Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Znaczenie diagnostyczne wybranych autoprzeciwciał w chorobach układowych tkanki łącznej

100%

Zińczuk J. , Motybel-lwańczuk E. , Matowicka-Karna J.

Laboratorium Medyczne

|

2018

|

tom nr 4

26--31

PL

Choroby autoimmunologiczne należą do chorób przewlekłych o zróżnicowanej, często niewyjaśnionej etiologii o podłożu autoimmunizacyjnym i powstają wskutek nieprawidłowej odpowiedzi immunologicznej skierowanej przeciwko własnym antygenom. Antygeny stymulują wytwarzanie autoprzeciwciał, które wiążąc się z nimi, prowadzą do uszkodzenia komórek i tkanek organizmu. W efekcie dochodzi do rozwoju szeregu chorób o szerokim spektrum objawów, których podstawą rozpoznania jest stwierdzenie w surowicy chorego przeciwciał typowych dla danej jednostki. Przeciwciała te mają dużą wartość diagnostyczną i prognostyczną i pozwalają wnioskować o ciężkości przebiegu choroby.

EN

Autoimmune diseases belong to the group of chronic diseases with diversified, often unexplained, autoimmune aetiology and develop as a result of an abnormal immune response against the body's own antigens. The antigens stimulate the production of autoantibodies, which bind with them and lead to the damage of the cells and tissues of the body. The result is the development of a number of diseases of a broad spectrum of symptoms. ln order to diagnose these diseases, it is necessary to determine antibodies specific to a given disease in a patient's serum. These antibodies have a high diagnostic and prognostic value and enable to conclude on the severity of the course of the disease.

2

Laboratoryjna diagnostyka zarażeń Toxoplasma gondii

100%

Bożym A. , Bojanowska A. , Koper O. M. , Kemona H. , Matowicka-Karna J.

Laboratorium Medyczne

|

2018

|

tom nr 1

41--44

PL

Toxoplasma gondii należy do obligatoryjnych, wewnątrzkomórkowych pierwotniaków wywołujących odzwierzęcą chorobę pasożytniczą – toksoplazmozę. Celem pracy było przedstawienie możliwości wykrywania zarażenia T. gondii, które opierają się głównie na badaniach serologicznych z zakresu rutynowej diagnostyki laboratoryjnej. Za pomocą tych badań wykrywane są w surowicy lub w płynach ustrojowych specyficzne przeciwciała anty-T. gondii w klasach IgG, IgM oraz rzadziej IgA. Metody te charakteryzują: dość wysoka czułość i swoistość, a także powszechna dostępność i niewysokie koszty. Omówione zostały także diagnostyka T. gondii u kobiet w ciąży oraz u noworodków, jak również diagnostyka toksoplazmozy ośrodkowego układu nerwowego.

EN

Toxoplasma gondii belongs to the obligatory, intracellular protozoa that cause toxoplasmosis, a zoonotic parasitic disease. The aim of the paper was to present the possibilities of detecting the T. gondii infection which are mainly based on serological tests from the field of routine laboratory diagnostics. With these tests, the specific IgG, IgM and less often IgA classes of the anti-T. gondii antibodies can be detected in the serum or in body fluids. These methods are characterized by fairly high sensitivity and specificity, as well as widespread availability and low costs. The article also presents the diagnostics of T. gondii in pregnant women and in newborns, as well as the diagnostics of the central nervous system toxoplasmosis.

3

Celiakia – choroba nie tylko dziecięca

100%

Satora D. , Bocheń K. , Prystupa A. , Pietraszkiewicz-Mamcarz J. , Mosiewicz J. , Schabowski J.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2011

|

nr 1

90-94

4

Rola wirusa cytomegalii w patogenezie choroby wieńcowej

84%

Bronikowska J. , Szliszka E. , Nowowiejska-Wiewióra A. , Król W.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2009

|

tom 63

|

nr 5

72-79

EN

INTRODUCTION Coronary atherosclerosis and its sequel, coronary heart disease, is an essential cause of prevalence and mortality. It also remains the main cause of ischaemic heart disease. The classical risk factors of coronary heart disease do not explain its occurrence in a substantial number of patients and that is why new factors are still being searched for. At present, chronic infl ammatory response of the vessel wall is thought to be one of them. Recent researches on atherosclerosis show that viruses can play an essential role in etiopatogenesis. On account of this, an attempt was made to assess the infl uence of cytomegalovirus infection upon coronary heart disease. MATERIAL AND METHODS Fifty-eight patients took part in the study: thirty with symptoms of acute coronary syndrome and twenty-eight with stable angina pectoris The aim of the study was to determine the infl uence of cytomegalovirus infection upon coronary heart disease by determining IgM and IgG class antibodies against cytomegalovirus in blood serum of the patients, as well as avidity in IgG class antibodies against cytomegalovirus. RESULTS IgM class antibodies against cytomegalovirus in blood serum were seldom found in both studied groups. Frequency of IgG class antibodies was high both in the group of patients with acute coronary heart disease and in the group with stable angina. High avidity of IgG antibodies was found more often in the group of patients with angina pectoris than in the patients with acute coronary syndrome. CONCLUSIONS Cytomegalovirus infection may be connected with ischaemic heart disease, however, it does not aff ect its exacerbation. Cytomegalovirus infection in patients with ischaemic heart disease is chronic in nature.

PL

WSTĘP Miażdżyca tętnic wieńcowych i jej konsekwencja -choroba wieńcowa – jest istotną przyczyną chorobowości i umieralności. Pozostaje również główną przyczyną choroby niedokrwiennej serca. Klasyczne czynniki ryzyka choroby wieńcowej nie tłumaczą jej występowania u znacznej liczby chorych, dlatego wciąż poszukuje się nowych. Obecnie coraz częściej uważa się, że jest to przewlekła reakcja zapalna dotycząca ściany naczyniowej. Badania ostatnich lat, dotyczące miażdżycy wykazują, że wirusy mogą odgrywać dużą rolę w jej etiopatogenezie. W związku z tym podjęto próbę oceny przebiegu zakażenia wirusem cytomegalii na przebieg choroby wieńcowej. MATERIAŁ I METODY W badaniu uczestniczyło 58 chorych z objawami ostrego zespołu wieńcowego (30 chorych) i ze stabilną dusznicą bolesną (28 chorych). Celem pracy była próba określenia wpływu zakażenia wirusem cytomegalii na przebieg choroby wieńcowej poprzez oznaczenie poziomu przeciwciał klasy IgM i IgG przeciwko wirusowi cytomegalii w surowicy krwi pacjentów, a także awidności, czyli siły wiązania wielowartościowego antygenu przez przeciwciała, w klasie przeciwciał IgG skierowanych przeciwko wirusowi cytomegalii. WYNIKI. Przeciwciała klasy IgM przeciwko wirusowi cytomegalii w surowicy krwi występowały rzadko w obu badanych grupach. Częstość występowania przeciwciał klasy IgG była bardzo wysoka zarówno u pacjentów z ostrą postacią choroby wieńcowej jak i ze stabilną. Wysoką awidność przeciwciał IgG stwierdzono istotnie częściej u pacjentów z dusznicą bolesną niż w grupie chorych z ostrym zespołem wieńcowym. WNIOSKI Zakażenie wirusem cytomegalii może być związane z chorobą niedokrwienną serca, jednak nie wpływa na jej zaostrzenie. Infekcja cytomegalowirusem u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca ma charakter przewlekły.

5

Diagnostyka serologiczna w zakażeniach SARS-CoV-2

84%

Jońca M. , Krótki F. , Tomasik P.

Laboratorium Medyczne

|

2020

|

tom nr 2-3

15--19

PL

Badania serologiczne w wykrywaniu aktywnej choroby COVID-19 nie mają dużego znaczenia. Jednak przy wzrastającej liczbie chorych bezobjawowo, którzy nie są diagnozowani, jest to jedyna możliwość retrospektywnej oceny tego zjawiska oraz wnioskowania o odporności stadnej. Aktualnie prowadzone niezależne walidacje pozwalają wskazać najbardziej wiarygodne testy laboratoryjne i do wykorzystania w miejscu opieki.

EN

Serological tests are not useful in diagnosing active COVID-19 disease. However, with the increasing number of asymptomatic patients who are not recognized, this is the only way to retrospectively evaluate this phenomenon and to infer about herd immunity. Currently conducted independent validations allow to indicate the most reliable laboratory as well as POCT tests.

6

Choroby autoimmunizacyjne w praktyce lekarskiej

84%

Szczeblowska D. , Hebzda A. , Wojtuń S.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2011

|

tom 7

|

nr 3

218-222

EN

Autoimmunological diseases are becoming more common in everyday medical practice. It is a group of diseases which originate from coincidence of genetic and environmental factors. Autoimmunisation is an immunological reaction directed against organisms own antigene or group of antigenes. It is attributed to loss of distinguishing of own and else antigenes, which leads to destruction of body tissues. There are two main patomechanisms responsible for destruction of cells and tissues: cellular and humoral. Synergy of those mechanisms is responsible for occurrence of symptoms. Autoimmunological diseases occur in 3-8% of world population, more often in women. In recent years incidence of these diseases has been steadily rising. Occurrence increases with increase of latitude. They are characterised by chronic course with remissions and flares. They can result in disability or even death. Most diagnoses are established between puberty period, and retirement, so it affects mostly working people. Recently it has been noted that more than one autoimmunological disease can occur in one patient. This realisation can set physician on right course of diagnostic-therapeutic process, which facilitates right diagnosis and introduction of adequate treatment, which will hasten improvement of patients’ health and reduces sick absence. This paper is to remind of possibility of simultaneous occurrence of more than one autoimmunological disease.

PL

W codziennej praktyce lekarskiej coraz częściej spotykamy się ze schorzeniami rozwijającymi się na podłożu zaburzeń autoimmunologicznych. Jest to grupa schorzeń, do których rozwoju przyczynia się koincydencja szeregu czynników genetycznych i środowiskowych. Autoimmunizacja jest reakcją immunologiczną organizmu skierowaną przeciwko antygenowi lub grupie własnych antygenów. Wiąże się z utratą zdolności układu odpornościowego do rozróżniania antygenów „własnych” i „obcych”, co prowadzi do niszczenia własnych tkanek. W rozwoju chorób autoimmunizacyjnych odgrywają rolę dwa główne patomechanizmy odpowiedzialne za uszkodzenie komórek i tkanek: komórkowy i humoralny. Współdziałanie obu tych mechanizmów odpowiada za wystąpienie objawów chorobowych. Schorzenia autoimmunologiczne dotyczą 3-8% światowej populacji ogólnej, z przewagą płci żeńskiej. W ostatnich latach notuje się wzrost zapadalności na te choroby. Częstość ich występowania zwiększa się wraz ze wzrostem szerokości geograficznej. Mają one klinicznie przebieg przewlekły i charakteryzują się okresami zaostrzeń i remisji. Ich konsekwencją może być inwalidztwo, a nawet śmierć. Szczyt zachorowań występuje pomiędzy okresem dojrzewania a wiekiem emerytalnym, dotyczy więc ludzi w tak zwanym okresie produkcyjnym. Ostatnio zwraca się coraz większą uwagę na możliwość współwystępowania różnych chorób o podłożu autoimmunologicznym. Uświadomienie sobie takiej możliwości może naprowadzić nas na właściwe tory diagnostyczno-terapeutyczne, a to pozwoli na ustalenie właściwego rozpoznania i wdrożenie odpowiedniego leczenia, co przyspieszy powrót do zdrowia naszych pacjentów i skróci tym samym okres absencji chorobowej. Niniejsza praca ma na celu przypomnienie o możliwościach koincydencji różnych chorób autoimmunologicznych.

7

Metody immunoenzymatyczne w analizie żywności

67%

Leszczyńska J. , Łącka A.

LAB Laboratoria, Aparatura, Badania

|

2004

|

tom R. 9, nr 3

11-16

PL

Precyzyjna i szybka kontrola surowców i gotowych produktów spożywczych pod kątem zanieczyszczeń mikrobiologicznych i chemicznych oraz składników naturalnych, potencjalnie szkodliwych dla niektórych grup ludności, staje się koniecznością. Przyczyny te wymuszają opracowywanie i wykorzystywanie nowych metod analitycznych, które powinny być czułe, selektywne, precyzyjne i szybsze od dotychczas stosowanych. Te wymagania spełniają metody immunoenzymatyczne.