Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  reinterpretacja
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
|
2020
|
tom 65
|
nr 4
69-83
EN
The CD Kinga Majewska and Emilia Sitarz Play Franz Schubert ‘Winterreise’, released in 2015 by Bôłt Records, is one of the most interesting examples of the reinterpretation of outstanding historical musical works by young experimental performers. Singer Barbara Kinga Majewska (b. 1982) and pianist Emilia Sitarz (b. 1978) presented an original version of Schubert’s song cycle, with elements typical of postmodernist aesthetics: a combination of various traditions and styles, numerous forms of decomposition and an idiosyncratic treatment of the original. This article analyses and interprets the contents of the CD, as well as assessing the results of the artists’ work in a wider aesthetic and rhetorical context. The artistic means they applied and, in particular, their distinctive narrative-rhetorical concept of Schubert’s cycle show that they intended to create an original work, which can be viewed not merely as an arrangement or a cover, but as a congenial translation of the Romantic song-cycle type of expression into the realm of contemporary sensibilities and aesthetics.
PL
Opublikowana przez wydawnictwo Bôłt Records w 2015 roku płyta Barbara Kinga Majewska and Emilia Sitarz play Franz Schubert „Winterreise” jest jednym z najciekawszych przejawów reinterpretacji wybitnych dzieł muzycznych przeszłości, jakich podejmują się eksperymentujący wykonawcy młodszego pokolenia. Wokalistka Barbara Kinga Majewska (ur. 1982) oraz pianistka Emilia Sitarz (ur. 1978) zaproponowały autorską wersję cyklu pieśni Schuberta, w której odnaleźć można tak typowe dla estetyki postmodernizmu łączenie różnych tradycji i stylistyk, jak również liczne przejawy dekompozycji i autorskiego potraktowania oryginału. Problematyka artykułu dotyczy analizy i interpretacji płyty oraz oceny rezultatów działań artystek, jednak zagadnienia te zostają podjęte w szerszym kontekście estetycznym i retorycznym. Zastosowane środki artystyczne, a zwłaszcza możliwa do analitycznego wyśledzenia wyrazista koncepcja narracyjno-retoryczna cyklu Schuberta w tej autorskiej wersji, świadczą o chęci stworzenia oryginalnego dzieła, które można rozumieć nie tyle jako aranżację czy cover, ale jako kongenialne przeniesienie ekspresji romantycznego cyklu pieśniowego w krąg współczesnej wrażliwości i estetyki.
EN
The paper focuses on the libretto "Jawnuta" by Stanisław Moniuszko, interpreting it in the context of theory of intertextuality as a type of hypertext created primarily from "Cyganie" [Gypsies] by Franciszek Dionizy Kniaźnin, as well as from pieces by Józef Korzeniowski, Kazimierz Brodziński, Jan Nepomucen Jaśkowski, Edmund Wasilewski, Władysław Syrokomla and Jan Czeczot. The author is particularly interested in the mechanisms of romantic reinterpretation of a drama of an 18th century sentimentalist. Therefore, first she analyses the works by Kniaźnin, indicating his pionieering character in Poland and how deep-rooted he was in the ideology of the European Enlightenment. Thenshe confronts her observations with the work by Moniuszko, extracting the conventions of romantic exoticism and individualism characteristic to substantial parts of the libretto "Jawnuta" and thus presents how romantic stereotypes of a Gypsy and the Gypsy culture modified the meanings inscribed in the Enlightenment’s text.
|
|
nr 34
235-255
DE
In den präsentierten Überlegungen stelle ich Mythen als – bisher einseitig gelesene – Metaphern der Reise der menschlichen Rationalität auf der Suche nach Macht und Wissen (Ödipus), Gewinnmaximierung (Sisyphos), Autonomie (Odysseus) vor. Die vorgestellten Neuinterpretationen zeigen die "andere" Seite der Werte, denen wir bereits Bedeutung gegeben haben. Odysseus verdankt seine Weisheit den Frauen, denen er begegnet. Die Bestrafung des Sisyphos, der einen Felsbrocken den Berg hinauf zu rollen hatte, ist die Essenz des entfremdeten Lebens. Der Held Ödipus verlor gegen das Schicksal, aber am Ende seines Lebens verkörperte er Weisheit und Erfüllung. Und der moderne Mensch – der Mensch des Anthropozäns? Er verliert sich in der Herrschaft über die Erde und auf der Erde. Seine Entwicklung und sein Wachstum bringen keinen Aufschwung. Macht und Wissen garantieren keine Freiheit. Die Autonomie und Selbsterkenntnis der Moderne drohen mit Selbstzerstörung. Die Bedrohung durch die Klimakrise offenbart das Janusgesicht zeitgenössischer Werte.
EN
The article presents myths as one-sided metaphors of the journey of human rationality in search of power and knowledge (Oedipus), profit maximization (Sisyphus), autonomy (Odysseus). The presented reinterpretations show the “other” side of the values to which we have already given meaning. Ulysses owes his wisdom to the women he meets. Sisyphus' punishment of rolling a boulder up a mountain is the essence of alienated life. The hero Oedipus lost to fate, but at the end of his life he personified wisdom and fulfillment. And the modern human-“Anthropoceneman”? He loses himself in dominion on and over the Earth. His development and growth do not lead to flourishment. Power and knowledge do not guarantee freedom. The autonomy and self-knowledge of modernity threaten the human with self-destruct. The threat of the climate crisis reveals the Janus face of contemporary values.
PL
W prezentowanych rozważaniach przedstawiam mity jako dotąd jednostronnie odczytywane metafory podróży ludzkiej racjonalności w poszukiwaniu władzy i wiedzy (Edyp), maksymalizacji zysku (Syzyf), autonomii (Odys). Zaprezentowane reinterpretacje ukazują „inną” stronę wartości, którym już nadaliśmy znaczenie. Ulisses swoją mądrość zawdzięcza napotkanym kobietom. Kara Syzyfa – wtaczanie głazu na górę – to esencja wyalienowanego życia. Heros Edyp przegrał z fatum, ale u kresu życia uosabiał mądrość i spełnienie. A współczesny człowiek, „antropoceńczyk”? Zatraca się w panowaniu nad Ziemią i na Ziemi. Jego rozwój i wzrost nie jest rozkwitem. Władza i wiedza nie zapewniają wolności. Autonomia i samowiedza nowoczesności grożą samozagładą. Zagrożenie kryzysem klimatycznym odsłania Janusowe oblicze współczesnych wartości.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.