Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Dysfunkcja akomodacji i metody jej badań

100%

Przekoracka-Krawczyk A. , Naskręcki R.

Optyka

|

2010

|

tom Nr 6

24--30

PL

Akomodacja to proces, podczas którego dochodzi do zmiany mocy optycznej soczewki ocznej, co prowadzi do zogniskowania na siatkówce obrazu obserwowanego obiektu i utrzymania go na dołeczku środkowym siatkówki [1]. Jako pierwszy proces ten zademonstrował Thomas Young w roku 1801, zaś pierwszy model wyjaśniający proces akomodacji zaproponował w 1866 roku twórca optyki fizjologicznej, Hermann von Helmholtz [2]. Przez wiele lat proces akomodacji oka traktowano jako prostą, automatyczną odpowiedź układu nerwowego na bodźce wzrokowe, zachodzącą na niskich poziomach kontroli okulomotorycznej. Okazuje się jednak, że akomodacja podlega w dużej mierze kontroli niesensorycznych wyższych ośrodków korowych. Już pod koniec XIX wieku Maddox [3] wprowadził do swojego modelu wergencji czynnik nazwany przez niego „świadomością bliskości” lub „wolicjonalną wergencją”. Analogicznie postąpił Heath [4], formując komponenty akomodacji i wprowadzając element zwany „proksymalną” lub „psychologiczną akomodacją”.

2

Tradycyjnie czy nowocześnie? Porównanie metod korekcji prezbiopii

100%

Figura P. , Tokarzewski P.

|

tom Nr 5

36--40

3

Okularowe soczewki progresywne, cz. 1

100%

Frączek M.

|

tom Nr 6

30--32

PL

Prezbiopia od lat motywuje producentów soczewek okularowych do wytężonej pracy, szukania nowocześniejszych rozwiązań, umożliwiających jak najlepsze widzenie, bez konieczności zmian okularów. Najlepszym obecnie rozwiązaniem, ciągle udoskonalanym, są szkła progresywne. Skonstruowano je w taki sposób, że obszary przeznaczone do bliży, dali i widzenia pośredniego przenikają się, a granice pomiędzy poszczególnymi obszarami są niewidoczne. Moc w soczewkach progresywnych zmienia się w sposób ciągły, płynny od wartości do dali, przez wartości pośrednie, aż do mocy do bliży. To płynne przejście uzyskane jest dzięki równomiernemu zmniejszaniu wartości promienia krzywizny soczewki. Zmiana promienia krzywizny wpływa na pojawienie się zniekształceń na brzegach soczewki – to tzw. aberracje brzegowe wynikające z niechcianego astygmatyzmu (ryc. 1).

4

Heteroforia wertykalna i horyzontalna do bliży. Porównanie okularów gotowych i recepturowych wykonywanych w salonie optycznym

88%

Bąk D. , Seredyka-Burduk M.

Optyka

|

2021

|

tom Nr 1

46--50

PL

Okulary stanowią najchętniej stosowaną metodę korekcji wad wzroku. Zainteresowani dokonują ich zakupu w salonach optycznych – u lokalnych przedsiębiorców i w placówkach sieciowych oraz w punktach poza optycznych, takich jak supermarkety, targowiska, sklepy sportowe czy Internet. Druga kategoria wiąże się z pojęciem tzw. okularów gotowych. Jest to produkt wytwarzany na skalę masową, o jednakowych wartościach korekcji dla oka prawego i lewego oraz stałym rozstawie środków optycznych. Z uwagi na jego charakterystykę, powinien być użytkowany jedynie w szczególnych przypadkach. Niestety, rzeczywistość weryfikuje powyższe zalecenia i niejednokrotnie okazuje się, że ta metoda korekcji często wykorzystywana jest niezgodnie z przeznaczeniem. Takie postępowanie może powodować wystąpienie negatywnych objawów, takich jak bóle głowy, uczucie napięcia oczu, problemy z koncentracją, a nawet podwójne widzenie.

5

Nowoczesne metody korekcji prezbiopii

88%

Kolenda-Parakiel M. , Misiuk-Hojło M.

|

2011

|

tom Nr 1

36--40

PL

Starczowzroczność, czy też lepiej prezbiopia, jest następstwem wieloczynnikowego, fizjologicznego procesu stopniowej utraty zdolności akomodacyjnych oka z powodu twardnienia i zmniejszania elastyczności soczewki [1,2]. Dotyka ona większość osób po 45. roku życia i stanowi nieuchronne następstwo procesu starzenia. W związku ze wzrostem długości życia w krajach wysoko rozwiniętych, rozwojem czytelnictwa, używaniem monitorów komputerowych i podniesieniem poziomu życia [3], zwiększa się również zapotrzebowanie na korekcję prezbiopii. Dążenie do coraz doskonalszego jej korygowania doprowadziło do rozwinięcia badań naukowych w tej dziedzinie i od wielu już lat stanowi wyzwanie dla okulistów, optyków i optometrystów.

6

Metody korekcji prezbiopii

88%

Suliński T.

|

tom Nr 5

26--31

PL

Sławny amerykański uczony i polityk Benjamin Franklin w liście do Jeana Baptiste’a Leroy napisał: „Na tym świecie pewne są tylko śmierć i podatki”. Nie dodał jednak trzeciej, pewnej rzeczy, która czeka każdego z nas, a mianowicie prezbiopii. Benjamin Franklin miał również duży wpływ na rozwój metod korekcji starczowzroczności, których przeglądu dokonam w tym artykule. Prezbiopia to utrata zdolności akomodacyjnych, wynikająca z wieloczynnikowego, fizjologicznego procesu starzenia się oka. Wśród powodów prezbiopii wymienia się przede wszystkim twardnienie i utratę elastyczności soczewki [1]. Starczowzroczność objawia się pogorszeniem widzenia w bliskich odległościach. Z tym zjawiskiem można spotkać się coraz częściej, a wynika to z powszechnie znanych faktów o wydłużeniu czasu życia i starzeniu się społeczeństwa. Prezbiopii nie da się wyleczyć w tradycyjnym tego słowa znaczeniu, można ją jednak korygować zarówno metodami optycznymi, jak i chirurgicznymi. Tabela 1 przedstawia dostępne obecnie metody korekcji prezbiopii.

7

Soczewki kontaktowe w prezbiopii – przegląd konstrukcji

75%

Szopa K.

|

tom Nr 6

38--41

PL

W przypadku większości prezbiopów nadal najbardziej powszechnym, optycznym rozwiązaniem są wciąż okulary „do czytania”, noszone na zmianę z tymi „do chodzenia”.

8

Psychologia w gabinecie – komunikacja z pacjentem. Cz. III – mity panujące wśród pacjentów prezbiopijnych

75%

Pyżalska P. , Krasucka L.

|

tom Nr 4

30--32

PL

W gabinecie optometrysty regularnie spotykamy się z mitami panującymi wśród pacjentów, dotyczącymi widzenia i ochrony wzroku. Dziś zajmiemy się tymi, które spotkać możemy u pacjentów prezbiopijnych i zastanowimy się nad tym, z czego mogą wynikać i jak możemy zapobiegać ich rozprzestrzenianiu. Pacjenci prezbiopijni stają się coraz liczniejszą grupą, jeśli chodzi o osoby odwiedzające nas w gabinecie, ze względu na starzenie się społeczeństwa. Zgodnie z danymi GUS, osoby w wieku 45 i więcej stanowią już 43,8% populacji Polski. Dla porównania, w roku 2000 było to 34,8%, a w 1990 – 29,8%. Ich problemy natomiast stają się bardziej uciążliwe ze względu na to, że coraz więcej stanowisk pracy wyposażonych jest w komputery i inne urządzenia elektroniczne. Mity te zostały podzielone na trzy części związane z możliwościami ich korygowania za pomocą okularów jednoogniskowych, okularów progresywnych i multifokalnych soczewek kontaktowych.

9

Nauczanie optyki okularowej i optometrii na wyższych uczelniach hiszpańskich. Adaptacja programów

63%

Kowalczyk-Hernandez M.

|

tom Nr 2

40--44

PL

Zanim nastał system boloński Hiszpania ma długie tradycje rozwoju optyki i optometrii, sięgające XVII wieku. W roku 1623 ukazało się drukiem wydane w Sewilli dzieło Benito Daza de Valdés, notariusza zakonu jezuitów, zatytułowane (zgodnie z dzisiejszą pisownią): „Uso de los anteojos para todo genero de vistas: en que se enseña a conocer los grados que a cada uno le faltan de su vista, y los que tienen cualesquier anteojos” („Użycie okularów dla każdego rodzaju wzroku: w którym opisujemy moc optyczną, której brakiem dotknięty jest wzrok jakiejkolwiek osoby i którą to moc mogą posiadać zwykłe okulary”). W dziele tym Daza de Valdés nie tylko opisuje zasady korekcji okularowej podstawowych ametropii sferycznych, lecz także wspomina o korygowaniu prezbiopii, o przeprowadzaniu operacji zaćmy i o ochronie wzroku przed promieniowaniem słonecznym przy pomocy okularów.