Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Koncepcja i przykład pomocy asystenckiej jako formy wsparcia w readaptacji społecznej więźniów w kontekście działalności parafii rzymskokatolickiej

100%

Marczak Ł.

|

tom 35(6)

117-134

PL

Celem artykułu jest przedstawienie koncepcji pomocy asystenckiej i form wsparcia więźniów poddanych procesowi readaptacji społecznej we wspólnocie religijnej. Szczególną płaszczyzną wartości jest włączenie zasady zrównoważonego rozwoju w zakres działań ukierunkowanych na proces readaptacyjny, organizowany głównie w oparciu o zastosowane zasady pomocniczości. W artykule zastosowano socjologiczne metody jakościowe, głównie studium przypadku oparte na obserwacji socjologicznej skazanego i osoby pełniącej nadzór nad nią, który ujmuje się w kategorii pomocy asystenckiej. Analizie poddano umowę o zatrudnieniu osoby skazanej przy pracach charytatywnych w parafii i spontaniczne wywiady przeprowadzone w kontekście działania osób pełniących nadzór. Wynikiem przeprowadzonych obserwacji i analiz jest określenie celowości zasady zrównoważonego rozwoju w procesie readaptacyjnym. To szczegółowe principium społeczne w perspektywie antropocentryzmu umiarkowanego wzmacnia proces readaptacyjny najbardziej poprzez optymalizację czasu pracy, którą skazany w parafii może wykonywać na rzecz otoczenia środowiskowego. Wskaźnik oszczędności czasu pracy będący wnioskiem z przeprowadzonych analiz pozwala poszerzyć funkcjonalność parafii jako instytucji społecznej i udoskonalić łańcuch realizowanych celów przez skazanego. Wartość środowiska przyrodniczego nie odgrywa w tych działaniach znaczącej roli, w perspektywie antropocentryzmu umiarkowanego najistotniejszą wartością jest bowiem osoba ludzka i działania służące ponownemu włączeniu jej w życie społeczne. Główną formą wsparcia osoby pełniącej pomoc asystencką jest towarzyszenie i umożliwienie odpowiedzialnego korzystania ze zróżnicowanych zasobów parafii.

2

Social Reintegration of Prisoners in Selected European Union Countries

75%

Nowak B. M.

|

nr 10/2015

311-334

EN

In reference to problem of social readaptation of convicted for long-term imprisonment, the comparative analysis of penitentiary systems and reintegration solutions from Denmark, France, Great Britain and Poland, was conducted and presented in the article. In the summary, different systemic changes were showed, which may increase the efficient operations and be helpful in effective post penitentiary assistance and preparation of people sentenced, to live and work in freedom. However, the most crucial fact is the decrease of social and financial costs bore by the society for prisoners, ex-prisoners and their dysfunctional families.

PL

W odniesieniu do zagadnienia readaptacji społecznej skazanych na wieloletnie kary pozbawienia wolności, przeprowadzono i zaprezentowano w artykule analizę porównawczą systemów penitencjarnych i rozwiązań reintegracyjnych Danii, Francji, Wielkiej Brytanii i Polski. W podsumowaniu wskazane zostały także kierunki zmian systemowych, które mogą przynieść zwiększenie skuteczności działań oraz mogą być pomocne w efektywnym przygotowaniu skazanych do podjęcia pracy na wolności. Gra toczy się bowiem o znaczące zmniejszenie kosztów społecznych i finansowych ponoszonych przez społeczeństwo na rzecz więźniów, byłych więźniów oraz ich dysfunkcyjnych rodzin.

3

Stygmat przestępcy jako czynnik utrudniający readaptację społeczną byłych skazanych

75%

Olszewska E.

|

nr 3/2012

173 - 186

PL

W artykule zwrócono uwagę na rolę stygmatu przestępcy w kontekście jego readaptacji społecznej. Przedstawiono teorię stygmatyzacji oraz mechanizmy naznaczania społecznego. Ukazano, czym jest myślenie stereotypowe i jak wygląda obraz sprawcy przestępstw w oczach społeczeństwa. Podjęto także problem zmiany postaw społecznych wobec byłych skazanych, co jest koniecznym warunkiem dla powodzenia procesu ich readaptacji społecznej po opuszczeniu instytucji ¬penitencjarnej.

EN

The article presents the role of stigma in the context of criminal social adaptation. It shows the theory of stigmatization and social mechanisms of marking. It also presents the stereotypical image of the criminals and the problem of changing social attitudes to prisoners, which is a prerequisite for the success of their social adaptation after leaving the penitentiary institutions.

4

Wzrost potraumatyczny jako wskaźnik gotowości do zmiany w procesie readaptacji społecznej

63%

Wolińska M.

|

tom 14

267-279

EN

Posttraumatic growth is a construct considered in terms of action-focused growth following a critical, traumatizing event. It is known that exposure to stressful and traumatic events can have severe and chronic psychological and physiological consequences. At the same time, while keeping in mind the suffering often caused by trauma, there is also growing evidence of posttraumatic growth – positive changes that can occur in people who have experienced trauma. Opinions on whether incarceration can be a critical event in the lives of offenders who experience it are divided among researchers, due in part to considerations of individual differences in response to potential trauma, but also to legitimate doubts about whether posttraumatic growth reflects real life changes or is merely a retrospective response to pain experienced during the healing process. However, empirical interest in the long-term and cumulative effects of incarceration has not often been the focus of researchers’ attention. The purpose of the study presented here was to possibly identify posttraumatic growth in the life stories of firsttime incarcerated individuals. It used interviews conducted with six adult males incarcerated for the first time in correctional units up to six months prior to their anticipated release from prison, so during a time of intensified interaction toward the person’s preparation for release. The data obtained were analyzed thematically in the hermeneuticphenomenological stream, in the area of which the study of current human life falls. In the narratives of some inmates, it was possible to identify experiences characteristic of posttraumatic growth. This identification may contribute to understanding and facilitating the successful readaptation of individuals subjected to correctional isolation. Based on these preliminary findings, praxeological implications are offered.

PL

Wzrost potraumatyczny jest konstruktem rozpatrywanym w kategoriach wzrostu skoncentrowanego na działaniu, następującego po wydarzeniu krytycznym, traumatyzującym. Wiadomo, że narażenie na stresujące i traumatyczne wydarzenia może mieć poważne i przewlekłe konsekwencje psychologiczne i fizjologiczne. Jednocześnie, pamiętając o cierpieniu często powodowanym przez traumę, istnieje coraz więcej dowodów świadczących o wzroście potraumatycznym – pozytywnych zmianach, które mogą wystąpić u osób, które doświadczyły traumy. Zdania na temat tego, czyuwięzienie może być krytycznym wydarzeniem w życiu przestępców, którzy go doświadczają, są wśród badaczy podzielone, co wynika między innymi z rozważań dotyczących indywidualnych różnic w odpowiedzi na potencjalną traumę, ale także z uzasadnionych wątpliwości co do tego, czy potraumatyczny wzrost odzwierciedla rzeczywiste zmiany w życiu, czy też jest jedynie retrospektywną reakcją na ból doświadczony podczas procesu zdrowienia. Niemniej empiryczne zainteresowanie długotrwałymi i skumulowanymi skutkami uwięzienia nieczęsto znajdowało się w centrum uwagi badaczy. Celem prezentowanego badania było ewentualne zidentyfikowanie potraumatycznego wzrostu w historiach życiowych osób osadzonych po raz pierwszy. Wykorzystano wywiady przeprowadzone z sześcioma dorosłymi mężczyznami, osadzonymi po raz pierwszy w jednostkach penitencjarnych, w okresie do sześciu miesięcy przed przewidywanym opuszczeniem przez nich zakładu karnego, więc w czasie zintensyfikowanego oddziaływania w kierunku przygotowania się osoby do wyjścia na wolność. Uzyskane dane zostały przeanalizowane tematycznie w nurcie hermeneutyczno-fenomenologicznym, w którego obszarze mieszczą się badania nad aktualnym życiem człowieka. W narracjach niektórych osadzonych udało się zidentyfikować doświadczenia charakterystyczne dla wzrostu potraumatycznego. Identyfikacja ta może przyczynić się do zrozumienia i ułatwienia udanej readaptacji osób poddanych izolacji penitencjarnej. Na podstawie tych wstępnych ustaleń, zaproponowano implikacje prakseologiczne.

5

Centrum Integracji Społecznej - nową jakością usług integracji społecznej dla miasta Oświęcim

63%

Baranowski G.

|

tom nr 6

10--12

6

Podstawowe czynniki wpływające na funkcjonowanie systemu readaptacji społecznej skazanych – diagnoza i rozwój

63%

Stasiorowski S.

|

tom 11(47)

|

nr Numer specjalny

439-459

PL

Zmieniający się obraz polityki karnej Państwa i wiodąca w niej rola kar alternatywnych wobec kary pozbawienia wolności, tj. kary grzywny oraz ograniczenia wolności, przy jednoczesnym ograniczeniu funkcji wychowawczo-resocjalizacyjnej kuratora sądowego, prowadzą niepostrzeżenie do ewolucji jego zadań. Jednocześnie rosną oczekiwania w zakresie podniesienia skuteczności działań mających na celu pomoc skazanemu opuszczającemu jednostkę penitencjarną w społecznej readaptacji, która zazwyczaj postrzegana jest przez pryzmat świadczeń i usług o charakterze wspierającym, materialnym lub administracyjnym. Dostrzegając te zjawiska, autor artykułu prezentuje systemowe podejście do readaptacji społecznej skazanych oparte na nowym, hybrydalnym modelu przygotowania skazanego do życia na wolności. System opierający się na wzajemnej wiedzy o sobie jego uczestników jest nieskomplikowany, zrozumiały i winien być powszechny. Centralną w nim rolę upatruje w instytucji kuratora sądowego, którego zadania nie zostały precyzyjnie określone przepisami prawa. Jednocześnie wskazano na możliwości, jakie daje obserwacja funkcjonującego systemu pod względem jego skuteczności, która może być wykorzystywana w prognozie powrotności do przestępstwa sprawców objętych jego oddziaływaniami.

EN

The changing picture of the state’s criminal policy and the leading role of sanctions alternative to deprivation of liberty, i.e. the sanctions of fine and restriction of liberty, accompanied with limited educational-rehabilitative role of a probation officer, lead imperceptibly to the evolution of his tasks. At the same time, there is a growth in the expectations regarding the improvement of effectiveness of tasks aiming at helping an ex-convict to social rehabilitation that is usually perceived as providing supporting, material or administrative provisions and services. Recognizing these phenomena, the author presents a systemic approach to social re-adaptation of convicts, relying on a new, hybrid model of a preparation of a convict to live without liberty restrictions. The system, based on participants’ mutual knowledge about themselves, is not complicated, is comprehensible and should become common. The Author sees the institution of a probation officer, whose tasks have not been precisely legally described, having a central role in the system. At the same time, it has been indicated what possibilities are given by the observation of the functioning system, considering its effectiveness that may be used in the prognosis of re-offending regarding the convicts who will be subject to system’s influence.

7

Rola edukacji w readaptacji społecznej skazanych

63%

Łuczak E.

|

2019

|

nr 4

81-90

EN

The article is of a theoretical and empirical nature. Its aim was to show the role of education in the social re-adaptation of prisoners both from the legal regulations presented in the subject literature as well as the results of own research carried out among convicts leaving penitentiary units. The analysis of research results was focused in particular on issues related to the type of educational activity undertaken by convicts, assessment of the received vocational training, proposal of changes in the educational offer as well as on the establishment of a criminological and social forecast being a very important premise of social readaptation of prisoners

PL

Artykuł ma charakter teoretyczny i empiryczny. Jego celem było pokazanie roli edukacji w społecznej adaptacji więźniów zarówno na podstawie przepisów prawnych przedstawionych w literaturze przedmiotu, jak i wyników własnych badań przeprowadzonych wśród skazanych opuszczających jednostki penitencjarne. Analiza wyników badań koncentrowała się w szczególności na zagadnieniach związanych z rodzajem działalności wychowawczej podejmowanej przez skazanych, oceną odbytego szkolenia zawodowego, propozycją zmian w ofercie= edukacyjnej oraz ustaleniem prognozy kryminologicznej i społecznej.

8

Creating social action that is resocialising-readaptative in character. The network-system approach

63%

Nowak B. M.

|

nr 7/2014

187-202

EN

The author attempts to adapt the ideas and theory of clusters to the area of resocialisation-readaptation work and points to the possibility of releasing the synergistic effect to enhance the successfulness? of institutions in the social rehabilitation and social/reintegration/ of convicted persons and their families. This stresses the importance of conducting parallel, network- system operations of a resocialising-readaptative nature aimed at convicted persons and their families.

PL

Autorka artykułu dokonuje próby zaadaptowania idei i teorii klastrów do obszaru działania resocjalizacyjno-readaptacyjnego oraz wskazuje na możliwości uwolnienia efektu synergii zwiększającego skuteczność oddziaływań oraz efektywność instytucji działających na rzecz resocjalizacji i readaptacji społecznej osób skazanych i ich rodzin. Podkreśla przy tym wagę prowadzenia równoległych, sieciowo-systemowych oddziaływań o charakterze resocjalizacyjno- readaptacyjnym wobec osób skazanych i ich rodzin.

9

Programy wspierające proces readaptacji społecznej skazanych w zakładach karnych (Wybrane przykłady)

51%

Witkowska-Paleń A.

|

nr 2(25)

177-194

EN

Th is article has review character. Its analysis concentrates on selected programmes of social rehabilitation of prisoners which are realized in polish prisons. Th ese programmes are formed by penitentiary personnel and usually have original project. Th ey allow to overcome the barriers to social rehabilitation of prisoners. Th e author analyses the programmes and projects which are realized in two penitentiary institutions in Podkarpackie Voivodship – in prison for women functioning in Remand Prision in Nisko and in prison for men in Rzeszów-Załęże. Th e starting point of discussion are in this article the main problems of prisoners that hinder them eff ective social rehabilitation and therefore there are the barriers of proper functioning in society aft er leaving the prison. Such problems include fi rst of all the broken or disturbed relationships with family, insuffi cient education, qualifi cations and professional experience, social skills defi cit, passivity and helplessness in the implementation of daily aff airs, abuse of alcohol and drugs, inability to control negative emotions, inability to cope with stress and frustration, inability to build positive relationships with others and on the other hand reluctance to prisoners and their stigmatization in society.

PL

Niniejszy artykuł ma charakter przeglądowy. Ukazuje wybrane programy z zakresu społecznej readaptacji więźniów realizowane w zakładach karnych. Są to programy autorskie, tworzone przez kadrę penitencjarną w odpowiedzi na problemy skazanych, stanowiące bariery ich efektywnej resocjalizacji. Analizie poddano programy i projekty realizowane w dwóch jednostkach penitencjarnych w województwie podkarpackim: w zakładzie karnym dla kobiet funkcjonującym na terenie aresztu Śledczego w Nisku oraz w zakładzie karnym dla mężczyzn w Rzeszowie-Załężu. Punktem wyjścia rozważań uczyniono wiodące problemy, utrudniające społeczną readaptację więźniów, stanowiąc tym samym bariery ich bezkonfl iktowego włączania się w życie społeczne po opuszczeniu zakładu karnego. Do takich problemów zaliczyć należy przede wszystkim: zerwane lub zaburzone więzi z rodziną, niski poziom wykształcenia, brak kwalifi kacji i doświadczenia zawodowego, defi cyt umiejętności społecznych, bierność i bezradność w realizacji spraw życia codziennego, skłonność do uzależnień (nadużywanie alkoholu i zażywanie środków odurzających), brak umiejętności kontrolowania negatywnych emocji, radzenia sobie ze stresem w sytuacjach trudnych, nieumiejętność budowania pozytywnych relacji w otoczeniu społecznym, a z drugiej strony niechęć społeczeństwa i stygmatyzacja osób karanych w środowisku społecznym.