The article deals with the internal structure of the decisions of the Czech courts and, in particular, the differentiation of the parts referred to as ratio decidendi and obiter dictum. The author comments on the binding nature of obiter dictum and emphasizes that it is not the judge who writes it, but the following practice that decides which part will actually be considered obiter dictum in the future. In the next part of the text, the author gives concrete examples from practice, on which he demonstrates when obiter dictum should not be part of judicial decision-making, and on the contrary, cases where obiter dictum appears to be very beneficial. The final part of the article attempts to characterize individual types of judges’ personalities according to how they deal with obiter dicti.
CS
Článek se zabývá vnitřní strukturou rozhodnutí českých soudů a zejména odlišováním částí uváděných jako ratio decidendi a obiter dictum. Autor se vyjadřuje k závaznosti obiter dicti a zdůrazňuje, že o tom, která část bude v budoucnu skutečně považována za obiter dictum, nerozhoduje samotný soudce, který je píše, nýbrž následná praxe. V další části textu autor uvádí konkrétní příklady z praxe, na kterých demonstruje, kdy by obiter dictum nemělo být součástí soudního rozhodování, a naopak případy, kdy se obiter dictum jeví jako velmi přínosné. Závěrečná část článku se pokouší charakterizovat jednotlivé typy osobností soudců podle toho, jakým způsobem nakládají s obiter dicti.
The Japanese legal system has been radically changed after the Meiji Restoration. Moreover, after the unconditional surrender of Japan, the American law has been partially adopted. The law sources in Japan are – first and foremost – acts, or customary law, such as trade or regional practices. A particular role in the Japanese legal system is played by precedents. The author analyses the precedent issues in the context of the judicial discretion and explains the nature of its exceptionally broad scope. Furthermore, the article examines the process related to applying analogy (per analogiam reasoning) by courts as a possible manner of law development.
PL
Japoński system prawny radykalnie zmienił się po rewolucji Meiji, a po bezwarunkowej kapitulacji – częściowo przez przyjęcie prawa amerykańskiego. Źródłami prawa w Japonii są przede wszystkim ustawy, a także prawo zwyczajowe, takie jak zwyczaje handlowe lub regionalne. Szczególną rolę w japońskim systemie prawa odgrywają precedensy. Autor analizuje problematykę precedensów w kontekście dyskrecjonalności sędziowskiej i wyjaśnia, dlaczego ma ona tak szeroki zakres. Ponadto w artykule wskazano na proces związany ze stosowaniem analogii przez sądy jako możliwy sposób rozwoju prawa.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.