Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Rola przedsiębiorstw w ochronie środowiska przyrodniczego

100%

Przychodzeń J.

Archiwum Gospodarki Odpadami i Ochrony Środowiska

|

2011

|

tom Vol. 13, nr 4

29-40

PL

W niniejszym artykule podjęto próbę zidentyfikowania roli przedsiębiorstw w ochronie środowiska przyrodniczego. Główną hipotezą pracy jest założenie, że przedsiębiorstwo może przestać być swoistym "pasożytem" i stać się niejako "witaminą" w środowisku przyrodniczym. Powyższa wizja rozwoju przedsiębiorstw jest możliwa, gdyż z jednej strony istnieją czynniki wymuszające ekologiczne cele zakładania, prowadzenia i rozwoju firm, a z drugiej strony istnieje szereg sposobów wykorzystania przedsiębiorstw w celu ochrony i poprawy środowiska przyrodniczego. Pełna realizacja owego celu jest możliwa dzięki zdolnościom przedsiębiorstw do: osiągania ekologicznych efektów skali, identyfikacji ekologicznych strat i redukcji ryzyka ich wystąpienia, proekologicznego wykorzystania prawa, zaleceń i procedur, kreacji ekologicznej wiedzy w tym rozwoju nowych technologii, poszukiwania i rozwoju nowych - "zielonych" - rynków, zwiększania wydajności, jakości i poprawy środowiska przyrodniczego.

EN

The article treats about the role of enterprises in protection of natural environment. The main hypothesis is that business enterprise can stop being a "parasite" and become a "vitamin" for the natural environment. Above mentioned vision of the development of a business enterprise is possible because firstly, there are factors forcing out the ecological objectives of establishing, running and developing enterprises, and secondly, there is a series of methods for protecting the natural environment and increasing its quality and efficiency with the use of enterprises. The full accomplishment of the environmental objectives is possible owing to the use of the ability of the enterprises to achieve ecological scale effects, identify ecological losses and reduce the risk of their occurrence, pro - ecological use of law and procedures, create ecological knowledge including new technologies, seek new "green" markets, increase efficiency and quality as well as recover the natural environment.

2

Ograniczanie negatywnego wpływu słonych wód dołowych na środowisko na przykładzie KWK Silesia

100%

Andrusikiewicz W. , Żyromski W.

Gospodarka Surowcami Mineralnymi

|

2003

|

tom T. 19, z. sp.

75--84

PL

Działalność górnicza KWK Silesia w Czechowicach-Dziedzicach wiąże się z jej uciążliwością dla środowiska naturalnego, a szczególnie dotkliwym jest problem występowania słonych wód dołowych. W ciągu kilkunastu ostatnich lat kopalnia podjęła wielokierunkowe działania, których celem jest ograniczenie zrzutu słonych wód dołowych do cieków powierzchniowych (rzeka Wisła), a tym samym zmniejszenie opłat ekologicznych związanych z korzystaniem ze środowiska. Podjęte kroki pozwoliły na ograniczenie dopływu słonych wód do wyrobisk kopalnianych z 6,9 m3/min (1991 r.) do 3,3 m3/min (2001 r.) oraz zawartych w nich ładunków jonów Cl i SO4 z 320 Mg/dobę do około 100 Mg/dobę. W artykule omówiono dwa podstawowe kierunki działania kopalni na rzecz ochrony środowiska: pierwszy - polegający na ograniczeniu dopływu słonych wód do wyrobisk górniczych, oraz drugi - polegający na zagospodarowaniu słonych wód wypompowanych na powierzchnię. Na bazie przytoczonych przykładów przedstawiono uzyskane efekty ekologiczne oraz finansowe, będące konsekwencją podjętych działań.

EN

Mining activity of Coal Mine “Silesia" in Czechowice-Dziedzice is closely related to its harmful influence on natural environment, where the greatest issue is the presence of underground salt waters. For several last years the mine has been taking many steps going in a variety of directions, whose aim is to limit the discharge of underground salt waters into surface streams (the Vistula River), at the same time cutting down on sowage charges related to an environmental use. The steps taken allowed for the reduction in an inflow of salt waters into underground excavations from 6.9 m3/min (1991) to 3.3 m3/min (2001) and contained in them ionic loads Cl and SO4 from 320 Mg per day to approximately 100 Mg per day. This article discusses two basic directions in which the activity of the mine is going as far as environmental protection is concerned: the former - consisting in limiting an inflow of salt waters into underground excavations and the latter one - consisting in management of salt waters pumped out onto the surface. On the basis of the examples presented, ecological and financial effects resulting from the steps taken are presented.

3

Perspektywy energooszczędnego budownictwa w Polsce

84%

Węglarz A. , Żmijewski K.

Izolacje

|

2000

|

tom R. 5, nr 6

34-39

4

Ecumenical Patriarch Bartholomew’s “Green Message” to the World

67%

Leśniewski K.

Roczniki Teologii Ekumenicznej

|

2011

|

tom 3(58)

33-48

PL

Współcześnie coraz poważniej traktuje się ekologiczno-społeczny kryzys w świecie. Kwestia odpowiedzialności za postępujące zniszczenie środowiska naturalnego jest ważna nie tylko dla rządów państw, polityków, działaczy samorządowych i naukowców, ale również dla hierarchii Kościołów chrześcijańskich. Wkład Kościołów jest bardzo ważny ze względu na uświadamianie ludziom, że istnieje bezpośrednie powiązanie między stanem duchowym osoby ludzkiej a kondycją świata stworzonego. W niniejszym artykule została bardzo syntetycznie przestawiona ekologiczna działalność Jego Świątobliwości Bartłomieja, Patriarchy Ekumenicznego, na forum światowym. W pierwszej części ukazano „zielone powołanie” Patriarchy Bartłomieja, który od dwudziestu lat kontynuuje i rozwija w duchu szeroko rozumianego dialogu dzieło swego poprzednika Patriarchy Ekumenicznego Dimitriosa. Ważnym elementem zaangażowania ekologicznego obecnego Patriarchy Konstantynopola są encykliki wydawane co roku z okazji początku prawosławnego roku kościelnego – 1 września, które dotyczą ekologicznej odpowiedzialności prawosławnych chrześcijan za cały stworzony świat. Od 1997 r. Patriarcha Bartłomiej nazywany jest „Zielonym Patriarchą”. Jednym z przejawów jego misji jest ukazywanie prawdy o tym, że wszystkie szkody wyrządzane środowisku naturalnemu stanowią odzwierciedlenie duchowych problemów ludzkości. Stąd też ustawicznie Patriarcha głosi, że refleksja antropologiczna powinna stanowić warunek wstępny naszego rozumienia świata. Współcześnie coraz bardziej konieczne staje się łączenie chrześcijańskiej ontologii z naukami szczegółowymi. Ten postulat Patriarcha Bartłomiej urzeczywistnia w praktyce poprzez różnorodną działalność jednoczącą przedstawicieli różnych państw, społeczności, religii, naukowców czy dziennikarzy. Szczególną rolę pośród wielu organizowanych czy współorganizowanych przez Patriarchę międzynarodowych, interdyscyplinarnych czy międzyreligijnych spotkań naukowych odgrywają przedstawione w części drugiej artykułu tzw. zielone sympozja na wodzie. Odbywają się one w różnych częściach świata i dotyczą ważnych problemów związanych ze stanem mórz i rzek. Są one tak wyjątkowe, że przyciągają międzynarodową uwagę do miejsc szczególnie zagrożonych, jak np. Morze Egejskie (1995), Morze Czarne (1997), rzeka Dunaj (1999), Morze Adriatyckie (2002), Morze Bałtyckie (2003), rzeka Amazonka (2006) czy Arktyka (2007). W czasie tych sympozjów dochodzi do twórczego i owocnego dialogu naukowców i teologów, polityków i filozofów, biznesmenów i nauczycieli. W części trzeciej artykułu Patriarcha Bartłomiej zostaje ukazany jako znany w całym świecie mówca i działacz ekologiczny, który oddziałuje na polityków i władze państwowe różnych szczebli, poprzez uświadamianie im, że w działaniach na rzecz środowiska naturalnego należy uwzględniać związki zachodzące między międzynarodową ekonomią a ekologią na poziomie ogólnoświatowym. W swoich oficjalnych wystąpieniach „Zielony Patriarcha” podkreśla znaczenie prawd o człowieku, społeczeństwie i świecie stworzonym, jakie wniosło chrześcijaństwo. Jest głęboko zatroskany na poziomie duchowym o tych wszystkich ludziach, którzy ucierpieli czy stracili swoje życie w wielkich katastrofach ekologicznych. Odważnie też mówi o zagrożeniach wynikających z nadkonsumpcji w krajach rozwiniętych oraz głodu w krajach rozwijających się. Mając świadomość, że nie jest możliwe rozwiązanie problemów ekologicznych współczesnego świata bez odwołania się do interdyscyplinarnego współdziałania naukowców, filozofów i teologów na bazie chrześcijańskiego rozumienia osoby ludzkiej i świata stworzonego, Patriarcha Bartłomiej nawołuje do korzystania z ontologicznych kategorii filozoficznych i teologicznych, takich jak: osoba (gr. prosopon, hypostasis), energia (gr. energeia) czy istota (gr. ousia). Przypomina, że to chrześcijaństwo wschodnie na piętnaście wieków przed teorią kwantową, stanowiącą podstawę współczesnej fizyki, nauczało, że materia jest energią. Radykalna zmiana w podejściu do środowiska naturalnego, zdaniem Patriarchy Bartłomieja, tylko wtedy będzie możliwa, gdy przyjmie się prawdę o stworzeniu człowieka i świata przez Boga w Trójcy Osób oraz uwierzy się w Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Zwieńczenie artykułu stanowi przedstawienie Ekologicznego Credo „Zielonego Patriarchy”, które stanowi syntezę podstaw jego odpowiedzialności za świat, w którym żyjemy.