bader. The article describes the theoretical starting points of these research works and the methods of identifying the characteristic features of the Polish authors’ writing style: the creation of “credibility” of the literary reportage from the perspective of multilevel narrative ( Jungstrand), the “meeting situation” between readers and characters of the reportage (Aare) and the interplay of temporal perspective with the “technique of pressure” if a reportage text is to be read from the perspective of Peter Brooks’ theory of melodrama (Pluwak). Conclusions of the researchers were juxtaposed with the voices of critics (Peter England, Joan Tiberg), commented upon was also the Maciej Zaremba’s thesis about the role of communist censorship in formation of writing style of Polish reporters that appeared in the preface to the anthology of Swedish translations of Polish reportages (2006) that was also repeated by Jungstrand and Aare.

PL

Artykuł omawia trzy prace doktorskie obronione na uczelniach szwedzkich (Anny Jungstrand, Anity Pluwak i Cecilii Aare) poświęcone gatunkowi reportażu i zawierające między innymi analizy tekstów polskich autorów – Hanny Krall, Ryszarda Kapuścińskiego, Wojciecha Tochmana i Jacka Hugo-Badera. Opisane zostały teoretyczne punkty wyjścia tych prac badawczych oraz sposoby ujmowania charakterystycznych cech warsztatu polskich pisarzy: jak budowana jest na poziomie wielopoziomowej narracji „wiarygodność” reportażu literackiego (Jungstrand), „sytuacja spotkania” między czytelnikami i bohaterami reportażu (Aare) oraz jak perspektywa czasowa współgra z technique of pressure, jeśli odczytywać tekst reportażu w perspektywie teorii „melodramatyczności” Petera Brooksa (Pluwak). Ustalenia badaczek zestawione zostały z głosami krytyków (Peter Englund, Joar Tiberg), skomentowana też została powtórzona przez Jungstrand i Aare teza Macieja Zaremby ze wstępu do antologii szwedzkich tłumaczeń polskich reportaży (2006) o roli komunistycznej cenzury w formowaniu warsztatu polskich reportażystów.

9

УКРАЇНСЬКА РЕЦЕПЦІЯ ПОЛЬСЬКОГО ХУДОЖНЬОГО РЕПОРТАЖУ: ПОСТРАДЯНСЬКІ РЕЦИДИВИ І СИНДРОМ ПОСТКОЛОНІАЛЬНОЇ ПУСТКИ

36%

Нахлік О.

Studia Ukrainica Posnaniensia

|

2020

|

tom 8

|

nr 2

163-175

PL

Po raz pierwszy w literaturoznawstwie ukraińskim została przeanalizowana specyfika ukraińskiej recepcji reportaży J. Hugo-Badera opisujących postradziecką rzeczywistość na terenach Rosji, Ukrainy, Mołdawii i Naddniestrza. Dla odbiorców ukraińskich szczególnie ważne jest odczytywanie tych tekstów przez pryzmat własnego doświadczenia egzystencji po upadku sowieckiego kolosa. O ukraińskim sukcesie Białej gorączki świadczy to, iż została ona niewątpliwie mocnym bodźcem do przemyślenia przez Ukraińców fenomenu współczesnej Rosji i aktualizacji dyskusji o niezbędności przezwyciężenia tej zdeformowanej rzeczywistości delirium tremens. Osobna uwaga w artykule jest skupiona na tekstach-reakcjach dotyczących warsztatu językowego polskiego reportera oraz jego reporterskiej metody „przytulania się” do rozmówcy.

EN

For the first time in Ukrainian literary studies the specificity of the Ukrainian reception of reportages by J. Hugo-Bader describing post-Soviet reality on the territories of Russia, Ukraine, Moldova and Transnistria is analyzed. For Ukrainian readers, it is particularly important to read these texts through the prism of their own experience of life after the collapse of the Soviet colossus. The Ukrainian success of White Fever is evidenced by the fact that it has undoubtedly been a powerful stimulus to rethink the phenomenon of modern Russia and to overcome this deformed reality of delirium tremens, in which post-communist freedom is a curse. In the article, special attention is paid to text-reactions, discussing Hugo-Bader’s linguistic skill and his reporter’s method of “hugging” the interlocutor in order to create texts showing not only the unknown reality, but also evoking empathy.