Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Zespół napięcia przedmiesiączkowego i zaburzenie dysforyczne przedmiesiączkowe – diagnostyka i leczenie

100%

Siuda I. , Rabe-Jabłońska J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2007

|

tom 7

|

nr 1

29-35

EN

PMDD, a severe form of PMS, is characterized by affective and somatic symptoms in luteal phase of menstrual cycle, and cause social impairment. ICD-10 diagnostic criteria of PMS are less precise and less strict than DSM-IV. In diagnostic process very important is taking carefully a history. Helpful may be also special scales estimating symptoms during at least two menstrual cycles. Etiology and pathogenesis are unknown but evidence suggests that serotonergic activity and gonadal steroids influence on PMDD. At the beginning, non-pharmacological therapy, like lifestyle and diet changes, is advisable. SSRI are the first-line drugs for PMDD for example: fluoxetine, sertraline, paroxetine (recommended by FDA). The efficacy of venlafaxine has been also reported. Intermitted treatment, e.g. only in luteal phase, is as effective as continuous therapy and minimizes exposure to drugs, costs of therapy, long-term adverse effects like sexual dysfunctions and weight gain. The second-line therapy included: spironolactone, bromocriptine, alprazolam, GnRH agonist, danazol, oral contraceptives. Promising seems to be drospirenone, which have not only antimineralocorticoid but also antiandrogenic activity.

PL

Przedmiesiączkowe zaburzenia dysforyczne (PMDD) stanowią najbardziej nasiloną postać zespołu napięcia przedmiesiączkowego (PMS), charakteryzują się występowaniem objawów afektywnych oraz somatycznych w drugiej (lutealnej) fazie cyklu miesięcznego i powodują zaburzenia funkcjonowania społecznego. Kryteria diagnostyczne zawarte w ICD-10 są mniej precyzyjne niż w DSM-IV i zdecydowanie mniej restrykcyjne. W postawieniu diagnozy pomocne są: dokładny wywiad oraz specjalne skale oceniające nasilenie poszczególnych objawów w czasie trwania co najmniej dwóch cykli. Leczenie rozpoczyna się od działań niefarmakologicznych, takich jak zmiana trybu życia i diety. Etiologia i patogeneza tych zaburzeń nie są dokładnie poznane, postuluje się udział czynników hormonalnych oraz zaburzeń transmisji serotoninowej. Najdokładniej przebadaną grupą leków stosowanych w terapii PMS/PMDD są selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), takie jak: fluoksetyna, sertralina, paroksetyna (zalecane w USA przez Food and Drug Administration dla tej jednostki chorobowej). Wykazano również skuteczność wenlafaksyny (SNRI). Stosowanie leków tylko w fazie lutealnej jest równie skuteczne jak codzienne ich przyjmowanie, a zmniejsza ekspozycję na leki, ogólne koszty leczenia oraz objawy niepożądane związane z długotrwałym leczeniem, takie jak dysfunkcje seksualne czy przyrost masy ciała. Dopiero w przypadku nieskuteczności tych leków stosuje się inne środki (np. spironolakton, bromokryptyna, alprazolam, agoniści GnRH, danazol, doustne środki antykoncepcyjne). Duże nadzieje pokłada się w środkach zawierających drospirenon, który oprócz właściwości antyandrogenowych posiada właściwości antymineralokortykoidowe.

2

The influence of bronchial asthma on premenstrual syndrome prevalence among girls

84%

Skrzypulec V. , Doniec Z. , Drosdzol A. , Nowosielski K. , Pawlinska-Chmara R.

|

2007

|

tom 58

|

nr 5

3

The role of bioelements in improving the quality of life of patients suffering form the premenstrual syndrome (PMS)

84%

Makara-Studzinska M. , Morylowska-Topolska J. , Sztanke M. , Pasternak K.

Journal of Elementology

|

2011

|

tom 16

|

nr 4

EN

The Premenstrual Syndrome (PMS) is described as a cyclical disorder related to the hormonal changes during a menstrual cycle, which affects the emotional and physical health of many women during their reproductive period of life. The PMS can obviously change the quality of life. The syndrome is characterized by a complex group of symptoms, such as depression, irritability, mood swings, anxiety, abdominal discomfort. These signs occur during the luteal phase of a menstrual cycle and disappear after the onset of menses. Some studies suggest that a variety of nutrients may play an important role in the mood swings which occur cyclically during the course of the premenstrual syndrome and that some can have a beneficial impact, especially on the estrous phase of a menstrual cycle. The aim of the paper is to review the results of some studies concerning the role of bioelements in patients with the PMS. Concentrations of magnesium, zinc, selenium and manganese are the highest during menses and the lowest in the ovulatory phase. Fluctuations of the magnesium concentration during a menstrual cycle and the involvement of this element in many cellular pathways and neuromuscular activities obviously affect the incidence or intensity of the PMS symptoms. However, we lack firm evidence that magnesium supplementation can have a positive effect on alleviating the the PMSrelated ailments. Some relationship between the PMS and bone demineralization or depressed calcium concentration in blood has been identified. However, further studies are necessary to examine how the calcium concentration in a human body can decrease the intensity of the PMS symptoms.

PL

Zespół napięcia przedmiesiączkowego jest opisywany jako cykliczne zaburzenie związane ze zmianami hormonalnymi w cyklu miesiączkowym, które w istotny sposób wpływa na stan emocjonalny i somatyczny wielu kobiet będących w wieku reprodukcyjnym. Zespół napięcia przedmiesiączkowego może negatywnie wpływać na jakość życia. Na zespół ten składa się grupa objawów, takich jak depresja, drażliwość, wahania nastroju, niepokój, dyskomfort w jamie brzusznej. Objawy te pojawiają się podczas fazy lutealnej cyklu menstruacyjnego i znikają tuż po pojawieniu się miesiączki. Opublikowano kilka badań, których wyniki wskazują na to, że różne biopierwiastki mogą odgrywać istotną rolę w cyklicznie pojawiających się w przebiegu zespołu napięcia przedmiesiączkowego zaburzeniach nastroju, a niektóre z nich mogą nawet korzystnie wpływać zwłaszcza na fazę estrogenową cyklu. Celem artykułu jest przegląd wyników badań dotyczących znaczenia biopierwiastków u pacjentek z zespołem napięcia przedmiesiączkowego. Okazuje się, że stężenie magnezu, cynku, selenu i manganu jest najwyższe podczas menstruacji, a najniższe podczas owulacji. Wahania stężenia magnezu w trakcie cyklu miesiączkowego oraz udział tego pierwiastka w wielu przemianach komórkowych oraz w funkcjonowaniu układu nerwowego i mięśniowego wpływają z całą pewnością na pojawienie się oraz nasilenie objawów zespołu napięcia przedmiesiączkowego. Jednak nie ma do tej pory przekonujących dowodów na to, że suplementacja magnezu może mieć pozytywny wpływ na złagodzenie dolegliwości związanych z omawianym zespołem. Stwierdzono zależność między zespołem napięcia przedmiesiączkowego a demineralizacją kości i obniżeniem stężenia wapnia we krwi. Konieczne są jednak dalsze badania dotyczące tego, jak stężenie wapnia w organizmie może wpłynąć na zmniejszenie nasilenia objawów zespołu napięcia przedmiesiączkowego.