Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Ochrona zbiorników wodnych

100%

Lossow K. , Gawrońska H.

|

2000

|

tom nr 9

92-93

PL

Rekultywacja (odnowa) jezior ma na celu cofnięcie, zatrzymanie lub choćby tylko zwolnienie procesów eutrofizacji jezior, a czasami wręcz usunięcie jej ujemnych następstw. Ochrona zbiorników wodnych polega natomiast na ograniczeniu dopływu substancji biogennych (pożywkowych) i organicznych ze zlewni. Wszystkie metody rekultywacyjne są stosowane w obrębie misy jeziorowej, a ochronne - na terenach przyległych, w zlewni.

2

Biomanipulacja w zbiornikach wodnych jako metoda rekultywacji

100%

Gołdyn R.

|

2007

|

tom nr 6

70-72

PL

Termin "biomanipulacja" wraz ze sprecyzowaniem teorii opisującej możliwości sterowania zależnościami troficznymi w ekosystemie został wprowadzony do nauki przez Shapiro i jego współpracowników. Pierwsze udane eksperymenty, mające na celu poprawę jakości wody w zbiornikach zaporowych służących do zaopatrzenia wodociągowego, podejmowane były już na początku lat 70. Liczne doświadczenia, prowadzone zarówno w laboratoriach, jak i w całych zbiornikach wodnych okazały się bardzo twórcze dla rozwoju ekologii ekosystemów wodnych.

3

Zagospodarowanie i rekultywacja terenów zdegradowanych

88%

Kabarowska B.

|

1998

|

tom nr 14 dod.

121-122

PL

W 1993 roku, kiedy wojska rosyjskie opuszczały swoje bazy na terytorium Polski okazało się, że wracają do nas obszary, często bardzo ładne krajobrazowo, położone wśród lasów, jezior, rzek, lecz zdegradowane w sposób trudny do opisania. Właścicielami tych terenów stały się w końcowym rezultacie organy samorządu terytorialnego tzn. miasta i gminy. Powstał specjalny rządowy program zagospodarowania i rekultywacji terenów zdegradowanych przez stacjonujące od 1945 r. Wojska Federacji Rosyjskiej, obejmujący zarówno rekultywację środowiska naturalnego, jak i zagospodarowanie pozostawionego mienia.

4

Ekohydrologia - systemowe podejście do ochrony i rekultywacji jezior

88%

Zalewski M. , Izydorczyk K.

|

2007

|

tom nr 6

67-70

PL

Z perspektywy postępującej degradacji środowiska przyrodniczego w skali globalnej oddziaływanie człowieka na ekosystemy można podzielić na dwie główne formy. Pierwszą jest emisja substancji toksycznych jako wynik wzrastającego zużycia energii i materii oraz chemizacji, drugą zaś - degradacja ewolucyjnie ukształtowanych cykli krążenia wody i materii w ekosystemach.

5

Możliwości rekultywacji jezior o różnych cechach morfometrycznych za pomocą koagulantów glinowych i żelazowych

75%

Łopata M. , Gawrońska H.

|

tom Nr 4 (18)

44-45

PL

Michał Łopata 1 Ą fiatach 2001-2012 Katedra Inżynierii Ochrony Środowiska UWM w Olsztynie przygotowała i prze- Helena Gawrońska prowadziła pięć projektów rekultywacji jezior metodą inaktywacji fosforu. Zabiegom poddano jeziora o różnych typach hydrologicznych i zróżnicowanej morfometrii (tab. 1). Jako czynnika wiążącego fosfor we wszystkich przypadkach użyto chlorku poliglinu PAX 18 i w dwóch przypadkach siarczanu żelaza PIX 113. Na całość doświadczeń złożyło się czternaście aplikacji w pełnej skali technicznej.

6

Efekty rekultywacji metodą inaktywacji fosforu w trzech jeziorach Wielkopolski

75%

Gołdyn R. , Kowalczewska-Madura K. , Kozak A. , Budzyńska A. , Podsiadłowski S. , Dondajewska R.

|

2010

|

tom nr 10

74-78

PL

Dotąd w rekultywacji jezior wykorzystywano kilka metod inaktywacji fosforu. Wymienić tu można zastosowane przez Ripla dawkowanie do osadów dennych związków utleniających (azotan wapnia) oraz wiążących fosfor (roztwór chlorku żelaza), a w przypadku zbyt niskiego pH - dodatkowe podawanie zawiesiny Ca(OH)2 dla podwyższenia pH do optimum dla mikrobiologicznej denitryfikacji. Metodę tę, udoskonaloną przez Wiśniewskiego, dzięki użyciu nowego urządzenia pn. Proteus ostatnio zastosowano na jeziorach Jelonek i Winiary w Gnieźnie.

7

Aspekty środowiskowe rekultywacji jezior metodą inaktywacji fosforu - Jezioro Witobelskie (Wielkopolski Park Narodowy)

63%

Sobczyński T. , Joniak T.

|

2010

|

tom R. 18, nr 5

243-250

PL

Rekultywacja jezior metodą inaktywacji fosforu polega na wytrąceniu z wody rozpuszczonych fosforanów mineralnych przez koagulanty chemiczne na bazie związków glinu lub żelaza. W efekcie związki sedymentują do osadów, gdzie pozostają unieruchomione. Redukcja stężeń jonów fosforanowych wydatnie ogranicza produkcję pierwotną fitoplanktonu, którego liczebność i struktura taksonomiczna ulegają dużym przemianom. Ubocznym skutkiem tej metody są niekiedy gwałtowne spadki odczynu pH wody. Trwałość chemicznego związania fosforanów warunkowana jest głównie przez właściwości tlenowe i odczyn środowiska wodnego. Przedmiotem opracowania była ocena możliwości rekultywacji płytkiego, przepływowego, a przy tym hipereutroficznego Jeziora Witobelskiego metodą chemicznej inaktywacji (koagulacji) fosforanów przy użyciu preparatów na bazie związków żelaza (PIX 113) i glinu (PAX 18). Laboratoryjnie określono optymalną środowiskowo dawkę obu substancji oraz przetestowano wpływ zmian odczynu pH wody na trwałość związania fosforanów z koagulantem. Wykazano znaczący stopień naturalnego zbutorowania wód jeziora, będącego barierą ochronną chroniącą przed zakwaszeniem wskutek użycia koagulantów. Przedstawiono aspekty środowiskowe proponowanej metody rekultywacji.

EN

The reclamation of lakes with method of phosphorus inactivation depends on precipitation from water the dissolved mineral phosphates by coagulants including the aluminum or iron compounds. The sedimentation of phosphates to bottom sediments is the effect. The reduction of PO4 concentration reduced the primary production, and the number and the structure of phytoplankton come under the large changes. The side-effect of this method may be large and rapid decrease of water reaction. The chemical stability of phosphates bottoms is conditioned by water environment features. This regards mainly from the pH fluctuation and the oxygen concentration in subbottom layer. The theme of this study was analyze the directions of physical-chemical water properties transformations in hypereutrophic Witobelskie Lake in aspect there reclamation with PIX 113 and PAX 18. Optimum dose in laboratory was stated for both substances. The influence of the water pH changes on chemical stability the bonds coagulants and phosphate was tested. In examined lake the natural large of water alkalinity was stated, that provides protection before the acidifying. The environmental aspects were introduced for proposed method of reclamation.