Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Rozwój zakresu przedmiotowego ochrony dóbr osobistych w świetle społecznych wyzwań XXI wieku

100%

Kozłowski J.

|

2018

|

tom 24

51-62

EN

One of the greatest and most important challenges of private law in the 21st century is the adaptation and evolution of key institutions to the consequences of social or economic development. An extremely interesting process in this context is the development of the scope of the subject protection of personal rights. The aim of the article is to discuss this phenomenon, with particular emphasis on the influence of the literature and jurisprudence on extending the scope of the subject of personal rights. The author also draws attention to the way in which the concept and scope of personal rights were developed and modified, citing and discussing the most important positions and doctrinal disputes. In addition, an example was presented, which serves to illustrate the analyzed trend. It is the potential recognition of violations related to the low level of air quality in Poland covered by protection under the provisions on personal property. The author describes this issue, taking into account the provisions of European law, through Polish regulations and positions of the literature, formulating his own predictions about the future of this particular problem, emphasizing its importance. This reflection illustrates how the discussed civil law institution undergoes modification as a result of the social challenges of the 21st century. In the elaboration of the above issue, scientific methods were used, such as: analysis of judicial decisions, normative acts — both domestic and European ones, in addition the dogmatic method was used. Numerous conclusions have been derived as a result of the analysis, among other things — an indication of universality as one of the greatest achievements of doctrine. This dependence results from the fact that new private law challenges can be assessed through the prism of universal institutions that have already been created, only by modifying them, developing or deliberating on how to use them. The tendency described in the work can be extended to a range of other contemporary challenges before courts, but above all to the legislator.

2

Prawo ochrony danych osobowych – prawo prywatne czy publiczne?

100%

Jakubik M.

|

nr XX

103-114

EN

The following article raises the issue of assigning personal data protection to either private law or public law. Presented points do not clearly determine where personal data protection law may fall into due to its wide scope of validity. It could be defined as a hybrid of both laws creating a brand new area of law.

PL

Artykuł porusza problematykę przyporządkowania prawa ochrony danych osobowych do prawa prywatnego lub prawa publicznego. Przedstawione w nim argumenty nie pozwalają jednoznacznie przesądzić o tym, do której gałęzi można przyporządkować prawo ochrony danych osobowych ze względu na jego szerokie spektrum obowiązywania. Można się pokusić o stwierdzenie, że jest to hybryda dwóch praw, która tworzy całkiem nową gałąź prawną.

3

Prawo publiczne a prawo prywatne – wybrane uwagi teoretyczne na temat hybrydyzacji instytucji prawnych

100%

Liżewski B.

|

nr 4

47-63

EN

The article provides a theoretical reflection on the hybridization of legal institutions in the contemporary Polish legal order. In continental Europe the division into public and private law was already known in Roman law. On the one hand, this division is fixed and educationally useful. On the other hand, it is the subject of numerous disputes and controversies. Many theoretical concepts regarding dividing law into public and private were developed. The concepts differ in the selection of criteria for division. The most frequently mentioned criteria include the subjective criterion of interest (regarding equality and inequality of entities), the criterion of protection of the law, also called the criterion of the manner of pursuing claims. However, all these criteria are flawed. It is impossible to qualify all provisions of the legal system on the basis of one criterion. Firstly, because there is a group of regulations that cannot be included in public or private law (based on the criterion indicated). Secondly, there are provisions that must be classified under public law and, at the same time, under private law. These provisions form hybrid legal institutions that combine features of public and private law. They implement both the interests of the community and the individual. Therefore, benefits are generated both for the individual and the public sphere. It determines socalled public-private law. Hybrid legal institutions include: public-private partnership agreement on establishing transfer pricing, liquidation arrangement, information obligations in consumer contracts and others. Hybrid legal institutions designate one of the modern paradigms of the construction of the legal system.

PL

Artykuł stanowi teoretyczną refleksję dotyczącą hybrydyzacji instytucji prawnych we współczesnym polskim porządku prawnym. Już od czasów rzymskich w kontynentalnej Europie utrwalił się podział prawa na publiczne i prywatne. Z jednej strony podział ten jest w nauce prawa utrwalony i edukacyjnie użyteczny. Z drugiej strony jest on przedmiotem licznych sporów i kontrowersji. Powstało wiele teoretycznych koncepcji podziału prawa na publiczne i prywatne. Różnią się one od siebie określeniem kryteriów podziału prawa. Najczęściej wskazywane jest kryterium interesu, kryterium podmiotowe (równorzędności i nierównorzędności podmiotów), kryterium ochrony prawa zwane również kryterium sposobu dochodzenia roszczeń i inne. Wszystkie te kryteria są jednak ułomne. Nie da się na podstawie jakiegokolwiek kryterium dokonać kwalifikacji wszystkich przepisów systemu prawa. Po pierwsze dlatego, że pozostanie grupa przepisów, których nie można zaliczyć ani do prawa publicznego ani prywatnego (na podstawie wskazanego kryterium). Po drugie dlatego, że istnieją takie przepisy, które należy zakwalifikować do prawa publicznego i jednocześnie do prawa prywatnego. Te przepisy tworzą hybrydowe instytucje prawne, które łączą cechy prawa publicznego i prywatnego. Realizują one zarówno interes zbiorowości, jak indywidualny. Zapewniają korzyść i jednostce i sferze publicznej. Wyznaczają one tzw. prawo publiczno-prywatne. Do hybrydowych instytucji prawnych zaliczmy: partnerstwo publiczno-prywatne porozumienie w sprawie ustalenia cen transakcyjnych, układ likwidacyjny, obowiązki informacyjne w umowach z udziałem konsumentów i inne. Hybrydowe instytucje prawne wyznaczają jeden z współczesnych paradygmatów konstrukcji systemu prawa.

4

Prawo w czasie pandemii COVID-19: analiza wybranych kwestii społeczno-prawnych

80%

Bandoch J. , Drewek M.

|

nr 1

261-273

EN

The aim of this paper is to present a catalog of the most significant socio-legal consequences that were caused by the COVID-19 pandemic. The considerations are based on the first comprehensive publication in the field of legal science: "Law in the Time of COVID-19". It aptly assumes that, in principle, the impact of the pandemic on society and legal regulations is perceivable on three basic levels: human rights, public law and private law. This article analyzes the most relevant legal issues, including in particular the protection of the right to privacy, election law, social welfare, as well as principal contractual clauses provided in order to secure commercial contracts against the impact of COVID-19. In conclusion of the considerations, it should be indicated that while the solutions introduced in various legal systems aimed at counteracting the impact of the pandemic generally fulfilled their role, but at the same caused negative legal consequences, which shall swiftly be removed.

PL

Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie katalogu najbardziej ważkich skutków społeczno-prawnych, które zostały spowodowane przez pandemię COVID-19. Rozważania prowadzone są w oparciu o pierwszą kompleksową w nauce prawa publikację „Law in the Time of COVID- 19”. Trafnie przyjęto w niej, że zasadniczo oddziaływanie pandemii na społeczeństwo oraz regulacje prawne widoczne jest w trzech zasadniczych płaszczyznach: praw człowieka, prawa publicznego oraz prawa prywatnego. W niniejszym artykule dokonano analizy najistotniejszych kwestii prawnych, w tym zwłaszcza ochrony prawa do prywatności, prawa wyborczego, zabezpieczenia społecznego, a także zasadniczych klauzul kontraktowych mających zabezpieczać umowy handlowe przed wpływem COVID-19. W konkluzji prowadzonych rozważań należałoby wskazać, że o ile wprowadzone w różnych systemach prawnych rozwiązania mające przeciwdziałać skutkom pandemii zasadniczo spełniły swoją rolę, to jednak jednocześnie same spowodowały negatywne skutki prawne, które jak najszybciej powinny zostać usunięte.

5

Odpowiedzialność cywilnoprawna z tytułu czynności dokonywanych drogą elektroniczną

80%

Bierć A. , Zieliński M. Z.

|

nr 8

26-51

EN

The author presents the civil liability for the actions via electronic system. The article consists of four parts. In the first part, entitled ‘introduction’, there are main assumptions of this article indicated. The author focuses on the factors affecting the legal situation of those who are interested in electronic legal actions. The main aim of the second part of the article is to characterize the legal actions via electronic system. In general, in electronic legal transactions it is not necessary to make a declaration of intent in a written form required for a transaction to be valid. What is more, lots of legal acts contain a possibility of making an electronic declaration of intent as well as traditional one. The author in the third part presents many systems of law in force. In private law, the process of harmonization of the legal orders is visible more and more. All because of the European Union law. Consequently, there are two legal orders in force: national law (private law) and international law. In creating such a multifaceted legal order, significant are also judicial decisions of the European Court of Human Rights in Strasbourg, the European Court of Justice and the Court of First Instance in Luxembourg. At the end, the author indicates the reasons of the civil liability by referring to the objective phenomena. The author predicts that after the codification of the new civil code, civil liability for the legal actions via electronic system will be more strict.

PL

Autor przedstawia odpowiedzialność cywilną za czynności dokonywane drogą elektroniczną. Artykuł składa się z czterech części. W części pierwszej, zatytułowanej „wstęp”, wskazano główne założenia tego artykułu. Autor koncentruje się na czynnikach wpływających na sytuację prawną osób zainteresowanych elektronicznymi czynnościami prawnymi. Głównym celem drugiej części artykułu jest scharakteryzowanie czynności prawnych za pośrednictwem systemu elektronicznego. Co do zasady, w elektronicznym obrocie prawnym nie jest konieczne składanie oświadczenia woli w formie pisemnej wymaganej dla ważności transakcji. Co więcej, wiele aktów prawnych przewiduje możliwość złożenia oświadczenia woli zarówno w formie elektronicznej, jak i tradycyjnej. Autor w części trzeciej przedstawia wiele obowiązujących systemów prawa. W prawie prywatnym proces harmonizacji porządków prawnych jest coraz bardziej widoczny. Wszystko ze względu na prawo Unii Europejskiej. W konsekwencji obowiązują dwa porządki prawne: prawo krajowe (prawo prywatne) i prawo międzynarodowe. W tworzeniu tak wielopłaszczyznowego porządku prawnego nie bez znaczenia jest także orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu, Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości oraz Sądu Pierwszej Instancji w Luksemburgu. Na koniec autor wskazuje przesłanki odpowiedzialności cywilnej, odwołując się do zjawisk obiektywnych. Autor przewiduje, że po kodyfikacji nowego kodeksu cywilnego zaostrzy się odpowiedzialność cywilna za czynności prawne dokonywane drogą elektroniczną.

6

Regulation of Protection of Agricultural Land and Limitation of Ownership Rights to Real Estate

80%

Michałowski R.

|

nr 2

EN

Regulations of the Act on Protection of Agricultural and Forest Land are treated as a limitation of the right of ownership of the real estate. Unlike civil law regulations, in this Act the legislator defines agricultural land as the subject of obligations specified in the Act, treating them in separation from the issue of ownership relationships. Unlike in civil law regulations, apart from the owner, a number of obligations associated with the protection of agricultural land is also imposed on other entities, which make economic use of the real estate property. According to the Act, the owner of real estate property has a number of obligations, such as prohibition to use land for non-agricultural purposes without having obtained a decision to designate the land for non-agricultural purposes and consent for exclusion of land from production. The owner also has other positive duties, such as the duty to prevent land degradation and devastation. These obligations, however, do not shape the subjective right of ownership, but are external to it, although they should be treated as a limitation to this right.

PL

Uregulowania ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych są traktowane jako ograniczenia prawa własności nieruchomości. Odmiennie niż w regulacji cywilnoprawnej prawodawca przedmiotem obowiązków określonych w tej ustawie czyni grunty rolne, których ujęcie abstrahuje od problematyki stosunków własnościowych. W przeciwieństwie do przepisów prawa cywilnego, oprócz właściciela, szereg obowiązków związanych z ochroną gruntów rolnych został nałożony także na inne podmioty, które wykorzystują nieruchomości w sposób ekonomiczny. Właściciel nieruchomości ma zgodnie z regulacją ustawy szereg obowiązków, takich jak zakaz jej nierolniczego wykorzystania bez uprzedniego przeznaczenia terenu na cele nierolnicze oraz bez uzyskania zgody na wyłączenie gruntów z produkcji. Obciążają go również czynne obowiązki, m.in. obowiązek przeciwdziałania degradacji gruntów. Powinności te nie kształtują podmiotowego prawa własności, ale pozostają wobec niego zewnętrzne, jakkolwiek powinny być traktowane jako jego ograniczenia.

7

„Przekazanie” nieruchomości - wieloznaczeniowa instytucja prawna

70%

Gurgul S.

|

nr 7 (375)

29-43

EN

This article preliminarily introduces a term .handover. in the context of semantics/a dictionary, and then presents its different meanings in the legal language (i.e. the language of normative acts). Numerous cases of .handover. of a real property as a basic legal interest are discussed throughout the article.

8

O umowach prawnorolnych

70%

Prutis S.

|

2021

|

nr 2(29)

367-386

IT

Distinguere la categoria concettuale di „umowy prawnorolne” (contratti di diritto agrario) svolge una funzione ordinativa negli approcci dottrinali, i quali riguardano il meccanismo del contratto (accordo), nel nostro ordinamento giuridico. Con il termine „contratti di diritto agrario” propongo di chiamare tutti i negozi giuridici consensuali, i quali sono volti a raggiungere gli obiettivi della politica agricola (aspetto funzionale), e il cui carattere e la cui costruzione sono quelli dei contratti di diritto civile oppure dei contratti amministrativi, i quali, a loro volta, sono una forma obbligatoria di funzionamento dell’ente amministrativo. Un contratto amministrativo, in quanto forma giuridica di attività amministrativa, è un particolare equivalente di un contratto di diritto civile – di un negozio di diritto privato – sullo sfondo delle regolazioni di diritto pubblico. Lo status di "equivalente" è dovuto alle differenze strutturali tra i due contratti, pertanto tutte le eventuali classificazioni dottrinali dei contratti di diritto civile possono essere rapportate a quelli amministrativi, al massimo "rispettivamente". Il diritto agrario è quella branca del diritto che nella sua funzione di regolazione utilizza sia il meccanismo dei contratti di diritto civile sia quello dei contratti amministrativi. Per cui è opportuno svolgere una ricerca integrata sui contratti di diritto agrario, il che va decisamente a favore della necessità di mantenere il suo carattere distinto.

EN

Distinguishing the conceptual category of “agricultural legal agreements” fulfills the ordering function in doctrinal approaches which concern the mechanism of agreement (consensus) in our legal system. I propose to use the term “agricultural legal agreements” to define all consensual legal actions that serve to implement the objectives of agricultural policy (the functional aspect), and have a nature and construction of civil-law contracts or a construction of administrative contracts that are an obligatory form of action for the administering entity. An administrative contract, as a legal form of action of an administrative body, is a specific equivalent of a civil law contract – an action in private law – taken on the grounds of public law regulations. This “counterpart” status results from structural differences between both contracts, therefore all doctrinal classifications of civil law contracts can be applied to administrative contracts, according to their “appropriateness” at best. Agricultural law is that branch of law which in its regulatory function uses both the mechanism of civil law and administrative contracts. Therefore, there is a need for an integrated research on legal contracts in agriculture, which unequivocally speaks for the need for keeping agricultural law separate.

PL

Wyodrębnienie kategorii pojęciowej „umowy prawnorolne” spełnia funkcję porządkującą w ujęciach doktrynalnych dotyczących mechanizmu umowy (konsensu) w naszym systemie prawnym. Terminem „umowy prawnorolne” można określać wszelkie konsensualne czynności prawne, służące realizacji celów polityki rolnej (aspekt funkcjonalny), mające charakter i konstrukcję umów cywilnoprawnych bądź konstrukcję umów administracyjnych, będących obligatoryjną formą działania podmiotu administrującego. Umowa administracyjna, jako prawna forma działania administracji, jest swoistym odpowiednikiem umowy cywilnoprawnej – czynności prawa prywatnego – na gruncie regulacji prawa publicznego. Ten status „odpowiednika” wynika z różnic konstrukcyjnych między obydwiema umowami, toteż wszelkie doktrynalne klasyfikacje umów cywilnoprawnych mogą być przymierzane do umów administracyjnych co najwyżej „odpowiednio”. Prawo rolne jest tą gałęzią prawa, która w swojej funkcji regulacyjnej korzysta zarówno z mechanizmu umów cywilnoprawnych, jak i administracyjnych. Z tego względu zachodzi konieczność zintegrowania badań nad umowami prawnorolnymi, co jednoznacznie przemawia za zachowaniem odrębności prawa rolnego.