The problem of conservation and preservation of the old town complexes in urban areas has grown to a subject o f several discussions. An unquestionable need exists to develop more vigorous conservator’s activities in this field and thus the article represents an attempt to define in a possibly precise way the methodical conditions as w e ll as proposals concerning the organization of conservator’s activities with the aim to solve this problem. The methodical proposals take into account the e x isting system and the practice adopted in general town planning, at the same time suggesting to include those responsible for conservation into works aimed at achieving the town planning decisions already at the stage at which the programme outlines for urban plans are being prepared. It follows from the fact that both the functional and conservation programmes, if purposefully defined, w ill in consequence allow the right management and exposure o f an old town complex within the urban area and equally to achieve the due functional interwaeving of the whole town. The defining of a „general function”, an assessment of the absorbability of a complex as w e ll as the many- sided, careful analysis of historical, artistic and educational values possessed by the whole complex and its separate buildings w ill enable the due course of preparing the conservator’s programmatic requirements. From the above a proposal follows to work out the conservator’s requirements within the three stages named below: 1) general studies, including the completing of inventory and historical source materials as well as on-the- spot research, programme outlines for the whole town and careful analysis of materials presented, 2) preliminary programming with selection of general function, assessment of absorbability and defining the basic conservator’s requirements, and 3) proper programming with the final completing and precise formulation of conservator’s requirements, at the same time giving the outlines for town planning decisions w ith in the old town complex as well as for those with concern to its environment. To have the postulated tasks resolved an adequate organizational framework should be created. There is a number of possible solutions of the problem the most right o f them seeming to be a proposal to create the design-and-conservator workteams acting at the level of Culture Departments within the structure o f National Councils as the local government agencies concerned. As to their knowledge activities the above workteams could be subordinated to the Consulting Team acting at the lev e l of the Board o f Museums and Historical Monuments Preservation. The pertinence of principles presented in the article can be practically teeted by their confronting with realities.
L’évolution rapide des villes et le développement technique donnent l ’essor à d’incessantes transformations des aménagements urbains. A cet effet, les ensembles historiques de vieilles cités sont menacés soit d’une destruction totale soit de dégradation et de retranchement graduel de la vie courante. Il est donc indispensable de protéger et de conserver non seulement des objectifs isolés mais aussi des ensembles historiques dans leur totalité. Les premiers pas sur la voie de la conservation des sites historiques urbains ont été faits en Pologne avant la seconde guerre mondiale (Zamość, Sandomierz, Cracovie). Après la guerre — ce problème est devenu d’une actualité pressante. Pour ordonner les problèmes ayant trait au sujet précité, l ’auteur du présent article propose la classification ci-après des ensembles historiques: 1) Groupes d’habitations — en premier lieu donc, des centres urbains, mais aussi des agglomérations rurales pourvues de valeurs spéciales soit du fait de leur composition soit de leur histoire. L’on a pas le droit d’oublier aussi les aménagements urbains du XIXe siècle les plus susceptibles d’être détruits en raison de la modernisation des villes et pourtant dotés de valeurs réelles (Łódź, Zgierz). 2) Les unités architectoniques urbaines, c’est à dire les ensembles inclus dans le cadre d’un système d’architecture défini, affectés à une fonction générale indépendamment de leur situation dans la ville soit dans l ’agglomération, par ex. les couvents, les citadelles, les établissement industriels, les systèmes d’irrigation et d’eaux flottables. 3) Les ensembles résidentiels inclus dans le cadre du paysage. En première ligne ce sont les châteaux et les palais. Les valeurs du paysage résultent de la composition spatiale, soit encore, elles apparaissent fortuitement après l ’élévation du monument principal (la majorité des châteaux médiévaux). Cet état de fait appelle la protection de l ’entourage du monument, soit par un aménagement du terrain, soit par l’élévation d’autres bâtiments, soit encore par la composition d’un décor floral et des espaces verts. Afin de profiter d’une protection réelle, tous ces ensembles historiques, indépendamment de leur caractère doivent être inclus dans la vie courante de la société contemporaine et servir à ses besoins. A cet effet il est indispensable d’établir des programmes fonctionnels détaillés. La nécessité d’une participation de spécialistes-conservateurs des monuments s ’impose, quant aux travaux des organes chargés d’établir les plans d’aménagement de l’espace. Elle garantirait la mise en valeur de ces monuments ainsi que leur affectation à des services et buts utiles. Tous les traitements auquels ont été soumis les ensembles historiques jusqu’à ce temps ont été désignés par le mot d ’„assainissement”. Ledit terme manquant de précision, l’auteur en propose quelques autres dont chacun indiquerait un autre mode de traitement: 1. Dégagement (liberazione) — consiste à la démolition des elements parasites altérant la composition historique et la beauté du monument, y compris les éléments nuisibles aux conditions sanitaires du bâtiment et à son utilité '(bâtisses, masures, annexes etc.). 2) Restauration (ricostruzione) — consiste à dégager l ’ensemble historique et mettre en valeur sa composition en corrigeant les gabarits, créant des percées, bouchant des manques dans l’alignement des bâtiments, restituant les dominantes et les points culminants de son programme tels que: les dispositifs de défense, la „petite architecture”, les monuments commémoratifs etc. 3) Adaptation (rinovazione) — c’est le principal traitement pour la majorité de vieilles cités. L’adaptation s’effectue en diverses formes — elle est planifiée ou fortuite. Afin qu’elle constitue un traitement de conservation, elle doit être basée sur un programme d’affectation et de conservation de l ’ensemble visé. Un tel programme devra indiquer la fonction générale de l ’ensemble à l ’échelle de la municipalité, puis préciser les services affectoires de chaque pâté de maisons ou même de chaque bâtiment en particulier. Il sera strictement lié à la restauration, au complètement de l ’architecture et à l ’équipement technique de l ’ensemble afin de lui garantir l’utilité en vue de ses nouvelles fonctions. Au cours de l’adaptation il est indispensable d’inserrer l’ensemble historique dans le cadre de son entourage en prenant compte des services affectoires qui lui seront alloués. 4. La réintégration (reintegrazione) — constitue une opération réalisée sur l’objectif en question ou en dehors de cet objectif. Cette intervention consiste à la restauration et à l’adaptation de l’ensemble historique ainsi qu’à une transformation et recomposition de son entourage le plus proche, ce dernier devant lui former un cadre qui mettrait ses valeurs en lumière. Le programme fonctionnel, dans ce cas, joue aussi un rôle important. 5) Réaménagement (ricomposizione) — en principe, ce n’est pas un traitement de conservation, toutefois il empiète sur son domaine. Dans notre pays, l ’expérience démontre la nécessité d’une participation des conservateurs à l’oeuvre du réaménagement, qui ne devrait pas se traduire par une reconstruction architectonique mais seulement par le respect de la composition et la mise en valeur de l ’ensemble historique. Elle peut s’effectuer de différente manière, mais elle est indispensable quant il s ’agit d’un monument tombant en dégradation et toujours vivant grâce à ses valeurs historiques. Pour terminer, les suivantes conclusions s ’imposent: a) L’ensemble historique doit être lié à la vie courante, b) Pour qu’il profite des traitements de conservation, il faut qu’un programme fonctionnel soit établi à son sujet, c) Les nouvelles formes architectoniques dans le voisinage direct du l’ensemble historique ne seraient admises qu’avec la plus grande circonspection, d) Chaque intervention doit être précédée par des recherches historiques détaillées. L’article présent pose des motions et appelle à élargir les cadres de la discussion, au cours de laquelle les termes proposés pourraient être précisés et admis dans la science relative à la protection des monuments historiques.
Inskrypcje stanowią istotny element wielu malowideł ściennych. Pełnią funkcje nie tylko dekoracyjne, ale także są dokumentem historycznym budynku. Po wielu latach każde dzieło sztuki może ulec znieszczeniu lub przekształcić się w wyniku przemalowań. W takich przypadkach konieczne są zabiegi konserwacyjne i restauracyjne. Podstawowym pytaniem pozostaje, czy działania konserwatorskie prowadzone na zniszczonych elementach winny być takie same w przypadku wszystkich malowideł, czy też istnieje oddzielny system wyłącznie dla inskrypcji. Przykłady praktyk konserwatorskich pokazują, że nie ma szczegółowych regulacji protekcji 'dokumentów zapisanych na ścinanach'. Zniszczone inskrypcje historyczne często są uzupełniane, a nawet rekonstruowane.
EN
Inscriptions are important element of many wall paintings. They are not only part of interior’ decoration but also written document of history of the building. After many years every work of art can be damaged or changed by overpainting and needs conservation and restoration. The fundamental question is if the rules of reintegration of lost parts are the same for all paintings or there is a system specific only for inscriptions? Examples from conservator’s practice show, that there is no strict regulation for protection of “documents written on the wall”. Damaged historic inscriptions are often completed and even reconstructed.
The article is devoted to the post-Soviet area’s place in Russian foreign policy from the collapse of the Soviet Union in 1991 to 2021. The aim of this article is to present the importance of the post-Soviet area in Russian foreign policy and the goals and instruments of this policy towards the post-Soviet area after the collapse of the USSR. In the 30 years after the collapse of the Soviet Union, reintegration and disintegration processes took place in the post-Soviet area. There were numerous armed conflicts, and it also became a field of competition in international relations. The Russian Federation uses all possible influence instruments to maintain control over the post-Soviet area and still treats it as the exclusive sphere of Russian influence and Russian foreign policy’s priority direction.
PL
Artykuł jest poświęcony miejscu obszaru poradzieckiego w rosyjskiej polityce zagranicznej od rozpadu Związku Radzieckiego w 1991 do 2021 roku. Celem artykułu jest przedstawienie znaczenia obszaru poradzieckiego w rosyjskiej polityce zagranicznej oraz celów i instrumentów tej polityki wobec obszaru poradzieckiego po rozpadzie ZSRR. W ciągu 30 lat po rozpadzie Związku Radzieckiego na obszarze poradzieckim miały miejsce procesy reintegracji i dezintegracji. Dochodziło do wielu konfliktów zbrojnych, stał się on także polem rywalizacji w stosunkach międzynarodowych. Federacja Rosyjska wykorzystuje wszelkie możliwe instrumenty oddziaływania, aby utrzymać kontrolę nad obszarem poradzieckim i nadal traktuje go jako wyłączną strefę wpływów Rosji i priorytetowy kierunek rosyjskiej polityki zagranicznej.
In Canada World War I has been called the Great War until now. As part of the British Empire, the Dominion of Canada entered the war when Great Britain declared war against Germany on 4th August 1914. During four years of this conflict over 600 000100 soldiers served in the Canadian army , among whom 66 000 were killed and app. 150 000 wounded. This article presents the most important challenges and problems connected with the process of creating a pioneer state veteran care system in Canada for veterans of Expeditionary Force fighting in the western front. In effect of efforts of the Ministry of Demobilization and Reintegration of Soldiers, an extensive (at that time) system of medical care, allowances, disability pensions and professional training for the disabled veterans was successfully established. Thus, Canada offered the highest standard of benefits offered to veterans and became a leader among other countries taking part in WWI. Nevertheless, imperfections of the pioneer system and an unfavorable economic situation in the first two years after the war and during the great crisis caused that before the outbreak of WWII, veterans had become a social group who often demonstrated their discontent.
PL
W Kanadzie I wojna światowa do dziś nazywana jest Wielką Wojną (The Great War). Jako część Imperium Brytyjskiego Dominium Kanady przystąpiło do niej z chwilą wypowiedzenia przez Wielką Brytanię wojny Niemcom 4 sierpnia 1914 roku. W trakcie 4 lat konfliktu w armii kanadyjskiej służyło ogółem ponad 600 000101 żołnierzy, z których ponad 66 000 poległo, zaś ok. 150 000 zostało rannych. Tekst niniejszy przedstawia najważniejsze wyzwania i problemy związane z procesem tworzenia w Kanadzie pionierskiego, państwowego systemu opieki nad weteranami Korpusu Ekspedycyjnego, walczącymi na froncie zachodnim. Dzięki wysiłkom Ministerstwa ds. Demobilizacji i Reintegracji Żołnierzy udało się zbudować szeroki, jak na ówczesne czasy, system opieki medycznej, zasiłków, rent i szkoleń zawodowych dla inwalidów wojennych. Tym samym Kanada stała się pod względem zakresu i wysokości oferowanych weteranom świadczeń liderem wśród pozostałych państw biorących udział w I wojnie światowej. Niemniej jednak niedociągnięcia pionierskiego systemu w połączeniu z niesprzyjającymi warunkami ekonomicznymi w pierwszych dwóch latach po wojnie oraz podczas wielkiego kryzysu sprawiły, iż przed wybuchem II wojny światowej weterani stali się grupą społeczną często demonstrującą swoje niezadowolenie.
Autorka podejmuje temat aktualnego kierunku rozwoju miast poprzemysłowych w Europie, w którym elementy wodne o rodowodzie przemysłowym odgrywają znaczącą rolę. Na przykładzie wybranych „miast – analogii” przedstawia kontrast zestawianych ze sobą europejskich miast poprzemysłowych z polskimi realiami poprzemysłowych przestrzeni śródmiejskich, a także wartość i potencjał ukryty w zdegradowanych poprzemysłowych sieciach wodnych, w tkance śródmieść postindustrialnych miast.
EN
The author writes about the current direction of development of the post-industrial cities in Europe, where water features of industrial origin play a significant role. Using the example of some "analogy cities" she shows the contrast that is visible after comparing them with Polish realities of post-industrial downtown areas. The author also presents the value and the potential hidden in degraded post-industrial water networks, in the building stock of downtown areas in post-industrial cities.
Głównym założeniem tego artykułu jest przedstawienie Unii Europejskiej jako siły posiadającej ekonomiczne i polityczne narzędzia do rozwiązania konfliktu w Naddniestrzu. Umowa stowarzyszeniowa pomiędzy Unią Europejską a Mołdawią może stanowić ważny instrument służący reintegracji Naddniestrza z Mołdawią. W dłuższej perspektywie, prężnie rozwijająca się gospodarka mołdawska, stowarzyszona z UE, może okazać się bardziej atrakcyjna dla Naddniestrza niż pozostawanie w zależności od nieprzewidywalnej Rosji. Jednak Rosja jest nadal istotną stroną w rozwiązaniu konfliktu.
EN
The fundamental thesis of this paper is that the European Union has at its disposal economic and political tools to resolve conflict in Transnistria. The EU Association Agreement signed with the Republic of Moldova is an important instrument which could be used to reintegrate Transnistria with Moldova. In the long term, the flourishing Moldavian economy associated with the EU might prove a more attractive alternative for Tiraspol than dependence on unpredictable Russia. However, Russia continues to play an important part in the efforts to solve the conflict.
Modern child and family services in Poland have to focus their attention on supporting troubled families, to be able to provide a child with adequate educational conditions. However, if these operations are not effective, it is necessary to place the child, at least temporarily, in foster or residential care. The fundamental directions of reform in the area of child and family services in Poland are discussed in the text. These directions express themselves in the process of de-institutionalisation. The statistical data illustrating the degree of assumed changes is also presented.
PL
Współczesny system pomocy dziecku i rodzinie w Polsce ma być nastawiony przede wszystkim na wsparcie rodziny w kryzysie, tak by była w stanie zapewnić dziecku odpowiednie warunki wychowawcze. Jeżeli jednak działania te nie przynoszą pożądanych rezultatów, konieczne staje się przynajmniej czasowe umieszczenie dziecka w rodzinnej, ewentualnie instytucjonalnej, pieczy zastępczej. W tekście omówiono zasadnicze kierunki reformy systemu opieki w Polsce wyrażające się procesem deinstytucjonalizacji oraz zaprezentowano dane statystyczne ilustrujące stopień realizacji zakładanych zmian.
The article aims to reveal the essence of the reintegration process of the occupied and de-occupied territories, determining the current state and characterizing the conict in the East of Ukraine. Its components and implementation tools are analyzed, and foreign models of reintegration of the occupied and de-occupied territories are presented and evaluated; there is also determined the degree of their conformity for Ukraine. In this research, there was made an attempt to nd the most eective model for the reintegration of Donbas, which would not only contribute to the demilitarization and restoration of state control in these territories, but also prevent the emergence of separatist movements, stimulate the process of returning, and integration of citizens to the social, cultural, economic and political life of their country of origin. It was stressed that the Ukrainian model for restoring the territorial integrity and reintegration of Donbas should be based on compromise and key issues that have a positive international grounding for which the government has a public support, combined with a strong national, international, and military one. There is a greater chance for working out a mutual standpoint of Ukraine and its international partners which would allow the conict with Russia to be solved. It is noted that the problem remains since there is no consensus among citizens on the optimal way of restoring the territorial integrity of Ukraine.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.