Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Macroprolactinoma – ocena skuteczności leczenia chirurgicznego

100%

Beda-Maluga K. , Janocha J. , Świętosławski J. , Winczyk K.

|

tom 42

|

nr 1

75-87

EN

Introduction: The first–line treatment of prolactinoma is pharmacotherapy with dopamine agonists. Surgery is performed rarely – if pharmacological treatment is ineffective (lack of normalization of blood prolactin (PRL) level and/or tumor reduction) and/or the patient does not tolerate the medication. The aim of our study was to assess the hormonal function of the pituitary in patients operated for prolactinoma. We analyzed both the efficacy of the treatment and the occurrence of hypopituitarism after surgery. Material and methods: The study group consisted of 26 patients after macroprolactinoma surgery hospitalized in the Department of Endocrinology, Chair of Endocrinology, Medical University of Lodz. The biochemical criterion of cure was the normalization of serum PRL concentration, measured in the morning, in a fasting state. The hormonal function of the pituitary was assessed on the basis of the levels of tropic hormones and adequate peripheral glands hormones. Results: The normalization of PRL concentration was achieved in 19 patients – in two after the surgery and in 17 as a result of post–operative therapy with dopamine agonists. Moreover, in 13/19 patients the imaging study showed the incomplete removal of adenoma, and in 14 patients hypopituitarism occurred. In seven patients, despite continued treatment with dopamine agonists after the surgery, PRL concentration still exceeded the reference values. Four of them had hypopituitarism. Conclusions: Treatment of macroprolactinoma remains a serious therapeutic problem because surgery in many cases does not lead to the removal of the entire tumor mass and quite often causes hypopituitarism. However, the use of postoperative medication with dopamine agonists significantly increases the chance of the normalization of PRL blood concentration and is necessary in majority of patients with macroprolactinoma.

PL

Wstęp: Leczeniem z wyboru prolactinoma jest farmakoterapia z zastosowaniem agonistów receptorów dopaminergicznych. Zabieg chirurgiczny wykonuje się dość rzadko – w przypadku braku skuteczności leczenia farmakologicznego (normalizacji stężenia prolaktyny (ang. prolactin – PRL) i/lub zmniejszenia masy nowotworu) i/lub złej tolerancji leków. Celem naszej pracy była ocena czynności hormonalnej przysadki u chorych operowanych z powodu prolactinoma. Analizie poddano zarówno skuteczność leczenia, jak i wystąpienie po zabiegu niedoczynności przysadki. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 26 pacjentów po operacji macroprolactinoma hospitalizowanych w Klinice Endokrynologii Katedry Endokrynologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Za biochemiczne kryterium wyleczenia przyjęto normalizację stężenia PRL w surowicy krwi oznaczonej na czczo w godzinach porannych. Czynność wydzielniczą przysadki oceniono na podstawie stężeń hormonów tropowych i odpowiednich hormonów gruczołów obwodowych. Wyniki: Normalizację stężenia PRL uzyskano u 19 pacjentów – w tym u dwóch po samej operacji, a u 17 dodatkowo w wyniku pooperacyjnej farmakoterapii agonistami dopaminy. Ponadto u 13/19 osób w badaniu obrazowym stwierdzono niecałkowite usunięcie gruczolaka, a u 14 chorych odnotowano niedoczynność przysadki. U siedmiu pacjentów, mimo kontynuacji leczenia agonistami dopaminy po operacji, stężenie PRL nadal przekraczało granice wartości referencyjnych. U czterech z nich stwierdzono niedoczynność przysadki. Wnioski: Leczenie makrogruczolaków prolaktynowych przysadki stanowi nadal poważny problem terapeutyczny, bowiem zabieg chirurgiczny w wielu przypadkach nie pozwala na usunięcie całej masy nowotworu i dość często powoduje niedoczynność przysadki. Jednakże, zastosowanie pooperacyjnej farmakoterapii agonistami dopaminy znacznie zwiększa szansę na normalizację stężenia PRL we krwi i jest niezbędne u większości pacjentów z macroprolactinoma.

2

Multivariate statistical interpretation of clinical data of prolactinoma patients

84%

Georgieva-Nikolova R. , Kamenov Z. , Slavova M. , Nikolov M. , Simeonov V.

|

tom Vol. 20, nr 4-5

585--594

EN

This study reveals some specific relationships between the clinical parameters usually checked at prolactinoma patients allowing in such a way to optimize the monitoring procedure by selecting a reduced number of health status indicators. This is achieved by multivariate statistical interpretation of the parameter values where clusters of indicators with correlated (similar) response are proven. Additionally, four patterns of prolactinoma patients are found each one of them characterized by specific clinical indicators. This original information could be of use for better interpretation of the health status of the patients.

PL

Przeprowadzone badania pacjentów z prolaktynemią wykazały istnienie pewnych zależnooeci pomiędzy parametrami klinicznymi, umożliwiających optymalizację procedur monitorowania stanu zdrowia za pomocą mniejszej liczby wskaźników. Taką optymalizację można osiągnąć dzięki interpretacji wartooeci parametrów za pomocą wielowymiarowych metod statystycznych, za pomocą których wykazano istnienie skorelowanych grup zmiennych wskaźnikowych. Dodatkowo stwierdzono istnienie czterech grup pacjentów z prolaktynemią, charakteryzujących się specyficznymi wskaźnikami klinicznymi. Informacje te mogą być wykorzystane do lepszej oceny stanu zdrowia pacjentów.

3

The effect of octreotide and bromocriptine on expression of a pro-apoptotic Bax protein in rat prolactinoma

84%

Gruszka A. , Kunert-Radek J. , Pawlikowski M.

|

2004

|

tom 42

|

nr 1

4

Genetically modified mouse models addressing gonadotropin function

67%

Ratner L. D. , Rulli S. B. , Huhtaniemi I. T.

|

nr 1