Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Zasada podmiotowego traktowania skazanych w kodeksie karnym wykonawczym z 1997 roku

100%

Stańdo-Kawecka B.

|

2019

|

tom 54

239-263

EN

During the work on the draft of the 1997 Code of the Execution of Penalties (CEP) much attention was paid to the principle of the treatment of sentenced persons, and particularly those serving prison sentences, as subjects. In the Polish penological literature two dimensions of that principle were indicated. The first one referred to the strengthening of the sentenced person’s position in relation to enforcement authorities by means of precise regulations concerning his/her legal status and effective mechanisms for the protection of his/her rights. The second dimension meant the abandonment of forced rehabilitation and providing sentenced persons with the ability to decide freely whether they wanted to participate in correctional interventions. Undoubtedly, the 1997 CEP strengthened the legal status of a sentenced person. As regards the abandonment of forced rehabilitation, the legislator chose a compromise solution according to which the participation in correctional interventions was, as a rule, voluntary, but in some cases it was mandatory. Like in other countries, in Poland in the last decade the idea of the public protection against crime played an increasingly important role in the criminal policy. In the criminal justice system focused on risk management, the treatment of sentenced persons as subjects requires providing them with reliable information on the possible consequences of their decisions concerning the participation in offered correctional activities. Additionally, it requires providing them with adequate access to empirically proven correctional programmes as well as introducing a transparent system of risk assessment and monitoring during the execution of the imposed penalty or penal measure.

2

Korzystanie z pomocy postpenitencjarnej przez odbywających karę pozbawienia wolności i ich rodziny

63%

Klonowska I. , Walancik M.

|

tom 152(4)

193-210

EN

In terms of the Executive Penal Code, in order to facilitate social readaptation and, in particular, to prevent recidivism, the convicted prisoners and their families should be provided with the necessary assistance, especially material, medical, in finding work and accommodation, as well as legal advice (Journal of Laws 1997, no. 90, item 557, as amended). The literature on the subject finds that the purpose of post-penitentiary assistance is to provide material and psychological support to prisoners released from prisons and their families. It plays a significant role in the process of reintegration of people into society and in preventing their return to crime after the process of isolation (R. Musidłowski, Pomoc postpenitencjarna w systemie pomocy społecznej [in:] T. Bulenda, R. Musidłowski (ed.), System penitencjarny i postpenitencjarny w Polsce, Instytut Spraw Publicznych, Warsaw 2003, p. 274). Taking the above into account, the subject of the article is the problem of the use of post-penitentiary assistance by people serving a sentence of imprisonment and their families, based on the analysis of the results of surveys conducted among people serving a sentence of imprisonment.

PL

W ujęciu kodeksu karnego wykonawczego w celu ułatwienia społecznej readaptacji, a w szczególności przeciwdziałania powrotowi do przestępstwa, powinno udzielać się skazanym oraz ich rodzinom niezbędnej pomocy, zwłaszcza materialnej, medycznej, w znalezieniu pracy i zakwaterowaniu, a także porad prawnych (DzU z 1997 r., nr 90, poz. 557 ze zm). W literaturze przedmiotu odnajdujemy, że celem pomocy postpenitencjarnej jest materialne i psychiczne wspieranie więźniów zwalnianych z zakładów karnych i ich rodzin. Odgrywa ona znaczącą rolę w procesie reintegracji osób ze społeczeństwem oraz zapobieganiu ich powrotowi do przestępstwa po zakończonym procesie izolacji (R. Musidłowski, Pomoc postpenitencjarna w systemie pomocy społecznej [w:] T. Bulenda, R. Musidłowski (red.), System penitencjarny i postpenitencjarny w Polsce, Instytut Spraw Publicznych, Warszawa 2003, s. 274). Mając powyższe na uwadze, przedmiotem artykułu uczyniono problematykę korzystania z pomocy postpenitencjarnej przez odbywających karę pozbawienia wolności i ich rodziny, opierając się na analizie wyników przeprowadzonych badań wśród osób odbywających karę pozbawienia wolności.

3

Penitentiary Systems Seen from the Historical Perspective

51%

Wala K.

|

nr 4

EN

The aim of the article is to present the penitentiary systems which functioned in XVIII and XIX centuries. At the beginning the author makes an attempt to define the very concept of a penitentiary system and points to the existing inconsistent classification of penitentiary systems. The next part of the article is devoted to the characterisation of individual systems. The first one to be discussed is the oldest system of shared incarceration. Then the cell system is discussed with its two variants: the Pennsylvania and the Auburn system. Next the progressive system is presented, including its English and Irish variants. As the last one the system of American reformatories is discussed. The characterisation of all the systems included their ideological grounds, their execution in practice as well as the reasons why some of them turned out to be totally erroneous.

PL

Celem artykułu jest przybliżenie systemów penitencjarnych funkcjonujących na przestrzeni XVIII i XIX wieku. Na wstępie podjęto próbę zdefiniowania pojęcia „system penitencjarny” oraz wskazano na istniejącą, niejednolitą klasyfikację systemów penitencjarnych. Kolejna część opracowania została poświęcona charakterystyce poszczególnych systemów. Jako pierwszy omówiono najstarszy system wspólnego odbywania kary. Jako drugi przedstawiono system celkowy wraz ze wskazaniem na dwie jego odmiany – pensylwańską oraz auburnską. Następnie dokonano charakterystyki systemu progresywnego z wyróżnieniem odmiany angielskiej oraz irlandzkiej. Na zakończenie pokrótce opisano system reformatoriów amerykańskich. Charakteryzując poszczególne systemy, wskazano zarówno na ich podwaliny ideologiczne, ich faktyczną realizację, jak i przyczyny, dla których niektóre z nich okazały się zupełnie chybione.

4

Naczelnicy więzienia przy Sądzie Grodzkim w Jarosławiu, specyfika ich służby na podstawie wybranych przykładów, lata 1944–1946

38%

Fudali D. J. , Bonusiak W. , Ostasz G.

|

nr Tom XXX

337-348

EN

This article provides insight on two Polish prison officers, Wladyslaw Dilaj and Franciszek Jadownicki, who were wardens of the prison located near Grodzki Court (Sąd Grodzki) in Jaroslaw. Due to a scarcity of sources on the aforementioned people, the article is based on archival sources. These sources need to be viewed through a critical lense due to the socio-political reality they were created in. After all, the years 1944–1946 are the period when the communistic system was being “introduced” to Poland. The sources mentioned earlier are quoted in extenso, which in the author’s opinion reflects the reality and the atmosphere of those very dreary times. By serving as an example, this small prison unit is a gateway to present and highlight some of the problems that prison management staff in every prison had to face. Staff shortages, drinking on the job, small intellectual capability of the prison officers, penchant for exhibiting illegal behavior, and finally the abuse of power. This article highlights the lack of competence of some prison officers. However, it focuses on the difficult situations the prison management staff near Grodzki Court found itself in when prison breaks happened. During 1944–1946 there were numerous prison breaks all over the country. The prison near Grodzki Court was not an exception in this regard.

PL

Artykuł przybliża w pewnym stopniu postacie dwóch funkcjonariuszy polskiego więziennictwa. Władysław Diłaj i Franciszek Jadownicki, w takiej właśnie kolejności w latach 1944–1946 pełnili funkcję naczelnika więzienia (aresztu) przy Sądzie Grodzkim w Jarosławiu. Z braku innych materiałów, które dotyczyłyby wspomnianych osób, oparto się na źródłach archiwalnych. Wymagają one krytycznego spojrzenia, były bowiem tworzone w określonej sytuacji polityczno-społecznej. Lata 1944–1946 to przecież czas „instalowania” systemu komunistycznego w Polsce. Wspomniane wcześniej źródła cytowane są in extenso, co zdaniem autora dodatkowo oddaje atmosferę i rzeczywistość tamtych, bardzo ponurych przecież, czasów. Na przykładzie małej jednostki więziennej udało się pokazać niektóre problemy, z jakimi spotykały się osoby piastujące funkcje kierownicze w jednostkach więziennych. Braki kadrowe, pijaństwo na służbie, niewielki potencjał intelektualny większości funkcjonariuszy ówczesnej Straży Więziennej, skłonność do zachowań niepraworządnych, wreszcie nadużycia władzy. Ten artykuł ukazuje przede wszystkim brak kompetencji zawodowych u niektórych więzienników. W pierwszej kolejności jednak zwraca uwagę na problemy ludzi kierujących więzieniem przy Sądzie Grodzkim w Jarosławiu w kontekście licznych ucieczek więźniów. Skala tego zjawiska, zwłaszcza w latach 1944–1946, była bardzo duża. Więzienie (areszt) przy Sądzie Grodzkim w Jarosławiu nie stanowi pod tym względem wyjątku.