Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Lydia Cacho, Niewolnice władzy. Przemilczana historia międzynarodowego handlu kobietami (tłum. Katarzyna Kuś, Paweł Wolak), Wydawnictwo Literackie MUZA S.A., Warszawa 2013, ss. 345.

100%

Kotarski J.

Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny

|

2014

|

tom 22

|

nr 1(83)

104-106

2

Zaniedbanie – (nie)świadomą formą przemocy wobec dziecka

80%

Sochocka L. , Komenda-Kołecka J.

Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine

|

2014

|

tom 17

|

nr 1

83-89

EN

The catalogue of behaviors towards children that shall be defined as negligence consists of: improper physical and medical care, lack of education, harmful treatment of children, exposure of the children to immoral or even criminal impact. Negligence is one of the four (beside physical, psychical and sexual abuse) means of violence against children, displayed both during prenatal development and the period after the birth of the child. It could be defined as: anti-health oriented behaviors of the pregnant women, omission of breastfeeding, active and passive smoking of the parents/legal guardians, improper nutrition of children, deprivation of need for love and belonging.

PL

Zachowaniem przejawianym wobec dziecka, które definiować należy jako zaniedbywanie jest: nieodpowiednia opieka fizyczna i medyczna, krzywdzące traktowanie dziecka, brak edukacji szkolnej, wystawianie dziecka na wpływy niemoralne a nawet kryminalne. Zaniedbywanie to jeden z czterech (obok przemocy fizycznej, psychicznej i seksualnej) wymiarów przemocy wobec dziecka, zarówno w okresie prenatalnym, jak i po jego urodzeniu. Mogą nim być: antyzdrowotne zachowania kobiety ciężarnej, zaniechanie karmienia piersią, czynne i bierne palenie rodziców/ opiekunów, nieprawidłowe żywienie dziecka, deprywacja potrzeby miłości i przynależności.

3

Zespół Dziecka Maltretowanego

80%

Family Medicine & Primary Care Review

|

2011

|

nr 2

319-321

4

Zabójstwo honorowe jako przykład przemocy motywowanej kulturowo

80%

Gutkowska A.

Biuletyn Polskiego Towarzystwa Kryminologicznego im. prof. Stanisława Batawii

|

2012/2013

|

nr 20

66-73

5

(Nie) bezpieczeństwo świadczenia usług seksualnych. Świadomość ryzyka i konsekwencji pracy w sex-biznesie na przykładzie doświadczeń mężczyzn uwikłanych w prostytucję

80%

Gardian-Miałkowska R.

Profilaktyka Społeczna i Resocjalizacja

|

2013

|

tom 22

131-152

PL

Artykuł jest próbą analizy zjawiska nie stosowania rozmaitych środków bezpieczeństwa przez osoby świadczące usługi seksualne. Dodatkowo zaprezentowano w nim wyniki badań przemocy i nadużyć wśród mężczyzn świadczących usługi seksualne oraz katalog sposobów służących zabezpieczaniu się przed konsekwencjami rozmaitych form przemocy. Nawiązując do koncepcji Melissy Farley autorka sformułowała projekt umowy o usługi seksualne, uwzględniający warunki wykonywania tej pracy w Polsce, wyrażając i uzasadniając zarazem wątpliwość, czy osoby posiadające wiedzę o realiach pracy w sex biznesie zdecydowałyby się na podpisanie zobowiązań zawartych w takiej umowie.

EN

The paper presents a tentative analysis of the phenomenon consisting in the failure to use available protective measures by individuals who provide sexual services. Additionally, it presents the results of research on violence and abuse among male sex workers, as well as the catalogue of measures which they can use as a protection against various forms of violence. Referring to the concept of Melissa Farley, we have formulated a draft agreement for the provision of sexual services, taking into account the conditions of the provision of such services in Poland. At the same time we expressed a justified doubt as to whether any individual aware of the reality of working in the sex business would be willing to accept the commitments included in such agreement.

6

Przemoc w filmach gore albo o obrzydzeniu, które obnaża współczesne stosunki społeczne

80%

Lipowicz M.

Kwartalnik Filmowy

|

2013

|

nr 83-84

239-254

PL

Kwestia bezpośredniego przedstawiania przemocy w filmach od dawna budzi kontrowersje w świecie naukowym, jest też przedmiotem zainteresowania opinii publicznej. Od lat 60. subgatunek gore coraz śmielej wkracza do głównego nurtu kinematografii, a kino popularne coraz chętniej adaptuje estetykę przemocy właściwą filmom tego gatunku. Bezpośrednie przedstawianie destrukcji ludzkiego ciała stało się współcześnie częścią kultury masowej. Na tę problematykę należy zatem spojrzeć również z perspektywy socjologicznej. Przyjmując taki punkt wyjścia, autor pyta w swoim artykule o wpływ wirtualnej przemocy na jednostkę, a także o to, w jakim stopniu filmy gore odzwierciadlają najistotniejsze cechy współczesnego społeczeństwa. Na przykładzie trzech wybranych filmów gore Lipowicz stara się wykazać, że subgatunek ten wskazuje na fundamentalne problemy egzystencjalne oraz na kwestię integracji społecznej w dobie ponowoczesności.

EN

The question of direct presentation of violence in films has long been controversial in the scientific world, and it is also of interest to the public. Since the 1960s the subgenre of gore is increasingly present in the mainstream cinematography, and the popular cinema is increasingly willing to adapt the aesthetic of violence typical for films belonging to this genre. Direct presentation of the destruction of human body has become part of contemporary popular culture. It is therefore an issue that should be considered from the sociological perspective. Accepting this as his starting point, the author asks in the article about the impact of virtual violence on the individual, and the extent to which gore films reflect the most important features of contemporary society. Using the example of three selected gore films Lipowicz tries to demonstrate, that the subgenre points to fundamental existential problems and questions of social integration in the era of postmodernity.

7

Niemieccy autonomiści jako ekstremistyczny fenomen

70%

Król T.

Kwartalnik Naukowy OAP UW "e-Politikon"

|

2013

|

nr 6

319-342

PL

Problematyka niemieckich Autonomistów, stanowiąca od wielu lat przedmiot zainteresowania tamtejszych badaczy ekstremizmu i politycznej przemocy, pozostaje zagadnieniem niemal całkowicie nieznanym na gruncie polskiej literatury naukowej. Celem niniejszego artykułu, stanowiącego podsumowanie dotychczasowego stanu badań w RFN, jest z jednej strony zapoznanie Czytelnika z genezą tego ekstremistycznego fenomenu, z drugiej – ukazanie jego specyfiki poprzez koncentrację na trzech, wyróżnionych przez autora, kryteriach jego oceny: ideologii, przyjętych formach działalności i stosowanej taktyki oraz stylu. Jednocześnie artykuł powinien zachęcić do bliższego przyjrzenia się Autonomistom przez polskich badaczy spektrów antydemokratycznych.

EN

The issue of the German Autonomists, being the subject of interest of local political scientists for many years, is the matter almost completely unknown on the ground of the Polish socio-political literature. The aim of this article, which is the summary of hitherto state of research in Germany, is on the one hand to introduce the reader to the origins of this political phenomenon, and on the other hand – to reveal its specificity by focusing on three, highlighted by the author, criteria of assessment: ideology, established forms of action and style. At the same time, the article is meant to encourage Polish researchers of antidemocratic movements to do more research on the aforementioned group.

8

„Uwolnij się”- grupa wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie: Prezentacja i ewaluacja programu realizowanego w warunkach izolacji więziennej.

60%

Fenik-Gaberle K. , Kałucka R. , Lizińczyk S.

Profilaktyka Społeczna i Resocjalizacja

|

2017

|

tom 33-34

55-82

PL

Jak pokazują statystyki Służby Więziennej, liczba osadzonych w polskich więzieniach to ponad ok. 70 tys. osób. Wśród tej liczby mniej niż 5 proc. to skazane kobiety. Wiele kobiet, zanim dokonało czynów karalnych, doświadczało przemocy (było jej ofiarami). Dla wielu z nich dokonane przestępstwa były formą skrajnie niekonstruktywnej strategii radzenia sobie z długotrwale doświadczanym stresem. Artykuł podejmuje analizę strategii pracy z takimi osobami, tj. ze skazanymi kobietami doznającymi przemocy domowej jeszcze przed popełnieniem przestępstwa i odbywaniem kary pozbawienia wolności. Analiza polskiej literatury przedmiotu ujawnia, iż choć w Polsce przeprowadzono wiele badań i analiz dotyczących zjawiska przemocy, to znalezienie wytycznych, rekomendacji czy konkretnych scenariuszy zajęć grupowych dla osób doświadczających przemocy jest niezwykle trudne. Autorzy artykułu opracowali program pomocy osadzonym „Uwolnij się”, składający się z rozbudowanej części diagnostycznej (służącej zbadaniu okoliczności związanych z sytuacją doświadczania przemocy) oraz właściwego programu wsparcia grupowego. Jego podstawowym celem jest edukacja w zakresie autodiagnozy i rozpoznawania przemocy, jak również nauka konstruktywnych sposobów radzenia sobie i szukania pomocy. Prezentowany w niniejszym opracowaniu program został poddany także ewaluacji za pomocą opracowanych narzędzi badawczych. Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała pozytywny wpływ zajęć na realistyczne rozumienie zjawiska przemocy oraz identyfikację strategii zaradczych wśród jego uczestniczek. Przemawiają za tym prezentowane poniżej wyniki. Pozytywne oceny uczestniczek dopełniają tego obrazu i potwierdzają, iż program w ocenie absolwentów oceniony został jako przydatny. Otrzymane wnioski wskazują, iż sam moment odbywania kary pozbawienia wolności może być wystarczającą okolicznością do zmotywowania uczestniczek (ofiar przemocy) do zapoczątkowania zmian w sposobie myślenia o sobie samych i swojej przyszłości. Uzyskane wyniki przemawiają za szeroką realizacją takich działań, a sama interwencja niekoniecznie musi być prowadzona tylko w zakładach karnych. Uzyskane wyniki są tym bardziej optymistyczne, że nie mamy tu do czynienia z terapią, lecz z interwencją dużo prostszą i oszczędniejszą, której szeroka implementacja w różnych miejscach wydaje się możliwa bez szczególnych trudności.

EN

According to the Prison Service’s statistics there are approximately 70 thousand individuals detained in Polish prisons, including 5% of female convicts. However, before com- mitting the criminal offence, a number of detained women had been confronted with violence issues (victim role). For many, the offence came as a form of extremely unconstructive strategy of dealing with prolonged stress. The paper attempts at analyzing possible strategies of working with such individuals, i.e. female convicts who had suffered domestic violence before they became criminal offenders and were sentenced to imprisonment. The analysis of Polish writings reveals that although a bulk of research and analyses on violence has been conducted in Poland, it is still very hard to find guidelines, recommendations and specific group session scenarios addressing the needs of those violence victims. As a form of assistance to detainees, the authors have developed the “Free Yourself” program, comprised of a comprehensive diagnostic component (to study the circumstances where violence was experienced) and the group support component. The overarching aim of the program is to educate prisoners in self-diagnosis and in recognizing violence patterns, to teach them constructive ways of addressing the issue and to show them where to look for help. The paper presents the program which was also assessed with dedicated research tools. The statistical analysis confirmed the positive influence of group sessions on participants’ more realistic understanding of violence and their ability to identify remedial strategies. Results discussed below highlight this tendency, while positive feedback from participants complete the picture and confirm that program graduates felt that it was a useful experience. Our results show that imprisonment period itself may be sufficient to encourage participants (victims of violence) to work towards changes in their way of thinking about themselves and their future. These results prove that such programs should be more widespread and that intervention does not have to take place in prison setting. They are even more optimistic as they do not concern the therapy but some easier and more economical measures which can be easily implemented on a wider scale and in various settings.

9

Empatia a postawy wobec przemocy – doniesienie z badań

60%

Pastwa-Wojciechowska B. , Kaźmierczak M. , Błażek M. , Uniwersytet Gdański W. N. S. , psybpw@ug.edu.pl , psymk@ug.edu.pl , psymb@ug.edu.pl

|

tom 19

PL

W prezentowanym artykule opisano związek między trójwymiarowym modelem empatii a postawami wobec przemocy. W badaniach wzięło udział 575 osób (356 kobiet i 199 mężczyzn). Uczestnicy badania wypełniali trzy kwestionariusze: Kwestionariusz postaw wobec przemocy, Kwestionariusz postaw wobec przemocy w bliskich związkach oraz Skalę Wrażliwości Empatycznej (SWE) mierzącą: przyjmowanie perspektywy, empatyczną troskę i osobistą przykrość. Wyniki badania wskazują na istnienie związku miedzy empatią a postawami wobec przemocy, przy czym Przyjmowanie Perspektywy i Empatyczna Troska są skorelowane ujemnie ze ogólnym wynikiem skal postaw wobec przemocy, zaś Osobista Przykrość dodatnio. Badania wskazują też na istnienie różnic płciowych – skłonność mężczyzn do przyjmowania cudzej perspektywy zdaje się silniej korelować z ich postawami wobec przemocy w życiu społecznym niż to ma miejsce wśród kobiet. Przeprowadzone badanie pozwala sądzić, że trójwymiarowy model empatii może pogłębić naszą wiedzę o postawach wobec przemocy w szerszym kontekście społecznym i w bliskich związkach.

EN

The attitudes towards violence were examined in the context of three-demensional model of empathy. In the presented study participated 575 persons (356 women and 199 men). The participants filled out three questionnaires: Attitudes Toward Violence Questionnaire, Attitudes Toward Intimate Partner Violence Questionnaire, and Emphatic Sensitiveness Scale (SWE) to measure three dimensions of empathy: perspective taking, emphatic concern, and personal distress. The results of the study implicate that empathy is associated with attitudes towards violence in general, as well as in the intimate relationship. Perspective taking and empathic concern were negatively associated with the general results in the attitudes towards violence questionnaires, while personal distress was associated positively. Moreover, the results indicate sex differences – in the group of men perspective taking and empathy are higher correlated. Our findings prove that a multidimensional approach to empathy has a potential to broader our understanding of attitudes towards violence.

10

Czy prawda może być przemocą?

60%

Szklarska A.

Studia Philosophiae Christianae

|

2015

|

tom 51

|

nr 3

139-157

PL

Tytuł artykułu ma charakter prowokacyjny. Autorka nie uważa bynajmniej, by prawda mogła działać poprzez przemoc czy przez przemoc się wyrażać. A jednak ci, którzy odwołują się do ponadczasowych, naturalnych prawd na temat człowieka, życia i kwestii moralnych, bywają oskarżani o przemoc i demagogię. Owszem, bezsprzecznie można dostrzec związki między prawdą a przemocą, ale dotyczą one zwłaszcza prób bezprecedensowych manipulacji wymierzonych w prawdę. Kwestionuje się dziś powszechnie prawdę na temat kondycji człowieka, wartości moralnych, powinności obywatelskich a nawet faktów historycznych. Przemoc może odgrywać niebagatelną rolę w procesie tworzenia czy poznania, wpływa także na przemiany wiedzy i jej przekaz w społecznym obiegu, na co w swoich pracach zwraca uwagę m.in. Andrzej Zybertowicz. Współcześnie uważa się, że zamiast o prawdzie powinniśmy mówić o wielości indywidualnych narracji, mnogości skrajnie subiektywistycznych interpretacji, z których wszystkie są równouprawnione. Sama prawda zostaje sprowadzona do dowolnie ustalanego produktu władzy – również tej, którą dzierżą środki masowego przekazu. Przeciwwagą dla takiego myślenia jest nauczanie Jana Pawła II, który w wyważony sposób przypomina nam o związkach prawdy z wolnością i o odpowiedzialności, jaką prawda generuje. Jest bowiem ściśle etyczną kwestią jaką postawę człowiek przyjmie wobec prawdy i czy gotów będzie jej służyć. To zdumiewające, iż dla wielu ludzi prawda zamiast z wyzwoleniem, kojarzy się ze zniewoleniem. Autorka podejmuje próbę wyjaśnienia jakie są przyczyny tego niepokojącego zjawiska i w jaki sposób nauczanie Jana Pawła II może pomóc nam ujrzeć właściwą perspektywę znaczenia prawdy w życiu człowieka, zarówno w wymiarze jednostkowej świadomości, jak też zbiorowego doświadczenia narodu czy całej ludzkości. W swoim artykule odwołuje się do stanowiska wyrażonego zarówno w encyklice "Veritatis Splendor", jak i w kontekście innych prac Jana Pawła II.

EN

The title of the article is obviously provocative. The author does not think that truth can indeed work or express itself though violence. And yet, those who refer to timeless, natural truths concerning mankind, life and moral issues are often accused of violence and demagogy. Indeed, connections between truth and violence can be detected, however they concern particular attempts at unprecedented manipulations aimed at the truth. Obedience to the truth requires courage and effort and is not an easy matter. Therefore, today truth about the human condition, moral values or civilian obligations is commonly questioned. Violence can play a substantial role in the processes of creation or cognition; it also influences the transformations of knowledge and its meanings in social circulation as Andrzej Zybertowicz points out in his writings. Nowadays people think that, instead of truth, we should focus on the multitudes of individual narrations and of radically subjective interpretations, of which all are equally genuine. Truth itself is reduced to an arbitrarily determined product of authority – also the one held by mass media. The counterbalance to this kind of thinking is the teaching of John Paul II, who in a calm and balanced way reminds us of the relationship between truth and freedom and about the responsibility that truth generates. It is in fact a precisely ethical matter – which attitude mankind takes in its relationship to the truth and if it is ready to serve it. It is amazing that for many people truth is associated with enslavement. The author makes an attempt at explaining what the causes for this unsettling phenomenon are and also in which way the teachings of Pope John Paul II can help us to see the right perspective of the meaning of truth in the life of each individual, both in the aspect of individual consciousness and a collective experience of a nation or the whole of humanity. The article refers to the views of the Pope, expressed both in the encyclical "Veritatis Splendor" and in the context of other texts by John Paul II.

11

Antykoncepcja − jedna z form przemocy wobec dziecka

60%

Dawiec-Kulig K.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

tom 63

|

nr 3: Teologia moralna

19-32

EN

Contraceptive actions are one of the possible forms of violence against the child. They fall within the general trend and mentality against life and can take various forms. They are a manifestation of hostility towards the child, who becomes a burden, an obstacle in the implementation of professional or financial purposes of parents. Also, the same methods and contraceptives are associated with many conceivable threats to life. Among them there are genital tract infections that lead to perinatal complications, which increase the risk of disease and abnormalities of children born and the risk of spontaneous abortions. Another group of contraceptives are pharmaceutical preparations actively causing abortion, designed to eliminate the conceived and already developed child.

PL

Jedną z możliwych form przemocy wobec dziecka są działania antykoncepcyjne. Wpisują się one w ogólny trend mentalności przeciwnej życiu i przybierają różne formy. Są one przejawem wrogości wobec dziecka, które staje się balastem, przeszkodą w realizacji zawodowych czy materialnych celów rodziców. Także same metody i środki antykoncepcyjne niosą wiele zagrożeń dla mogącego się począć życia. Wśród nich są zakażenia dróg rodnych, które prowadzą do komplikacji okołoporodowych, ryzyko wystąpienia chorób i anomalii u urodzonych dzieci oraz ryzyko poronień samoistnych. Inną grupę środków stanowią preparaty o działaniu abortywnym i z założenia mają one wyeliminować poczęte i rozwijające się już dziecko.

12

Sexting – nowe zagrożenie wśród dzieci i młodzieży

60%

Bębas S.

|

2015

|

nr 3

431-444

PL

W artykule ukazany został sexting jako nowe zagrożenie dla dzieci i młodzieży. Tekst poprzedzony jest krótkim wstępem, w którym zasygnalizowane zostały problemy poruszane w dalszej części opracowania. Artykuł składa się z trzech części: pojęcie i typy sextingu, przyczyny i skala i specyfika zjawiska sextingu oraz konsekwencje sextingu. Opracowanie kończy się podsumowaniem i zamieszczoną bibliografią.

EN

The paper presents sexting as a new threat amongst children and young people and consists of three parts: the concept and types of sexting, causes and scale and specifics of the phenomenon and the consequences of sexting. This dissertation is preceded by a brief introduction which has been signaled problems discussed further below. Tips and set out a bibliography are concluded at the end.

13

Self-defence for people with visual impairments

60%

Kohoutková J. , Čihounková J. , Skotáková A. , Reguli Z.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2015

|

tom 15

|

nr 2

33-36

EN

Aim. Self-defence is a frequently discussed topic. However, when it comes to persons with some disabilities it is a neglected area by most experts on self-defence. This paper represents an effort to fill this gap. The aim is to assess the mental condition of disabled people before the course as the starting point for the creation of a methodology of self-defence course, which we subsequently evaluate. Method. We use the questionnaire to determine the degree of self- confidence in self-defence situations such as prevention, verbal conflict and physical assault. 19 persons were involved in the questionnaire survey, five of them were sightless and four short sighted. They were given some statements in each section of the questionnaire, with which they agree or not in the scale from 1 to 6. Result. Most of the tested subjects stay alert during common situations, but they do not feel confident in their reactions to a verbal or physical attack. All of the tested subjects are really scared of given situations. In stressful situations a person usually uses Observe-Orient-Decide-Act loop. Regarding visual disabilities, the person is not able to check visually what he or she can hear. This can produce fear from the unknown. The fear is contra-productive to optimal defence solution. Conclusion. A self-defence course for people with visual disabilities should be focused on the early recognition of danger, verbal defence training and the use of physical contact.

PL

Tło. Samoobrona jest często omawianym tematem. Jednak jeśli chodzi o osoby niepełnosprawne, jest to zaniedbany obszar badań przez większość ekspertów w samoobronie. Niniejszy artykuł stanowi próbę wypełnienia tej luki. Cel. Celem badania jest ocena stanu psychicznego osób niepełnosprawnych przed kursem jako punkt wyjścia do stworzenia metodologii kursu samoobrony, który następnie podlegnie ocenie. Metoda. W badaniu użyto kwestionariusza w celu określenia stopnia pewności siebie w sytuacjach samoobrony, takich jak prewencja, werbalny konflikt i fizyczna napaść. W badaniu ankietowym brało udział N = 19 osób (kobiet i mężczyzn w wieku od 15 do 44 lat), jedenaście z nich było niewidomych a 8 miało inne upośledzenie wzroku. Byli to obecni lub byli studenci Uniwersytetu Masaryka, uczniowie szkoły średniej dla osób niedowidzących oraz pacjenci ośrodka dla osób z wadami wzroku. Uczestnicy otrzymali kilka proponowanych odpowiedzi w kwestionariuszu, z którymi zgadzali się lub nie w skali od 1 do 6. Większość badanych osób w typowych sytuacjach zachowuje czujność, ale nie czują się oni pewnie, gdy reakcji wymagają werbalne lub fizyczne ataki. Wszystkie z badanych osób wykazują prawdziwy strach w określonych sytuacjach. W sytuacjach stresowych osoba zwykle używa strategii: Obserwuj – Zorientuj się – Zdecyduj – Działaj. Jeśli chodzi o upośledzeniem wzroku, osoba nie jest w stanie sprawdzić wizualnie tego, co słyszy. To może doprowadzić do strachu przed nieznanym. Taki rodzaj strachu jest bezproduktywny w sytuacji wymagającej obrony. Wyniki. W celu oceny różnic pomiędzy grupami (niewidomych i niedowidzących) użyto testu Mann-Whitne’a. Poziom istotności ustawiono na poziomie 0,20. Tabela 1 przedstawia statystyki opisowe dla ocenianych zmiennych. Istniała różnica pomiędzy grupami w zmiennej 2.1: θ = 0,233 (95% CI: 0,089 – 0,503), ale rezultat nie był jasny. Istniała różnica pomiędzy grupami w zmiennej 2.7: θ = 0,227 (95% CI: 0,087 – 0,497). Podobnie jak poprzednio rezultat nie był jasny. Kurs samoobrony dla osób z wadami wzroku powinien być ukierunkowany na radzenie sobie z sytuacjami poprzedzającymi konflikt poprzez wprowadzenie wiedzy na temat zagrożeń i podejmowanego ryzyka. Ponadto w sytuacji konfliktu ważne jest utrzymanie go na poziomie werbalnym, by zapobiec przejściu od słownej agresji do konfliktu fizycznego. Z powodu małej grupy sondażowej autorzy nie podejmują się uogólnienia wyników. Z drugiej strony jest to badanie pilotażowe w tym zakresie i może być punktem wyjścia do innych badań w dziedzinie samoobrony dla osób z różnego rodzaju niepełnosprawnością.

14

Dziecko ofiarą antykultury przemocy

60%

Zadykowicz T.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

tom 63

|

nr 3: Teologia moralna

5-17

EN

Przemoc wobec dziecka posiada różnorakie formy i domaga się podjęcia wielorakich działań w celu jego wyeliminowania. To jednak będzie możliwe, gdy określi się nie tylko przejawy, ale także źródła przemocy. Źródeł tych należy upatrywać nie tylko w warunkach materialnych rodziny, ale także we współczesnej kulturze, która stwarzając grunt dla przemocy staje się raczej antykulturą. Dziecko staje się ofiarą „kultury” opartej na wartościach wyłącznie materialnych oraz na moralnym relatywizmie i religijnym sceptycyzmie. Przemoc rodzi się także z kłamstwa, manipulacji, egoizmu, konsumpcjonizmu, utylitaryzmu, skrajnego liberalizmu.

15

The silent scream of nurses: a qualitative study

60%

Kayserilioğlu G. , Bulut Ö. Ü.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2023

|

tom 8

|

nr 1

7-26

EN

Introduction. Nowadays, the importance of nursing science is increasing in the organization, execution, and development of health services. Nurses working in the health institutions encounter countless tragedies while performing healthcare services to patients and families where uninterrupted service is provided 7 days 24 hours. Biopsychosocial changes seen in individuals because of violence in the working environment are silent screams. It is necessary to share feelings and experiences to make the silent scream audible. Aim. In this article, it is aimed to contribute to narrative studies, to draw attention to the violence experienced by nurses in the working environment and the insufficiency of the measures taken by examining the patient stories of two nurses with clinical experience. Method. In the study, two nurses with a professional experience of five years or more were asked to write one of the most memorable anecdotes they have experienced in their professional life. The anecdotes were analyzed through the "Novel, Story, Epic, Tale, Diary, Memory, Mythology and Analogous Rating Scale". Results. Three sub-problems are discussed in this research. Data related to each sub-problem were collected and analyzed. In these two narratives, it was determined that the patients behaved implausible in some situations and their problematic behavior was the dominant common feature. In the first narrative, the categories can be classified under "Behavior of the patients - solutions of the nurses" and in the second narrative under "Emotions of the patient - Emotions of the nurses". The primary point to be reached in both stories can be considered as follows: "The professional approach of healthcare professionals towards challenging patient behaviors they confront." The incidence of violence could be reduced if the nurses have adequate professional knowledge, experience, and skills and inform patients about the procedures. Conclusion. In this study, it is emphasized that sufficient measures are not taken in violence against healthcare professionals in Turkey, that seriously affects employee health and negatively affects the functionality of health services in terms of quality.

PL

Wstęp. Współcześnie wzrasta znaczenie nauk pielęgniarskich w organizacji, realizacji i rozwoju ochrony zdrowia. Pielęgniarki pracujące w placówkach ochrony zdrowia spotykają się z niezliczonymi tragediami podczas udzielania świadczeń zdrowotnych pacjentom i rodzinom, gdzie udzielana jest pomoc nieprzerwanie przez 7 dni 24 godziny. Zmiany biopsychospołeczne obserwowane u jednostek w wyniku przemocy w środowisku pracy to niemy krzyk. Konieczne jest dzielenie się uczuciami i doświadczeniami, aby cichy krzyk był słyszalny. Cel. Artykuł ma na celu przyczynienie się do badań narracyjnych, zwrócenie uwagi na przemoc doświadczaną przez pielęgniarki w środowisku pracy oraz nieadekwatność podjętych działań poprzez zbadanie historii pacjentów dwóch pielęgniarek z doświadczeniem klinicznym. Metody. W badaniu poproszono dwie pielęgniarki z co najmniej pięcioletnim doświadczeniem zawodowym o napisanie jednej z najbardziej pamiętnych historii, jakie przeżyły w swoim życiu zawodowym. Historie zostały przeanalizowane za pomocą „powieści, opowieści, eposu, opowieści, pamiętnika, pamięci, mitologii i analogicznej skali ocen”. Wyniki. W niniejszym badaniu omówiono trzy podproblemy. Dane dotyczące każdego podproblemu zostały zebrane i przeanalizowane. W tych dwóch narracjach ustalono, że pacjenci zachowywali się nieprawdopodobnie w niektórych sytuacjach, a ich problematyczne zachowanie było dominującą cechą wspólną. W pierwszej narracji kategorie można sklasyfikować w ramach „Zachowania pacjentów – rozwiązania pielęgniarek”, a w drugiej narracji w kategorii „Emocje pacjenta – emocje pielęgniarek”. Podstawowy punkt, do którego należy dotrzeć w obu historiach, można uznać za następujący: „Profesjonalne podejście pracowników służby zdrowia do trudnych zachowań pacjentów, z którymi się stykają”. Częstość występowania przemocy mogłaby zostać zmniejszona, gdyby pielęgniarki posiadały odpowiednią wiedzę zawodową, doświadczenie i umiejętności oraz informowały pacjentów o procedurach. Wnioski. W niniejszym opracowaniu podkreślono, że w przypadku przemocy wobec pracowników ochrony zdrowia w Turcji nie podejmuje się wystarczających środków, co poważnie wpływa na zdrowie pracowników i negatywnie wpływa na funkcjonalność usług zdrowotnych pod względem jakości.

16

Ochrona prawna rodziny a proces wiktymizacji ofiary przemocy domowej

60%

Mazur J.

Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL

|

2005

|

tom 1

|

nr 1 Prawo

231-245

EN

Transformation has brought about difficult life situations, which are referred to as “social life traps”, and it has changed functioning of institutions. Both a victim of violence and people who help them expect a lot from institutions legally responsible for solving such problems. Having analyzed the Penal Code, Family Code and Guardian Code, it can be stated that there are some legal tools which victims of violence have at their disposal. However, these tools are often viewed upon by society as insufficient and too slow in application. Social expectations in this respect are not convergent with the legal regulations suggested by the legal act because family violence is an unusually complex problem. A net of good legal regulations provides victims with a tool for turning against violence, but it also requires determined steps from them. Family violence is a phenomenon which often cannot withstand the difficulties of procedures aiming at official qualification and recognition of the deed as a crime (with all legal consequences). Victims of family violence can be aided by: the procedure of “Blue Cards” in leading home interventions against violence, social aid and local authorities in the legally specified range. Seeking compensation by the victim often deepens the trauma as the legal system, although it seems to be right and equipped with appropriate tools, does not fully meet the expectations of the victims. In consequence, most victims cannot see the chances of using social mechanisms of the legal system and prefer not to report or complain in an official way.

17

Hope for success and styles of coping with stressful situations of women aged 25–35 experiencing domestic violence in marriage

51%

Makara-Studzińska M. , Madej A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2016

|

tom 16

|

nr 1

15-20

EN

Introduction: The case of violence against women is an up-to-date topic much publicized in the society. Police data confirm that the number of home interventions increases by the year, with women as the main group of victims of violent behaviour. A number of questions, therefore, arise, inter alia: how do women cope with the difficulties they face, and how do they evaluate their chances for the improvement of their life situation? The aim of the study is to show the styles of coping with stressful situations and the level of hope for the success of women experiencing violence in their marriage. Material and methods: The study covered two groups of women aged 25–35. The research tool was Hope for Success Questionnaire and Coping Inventory for Stressful Situations. The results were subject to statistical analysis. Results: Women experiencing violence in marriage received significantly lower scores on the task-oriented style scale. The same group of women is characterised by significantly higher results obtained on the emotion-oriented style scale. There was no statistically significant difference between the groups in terms of the avoidance-oriented style scale. The analysis of the results obtained in the Hope for Success Questionnaire shows that women abused by their husbands do not exhibit much hope for success. Conclusions: Women experiencing violence in marriage apply the emotion-oriented style, whereas women free from violence – the task-oriented style. Both groups surveyed apply the avoidance-oriented style in the same degree. Women abused by their husbands do not achieve high results as far as hope for success is concerned.

PL

Wstęp: Problem stosowania przemocy wobec kobiet jest obecnie bardzo aktualny i nagłaśniany w społeczeństwie. Dane policyjne potwierdzają, iż z roku na rok wzrasta liczba interwencji domowych, w których najczęstszymi ofiarami zachowań o charakterze przemocowym są kobiety. W związku z tym pojawia się szereg pytań, między innymi: w jaki sposób kobiety radzą sobie z napotykanymi trudnościami oraz jak oceniają szansę na poprawę swojej sytuacji życiowej? Celem niniejszego badania jest ukazanie stylów radzenia sobie w sytuacjach stresowych oraz poziomu nadziei na sukces kobiet doświadczających przemocy w małżeństwie. Materiał i metody: W badaniu wzięły udział dwie grupy kobiet w wieku 25–35 lat. Narzędzia badawcze stanowiły Hope for Success Questionnaire oraz Coping Inventory for Stressful Situations. Uzyskane wyniki badań poddano analizie statystycznej. Wyniki: Kobiety doświadczające przemocy w małżeństwie uzyskały istotnie niższe wyniki w skali the task-oriented style. Grupa tych samych kobiet charakteryzuje się znacznie wyższymi wynikami uzyskanymi w skali the emotion-oriented style. Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy między badanymi grupami w zakresie the avoidingoriented style. Analizując wartości otrzymane w Hope for Success Questionnaire, można stwierdzić, że kobiety maltretowane przez mężów nie mają zbyt wielkiej nadziei na odniesienie sukcesu. Wnioski: Kobiety doświadczające przemocy w małżeństwie stosują styl skoncentrowany na emocjach, kobiety bez przemocy – styl skoncentrowany na zadaniu. Obydwie grupy równie często stosują styl skoncentrowany na unikaniu. Kobiety maltretowane przez mężów nie osiągają wysokich wyników w zakresie nadziei na sukces.

18

Lider w niewoli Trójkąta Dramatycznego

51%

Świątek W.

Edukacyjna Analiza Transakcyjna

|

2015

|

nr 4

13–33

EN

The author of the article attempts to describe the role of the leader within the context of being captured in the Drama Triangle. Basing his argumentation on the two characteristic case studies regarding leaders' behaviour, the author describes various behaviours, emotions, feelings and reactions experienced by leaders. Particular attention is given to the analysis of interpersonal conflicts and their possible solutions. The two case studies are an important part of the article as they present a practical illustration of how leaders act and experience the following roles: Victim, Prosecutor, Rescuer and Avenger. The analysis of the case studies allows the reader to investigate practical aspects of the search for effective solutions, which may help both leaders and their subordinates. The premises examined in the article are well-documented in research, and their detailed descriptions can be found in the rich review of subject literature.

19

Is There True Peace Without Truth? Ideological Roots of a Recent Statement of the Central Committee of the World Council of Churches on Religion and Violence

51%

Składanowski M.

|

tom 16

305-318

EN

The article aims to demonstrate ideological roots of the social and theological attitude of the World Council of Churches on the example of the recent official statement of the Central Committee of the WCC issued on June 28, 2016 which regards the connection between religion and violence. Particular emphasis is put on an attempt to explain how the ideology accepted by the WCC, and present in a more or less distinct manner in the documents of this organization, influences the presentation of Christian teaching regarding peace in the said document. The article analyses the mentioned document, starting from the manner in which the phenomenon of violence has been tackled. Further, it examines those statements in which the WCC is presented as promoting the inter-religious dialogue and peace.

PL

Artykuł ma na celu ukazanie ideologicznych korzeni społecznego i teologicznego zaangażowania Światowej Rady Kościołów na przykładzie oficjalnego stanowiska Komitetu Centralnego Światowej Rady Kościołów, wydanego 28 czerwca 2016 r., które dotyczy związku religii i przemocy. Szczególny nacisk kładzie się na próbę wyjaśnienia, w jaki sposób ideologia uznawana przez Radę i obecna w mniej lub bardziej wyraźny sposób w dokumentach tej organizacji wpływa na przedstawienie chrześcijańskiego nauczania dotyczącego pokoju w omawianym stanowisku. Artykuł analizuje ten dokument, zaczynając od sposobu, w jaki Rada podchodzi do zjawiska przemocy. W dalszej kolejności w artykule omawiane są powiązane wypowiedzi Rady, w których uznaje się ona za promotora dialogu międzyreligijnego i pokoju na świecie.

20

Poczucie koherencji kobiet – ofiar przemocy domowej

51%

Sitarczyk M.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2013

|

tom 13

|

nr 4

250-263

EN

The article discusses the issue of personality changes observed in women who are victims of long-term domestic violence. The research study demonstrates that women who are victims of long-term domestic violence are characterised by a low sense of coherence, which manifests itself as a low sense of meaningfulness, manageability and comprehensibility with respect to their personal situation. The empirical research was based on a paradigm, according to which the sense of coherence is the basic personality dimension having a significant impact on how one copes in new, difficult and uncertain situations. The research program involved a total of 56 women from Lublin Voivodeship. The domestic violence group comprised women who had been victims of domestic violence and who had sought individual consultations at the Crisis Intervention Centre. The control group consisted of women who had never experienced domestic violence in their life and who came from the same environments as the victims of abuse. Presented in the development of diagnostic tests, including the data contained in the case study, showed woman-victim of domestic violence as a person with fragile self-esteem and sense of coherence. Picture of women experiencing domestic violence outlined in accordance with the provisions of the concept of Antonovsky indicates no comprehensibility for their conduct, low sense of manageability and meaningfulness in terms of themes. Victims also have a tendency to perceive available personal, social or material resources as insufficient to meet the requirements which result from specific life situations.

PL

W artykule przedstawiono problematykę zmian osobowościowych obserwowanych u kobiet będących ofiarami długotrwałej przemocy domowej. W prezentowanych badaniach dowiedziono, że kobiety długotrwale doświadczające przemocy domowej charakteryzują się niskim poczuciem koherencji, co wyraża się w obniżonym poczuciu sensowności, zaradności i zrozumiałości w odniesieniu do własnej sytuacji życiowej. Badania empiryczne oparto na paradygmacie, zgodnie z którym poczucie koherencji jest podstawowym wymiarem osobowości mającym istotny wpływ na radzenie sobie w sytuacjach nowych, trudnych i niepewnych. Program badań obejmował 56 kobiet z województwa lubelskiego. Grupę eksperymentalną stanowiły kobiety, które były ofiarami przemocy domowej i korzystały z indywidualnego poradnictwa w Centrum Interwencji Kryzysowej. W skład grupy kontrolnej weszły kobiety, które w swoim życiu nie spotkały się z przemocą, a które pochodziły z tych samych środowisk co ofiary przemocy. Przedstawione w opracowaniu badania diagnostyczne, łącznie z danymi zawartymi w studium przypadku, ukazały kobiety – ofiary przemocy domowej jako osoby o niestabilnej samoocenie i niskim poczuciu koherencji. Obraz kobiet doświadczających przemocy domowej nakreślony zgodnie z założeniami koncepcji Antonovsky’ego wskazuje na brak zrozumiałości celów swojego postępowania u badanych oraz ich niskie poczucie sterowalności i sensowności w zakresie motywów działania. Ofiary przemocy mają także tendencję do postrzegania dostępnych zasobów osobistych, społecznych czy materialnych jako niewystarczających do tego, by sprostać wymogom, jakie stawiają konkretne sytuacje życiowe.