Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Histopatologia i zmiany przedrakowe w raku krtani

100%

Kaczmarczyk D. , Bruzgielewicz A. , Osuch-Wójcikiewicz E.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2014

|

tom 3(3)

132-139

PL

Carcinoma of the larynx is the one of the most common malignant deaseases. Squamouscell carcinoma are 95% of the laryngeal malignancy, the other malignant neoplasmsconsist only 5% of them. In this study we present morphological and histopathologicaltypes of the SSC of the larynx, the clinical and histopathological menagement of theprecancerous lesion and the treatment recomendations.

2

Trudności w ocenie zaawansowania raka przewodu słuchowego zewnętrznego – opis przypadku

100%

Żurek M. , Rzepakowska A. , Niemczyk K.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2018

|

tom 7(1)

45-50

PL

Nowotwory przewodu słuchowego zewnętrznego (PSZ) są niezwykle rzadkie, występują z częstotliwością 1–6 przypadków na 1 000 000 pacjentów. Zazwyczaj dotykają osoby w średnim wieku (50–60 lat), równie często kobiety, jak i mężczyzn. Najczęstszym typem histologicznym jest rak płaskonabłonkowy. Celem pracy jest omówienie przypadku raka PSZ u 56-letniej pacjentki leczonej w Klinice Otolaryngologii WUM. Pacjentka zgłosiła się z powodu trwającego od ponad 5 miesięcy szumu w prawym uchu, stopniowego pogorszenia słuchu i okresowego wycieku z prawego ucha. W badaniu otoskopowym uwidoczniono guz w PSZ całkowicie wypełniający jego światło. Wykonano biopsję tkanek guza. Rozpoznano raka płaskonabłonkowego. Następnie wykonano tomografię komputerową kości skroniowych, rezonans magnetyczny głowy i badanie ultrasonograficzne szyi. Na ich podstawie ustalono stopień zaawansowania guza na T3 N0. Zaplanowano zabieg petrosektomii bocznej z elektywną operacją węzłów chłonnych szyi. W czasie resekcji śródoperacyjne badania histopatologiczne potwierdziły naciekanie przez raka przedniej ściany PSZ, jamy bębenkowej, szczytu piramidy kości skroniowej, torebki stawu skroniowo-żuchwowego oraz ślinianki przyusznej. Poszerzono resekcję o staw żuchwowo-skroniowy wraz z głową żuchwy oraz śliniankę przyuszną. Przypadek pokazuje, że badania obrazowe są niezbędne przed planowanym leczeniem operacyjnym, ale rozległość nacieku raka często jest niedoszacowana. Dostępne w literaturze wyniki badań sugerują, że najlepsze rokowania mają chorzy poddani rozległej resekcji, uzupełnionej radioterapią, choć dokładny schemat leczenia nie został do tej pory w pełni ustalony.

3

Wykorzystanie techniki biopsji węzła wartowniczego w laryngologii onkologicznej

100%

Krawczyk P. H. , Marcin B. , Kaczmarczyk D. , Morawiec-Sztandera A.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2017

|

tom 6(2)

42-49

PL

Nowotwory głowy i szyi zajmują 6 miejsce pod względem zachorowalności na nowotwory złośliwe na świecie. Skuteczność leczenia tej heterogennej grupy chorób zależy od radykalności zabiegu chirurgicznego oraz obecności przerzutów do węzłów chłonnych, których wykrycie w trakcie postępowania diagnostycznego bywa niemożliwe. Rutynowe wykonywanie elektywnej dysekcji szyi u pacjentów bez klinicznych cech limfadenopatii (cN0) sprzyja wystąpieniu powikłań związanych z zabiegiem i wydaje się być postępowaniem zbyt inwazyjnym u pacjentów z guzami o niskim stopniu zaawansowania (cT1-2). Biopsja węzła wartowniczego jest zabiegiem diagnostycznym pozwalającym na wykluczenie obecności przerzutów do węzłów chłonnych zbierających bezpośredni spływ chłonki z guza pierwotnego. Metoda ta sprzyja ograniczeniu inwazyjności zabiegu operacyjnego, pozwalając na mikroskopową ocenę obecności komórek nowotworowych w układzie chłonnym. Biopsja węzła wartowniczego jest rutynowo wykorzystywana u chorych z czerniakiem skóry i rakiem sutka, a liczne badania potwierdzają jej zastosowanie w leczeniu raka regionu głowy i szyi.

4

Związek stadium zaawansowania klinicznego raka jamy ustnej z ekspresją markerów immunohistochemicznych

100%

Świątkowski W. , Rahnama M. , Tomaszewski T. , Bigas M. , Świątkowska A. , Łobacz M. , Wallner J.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

tom 89(6)

17-22

PL

Cel. Celem pracy jest ocena zależności pomiędzy ekspresją wybranych markerów białkowych: p53, EGFR, PCNA, p44/42 a stopniem zaawansowania klinicznego nowotworów jamy ustnej. Materiał. 48 pacjentów z Katedry i Kliniki Chirurgii Stomatologicznej i Szczękowo-Twarzowej, ze zdiagnozowanym nowotworem jamy ustnej. Grupę kontrolną stanowiło 10 pacjentów ze zdiagnozowaną leukoplakią jamy ustnej. Metody. Analizę immunohistochemiczną wykonano z użyciem systemu DAKO K5007 Cat - Dako REAL ™ Detection System, Peroxidase DAB +, Rabbit / Mouse. Wyniki. Na podstawie analizy statystycznej wykazano znamienne korelacje pomiędzy ekspresją białka p53 oraz stopniem zaawansowania klinicznego nowotworu. Nie stwierdzono istotnej korelacji pomiędzy pozostałymi badanymi markerami a stopniem zaawansowania klinicznego nowotworu jamy ustnej. Wnioski. Poszukiwanie markerów nowotworowych raka jamy ustnej pozostaje wciąż zasadne. Rozpoznanie miarodajnych markerów związanych z rozwojem raka jamy ustnej, mogłoby umożliwić zastosowanie badań przesiewowych populacji w celu wcześniejszego diagnozowania i leczenia nowotworów jamy ustnej.

5

Kliniczno-patologiczne badanie nowotworów jamy nosowej i zatok przynosowych

100%

Joshi A. , Behera S. , Malik J.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2021

|

tom 10(1)

28-35

PL

Wprowadzenie: W praktyce klinicznej często napotyka się rozmaite łagodne i złośliwe nowotwory jamy nosowej i zatok przynosowych. Wszystkie masy w obrębie nosa i zatok charakteryzują się podobnym obrazem klinicznym i symptomatologią. W związku z tym nie jest możliwe określenie choroby podstawowej na podstawie obrazu klinicznego. Rozpoznanie wymaga: dokładnego wywiadu, badania klinicznego, odpowiednich badań obrazowych oraz szczegółowej oceny histopatologicznej.Cel: Celem niniejszego badania, prowadzonego w ośrodku trzeciego stopnia referencyjności w stanie Odisha, było sklasyfikowanie różnych rodzajów łagodnych i złośliwych zmian przyjmujących postać mas w jamie nosowej i zatokach przynosowych oraz scharakteryzowanie ich profilu kliniczno-patologicznego.Metody: Do badania prospektywnego, prowadzonego w ciągu 24 miesięcy (wrzesień 2013–wrzesień 2015), włączono 120 przypadków mas nowotworowych w obrębie jamy nosowej i zatok. Wszystkie przypadki poddano analizie kliniczno-patologicznej. Wstępne rozpoznanie formułowano po przeprowadzeniu oceny klinicznej i badań radiologicznych, zaś ostatecznego rozpoznania dokonywano w oparciu o badanie histopatologiczne.Wyniki: Liczba zmian łagodnych była większa niż złośliwych (odpowiednio: 66,66% i 33,33%). W grupie badanej znaleźli się pacjenci ze wszystkich grup wiekowych, przy czym średnia wieku w momencie prezentacji wynosiła 29,5 lat dla nowotworów łagodnych i 50,25 lat dla nowotworów złośliwych. Stosunek mężczyzn do kobiet to 3:1 w przypadku nowotworów łagodnych i 1,7:1 w przypadku nowotworów złośliwych. Wśród łagodnych zmian obserwowanych w naszym badaniu największą częstością występowania charakteryzowały się naczyniakowłókniaki, które stanowiły 37,5%. W przypadku zmian złośliwych najczęściej obserwowano raka płaskonabłonkowego, który stanowił 67,5%. Rak jamy nosowej stanowił 70% wszystkich zmian złośliwych. Dolegliwościami najczęściej zgłaszanymi przy prezentacji były: niedrożność nosa (91,6%), okresowe krwawienie (69,16%) i wysięk z nosa (58,3%).Wniosek: Stwierdziliśmy, że w celu prawidłowej oceny patologicznej masy w obrębie jamy nosowej i zatok przynosowych konieczne jest jednoczesne wykonanie badania klinicznego, radiologicznego i histopatologicznego. Choć badanie histopatologiczne we wszystkich przypadkach zapewnia potwierdzenie rozpoznania, techniką diagnostyczną umożliwiającą prawidłową i szybką interwencję staje się badanie immunohistocytochemiczne.

6

Zastosowanie oceny stopnia mineralizacji jawnej badanej przy użyciu mikroskopu skaningowego w diagnostyce nowotworów złośliwych jamy ustnej

63%

Cieślik T. , Męcik T. J. , Szczurek Z. , Sabat D.

Inżynieria Biomateriałów

|

2001

|

tom R. 4, nr 13

9-11

PL

Rokowanie w chorobie nowotworowej zależy głównie od wczesnego rozpoznania. Etiopatogeneza raka płaskonabłonkowego jamy ustnej jest przedmiotem badań i pozostaje nadal niewyjaśniona. Wprowadzenie do diagnostyki medycznej mikroskopii skaningowej może przybliżyć obraz zmian jakie zachodzą w tkankach objętych procesem nowotworowym. Analizie poddano 62 preparaty pochodzące od osób obojga płci z rozpoznanym histopatologicznie nowotworem płaskonabłonkowym zlokalizowanym w różnych miejscach jamy ustnej. Autorzy potwierdzili pełną przydatność metody w badaniach nowotworów złośliwych jamy ustnej.

EN

Prognosis in carcinoma depends mainly on early diagnosis. Etiopathogenesis of squamous oral epithelium carcinoma is continually under investigation and remains unclear. The introduction of scanning electron microscopy (SEM) into medical diagnostics may clear up the picture of lesions taking place in carcinous tissue. 62 preparations from patients of both sexes with histopathologically confirmed squamous cell carcinoma located in oral cavity were analysed. The authors confirmed the usefulness of the method in the study of squamous oral epithelium carcinomas.

7

Wpływ słonecznego promieniowania ultrafioletowego (UV) na powstawanie raków skóry

51%

Pacholczyk M. , Czernicki J. , Ferenc T.

Medycyna Pracy

|

2016

|

tom 67

|

nr 2

255-266

EN

Ultraviolet radiation is a physical mutagenic and cancerogenic factor. About 95% of ultraviolet A (UVA) (320–400 nm) and 5% of UVB (280–320 nm) reach the Earth’s surface. Melanin is a natural skin protective factor against UV radiation. Skin cancers associated with long-term exposure to UV radiation are: basal cell carcinoma (BCC), squamous cell carcinoma (SCC) and cutaneous malignant melanoma (CMM). The high risk of BCC development is related to acute and repeated exposure to UV causing sunburn. Molecular studies of BBC demonstrated disorders in sonic hedgehog (SHH) cell signaling regulation pathway, associated with the suppressor protein patched homolog 1 gene (PTCH1) mutations. The risk of the BCC development is related to the polymorphism of melanokortin-1 receptor gene (MC1R). Tumor P53 gene mutations observed in BCC cells has been classified as secondary genetic changes. In SCC cells UV-induced mutations were mostly related to P53 gene. Increased expression of cyclooxigenase- 2 gene (COX-2) plays a significant role in the development of SCC. Other pathogenetic factors include intensification of the synthesis of pro-inflammatory cytokines (tumor necrosis factor α (TNF-α), interleukin-1 α (IL-1α), IL-1β and IL-6). Currently, the role of UVB has been recognized in the pathogenesis of CMM. In CMM cells the following gene mutations were noted: cyclindependent kinase inhibitor 2A INK4A (p16 INK4A), cyclin-dependent kinase 4 (CDK4), Ras, phosphatase and tensin homolog deleted on chromosome 10 (PTEN) and proto-oncogene B-Raf (BRAF). The BRAF gene mutations were observed in ~50% of CMM cases. Mutations of P53 gene are not characteristic of CMM cells. Med Pr 2016;67(2):255–266

PL

Promieniowanie ultrafioletowe (UV) jest fizycznym czynnikiem mutagennym i karcynogennym. Do powierzchni Ziemi dociera ok. 95% promieniowania ultrafioletowego A (UVA) (320–400 nm) i ok. 5% UVB (280–320 nm). Naturalnym czynnikiem ochronnym skóry przed UV jest melanina. Do raków skóry, których rozwój jest związany z długotrwałym narażeniem na promieniowanie UV, zalicza się niebarwnikowe raki skóry (non-melanoma skin cancers – NMSC) – raka podstawnokomórkowego (basal cell carcinoma – BCC) i raka kolczystokomórkowego (squamous cell carcinoma – SCC) oraz czerniaka złośliwego skóry (cutaneous malignant melanoma – CMM). Wysokie ryzyko rozwoju BCC związane jest z ostrą i wielokrotną ekspozycją na UV, powodującą oparzenia słoneczne. Badania molekularne BCC wykazały zaburzenia na szlaku regulacji sygnalizacji komórkowej sonic hedgehog (SHH), które były związane z mutacjami genu supresorowego PTCH1 (protein patched homolog 1). Ryzyko rozwoju BCC jest również związane z polimorfizmem genu receptora melanokortyny-1 (MC1R). Obserwowane w komórkach BCC mutacje genu P53 klasyfikowano jako wtórne zmiany genetyczne. W komórkach SCC mutacje indukowane UV najczęściej dotyczyły genu P53. W rozwoju SCC istotne znaczenie ma zwiększona ekspresja genu enzymu cyklooksygenazy-2 (COX-2). Innym czynnikiem patogenetycznym SCC jest nasilenie syntezy cytokin prozapalnych (czynnika martwicy nowotworu α (tumor necrosis factor α – TNF-α), interleukiny-1 α (IL-1α), IL-1β i IL-6). Obecnie w patogenezie CMM powszechnie uznawana jest rola UVB. W komórkach CMM notowano mutacje w genach: p16 INK4A (cyclin-dependent kinase inhibitor 2A INK4A), genie kodującym cyklinozależną kinazę 4 (cyclin-dependent kinase 4 – CDK4), Ras, PTEN (phosphatase and tensin homolog deleted on chromosome 10) i BRAF (proto-oncogene B-Raf). Mutacje genu BRAF stwierdzano w ok. 50% przypadków CMM. Mutacje genu P53 nie są charakterystyczne dla komórek CMM. Med. Pr. 2016;67(2):255–266