Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Prawo do obrony osoby podejrzanej w polskim procesie karnym

100%

Wróbel P.

|

2017

|

nr 7

245-261

PL

Prawo do obrony to zbiór wszelkich uprawnień, które przysługują stronie biernej procesu karnego w celu odparcia oskarżenia, zmniejszenia odpowiedzialności karnej oraz innych uciążliwości w procesie karnym. Zasada ta ma swoje podstawy w Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, Europejskiej Konwencji Praw Człowieka oraz kodeksie postępowania karnego. Zgodnie z dyspozycją art. 6 k.p.k. prawo do obrony przysługuje podejrzanemu oraz oskarżonemu. Tymczasem w procesie karnym uczestniczy również osoba podejrzana, która nie jest formalnie podejrzanym, ale skupiają się wokół niej działania organów procesowych. Bardzo często staje się ona stroną postępowania przygotowawczego. Tematem artykułu jest kwestia prawa do obrony z punktu widzenia osoby podejrzanej. Od wielu lat pozostaje ona pomijana w polskim ustawodawstwie, chociaż była przedmiotem rozważań doktryny. W tekście poddano rozważaniom dotychczasowe propozycje na definicję osoby podejrzanej, a także przeanalizowano obecny zakres prawa do obrony w ujęciu konstytucyjnym, konwencyjnym i kodeksowym. Stanowi to bazę do ustalenia, czy osobie podejrzanej w obecnym stanie prawnym przysługuje prawo do obrony i czy jest ono odpowiednio realizowane. Przedstawione zostały również postulaty de lege ferenda – sformułowano propozycję definicji osoby podejrzanej i umiejscowienia jej w kodeksie postępowania karnego, a także sugestię dotyczącą lepszej realizacji prawa do obrony w praktyce.

EN

Right of defence is a collection of authorizations which are entitled to a passive party to the criminal process in order to refute charges, reduce criminal liability and other nuisance in criminal proceedings. This principle has its foundation in the Polish Constitution, the European Convention on Human Rights and the Code of Criminal Procedure. Pursuant to article 6 of the Code of Criminal Procedure, the right of defence is entitled to the suspect and the accused. Meanwhile, a suspected person - who formally is not a suspect - also participates in the criminal process, and the operations of the law enforcement authorities are focused around them. Most often, they become a party to pre-trial proceedings. The subject matter of the article is the right of defense from the suspected person point of view. For many years, they have remained unnoticed in the Polish legislation, even though they have been under doctrine consideration. This paper considers current proposals of a definition of the suspected person, and it also analyses the actual scope of the right of defense in terms of the constitution, conventions and statutes. This is a foundation in order to determine whether the suspected person in the current legal status has the right of defense, and whether it is properly exercised. De lege ferenda postulates have been also presented, i.e. a proposal of the definition of the suspected person and its placement in the Code of Criminal Procedure, as well as a suggestion for better realization of the right of defense in practice.

2

Ochrona danych osobowych świadka w świetle obowiązku składania zeznań na rozprawie głównej

84%

Boniec-Błaszyk D. , Dobrzańska S.

|

2017

|

nr 7

41-58

PL

Przedmiotem niniejszego artykułu jest problem ochrony danych osobowych świadka w kontekście obowiązku składania przez niego zeznań na rozprawie głównej w polskim procesie karnym. Analiza obejmuje zarówno problematykę związaną z rolą świadka w procesie karnym, jak i zakresu dostępu do danych osobowych w toku rozprawy głównej, a także relacji, jaka zachodzi między zasadą jawności postępowania a zasadą ochrony danych osobowych. Przedstawiono także instytucje, których obowiązywanie w procesie karnym przyczynia się do ochrony danych osobowych świadka, zarówno w bezpośredni jak i pośredni sposób. Wskazano również, na zagrożenia jakie niesie za sobą obecnie dostrzegalna, w polskiej procedurze karnej, tendencja do zwiększania zakresu jawności postępowania oraz dostępu mediów do relacjonowania jego przebiegu, w kontekście ochrony danych osobowych.

EN

The subject matter of this article is the protection of personal data of a witness in the context of obligation to testify on the main trial in the Polish criminal proceedings. The analysis pertains to the role of the witness in criminal proceedings, the scope of access to personal data in the course of the main trial, and relation between the principle of open proceedings and the principle of personal data protection. Additionally, the article presents the institutions which have both direct and indirect impact on the protection of personal data of a witness in the criminal proceedings. The article also indicates threats to personal data protection caused by the tendency to increase the openness of court proceedings and media access to report them, which can be observed in the Polish criminal procedure.

3

Nagranie prywatne jako dowód w sprawie karnej w świetle nowelizacji K. P. K.

84%

Leśniewski K.

De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności

|

2015

|

nr 2(1)

95-106

PL

Szybki rozwój technologiczny dostarczył nam wielu narzędzi, do używania któ-rych nie powinniśmy mieć oporów. Ostatnie dwie dekady to radykalne zmiany na tym polu. Niemniej jednak, procedura karna tym przeobrażeniem w dużej mierze nie podołała, za wy-jątkiem prawa dowodowego. Celem artykułu jest skupienie się na kwestii wykorzystania, jako dowodu w sprawie karnej nagrania prywatnego. W artykule przeanalizowane zostały proble-my związane z przedmiotowym zagadnieniem. Autor przedstawia przeciwstawne zapatrywa-nia doktryny na kwestię dowodów prywatnych, w szczególności nagrań na nośnikach elektro-nicznych. Praca jest skoncentrowana na wpływie, jaki wywiera na przedmiotowej kwestii Wielka Nowelizacja kodeksu postępowania karnego, która weszła w życie z dniem 1 lipca 2015 roku. Autor zwraca uwagę na potencjalne trudności z interpretacją nowych uregulowań prawnych, jak i niedostatki przedmiotowej nowelizacji.

EN

Rapid technological development has provided us with new efficient tools that we should not hesitate to use. In the last two decades we have seen technical revolution around us. Nevertheless, criminal procedure does not follow that change – saving evidence law. The article is focused on application of private recordings in Polish criminal procedure, with particular emphasis on its value as an evidence. The paper analyses practical problems related to the issue. The author presents different definitions of private evidence and private recording. The findings and conclusions represented in the author’s analysis show that the is-sue of private recording is very vital and has to be examined profoundly. Changes, that are shown in the article were introduced on 1st of July 2015, had been estimated as a huge step in “releasing” private evidence. The author pays attention to potential difficulties in interpreta-tion of the new regulations.

4

Stosowanie kontroli operacyjnej w toku postępowania karnego

84%

Tomkiewicz M.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2016

|

tom 26

|

nr 4

117-136

PL

Niejawną ingerencję władzy publicznej w konstytucyjnie chronioną wolność i tajemnicę komunikowania się dopuszczają przepisy dotyczące kontroli procesowej i operacyjnej. Każda z tych kontroli ma własną specyfikę: kontrolę operacyjną regulują przepisy pozakodeksowe zawarte w ustawach regulujących prace poszczególnych służb specjalnych natomiast kontrola procesowa zawarta jest w Kodeksie postępowania karnego. Kontrolę operacyjną stosuje się (co do zasady) przed, a kontrolę procesową po, wszczęciu postępowania karnego. Czy jednak moment wszczęcia postępowania karnego jest cezurą, która – według obowiązujących przepisów – rzeczywiście winna determinować charakter kontroli? Czy dopuszczalne jest zarządzenie kontroli operacyjnej pomimo wszczęcia postępowania, czy też w takim układzie sytuacyjnym kontrola operacyjna staje się sprzeczna z ustawą? Jakie są wzajemne relacje pomiędzy tymi dwiema formami kontroli i czy wszystko w tej materii jest jasne i żadnych wątpliwości nie budzi? Artykuł ten poprzez analizę przepisów dotyczących kontroli operacyjnej i procesowej zawiera próbę odpowiedzi na powyższe pytania.

EN

Undisclosed public authority’sinterference in constitutionally protected freedom and confidentiality of communications is allowed by provisions concerning procedural control and operational control. Each of these controls has its own specificity: the operational control is regulated by the non-code provisions contained in the acts that regulate works of individual special forces and the procedural control is contained in the Code of Criminal Procedure. Operational control is being applied (in general) before and the procedural control is being applied after the initiation of criminal procedure. However, is the moment of criminal procedure’s initiation a censorship, which – according to the relevant legislation – should determine control’s character? Is it allowed to order the operational control in spite of procedure’s initiation or the operational control is against the law in this situation? What are the mutual relations between those two types of control and is everything about this issue obvious and not in doubt? Through the analysis of the provisions that concerns the operational and procedural control this article attempts to answer the questions above.

5

Pojęcie strony w procesach świeckich i kanonicznych

84%

Banasik D. K.

Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL

|

2005

|

tom 1

|

nr 1 Prawo

367-376

EN

In the article the author describes the notion of the litigant in secular and canonical proceedings. In secular law this term is described by the author in civil, penal and administrative law. She makes a division for a plaintiff and a defendant taking into special account canonical proceedings. The author describes a capacity to be a party in a case and capacity to sue. She stresses more the notion of parties and their rights in the canonical case on nullity of marriage. Generally it might be said that litigants are there persons who have a dispute, persons taking part in the proceedings, in case of canonical proceedings − before the church tribunal.

6

50 lat badań poligraficznych w polskim procesie karnym

84%

Herbowski P.

Problemy Kryminalistyki

|

2013

|

nr 280

7-15

PL

Celem artykułu jest wskazanie i ocena wydarzeń kształtujących na przestrzeni całego półwiecza pozycje badań poligraficznych w polskim procesie karnym. Pomimo upływu tak wielu lat wciąż jest to jeden z najbardziej spornych obszarów w procedurze, często pełen emocjonalnego nastawienia dyskutantów. Badania te stanowią również podręcznikowy przykład nagromadzenia wszystkich problemów, na które napotykają nowe metody kryminalistyczne na swojej drodze na sale sądowe. Wskazano, iż jedną z przyczyn może być ich błędne postrzeganie przez wielu procesualistów jako metody służącej wykrywaniu kłamstwa. Nie bez znaczenia jest też zdaniem autora stanowisko zajmowane przez Sąd Najwyższy. Jego linia orzecznicza jest raczej przychylna badaniom poligraficznym, jednak dostrzegalna jest w niej też nieporadność i skłonność do minimalizowania znaczenia opinii z tych badań. Wynika to w głównej mierze z trudności w przekształcaniu wniosków płynących z badań na fakty procesowe. Wydaje się, że właściwym rozwiązaniem, które otworzyłoby wreszcie szerzej podwoje procesu karnego przed badaniami poligraficznymi byłoby traktowanie ich jako sposobu weryfikacji wersji śledczej zakładanej wobec badanego. Przemawiają za tym też zapisy znowelizowanego w 2003 r. k.p.k.

EN

The aim of the paper is to point to the events which have been shaping the position of Polygraph examination in Polish penal proceedings over the last 50 years as well as to evaluate them. Despite many year history, Polygraph remains one of the most controversial items in the proceedings, often evoking quite emotional attitudes of the disputants. The examinations constitute a “by-the-book” example of accumulating problems specific to novel forensic methods on their way to the courtroom. It has been indicated that one of the reasons lies in misperception of these as methods for lie detecting. The position of the Supreme Court is also quite meaningful here. Its jurisdiction remains rather in favour of Polygraph examination, however it is also characterized by certain awkwardness and inclination towards diminishing the meaning of Polygraph-based opinion. This is primarily due to the difficulties in translating the conclusions from findings into lawsuit facts. It seems that a pertinent solution to open up the gate for Polygraph examinations would be to treat these as the way to verify investigative version taken towards the subject.

7

Ochrona prawa do prywatności a relacjonowanie przebiegu rozprawy głównej w polskim procesie karnym

84%

Dobrzańska S.

Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM

|

2016

|

nr 6

PL

Przedmiotem artykułu jest problem ochrony prawa do prywatności w polskim procesie karnym w kontekście relacjonowania przebiegu rozprawy głównej przez media. Analizie zostały poddane zarówno warunki dopuszczalności relacjonowania rozprawy, przedmiot ingerencji, jak i podmioty, których prawo do prywatności może być naruszone w toku relacjonowania rozprawy głównej przez media. Prawo do prywatności jest współcześnie chronione nie tylko przez normy prawa cywilnego, ale również przez prawo konstytucyjne, stąd obowiązek przestrzegania i poszanowania prawa do prywatności ciąży także na organach prowadzących postępowanie karne. Jak wynika z zamieszonych w artykule rozważań, możliwe jest pogodzenie pozornie sprzecznych celów procesu karnego z koniecznością poszanowania prawa do prywatności, a sfera prywatna jednostek podlega ochronie również w procesie karnym. Wśród zagrożeń dla efektywnej ochrony prawa od prywatności należy jednak wskazać brak sankcji za złamanie zakazu publikacji danych osobowych czy wizerunku, którego nie przewidują ani normy prawa karnego ani prawa prasowego.

EN

The subject of this thesis focuses on an issue of privacy protection in the light of the coverage of the court main hearing by the media in the Polish criminal proceedings. The article examines both the conditions permitting the coverage of the trial, the subject of interference and the entities whose right to privacy may be violated in the course of the trial coverage by the media during criminal proceedings. Since the right to the privacy is currently protected not only by provisions of the civil law but also by the constitutional law, the obligation to observe and respect it also burdens the authorities conducting criminal proceedings. The research concludes that it is possible to reconcile seemingly conflicting objectives of the criminal proceedings, at the same time respecting the right to privacy. It is so because the sphere of one’s privacy is also protected in the criminal proceedings. The effective protection of the right to privacy is threatened with the lack of sanctions for breaching the ban on publication of personal details or image, which is not stipulated in the criminal law or the press law.

8

PRAWO DO PRYWATNOŚCI JEDNOSTKI A PROCES KARNY

84%

SIOSTRZONEK-SERGIEL A.

Acta Scientifica Academiae Ostroviensis. Sectio A, Nauki Humanistyczne, Społeczne i Techniczne

|

2014

|

nr Nr 4(2)

7-29

PL

Poniższy artykuł dotyczy problemu pogwałcenia prawa do prywatności, które może pojawić się w procesach karnych. Podkreślono, iż istnieje sprzeczność interesów – publicznego i prywatnego. Ten pierwszy przejawia się w utrzymaniu porządku publicznego, zapobieganiu przestępczości i karaniu przestępców, przy jednoczesnym zapewnieniu informacji publicznej dotyczącej postępów i wyników toczących się procesów karnych. Drugi rodzaj prawa – prawo prywatne, wyrażone jest w prawie do ochrony życia prywatnego i rodzinnego, honoru i dobrego imienia, a także w prawie do podejmowania decyzji dotyczących życia prywatnego. Konfrontacja tych dwóch interesów często prowadzi do zrzeczenia się jednego z nich, ponieważ w każdym kraju ustawodawstwo właściwie równoważące prywatny interes przed interesem publicznym musi zdecydować, czy i w jakim zakresie zapobiegać zakłócaniu prywatność osób. Rozważania należy zacząć od zdefiniowania „prawa do prywatności”. Problemem badawczym podjętym w niniejszym badaniu była próba określenia „prawa do prywatności” wraz ze wskazaniem obszarów ryzyka. W tym celu autor odniósł się do prawa międzynarodowego. Różnorodność tego prawa nie nakłada konieczności omówienia prawa do prywatności oddzielnie dla każdego międzynarodowego systemu prawodawczego. W związku z tym, prawo do prywatności w systemie prawnym Narodów Zjednoczonych, Rady Europy, czy Unii Europejskiej zostało oddzielnie komentowane. W ten sposób lista elementów prawa do prywatności powinna być "skonfrontowana" z przepisami regulującymi postępowanie karne w celu uzyskania odpowiedź na pytanie, w jaki sposób poszczególne elementy prawa do prywatności mogą być naruszone w postępowaniu karnym i tym samym, który z tych obszarów wymaga szczególnych środków ochrony. Należy podkreślić, iż sposoby ochrony przeciwko pogwałceniu prawa do prywatności powinny wynikać z przepisów prawa oraz powinny być jasne i jednoznaczne. Jednostki, których prawo do prywatności zostało pogwałcone powinny wykorzystać wszelkie środki prawne w celu obrony przed tym pogwałceniem.

EN

The present article addresses the issue of infringement of the right to privacy that can occur in criminal proceedings. It is noted that there is a clash between two interests, public and private interest. This former manifests itself in the maintenance of public order, crime prevention and punishment of their perpetrators, whilst ensuring the public information on the progress and results of the ongoing criminal proceedings. The latter interest - private, is expressed in right to the protection of private and family life, honor and good name and the right to make decisions about one’s personal life. The confrontation of these two interests often leads to relinquishing one of them because in each country the legislature properly balancing the private interest against the public interest has to decide whether and to what extent prevent interference in the privacy of individuals. Thus, the direction and scope of concessions are problematic concessions. The starting point for the considerations in this regard must be defining the content of the "right to privacy". The research problem which was approached in the present study was an attempt to fulfill the concept of "right to privacy" with individual designations indicating risk areas. To obtain a collection of such designates which are universal of nature, the author referred to achievements of the international law. Heterogeneity of this law has imposed the need to discuss the right to privacy separately for each of the legislative centers of the international system. Therefore, the right to privacy in the legal system of the United Nations, the Council of Europe the European Union was separately discussed. In this way a list of elements of the right to privacy should be "confronted" with the rules governing criminal proceedings in order to subsequently obtain the answer to the question of how the individual elements of the right to privacy may be violated in the criminal proceedings and thus, which of these areas require special protection measures. It should be emphasized that measures to protect against violations of the right to privacy should result from the act and should be clear and unambiguous. The more the law provides for such measures, the more real the enforcement of rights and interests becomes. An entity whose personal rights were violated should use the maximum possible legal means of defense against such violation.

9

Sprawa Romana Gawronskiego przed Sądem Specjalnym w Katowicach jako przykład zmiany prawomocnego wyroku

84%

Graczyk K.

Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego

|

2016

|

tom 19

315-328

EN

The article analyses a criminal case before a German Special Court in Katowice in 1943. The valid and binding decision was successfully appealed by a prosecutor resorting to a an extraordinary legal remedy, complaint caused by the invalidity of such a sentence. In the first trial, Roman Gawronski was convicted of illicit trading and theft, and sentenced to a total of 12 years hard labour. After a complaint lodged by the prosecutor, the Special Court in Katowice issued the correct sentence, being the death penalty. The article examines the legal foundations of both rulings and arguments of the prosecutor supporting the invalidation of a final judgment. It also provides an overview on the structure and procedure in the special courts.

PL

Artykuł analizuje sprawę karną zawisłą przed niemieckim Sądem Specjalnym w Katowicach w 1943 r. Jej cechą charakterystyczną jest fakt, że zapadłe orzeczenie zostało skutecznie zaskarżone przez prokuratora nadzwyczajnym środkiem prawnym – skargą z powodu nieważności. W ramach pierwszej rozprawy Roman Gawronski został skazany za pokątny handel i kradzież na karę łączną 12 lat ciężkiego więzienia. Po wniesieniu skargi przez prokuratora Sąd Specjalny w Katowicach wydał właściwy wyrok: karę śmierci. W artykule przeanalizowano rozważania prawne obu wyroków oraz argumentację prokuratora przemawiającą za uchyleniem prawomocnego wyroku. W zarysie przedstawiono także ustrój oraz postępowanie przed sądami specjalnymi.

10

Badania poligraficzne w polskim procesie karnym po Postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 29 stycznia 2015 r.

84%

Gołaszewski M.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2015

|

tom 7

|

nr 13

139-150

PL

W dniu 29 stycznia 2015 r. Sąd Najwyższy wydał postanowienie (I KZP 25/14), po raz pierwszy kompleksowo regulując kwestie związane z dowodowym wykorzystaniem badań poligraficznych w polskim procesie karnym. Rozwiał tym samym wszelkie wątpliwości związane z możliwością przeprowadzenia testów wobec podejrzanego (oskarżonego) lub świadka. Dopuścił opinię biegłego z zakresu badań poligraficznych – zarówno jako dowód odciążający, jak i obciążający. Wynik badania poligraficznego dowodzi jednak wyłącznie tego, jakie były reakcje badanej osoby na poszczególne pytania. Dlatego jest to dowód pośredni, który niczym się nie różni od dowodów z opinii innych biegłych. Sąd zauważył ponadto, że badanie poligraficzne nie może być substytutem przesłuchania, co oznacza, że biegłemu nie wolno wykraczać poza standardowe elementy procedury tego badania.

EN

On 29th January 2015 the Supreme Court issued the judgement (I KZP 25/14) comprehensively regulating for the first time the matter of the usage of polygraph examinations for evidentiary purposes in Polish criminal proceedings. Thereby, the Court dissipated any doubts on the possibility of testing a suspect (an accused) or a witness and stated that a polygraph expert opinion is admissible as incriminating and exonerating evidence as well. However, the result of a polygraph examination proves solely the examinee’s reactions to particular questions. Therefore, this is an indirect piece of evidence that is no different from other expert opinions. Moreover, the Court noticed that a polygraph examination cannot be an alternative to interrogation. This means that experts are not allowed to reach out beyond the standard elements of the polygraph examination procedure.

11

Świadek koronny jako nadzwyczajna instytucja pozyskiwania świadków

67%

Bosiacka A.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2011

|

nr 1

PL

Tematem artykułu jest problematyka instytucji świadka koronnego jako nadzwyczajnego środka dowodowego w procesie karnym. Wspomniana została jej geneza oraz rozwiązania prawne przyjęte w innych państwach w tej materii. Ponadto omówiono przyczyny kryminalno-polityczne uchwalenia ustawy o świadku koronnym, przesłanki, które podejrzany musi spełnić, aby uzyskać ten status, jak również problematykę wyjątkowego stosowania tej instytucji.

EN

The topic of the article is the issue of witnesses gained through turning state’s evidence as extraordinary evidential sources in a criminal procedure. The main matters discussed in the article are the genesis of turning state’s evidence law and solutions in this matter proposed by different countries. Additionally, the author describes criminal and political causes of passing the turning state’s evidence bill and witness’s conditions required to use this law as well as the issue of exceptional situations in which it can be applied.

12

Jawność postępowania karnego z perspektywy bezpieczeństwa prawnego w świetle nowelizacji art. 357 k.p.k. z dnia 10 czerwca 2016 roku

67%

Kwarciana K.

|

tom 27

|

nr 2

61-75

PL

Niniejszy artykuł omawia kwestię jawności zewnętrznej postępowania karnego z perspektywy bezpieczeństwa prawnego. Przejawem urzeczywistniania się tejże jawności jest ustawowe zagwarantowanie przedstawicielom środków masowego przekazu możliwości utrwalania oraz transmisji przebiegu procesu. Opracowanie jest także próbą dokonania oceny nowelizacji przepisów prawa zawartych w art. 357 k.p.k. z dnia 10 czerwca 2016 r. pod kątem urzeczywistnienia wartości bezpieczeństwa prawnego. Autorka w sposób pozytywny ocenia kierunek zmian w polskim prawie, jednakże stara się też wskazać uregulowania prawne mogące godzić w pewność prawa, tym samym ujemnie wpływając na możliwość urzeczywistniania się idei bezpieczeństwa prawnego na gruncie prawa karnego.

EN

This article discusses external openness of criminal proceedings from the perspective of legal security. Realization of that openness is manifested in a statutory guarantee of a possibility to record and transmit trial granted to representatives of the mass media. The paper is also an attempt to assess legal amendments contained in Article 357 of the Code of Criminal Procedure of 10 June 2016 in terms of realization of the legal security idea. The author positively evaluates the direction of changes in Polish law, however she also tries to identify legislation that could undermine legal certainty, thereby negatively affecting the possibility of realization of the legal security concept in the context of criminal law.

13

Mediacja w zmienionym modelu postępowania karnego. Zagadnienia wybrane

67%

Skrobotowicz G. A.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2016

|

tom 26

|

nr 1

51-70

PL

Do polskiego systemu prawa karna mediacja wprowadzona została wraz z wejściem w życie Kodeksu postępowania karnego, czyli od dnia 1 września 1998 r. Stwierdzić zatem należy, że funkcjonuje już od ponad 17 lat. Niestety, jednak ciągle pozostaje instytucją bliżej nieznaną przeciętnemu obywatelowi. Dodatkowo, wiele osób jeżeli nawet posiada wiedzę o takiej formie ADR, to nie jest sobie w stanie wyobrazić – po pierwsze – możliwości spotkania się poza sądem z domniemanym sprawcą przestępstwa, a po wtóre – rozmowy zakończonej ewentualnym pogodzeniem się oraz określeniem sposobu naprawienia wyrządzonego zła. Mając na uwadze powyższe spostrzeżenia, uzasadnione było przybliżenie tego narzędzia sprawiedliwości naprawczej, szczególnie że mediacja karna doznała istotnych zmian legislacyjnych, które weszły w życie z dniem 1 lipcu 2015 r. Artykuł składa się z trzech części merytorycznych, które poświęcone zostały osobnym blokom tematycznym opisującym zagadnienia z zakresu mediacji karnej.

EN

Penal mediation was introduced to the Polish legal system when the Code of Criminal Procedure entered into force on 1 September 1998. This legal instrument has been therefore available for over 17 years, however, unfortunately it still remains largely unknown to an average citizen. Furthermore, many people, even if they are familiar with this form of alternative dispute resolution (ADR), cannot imagine either the opportunity to meet with the alleged perpetrator of the crime out of court, or the possible reconciliation talks resolving the dispute and finding a way to compensate for the damage caused. With above observations in mind, it is reasonable to conduct this “tool” of restorative justice, especially that the model of penal mediation was modified in 2015.The article was divided into the three parts and each part described different issue of penal mediation.