Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Time–cost relationship for predicting construction duration

100%

Czarnigowska A. , Sobotka A.

Archives of Civil and Mechanical Engineering

|

2013

|

tom Vol. 13, no. 4

518--526

EN

Reliable estimates of project cost and duration are necessary inputs for decision-making in the earliest stages of construction projects. As little data is available, the estimates can only rest upon records of similar completed schemes. The tools that use such records to facilitate project planning continue to be the object of interest of researchers. This paper investigates the applicability of a simple regression model for the prediction of road construction duration on the basis of early cost estimates. Statistical validity of the model was confirmed, and its predictive ability tested.

2

Assistance devices and autonomous vehicles, or the fourth industrial revolution in the automotive industry. Reflections on criminal liability

100%

Pawelec K.

Cybersecurity and Law

|

2021

|

tom Vol. 6 (2)

103--110

EN

The fourth technical revolution has undoubtedly become a fact. It has affected, and that to a large extent, the automotive industry. Motor vehicles provided with driver-assistance systems have appeared, such as those warning of obstacles, maintaining a safe distance from preceding vehicles, informing of a blind spot, or autonomously automatically adjusting speed, slowing down, following navigation, etc., the role of the driver only being to indicate the destination. However, should the driver have full confidence in those systems, and allow for the mistakes they make, and what impact will this have on their possible criminal liability? These are the issues raised in the publication, which at the same time points out that the legal systems are absolutely not adapted to modern technologies, artificial intelligence, or the assessment of so-called robot drivers.

PL

Czwarta rewolucja techniczna stała się niewątpliwie faktem. Dotknęła ona, i to w szerokim zakresie, motoryzację. Pojawiły się pojazdy samochodowe wyposażone w systemy wspomagające kierujących, ostrzegające o przeszkodach, automatycznie zwalniające, utrzymujące bezpieczną odległość od poprzedników, zapobiegające zajechaniu drogi czy też autonomiczne same regulujące prędkość, zwalnianie, śledzące nawigację itp., a rolą kierującego było wyłącznie wskazanie celu podróży. Czy jednak kierujący powinien mieć pełne zaufanie do tych systemów, liczyć się z popełnionymi przez nie błędami, jakie będzie miało to znacznie dla jego ewentualnej odpowiedzialności karnej? Są to zagadnienia poruszone w publikacji, która jednocześnie wskazuje, że systemy prawne absolutnie nie są dostosowane do nowoczesnych technologii, sztucznej inteligencji i oceny tzw. kierujących samochodami będącymi robotami.

3

Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 14 lutego 2017 r., sygn. I ACa 1320/16, w sprawie skutku jako kryterium zwiększonej odpowiedzialności za spowodowanie wypadku

80%

Pawelec K. J.

Paragraf na Drodze

|

2018

|

tom Nr 6

23--29

PL

Przyczynienie się pokrzywdzonego do wypadku drogowego wywoływało spory, zarówno w orzecznictwie sądowym, jak też w doktrynie. Z reguły traktowano je jako okoliczność mogąca mieć wpływ na wymiar kary, ale przy spełnieniu szeregu warunków. Pomijano wykazanie stopnia przyczynienia się pokrzywdzonego, jak też jego wpływu na powstanie konkretnego skutku. Tymczasem, w zmieniającej się rzeczywistości, zmianie prawa, owo przyczynienie się nabrało zupełnie innego charakteru. W postępowaniu karnym mogą być bowiem orzeczone środki kompensacyjne (np. naprawienie szkody, zadośćuczynienie), ale w tej materii organy ścigania, jak też sądy nie czynią żadnych ustaleń. Taka praktyka nie może być uznana za prawidłową, chociaż wpływają na nią również postawy pełnomocników pokrzywdzonych, które wielokrotnie charakteryzują się biernością w zakresie inicjatywy dowodowej związanej z wykazaniem wysokości konkretnej szkody lub dowodzeniem wysokości dochodzonego zadośćuczynienia. Dlatego istotne znaczenie dla praktyki karnistycznej może mieć judykatura cywilistyczna, a zwłaszcza pogląd zaprezentowany w glosowanym orzeczeniu.

EN

The issue of the victim’s contribution to the traffic accident has caused disputes in both court judicature and juristic doctrine. As a rule, they have been treated as a circumstance with possible legal influence on the sentence, provided a number of conditions were fulfilled. Demonstration of the degree of victim’s contribution and his/her influence on the given result were disregarded. However, in the changing reality, modifications of the law, this contribution has acquired a completely different character. In criminal proceedings compensatory measures may be ordered (e.g. redress of damage, compensation for damage), but no fixed decisions are determined in this matter either by law enforcement bodies or the law courts. Such practice must not be considered as proper although it is affected also by the attitudes of victims’ legal representatives, which attitudes often are passive in requests for granting evidence related to indicating the amount of damage or proving the amount of compensation claimed. This is why civil law jurisprudence may be of essential importance for the practice of criminal law, and the view presented in the judgement commented on, in particular.

4

Dokumentacja projektowa jako element przewidywalności zakresu i czasu realizacji inwestycji

80%

Urbański P. , Urbańska K.

Materiały Budowlane

|

2017

|

tom nr 5

43--45

PL

W artykule przedstawiono wpływ zmian zakresu prac przewidzianych w dokumentacji projektowej, wprowadzonych podczas realizacji prac remontowych, na termin zakończenia inwestycji, a także na jej koszt. Wprowadzanie robót dodatkowych nieujętych w projekcie w trakcie wykonywania prac remontowych wymaga od inwestora i wykonawcy dużej elastyczności, zaangażowania oraz doświadczenia, gdyż są one znacznym utrudnieniem w procesie inwestycyjnym. Prace budowlane nieuwzględnione w projekcie wpływają znacząco na czas realizacji i koszt całkowity inwestycji. Problem ten przedstawiono na przykładzie remontu budynku wzniesionego w latach 80. zlokalizowanego w Zielonej Górze.

EN

The paper presents the effect of changes in the range of work provided in the project documentation, introduced during of the renovation work, on a date of ending and cost of the investment. Introduction of additional works, not included in the project, during repair work, requires from the investor and contractor flexibility, commitment and experience. The additional works are a significant obstacle in the investment process. Construction work not included in the project have a significant effect on the time and the total cost of the investment. This problem is exemplified by the renovation of the building, built in the '80s, located in Zielona Gora.

5

Predictability of posturographic signals: influence of the window width and the embedding dimension

80%

Michalak K. P. , Jaśkowski P.

Biocybernetics and Biomedical Engineering

|

2007

|

tom Vol. 27, no. 4

71-83

EN

Predictability of 120s-long posturographic signals was investigated by the method of forecasting. We used signals from 32 young healthy participants registered with both open and closed eyes. Influence of the window width and the embedding dimension on predictability was studied. Our results indicate existence of a deterministic component in the posturographic signal. Predictability decreases with the increasing window width ranging from 0.24s to 3.84s. An increase of the embedding dimension, while keeping the window width constant and an adequate decrease of the lag is proposed as a method that could better estimate the saturation dimension of the medium- and high-dimensional signals. Moreover, we have found that the signals representing swaying in the anterio-posterior direction have a higher predictability than those representing lateral swinging and that closing the eyes deteriorates predictability of the posturographic signals.

6

O nowelizacji, do której nie doszło, czyli blaski i cienie obiektywnego przypisania skutku

80%

Konieczniak P.

|

2016

|

tom 65

41-70

EN

The subject is the 2013 draft law, that was to amend the Polish Penal Code of 1997, but was finally abandoned. It concerned implementation of the „objective attribution of an effect” concept, an equivalent of German „objektive Zurechnung”. Numerous types of crimes (so-called „przestępstwa materialne”) are causally defined and their definitions fit only the cases where the cause-effect relationship (sc. between human behaviour and the effect specifically prescribed by law) is present. For the complete fulfilment of crime existence of the cause-effect relationship is a necessary condition, but from the point of view of equity it can be regarded an insufficient condition. Therefore the „objective attribution” idea proposes some additional limitations to criminal responsibility for an effect of a human behaviour. The paper discusses five criteria (limiting conditions) proposed so far: (1) the behaviour must cause harm to some „legal value” through breaking a legal norm that’s purpose was protecting just the same value (norm purpose identity condition); (2) the harm must result from the same causal mechanism, for which the legal norm was intended (mechanism identity condition); (3) the behaviour must bring on a substantial increase of risk of such harm (increase of risk condition); (4) the harm would not happen if the behaviour did not break the norm (negative test condition); (5) the harm was predictable for a hypothetical „reliable person” being in identical conditions („objective predictability” condition). These conditions are logically independent, i.e. neither none is implied by any other nor none is excluded by any other. They can all potentially be „building blocks” for the legal future construction. Of the further three proposed conditions one is only subsidiary („substantial breach of the norm”), one is redundant and unnecessary („adequacy of causal course”) and one is practically undesired („socially accepted increase of risk”). Polish Common Courts and the Supreme Court have appealed to the „objective attribution” concept in criminal cases for over 15 years, though infrequently. Such a practice has only partial and unclear legal basis (now it is Article 9 § 2 of the Penal Code). The would-be amendment to the Penal Code would not remove the previous doubts. What is more important, the proposed amendment was premature, as the set of conditions listed above allows to design many different versions of the „objective attribution”, and so far there is not a common acceptance for a particular one.

7

Naturalistyczne wyjaśnienie wolnej woli (I)

60%

Munévar G.

Filozoficzne Aspekty Genezy

|

2013

|

tom 10

111-137

PL

Celem tego artykułu jest wykazanie, że naturalizm jest zgodny z ideą wolności woli. Wielu filozofów twierdzi, że jeśli determinizm jest prawdziwy, a przeto nie jesteśmy istotami wolnymi, to tym samym nie jesteśmy odpowiedzialni moralnie. Wówczas ten "problem wolnej woli" najwyraźniej byłby szczególnie kłopotliwy dla naturalizmu. Naturalizm bowiem uznaje, że ludzie są swoiście zorganizowaną materią i dlatego, jak sądzi wielu uczonych, jest zgodny z determinizmem. Kilku naukowców, którzy poruszyli ten temat, włączywszy Francisa Cricka i E.O. Wilsona, próbowało wyjaśnić fenomenologię wolnej woli (nasze wrażenie, że jesteśmy panami samych siebie) w kategoriach biologicznych, argumentując, że ludzki mózg jest tak bardzo złożony, że przewidywalność działań poszczególnych jednostek w praktyce okazuje się niemożliwa. Niemniej rozwiązania takie zawodzą, ponieważ determinizm i przewidywalność nie są tym samym. Przykładowo zjawiska o charakterze chaotycznym są niemożliwe do przewidzenia, ale i tak są deterministyczne. Zatem te interesujące naukowe propozycje mogą wykazać co najwyżej, że wolna wola jest jedynie złudzeniem. Lecz jeśli tak, to złudzeniem jest również odpowiedzialność moralna. Niniejszy artykuł wyjaśnia także, dlaczego odwołanie się do indeterminizmu kwantowego leżącego u podstaw przypuszczalnie deterministycznej nauki również nie rozwiązuje problemu. Problemu tego nie można także unieważnić ani wskazując na mylenie w języku praktycznej nieuchronności praw przyrody z przymusem związanym z prawami społecznymi, jak próbowali to uczynić Hobbes, Hume, Schlick i inni, ani poprzez jakieś dalsze "analizy lingwistyczne". Artykuł ten rozwija sugestię Gary'ego Watsona, że kwestia wolnej woli sprowadza się raczej do pytania, czy jaźń może determinować nasze działania. Jak zobaczymy, okaże się, że jaźń to (w przeważającej mierze) mózg, zaś mózg rzeczywiście determinuje działania poszczególnych jednostek. Pomimo że prawa fizyki i chemii obowiązują w mózgu i że wszelkiego rodzaju czynniki zewnętrzne wywierają wpływ na ten narząd, to każdy mózg jest układem sui generis, charakteryzującym się własnym zbiorem "praw" emergentnych, które sprawiają, że każdy organizm jest niezależną jednostką w relacji do świata. W każdym razie taka niezależność od świata wystarczy do uzasadnienia wniosku, że mózg (jaźń) determinuje własne działania, a przeto, że - w normalnych warunkach - każda osoba jest odpowiedzialna moralnie. Najważniejszą z przesłanek dyskutowanych w artykule jest istnienie "silnej emergencji" procesów mózgowych. Pierwszy poziom emergencji to dobrze znany fakt, że składowe procesów mózgowych (na przykład impulsy elektryczne przesyłane z siatkówki oka do mózgu) nie gwarantują przeżycia jakiegoś konkretnego doświadczenia. Silniejszy poziom emergencji polega zaś na tym, że sieci neuronowe w mózgu oddziałują na pojedyncze składowe tych sieci (na przykład na wagi synaptyczne). Zatem stan neuronalny jest emergentny w tym sensie, że konstytuujące go wagi połączeń synaptycznych nie wystarczą do określenia go. Jest emergentny również w tym sensie, że wagi synaptyczne częściowo zależą także od samego stanu neuronalnego.

EN

The aim of this paper is to argue that naturalism is consistent with free will. Many philosophers claim that if determinism is true, and thus we are not really free agents, then we are not morally responsible. This „problem of free will” would then seem to be particularly pressing for naturalism, since naturalism considers human beings to be arrangements of matter, and therefore many scholars expect it to be consistent with determinism. Several scientific writers who have touched on the subject, including Francis Crick and E.O. Wilson, have tried to explain the phenomenology of free will (our feeling that we are free agents) on biological terms, while arguing that the human brain is so complex that the predictability of individual human action is practically impossible. Such solutions fail, however, because determinism and predictability are not the same thing. Chaotic phenomena, for example, may be unpredictable, but they are still deterministic. So the most these interesting scientific proposals can show is that free will is an illusion. But if free will is an illusion, so is moral responsibility. This paper will also explain why appeals to quantum indeterminism, which underlies presumably deterministic science, are not much help either. Nor can the problem be dismissed as Hobbes, Hume, Schlick and others have tried to do, by pointing to a linguistic confusion between the practical inevitability of natural law and the compulsion of social laws, nor by some further „linguistic analysis”. This paper develops Gary Watson’s suggestion that the question of free will is rather whether our actions can be determined by the self. The self, it will be seen, turns out tobe (largely) the brain, and the brain does indeed determine the individual’s actions. Even though the laws of physics and chemistry apply in the brain, and even though all sorts of external influences leave their imprint on the brain, each brain is sui generis and has its own set of emergent „laws” that pit the organism as an independent entity vis-à-vis the world. This is enough independence from the world, in any event, to justify the conclusion that the brain (the self) does determine its own actions, and thus that, under normal circumstances, the individual is morally responsible. The most important of the reasons discussed in the paper is the existence of „strong emergence” in brain processes. The first level of emergence is the well-known fact that the components of a brain process (e.g., electrical pulses sent by the retina to the brain) do not guarantee a particular experience. The stronger level of emergence is that the brain networks affect the individual components of the networks (e.g., synaptic weights). Thus a neural state is emergent in the sense that the weights of the synaptic connections that constitute it are not sufficient to determine it, and also emergent in the sense that those weights are also partially dependent on the neural state itself.